Met ‘Een klein detail’ schreef Adania Shibli een even zintuiglijke als uitgepuurde verkenning van geweld

Zomer 1949. Een jaar na het begin van wat de Palestijnen de Catastrofe en de Israëliërs de Onafhankelijkheidsoorlog noemen, ontdekt een Israëlische legereenheid een bedoeïenenkamp in de Negev-woestijn. Ze roeit alle inwoners uit, op één vrouw na. De soldaten nemen haar mee naar de militaire basis en verkrachten en vermoorden haar. Die gebeurtenis inspireerde de Palestijnse Adania Shibli tot de roman ‘Een klein detail’.

In de twee spiegelende delen van het boek voert Shibli twee naamloze personages op, die zich aan weerszijden van geografische, taalkundige, psychologische en morele grenzen bevinden. Aan de ene kant een op zuiverheid gefixeerde militair, aan de andere kant een Palestijnse vrouw, die zich decennia later en tegen beter weten in probeert te verplaatsen in de overleden vrouw.

Aan de hand van wisselende motieven en met veel aandacht voor geur en geluid laat Shibli zien dat hun verhalen verbonden zijn, en dat het heden van het bloederige verleden doordrenkt is. In het spoor van microhistoricus Carlo Ginzburg suggereert ze dat de subtiele tekens van Palestijnse aanwezigheid historische waarheden blootleggen. Met ‘Een klein detail’ schreef ze een even zintuiglijke als uitgepuurde verkenning van geweld.