De cursiefjes van Louis Paul Boon behoren tot de smakelijkste krantenstukjes die ooit in het Nederlands zijn verschenen

Van 1959 tot 1978 wisten lezers van de socialistische krant Vooruit wat ze mochten verwachten, linksboven op de tweede pagina. Daar stond het Boontje, het cursiefje waarin de auteur van ‘De Kapellekensbaan’ de wereld beschreef en becommentarieerde, boos om de baldadigheid ervan (vooral in de eerste tien jaar) of ontroerd door de eigen omgeving (in de jaren erna).

Alleen al in Vooruit verschenen er 4.903, en eerder had Boon er elders al gepubliceerd. In het 21ste deel van zijn verzameld werk zijn al die korte stukjes verzameld. Met humor, weemoed en spitsvondigheid vertelt hij over de meest uiteenlopende onderwerpen, van de wereldpolitiek tot de Vlaamse keuken, van René Magritte tot Marilyn Monroe, en het vaakst van al over zijn eigen huisje, tuintje en boompje.

De omvang van het boek (meer dan duizend pagina’s) schrikt af, het nawoord is ontmoedigend volledig, en toch moet u het kopen. De Boontjes behoren, met de cursiefjes van Simon Carmiggelt en Godfried Bomans, tot de smakelijkste krantenstukjes die ooit in het Nederlands zijn geschreven. Als u er geregeld in grasduint, zult u het snel eens zijn met Boontje dat ‘de doodgewoonste dingen in dit leven de schoonste avonturen worden als ge ze opschrijft in een boekje’.