Marc Kregtings ‘valencyclopedie’ is een originele krachttoer, een wonderlijke ode aan de verticaliteit

Toen Marc Kregting ‘omstreeks 2016’ een peuter over de drempel van een zandbak zag struikelen en vallen, ontwikkelde hij van de weeromstuit een passie voor ‘de neerwaartse beweging’. Onwankelbaar begon hij lemma’s te verzamelen die van veraf of dichtbij met vallen te maken hebben. Niets of niemand ontsnapt aan de zwaartekracht. Wielrenners, terroristen, drankorgels of Bijbelse figuren: allemaal gaan ze even vlot tegen de vlakte. Figuurlijk vallen hoort er ook bij, zoals in de uitdrukking ‘je blik op iets laten vallen’.

Innemend zijn de autobiografische fragmenten, waarin Kregting zich als ingeweken Nederlander verbaast over de Vlaamse ‘valling’ en hij zijn eigen tanende geheugen bespreekt.

Encyclopedieën ontstonden om ‘de mensheid te ontstichten van bijgeloof’. Kregting heeft geen ‘verlichtingsachtige pretenties’, maar wil aansluiten bij de satirische traditie van Opperlander Battus en geslepen voorlopers als Gustave Flaubert. Uit elk lemma spreekt Kregtings obsessionele liefde voor taal: ‘Nippertje, Het. Mogelijk te vinden in de buurt van de valreep.’ De teksten zijn onderhoudend, bij momenten hilarisch en zelfs leerrijk. Kregtings ‘valencyclopedie’ is een originele krachttoer, een wonderlijke ode aan de verticaliteit.