Maxim Februari: ‘Doe zelf normaal’

Volgens jurist en filosoof Maxim Februari zit de mensheid geklemd tussen twee systemen die niet in haar geïnteresseerd zijn: aan de ene kant dwingen de natuur en het veranderende klimaat ons om snel ingrijpende keuzes te maken, aan de andere kant is er de technologie die overheden daarbij ­belooft te helpen.

Maar AI en algoritmes ondersteunen de staat niet zomaar, schrijft Februari, ze veranderen ze ook fundamenteel. Er komt een dag dat we rechten moeten geven aan dieren en dingen. We moeten ons afvragen of verkiezingen nog zinvol zijn als de overheid ons met al die data toch beter kent dan wijzelf. En we zullen moeten leren te leven met rechters die geen mensen, maar eentjes en nulletjes zijn.

Maxim Februari handelt niet in pasklare antwoorden, maar net daarom siert het hem dat hij dapper in het duister tast. Hij bouwt zijn redeneringen op in kleine maar zekere stappen en maakt ze aanschouwelijk met anekdotes, bijvoorbeeld over het stemmen met je tandenborstel.

Het maakt van dit essay een bij momenten stoutmoedig startpunt om te discussiëren over technologie, klimaat en de rechtsstaat, op dat ene foutje na dan: de zogezegd Franse statisticus ­Antoine Quetelet was een Belg en heette Adolphe.