In ‘Nina Simone’s kauwgom’ vertelt Warren Ellis iets over de grote bezieling die van iets kleins kan uitgaan, al doet de Nederlandse vertaling het origineel niet alle eer aan

Warren Ellis is de man die de rechterhand van Nick Cave al jaren in de zijne mag houden bij de Bad Seeds. Dat hij ook een stukje kan schrijven, bewees hij vorig jaar met een verrukkelijk boek over hoe hij na een concert van Nina Simone haar kauwgom in een handdoek wikkelde en die twintig jaar bewaarde. Het platgekauwde ding werd niet alleen verzilverd en door Ann Demeulemeester tot een ring verwerkt, het kreeg ook een plaats in een overzichtstentoonstelling van Cave, op een marmeren sokkel en al. Ook in de pas uitgekomen Nederlandse vertaling vertelt ‘Nina Simone’s kauwgom’ iets over de grote bezieling die van iets kleins kan uitgaan – is het geen kauwgom van een jazzlegende, dan wel een pianoballade van een Australische bard – maar vertaler Frans Reusink doet de woordkeus van Ellis niet altijd eer aan. De custodian van de kauwgom is veel meer dan gewoon de ‘beheerder’, een purging of sorts gaat verder dan ‘een enorme bevrijding’. Dat Reusink zijn woorden rond de tientallen foto’s en screenshots kreeg gedrapeerd zonder ook maar iets te veranderen aan de opmaak van het origineel, verdient dan weer lof. Een poëtisch en hoogst origineel boek, dat zelfs in de taal van Dirk De Wachter hoog uitsteekt boven de niet-aflatende stroom van rockbiografieën en muzikantengemijmer.