In Pepijn Lanens columnbundel ligt er voor fans van mooie zinnen zonder pretentie op elke pagina een glimlach klaar

Pepijn ‘Faberyayo’ Lanen laat zich naast zijn leven als hiphoproyal met De Jeugd van Tegenwoordig steeds meer als schrijver zien. Na onder meer de roman ‘Naamloos’ en het persoonlijke ‘Vad3r’ bundelt hij nu 151 columns die hij de afgelopen jaren als nieuwsbrieven heeft rondgemaild. Of zoals hij het zelf noemt: herinneringen van een vreemde die met liefde op uw digitale deurmat verschijnen.

Lanen legt overpeinzingen over het vaderschap op de virtuele dorpel, afgewisseld met blikken op het artiestenbestaan en nostalgische mijmeringen over de raves uit zijn jeugd: ‘Soms raakten we al onze spullen kwijt, soms alleen ons verstand.’ Voor fans van mooie zinnen zonder pretentie ligt er op elke pagina een glimlach klaar, zoals deze parel die van het leven een sneaker maakt: ‘Het moet wringen, anders weet je niet dat je een litte schoen aanhebt.’

Als u struikelt over jongerentaal als ‘lit’, dan is dit niet uw boek van het jaar, maar wij kunnen die nieuwe taalcreativiteit wel smaken. Dan ergeren we ons meer aan de zinsbouw in sommige teksten. ‘Ik ben jarig. We drinken wijn. Oma heeft eten gemaakt’: op die manier zijn driehonderd pagina’s plots wel een heel lange zit. Lanens fraai geborstelde gezins- en feesttaferelen komen nog het best tot hun recht per stuk.