‘Een hele voetbalmatch uitkijken op tv: ik kan dat niet. Geef me liever een serie op Netflix’

Bij Schalke 04 zou hij de poort naar de Rode Duivels openbeuken, maar dat draaide anders uit. Door de sportieve malaise bij de Duitse club kwamen de fans in opstand, en toen hij voor de veiligheid van zijn gezin security diende in te huren, was voor Benito Raman (27) de maat vol. En dus keerde hij vroeger dan verwacht met vrouw en baby terug naar België. Bij Anderlecht kreeg hij vooral de status van supersub, maar dat zint hem niet meer. Na het verlies tegen Union gisteren spuwde Raman zijn gal tegen de pers: hij wil meer speelkansen in de basis en zal met zijn management bekijken welke stappen ze kunnen ondernemen. Humo sprak hem in november vorig jaar: ‘Bij Anderlecht zit ik goed: Ik moet me elke week weer bewijzen.’

Precies vijf jaar geleden – hij was van AA Gent naar Standard getransfereerd – stond Raman al eens in Humo. ‘Ik vind interviews geven plezant,’ zei hij toen, pas 22 geworden. ‘Ik lees er veel waarbij ik in slaap val. Niet omdat die jongens saai zijn, maar omdat ze instructies hebben gekregen over wat ze mogen zeggen. Ik zeg waar het op staat, ook al draait dat soms in mijn nadeel uit. Maar dat maakt het wel weer leuk, dat je je gaat afvragen: ‘Waarom zegt hij dát nu weer?’’

HUMO Geef je nog steeds graag interviews? Of heb je geleerd je tong tien keer om te draaien voor je iets zegt?

BENITO RAMAN (grijnst) «Absoluut niet: ik zeg nog altijd mijn gedacht, maar dan op een goede manier. Niet meer zonder eerst na te denken, zoals ik vroeger vaak deed.»

HUMO Je bent vaak weggezet als de jongen van de domme daden en uitspraken. Ben je ook ergens trots op?

RAMAN «Op álles! Zelfs op die keer dat Hein (Vanhaezebrouck, zijn trainer bij AA Gent, red.) had ontdekt dat ik de avond voor een match was gaan snookeren. Mocht hem dat niet ter ore zijn gekomen, was mijn carrière misschien anders gelopen. Maar had ze er dan ook beter uitgezien? Misschien had ik dan niet bij Schalke gezeten en speelde ik nu niet bij Anderlecht. Ik heb nergens spijt van: ik leef in het nu.»

HUMO Ik las dat je de sociale media mijdt.

RAMAN «Ik zit al lang niet meer op Facebook, en ook op Twitter en Instagram vind je me maar zelden. Niet omdat ik op mijn hoede ben, maar omdat het mij maar matig interesseert. Onlangs heb ik wel nog eens een foto van mijn zoontje – Mason is 6 maanden – op mijn Instagram gepost. Mijn vrouw wees me erop dat ik zijn ogen niet had bedekt. Dat doe ik normaal altijd: niemand hoeft te weten hoe hij eruitziet. Ik hou mijn leven graag zo privé mogelijk en voel niet de behoefte om alles openbaar te maken. Ik zit niet alles te filmen, want dan mis ik de momenten waarvan ik juist moet genieten. Verder ben ik nog altijd dezelfde gast van vroeger, hoor.»

HUMO De man van op tijd en stond een grap.

RAMAN (knikt) «Van te véél grappen, denk ik soms. Vroeg of laat keert zich dat tegen mij, dat besef ik. Voorlopig ontsnap ik er nog aan: we hebben een jonge kleedkamer. Die gasten houden zich gedeisd.»

HUMO Jij bent één van de oudsten bij Anderlecht.

RAMAN «En daardoor wordt er anders naar me gekeken, als naar een volwassene. Da’s ook eens prettig (lachje).»

HUMO Is het daarom niet verwonderlijk dat je – net als Lior Refaelov, trouwens – zo vaak op de bank start?

RAMAN «Dat is me de laatste weken iets te vaak overkomen, vind ik. Blij word ik daar niet van. Maar goed, het is de keuze van de coach. Francis Amuzu zit in hetzelfde schuitje. Hij is ook zo’n type speler van wie een coach denkt: als ik hem in de laatste minuten laat invallen, kan hij het verschil nog maken met zijn snelheid. Je kunt je onvrede daarover weleens uiten, maar als je de kansen die je krijgt niet grijpt, is het normaal dat je weer op de bank belandt.»

HUMO Was het lastig om na de moeilijke maanden bij Schalke 04 weer de speler te worden die je wilt zijn?

RAMAN «Ja. Ik ben onmiddellijk in het bad gegooid, hoewel ik in de vijf maanden ervoor nooit meer dan zestig minuten had gespeeld. Pas gaandeweg heb ik het plezier teruggevonden en ben ik beginnen te scoren, ook al heb ik enkele grote kansen laten liggen. Mocht ik vijf goals meer op mijn teller hebben staan, zou ik helemáál tevreden zijn.»

HUMO Vincent Kompany toonde zich al meermaals ontgoocheld omdat zijn ploeg in de wedstrijd vaak niet brengt wat ze op training wel laat zien. Train jij zoals je speelt?

RAMAN «Tuurlijk niet! Een training is altijd anders dan een wedstrijd. Er is geen druk, en de adrenaline giert niet door je lijf. In een wedstrijd beïnvloeden zulke factoren de keuzes die je maakt.»

HUMO Marc Degryse zei in Het Laatste Nieuws dat de kloof tussen jullie coach en de spelers te groot is: ‘Niemand durft tegen Kompany in te gaan.’

RAMAN «Dat klopt niet, we durven hem heus wel aan te spreken. Maar dat bankzitters hun teleurstelling laten zien, is logisch. In mijn geval valt het nog net iets meer op: ik kan bijzonder ongeïnteresseerd op de bank zitten. Maar laat me invallen en ik zal er 100 procent klaar voor zijn.»

HUMO Kijk jij op naar Kompany?

RAMAN «Ik sta hem op het trainingsveld niet als een superfan aan te staren, hoe groot Kompany als speler ook is geweest. Het is niet voor het eerst dat ik iemand tegenkom die zoveel impact op het voetbal heeft gehad: ik heb al met veel grote spelers samengespeeld.»

IN GELDNOOD

HUMO ‘Nog zes maanden bij Schalke en ik was gestopt’, zei je afgelopen zomer in een interview. Was er echt een kans dat je vandaag geen voetballer meer was geweest?

RAMAN «Misschien was het wat overtrokken, maar toch: ik had er geen zin meer in. ’s Morgens opstaan en naar de training vertrekken was een opgave geworden. Door de Schalke-fans ben ik zwaar aangepakt voor die uitspraak: zij zagen er een aanval op de club in. Maar dat was het niet, mijn woorden waren gericht tegen de trainers en de staf.

»Op training stond ik eens met één van de kinesisten te praten. Tien minuten later zag ik de teammanager bij hem staan. Toen ik de kinesist nadien vroeg of het over mij was gegaan, bevestigde hij dat. Daarop ben ik naar de teammanager gestapt: ‘Wat zit jij achter mijn rug te konkelen?’ Dat is zo geëscaleerd dat we zelfs bijna hebben gevochten. Ook bij de trainer heb ik nooit een goed gevoel gehad: zat ik in een discussie met de team-manager, kwam hij nooit tussenbeide. Op den duur wist je het niet meer: wie is hier eigenlijk de baas?»

HUMO Dé trainer, zeg je. Jullie hebben er víjf versleten vorig seizoen.

RAMAN (lachje) «Het maakt ook niet uit: ze werden allemáál van hogerhand beïnvloed. Als de trainer iets zei, was er altijd wel de psycholoog of de technisch directeur die tussenbeide kwam om te zeggen wie moest spelen. Wat een soep!»

HUMO Op de eerste speeldag liepen jullie meteen al een blauwtje tegen Bayern München: 8-0. Jij viel pas in toen het al 5-0 stond.

RAMAN «Ik wist dat ik niet veel zou spelen. Plots werden spelers opgesteld die anders nooit een kans kregen. Ook iets wat waarschijnlijk van hogerhand werd doorgedrukt.

»Toen ons vanwege corona was gevraagd om 30 procent van ons loon in te leveren, hebben we daar als spelersgroep meteen mee ingestemd. Tot we het voorstel op papier kregen: dat bleek anders te zijn dan wat we waren overeengekomen. Enkele spelers hebben zich daartegen uitgesproken, waarna ze plots minder speelden. Ik was één van hen: mijn makelaar had me opgedragen om niet te tekenen. We wilden de club wel helpen, maar hadden afgedwongen dat we het ingeleverde geld over enkele jaren zouden terugkrijgen. We hadden er tenslotte voor gewerkt, ze mochten ons dat niet afpakken. Stel dat wij over tien jaar in geldnood zitten, gaan zij óns dan helpen? Natuurlijk niet.»

HUMO Na de wedstrijd van de degradatie werd jullie spelersbus door boze fans aan het Schalke-stadion opgewacht.

RAMAN «Ik zat thuis en ben aan het ergste ontsnapt, gelukkig. Er waren ook fans van Dortmund en Keulen, die de onze kwamen jennen. ‘Ze willen alleen maar praten’, zei de politie. Om 2 uur ’s nachts, gehuld in capuchons? Onze spelers kregen golfballen en eieren naar hun hoofd gegooid. Sommigen kregen trappen, anderen sloegen op de vlucht en zijn achtervolgd, iemands auto is vernield. Niemand begreep waarom de politie niet ingreep. Sommige van mijn ploegmaats waren zo getraumatiseerd dat we vijf dagen lang hebben geweigerd om te trainen. We hebben toen ook security op de training geëist. Na een week was er geen vuiltje meer aan de lucht, het leek wel alsof het allemaal nooit was gebeurd. De ultra’s hadden hun slag thuisgehaald, hun macht op de club is enorm. Toen we vervolgens tien dagen met de ploeg in afzondering moesten, wilde ik ook security aan mijn voordeur, aangezien mijn vrouw en kind alleen thuis waren.»

HUMO Heb je die gekregen?

RAMAN «Ze was me beloofd, maar uiteindelijk heb ik zelf een bewakingsfirma gezocht én betaald. Twee weken lang heeft er dag en nacht iemand aan mijn deur gestaan. Overal waar mijn vrouw ging, ging er iemand met haar mee. Heftig, hoor. De dag dat het seizoen erop zat, heb ik mijn koffers gepakt en zijn we naar België gereden. Pas voor de voorbereiding op het nieuwe seizoen ben ik teruggekeerd, alleen: mijn vrouw is met de baby in België gebleven.»

HUMO Wanneer voelde je dat het niet meer goed zou komen voor jou bij Schalke?

RAMAN «Toen we met de hele ploeg in quarantaine moesten. Ik had daar totaal geen zin in: ik wist toch dat ik amper nog zou spelen. Dan bleef ik liever thuis bij mijn vrouw en de baby: die was toen een dag of tien oud. Ze beloofden het te regelen, maar uiteindelijk ging het toch niet door. Ik moest mee, volgens mij om me te kloten. Ze hoopten dat ik zou ontploffen zodat ze iets hadden om tegen mij te gebruiken. Dat is ze niet gelukt: ik ben altijd kalm gebleven.»

HUMO Anderlecht werd je redding. Mooie club, al had je wellicht nooit gedacht dat je in je beste jaren al naar België zou terugkeren.

RAMAN «Daar hebben andere zaken voor gezorgd.»

HUMO Een overlijden in de familie.

RAMAN «De broer van mijn vrouw. Hij was 29 en gehandicapt. Ik was op stage met Schalke toen zijn ziekte plots verergerde. Minder dan twee weken later is hij in het ziekenhuis overleden. Ik heb toen voor mijn vrouw de keuze gemaakt om naar België terug te keren: zij wilde bij haar familie zijn. Zonder dat sterfgeval was de keuze wellicht niet zo snel gemaakt, ook al had Anderlecht ruim voordien al contact gezocht. Maar nu besloten we om niet meer te wachten, alles viel mooi samen: Anderlecht is een mooie club, het is dicht bij huis en mijn vrouw is gelukkig.»

HUMO Anderlecht-voorzitter Wouter Vandenhaute was voor zijn vertrek naar Anderlecht aandeelhouder bij Let’s Play, het makelaarskantoor dat jou begeleidt. Was je transfer een vriendendienst?

RAMAN (lacht) «Dat zou wel erg makkelijk zijn, hè. Sinds Wouter weg is bij Let’s Play, zijn dat twee gescheiden zaken. Mijn makelaar heeft heus wel moeten onderhandelen, een vriendendienst zou ik het niet noemen. Trouwens, ze wilden me écht: Wouter had me lang voordien al gebeld, net als Vincent Kompany en technisch directeur Peter Verbeke trouwens.»

HUMO Anderlecht zit nog steeds krap bij kas. Toch nam het jou definitief over van Schalke, terwijl je concurrenten Christian Kouamé en Joshua Zirkzee slechts werden gehuurd.

RAMAN «Gehuurd of gekocht, mij maakt het niets uit: ik wil elke wedstrijd spelen en laten zien waarom ze me hebben gehaald. Ik zet niet alleen druk op de tegenstander, ik scoor ook. Alleen het aantal assists kan beter. Maar tel ze op bij mijn goals en ik was beslissend in de helft van de wedstrijden: voor een zogezegd niet-scorende spits is dat niet slecht.»

ACHTSTE CLUB

HUMO Zo verrassend als nu je terugkeer, was vier jaar geleden ook je vertrek uit België. Je had voor vier jaar getekend bij Standard, maar vertrok al na één seizoen naar de Duitse tweedeklasser Fortuna Düsseldorf. Waarom?

RAMAN «De coach, Ricardo Sa Pinto, was mijn grote probleem. Hij moest me niet. Ook bij zijn volgende clubs is nadien gebleken dat hij snel zijn biezen moest pakken wegens problemen met de spelers. Ik moest iets doen: ofwel bleef ik met het tweede elftal trainen, ofwel zocht ik naar een oplossing. Standard was al mijn vijfde club in België. Nog even en ik had ze allemaal af-gelopen. Dat was nu ook weer niet de bedoeling. Ik kon naar Rusland, maar zie mezelf niet op 200 kilometer van Moskou wegkwijnen.

»Pas een kwartier voor het sluiten van de transferperiode heeft Standard het licht op groen gezet voor een transfer naar Düsseldorf. Daar ben ik twee jaar erg gelukkig geweest. Ik had net mijn vrouw leren kennen, het was niet ver van België en Duits is niet de moeilijkste taal – toch niet om te verstaan, spreken is wat anders (lachje). Het eerste jaar was fantastisch: we werden kampioen en promoveerden mede dankzij mijn doelpunten en assists naar de Bundesliga. Daar ben ik nog altijd trots op.»

HUMO Ben je ook als mens veranderd in Duitsland? Volgens krantenberichten ben je er je ‘wilde haren verloren’ en ‘volwassen geworden’, ver weg van je ‘foute vrienden’.

RAMAN «In Duitsland was het veel moeilijker om uit te gaan: ik kende er niemand. Met thuis een vrouw en een kind had ik er ook geen behoefte aan. Je hebt er ook geen clubs of cafés zoals in België. Nu ik terug ben, kom ik weer makkelijker in de verleiding om na een wedstrijd of op een vrije dag iets te gaan drinken. Het is plezant om af en toe weer een stapje in de wereld te zetten. Alleen mag ik niet overdrijven, want dan blijf ik niet presteren. Voorlopig lukt het om er niet te veel aan toe te geven.»

HUMO Je huwelijk en het vaderschap zijn wellicht de grootste veranderingen uit je Duitse periode.

RAMAN «Ik had mijn vrouw kort voor mijn vertrek naar Duitsland leren kennen. Zes maanden later al heb ik haar ten huwelijk gevraagd. Erg snel, ja (lacht). Maar ik was zeker dat ik met haar verder wilde. Trouwen was een serieuze stap, maar kinderen wilde ik al heel lang. Toch is ze heel onverwacht zwanger geworden. Ze voelde iets en ging naar de gynaecoloog: bleek ze twee maanden zwanger te zijn (lacht). Ik was erbij toen Mason ter wereld kwam en heb de vroedvrouw zelfs geholpen, omdat het plots snel moest gaan. Verder sta je machteloos als man: ik kon alleen maar proberen haar gerust te stellen.»

HUMO Heeft het vaderschap je veranderd?

RAMAN «Mijn vrouw zal zeggen van niet, nu ik toch weer af en toe iets ga drinken met de vrienden (grijnst). Maar ik vind van wel: ik ben rustiger geworden. Zodra ik Mason zie, glijdt alles van me af, ook als ik een slechte dag heb gehad. Dan ben ik alleen nog met hem bezig.»

HUMO In tien jaar profvoetbal ben je nergens langer dan twee seizoenen gebleven: Anderlecht is al je achtste club. Word je het verhuizen nooit beu?

RAMAN «Ik heb het nooit moeilijk gehad om me aan een nieuwe omgeving aan te passen. Bij Schalke tekende ik voor vijf jaar. Het eerste halfjaar was goed, maar vanaf corona is het bergaf gegaan met de club. Ik was er op het verkeerde moment, jammer. Zodra ik me niet goed in mijn vel meer voelde, was dat voor mij het sein om te vertrekken. ‘Maar ge verdient toch goed!’ hoor ik mensen soms zeggen. Maar geld interesseert me in zo’n geval niet: stel dat ik ergens 2 miljoen euro kan verdienen, wat betekent dat als je ongelukkig bent? »Bij Anderlecht heb ik voor drie jaar getekend, met een optie op een vierde seizoen. Die termijn wil ik uitdoen. Maar stel dat er een aanbod komt waartegen de club noch ik nee kan zeggen, is het ook zo. Je mag in het voetbal nooit te ver vooruitkijken. Het grote verschil is dat ik nu een kind heb: het is belangrijk dat hij goed opgroeit en naar de juiste school kan gaan. Ik wil niet dat hij voor zijn 6de al drie keer verhuisd is. Dat ga ik hem niet aandoen.»

HUMO Volgens Hein Vanhaezebrouck ben jij iemand die voortdurend uitgedaagd moet worden: ‘Dan wil hij zich bewijzen.’

RAMAN «Daar was ik niet blij mee: Hein was vanwege onze getroebleerde relatie niet goed geplaatst om zulke uitspraken over mij te doen. Nu, voor een stuk heeft hij wel gelijk: ik mag er niet elke week 100 procent zeker van zijn dat ik speel, omdat de concurrentie toch niets voorstelt. Wat dat betreft zit ik goed bij Anderlecht: we zijn met verschillende spelers voor dezelfde positie. Ik moet me elke week weer bewijzen.»

UITDELEN EN INCASSEREN

HUMO Vorige week speelden de Rode Duivels tegen Estland en Wales hun laatste interlands van 2021. Had je op een selectie gerekend?

RAMAN «Ja, toch wel. Ik zat in de voorselectie en was niet slecht bezig, dus waarom niet? Maar goed, ik begrijp dat spelers die al tien jaar bij de nationale ploeg zitten er al-tijd bij zullen zijn, ook al hebben ze maanden geblesseerd aan de kant gestaan. Je status speelt ook mee.»

HUMO ‘We zochten een club waar hij zich weer kon lanceren bij de nationale ploeg,’ heeft je makelaar Peter Smeets je keuze voor Anderlecht nochtans verklaard.

RAMAN «Peter zegt zoveel: hij ziet alles altijd rooskleurig (lachje). We hebben er maar weinig over gesproken. ‘We zien wel,’ zei ik hem dan. Ik speel voor Anderlecht en moet dáár presteren: dan moet ik niet de hele tijd met mijn hoofd bij de Rode Duivels zitten. Maar goed, ik heb één cap: die kunnen ze me niet meer afpakken.»

HUMO Dat was op 9 september 2019, toen je net naar Schalke was getransfereerd: je viel in de 90ste minuut in tegen Schotland. Waarom heeft dat nooit een vervolg gekregen?

RAMAN «Dat weet ik niet. Een maand later dacht ik er opnieuw bij te zijn, maar dat was niet het geval. Dat vond ik raar. Martínez heeft me toen gebeld: hij zei me dat ik moest blijven werken. Mijn prestaties met Schalke waren nadien niet meer van dien aard dat ik een selectie kon rechtvaardigen. Sindsdien heb ik het losgelaten.»

HUMO Met welke blik heb je naar het EK en de Nations League gekeken?

RAMAN «Ik heb dat niet gevolgd.»

HUMO Pardon?

RAMAN «Echt niet. Een hele wedstrijd uitkijken: ik kan dat niet. Een samenvatting volstaat. Eén keer ben ik afgelopen zomer op een plein in Lokeren gaan kijken naar de Belgen. Ik weet niet meer tegen wie, ik geloof dat ze gewonnen hebben... (denkt na) Tegen Finland, denk ik. Ik stond met wat maten iets te drinken en heb alleen opgekeken als er gescoord werd. Tijdens de kwartfinale tegen Italië waren we met Schalke op stage in Oostenrijk en heb ik met enkele ploegmaats in de lounge zitten pokeren. Alleen de laatste vijf minuten heb ik gezien. Maar het ergste was de halve finale van het WK in 2014 tegen Argentinië: toen heb ik liggen slapen en ben ik pas wakker geworden toen de match al afgelopen was. Achteraf heb ik alleen het doelpunt van Higuain gezien. Verder niets.»

HUMO Waar ga je wél voor zitten?

RAMAN «Series. Op Netflix heb ik zowat alles met een beetje actie gezien: ‘Vikings’, ‘Walking Dead’, ‘Undercover’, ‘Prison Break’ zelfs vier keer. The Rock en Jason Statham zijn mijn favoriete acteurs. Er mag wat pit inzitten, ik heb het liever niet te rustig of te klef. Ook op het voetbalveld zit dat in mij: ik jen de tegenstander graag en hou van interactie met de supporters. We zijn toch geen doetjes? Een stamp geven, wat roepen of trekken: er is niets plezanter dan dat. We kunnen toch geen anderhalve meter afstand houden? Uitdelen en incasseren, opstaan en weer doorgaan: dat is mijn devies.»

HUMO Doseren is aan jou niet besteed.

RAMAN (knikt) «Het is jammer dat ik het daardoor vaak maar 60 of 70 minuten volhoud. Maar dat is nu eenmaal mijn spel. Men zegt vaak dat ik te veel nutteloze meters loop. Maar ik kan niet 90 minuten op de middenlijn staan wachten, ik moet constant in beweging zijn. Anders voel ik me niet nuttig.»

HUMO Je voetbalt zoals je leeft: met 100 kilometer per uur.

RAMAN «Inderdaad. En loop ik met mijn kop tegen de muur, dan is het maar zo.

HUMO Hoe moeilijk is het om een balans te vinden tussen jezelf zijn en in de pas lopen?

RAMAN «Niet zo moeilijk. Ik hoef maar vijf, zes uur per dag in de pas te lopen – de tijd die ik op de club doorbreng. Daar doe ik alles wat van mij verwacht wordt. Zodra ik naar huis ga, word ik iemand anders en doe ik wat ik wil. Maar alleen als het kan: ik zit niet tot 4 uur ’s nachts op café als ik de volgende ochtend moet trainen.»

HUMO Nog een uitspraak van je makelaar: ‘Als iedereen een beetje Benito in zich had, zou het leven makkelijker zijn.’

RAMAN «Dat denk ik ook. Veel mensen zijn bezig met wat anderen van hen denken. Meer dan met zichzelf. Dat is spijtig. Ik trek mij niets aan van het oordeel van anderen.»

HUMO Toch was je een vaste klant bij de mental coach van Düsseldorf. Tenminste, dat is wat je toenmalige trainer Friedhelm Funkel verklapte in een interview. Heb je hem dat kwalijk genomen?

RAMAN «Helemaal niet. Hij bedoelde ermee dat ik een familiale club nodig had. Nestwarmte, noemde hij het. Bij Schalke zou ik die volgens hem niet vinden. De mental coach daar was iemand die graag alles door-vertelde. Na mijn eerste gesprek al wist ik: met jou gaat het niet lukken. Ik ben toen zelfs een paar keer naar die van Düsseldorf teruggekeerd. Met hem had ik een klik, ik ging vaak bij hem langs. Niet voor therapie, maar voor kleine gesprekjes, vaak niet langer dan 10 minuutjes, over hoe ik me voelde. We hebben nog altijd contact, ik kan hem alles zeggen. Op mijn eerste verjaardag in Duitsland ben ik zelfs bij hem thuis uitgenodigd. In het voetbal maak je geen vrienden, maar hij is één van de weinigen bij wie ik toch een speciaal gevoel heb.»

HUMO Heb je al eens de balans van je leven en werk opgemaakt?

RAMAN «Nee, dat doe ik niet. (Enthousiast) Wat ik wél doe, is geregeld al mijn doelpunten en mooie acties herbekijken. Er gaat geen week voorbij of ik herbekijk het doelpunt waarmee ik Gent in 2015 tegen Club Brugge de titel bezorgde. En op YouTube staat de titelmatch tegen Standard, die kijk ik zelfs helemaal uit: je wordt niet elk jaar kampioen (lacht). Zo zie ik waarin ik beter ben geworden. Vroeger was ik al bezig met de volgende actie nog voor ik werd toegespeeld, waardoor ik de bal soms vergat. Nu hou ik hem wat meer bij en speel ik volwassener. Het is boeiend om te zien hoe je groeit als voetballer. Dat interesseert me meer dan een willekeurige wedstrijd op televisie.»

HUMO Kom je nog in Gent?

RAMAN «Zelden. Met de auto raak je nog moeilijk in de stad en ik heb geen zin om een eind buiten het centrum te parkeren en dan het hele eind met de buggy te wandelen. Mijn moeder zie ik af en toe, mijn vader minder. Ik hou wat meer afstand, maar hij steunt me: ik krijg nog altijd berichten.»

HUMO AA Gent brengt deze maand zijn eigen Monopoly-spel op de markt. Elk vakje is genoemd naar een bekende Buffalo, en voor de laatste vijf namen mochten de supporters stemmen: jij kwam er als populairste uit.

RAMAN (glundert) «Goed, hè? Waarschijnlijk omdat ik een echte Gentenaar ben en me altijd volledig gegeven heb voor de club. Heb je dit seizoen gehoord hoe de supporters van Gent mij hebben toegezongen toen we er met Anderlecht speelden? Dat deed mij iets. Dus ja, ik ben blij dat ik mijn plek heb op dat Monopoly- spel.»