‘Het is warm in de hivemind’ is een spectaculaire belevenis waar we het benauwend warm van krijgen

In 2019 werd Maxime Garcia Diaz al Nederlands kampioen poetryslam. Onlangs werd ook haar papieren werk bekroond: ze won de C. Buddingh’-prijs voor beste poëziedebuut. Haar daverende, feministische eerste bundel draagt de titel ‘Het is warm in de hivemind’ en is een analoge hulde aan én tegelijk een snijdende kritiek op de internetcultuur. De dichter verwijst zowel naar Ariana Grande als naar filosoof Theodor Adorno en naar feministische voorgangers (Audre Lorde, Sylvia Plath). ‘Het is warm in de hivemind’ wordt bevolkt door virtuele karakters en realiteiten, verwijzingen naar social media, sms-taal, opslag in de cloud. Veel teksten zijn in het Engels – het lijkt het internet wel. Met gevoel voor humor reflecteert de millennialdichter over haar generatie, die opgroeide in een online omgeving: ‘onze softboi broertjes ontdekken hun prostaat in een helverlichte bioscoopzaal (...) we zijn girls of the geist / (hebben nog nooit een hype gezien die we niet als beesten verslonden)’. Garcia Diaz maakt het digitale analoog: ze vertaalt de icoontjes, smileys, hyperlinks en url’s gewoon naar het papier. Die vertaalslag maakt van de bundel een spectaculaire belevenis waar we het benauwend warm van krijgen: ‘Ik zie de beste meisjes van mijn generatie / vernietigd en verbrijzeld en onoverwinnelijk / want dat wat nooit bestond kan niet kapot’.