De essaybundel ‘Jeugd in opstand’ biedt perspectief op klassieke romans en plaatst ze in hun tijd van verschijnen

Alle generaties hebben hun eigen kleur en reputatie. Daarin zijn ze weinig origineel. Dat blijkt uit ‘Jeugd in opstand. De dwarse leeslijst’, samengesteld door Basje Boer. Het is de derde essaybundel in een reeks waarin redacteurs van De Groene en Das Mag romans bespreken aan de hand van eigentijdse thema’s – eerder verschenen ‘De nieuwe feministische leeslijst’ en ‘De nieuwe koloniale leeslijst’. ‘Jeugd in opstand’ bevat 22 teksten en begint bij ‘Het lijden van de jonge Werther’ van Goethe. Met grote sprongen en veel titels uit de 20ste eeuw komt Boer in 2021 uit bij Tobi Lakmaker en Lale Gül.

De leeslijst is een persoonlijke selectie van de redactie: je kunt eindeloos debatteren over de boeken die erin staan en welke er ook in hadden gemoeten. Maar de beste essays in ‘Jeugd in opstand’ bieden een nieuw perspectief op klassieke romans en plaatsen ze tegelijk in de tijd van verschijning, zoals de tekst van Marian Donner over ‘Minder dan niks’ (1985) van Bret Easton Ellis. En Theodor Holman merkt nu pas dat hij het generatieconflict in ‘Vaders en zonen’ van Toergenjev met de jaren anders is gaan lezen: ‘Die vaders willen geen conflict. (...) Eigenlijk willen ze alleen maar rust.’ Je vraagt je af hoe de opstandige jeugd van 2062 Lakmaker en Gül zal lezen.