Onze Man bezocht de erotiekbeurs: ‘Ik dacht dat ik een Grote Jongen was, maar dit is een les in nederigheid’

Zondag. De Dag des Heren. Maar vandaag in Mechelen ook de dag van de blowjobs, double anal penetrations en swingers, want daar vindt in de Nekkerhal de laatste dag van de Eroticabeurs plaats. Onze Man trok in 2012 zijn stoute schoenen aan, vroeg aan zijn vrouw en pastoor toestemming en trok naar Erolife, een ‘erotische lifestylebeurs’ – het understatement van de eeuw, zo zal algauw blijken.

Naar een erotiekbeurs moet je met open vizier gaan, dus laat me beginnen met een bekentenis. Ik heb altijd een gezond seksleven en een hoog libido gehad. Ik weet dat clitoris geen Grieks eiland is, en dat vingeren iets anders moet zijn dan strelen met op een drilboor bevestigd schuurpapier. Maar tegelijk ben ik wat porno-experts neerbuigend vanilla noemen: saai, braaf, doorsnee. Anale seks, gangbangs, sm, bondage, partnerruil, de fakeorgasmes en de opgespoten tieten in pornofilms... Het zegt me allemaal niks. Ik verbleef ooit tien dagen in Rio de Janeiro en ik had daar, ondanks tal van kansen, als enige van het gezelschap geen seks – ik was er bang voor ziekten, en vies van shemales, vrouwen met mannelijke geslachtsdelen. Triootjes? Ik heb er slechts twee gehad, en lang geleden. Callgirls? Eén keer in de verleiding gekomen, in Los Angeles, waar ik bij hoerenmadam Heidi Fleiss de meisjes kon boeken die ook Jack Nicholson en dozijnen andere sterren hadden bediend. Maar uiteindelijk bleek ik te trots om voor seks te betalen.

Ik zweer bij puur natuur. Verkopers van speeltjes beweren graag dat het konijn en het vlindertje tegenwoordig op het boodschappenlijstje van elke normale vrouw staan, maar wij hebben geen vibrator in huis – tenzij mijn vriendin er een of meerdere bezit die ze ergens verbergt. Voor mij geldt qua seks: hoe meer hoe liever, maar het liefst zonder gedoe. Wat me intrigeert is: wat is tegenwoordig nog taboe? En wie gaat, in een tijdperk waar je zonder veel moeite op het internet gratis een gangbang kan downloaden waarin achtentwintig transseksuele paarden een nymfomane vrouw penetreren, nog naar een erotiekbeurs? Ik zou denken dat voor oversekste rukkers anonimiteit troef is – op de exhibitionisten na. Maar wat hebben exhibitionisten eraan als op zo’n beurs hun publiek uit ándere exhibitionisten bestaat?

★★★

Op de parking trap ik bijna in een glazig goedje. Sperma? Nu al? Nee, het blijkt een fluim speeksel.

Ik kom te vroeg. Erolife begint pas om 14 uur – de organisatoren vinden blijkbaar niet dat er per se iets met onze ochtenderectie moet gebeuren. Ik moet dringend plassen, maar ik zie op de weidse kaaien rond Hangar 29 geen toilet. Wildplassen dan maar? Zo kom ik al in de juiste sfeer, al heb je voor een échte golden shower natuurlijk ook een gewillig slachtoffer nodig. Misschien de helblonde stripper die ik – stilte voor de storm – op de kade een sigaretje zie roken?

Op die idyllische plek met uitzicht op de Schelde zie ik een pril stelletje elkaar een eerste kus geven, zich niet bewust van het feit dat er tien meter verder straks driedubbele penetraties zullen plaatsvinden. Hoelang, voor deze geliefden blasé worden en hun grenzen verleggen? Want ook de ervaren slet die hier voor de ogen van tientallen toeschouwers bananen in haar lichaamsopeningen propt, was ooit een naïef maagdje dat droomde van een tedere, monogame ridder op een wit paard. Met een enorme lul. Het paard, bedoel ik. Of de ridder. Of allebei.

Al aan de ingang hangt reclame voor parenclubs (‘Ssst, vertel dit enkel aan uw allerbeste vrienden!’). De man voor me in de rij koopt een combiticket, geldig voor de beurs, het Swingers Café en de Afterparty. ‘Veel plezier en... wie weet, tot straks!’ knipoogt de dame aan de kassa. Zij is een stuk beschaafder dan ik had verwacht, en enkel haar Grand Canyon van een decolleté lijkt een voorspel van de dingen die komen gaan. Toevallig of niet heeft de stempel die ze ons geeft de vorm van een varken.

Binnen is het duister. Mijn eerste zintuiglijke waarneming is de chemische walm van goedkoop parfum. In de verte ontwaar ik het hoofdpodium, waar een aantal mannen alvast postvat. Erolife vindt plaats in Antwerpen, maar het eerste uur hoor ik enkel Limburgs. Wonen daar meer oversekste, zielige geilaards? Of hebben Limburgers gewoon het beste seksleven van alle Belgen?

Bij wijze van opwarming vinger ik aan het eerste kraam waar ik op stuit een aantal doosjes van porno-dvd’s. ‘Alle doosjes zijn leeg,’ heeft de uitbater ten behoeve van potentiële dieven vermeld. ‘En alle poesjes vol,’ heeft een jolige bezoeker er in balpen onder gekrast.

Op de hoes ejaculeren titels in felle kleuren zich op m’n netvlies. De actrices hebben steevast ronkende namen als Alexandra Sky en Kita Zen. Hun hersens hebben een bijrol, maar ook met drie lullen in hun mond is er nog ruimte voor een vleugje poëzie, getuige artiestennamen zoals Natalia Forrest en Aletta Ocean. De namen van de heren zijn onbelangrijk, net zoals de heren zelf. Wat telt is wood – hun erectie. Hun acteertalent beperkt zich tot het klassieke scenario: ‘Get up, get in, get out, get off.’ Dat laatste onder de vorm van de alomtegenwoordige money shot. Want niet alleen worden vrouwelijke pornoactrices beter betaald dan de mannen (emancipatie verschijnt soms in rare vormen op onverwachte plaatsen), maar bovendien kunnen/mogen de dames hun orgasmes faken. Terwijl: probeer maar ’ns een ejaculatie te faken.

Ik stel vast: dildo’s, buttplugs en anale seks gaan hand in hand met fluo plaknagels en gifgroene oogschaduw. In porno is alles kitsch en over the top: té blond, té grote borsten, té geil, té gewillig. En ben ik abnormaal als ik vind dat een vrouw, naarmate ze meer make-up gebruikt, niet méér maar minder vrouw wordt?

Ik stel ook vast: eigenlijk zijn al die pornofilms onderling inwisselbaar. De klassieker ‘Deep Throat’ was tenminste nog gebaseerd op een origineel idee: een vrouw die – een klantvriendelijke gril van de natuur – ook in haar keel een clitoris had. Ik blader langs titels als ‘Sperm Eaters’, ‘Knallhart geknallt!’ en ‘Des légumes chez le marchand’. Een paar welgemeende waarschuwingen: ‘Pipi auf Karl-Heinz’ gaat níét over een vrouw die Pipi heet. ‘Oral Exams’ zijn géén overhoringen. ‘E.T. – the Extra Testicle’ is géén sciencefiction. In ‘Snow White and the Seven Dwarfs’ komen wel een prinses en zeven dwergen voor, maar toch is het niet de film die u en uw onschuldige kroost op basis van de titel zouden verwachten. De cast mag dan al dezelfde zijn, de verhaallijn is, wat zal ik zeggen, een interessante variant op die van Walt Disney. En ‘Meat Lovers’ is ondanks de titel ook genietbaar voor vegetariërs.

Op een teeveetje draait een promotioneel filmpje met hoogtepunten uit recente producties. Ik zie een vrouw die twee penissen in haar mond houdt, terwijl ook elk van haar handen een exemplaar behendig richting orgasme manipuleert. Toch is dit niet zomaar rechttoe rechtaan porno: nee meneer, dit is een ‘kunstzinnige’ productie met een ‘verhaal’ en ‘echte dialogen’. Ik hoor de vrouw inderdaad zeggen: ‘I don’t usually do this, but you guys worked so hard.’ Alleen: vermits ze twee lullen in haar mond heeft, vraag ik me af uit welke lichaamsopening die perfect gearticuleerde woorden weerklinken. De volgorde van de actie lijkt altijd dezelfde: oraal, gevolgd door vaginaal, anaal, dubbele penetratie, en de cum shot. Het lijkt me een logische én hygiënische volgorde. Stel je voor dat de blowjob volgt op de anale seks. Als ik te technisch word, moet u het maar zeggen.

Rubberen poesje

Toen Vladimir Nabokov in 1955 zijn meesterwerk schreef, had hij niet kunnen vermoeden dat de roep-naam ‘Lolita’ wereldwijd door de porno-industrie gekaapt zou worden. Als ik een euro kreeg voor elke dvd waarop een volwassen sekspoes met een porno-cv van veertig bladzijden zichzelf valselijk aanprijst als Lolita, was ik miljardair. Sommige pornoactrices die al vijftien keer hun achttiende verjaardag hebben gevierd, dragen vlechtjes en een beugel om ‘young and tight’ te lijken, en slagen erin om zelfs met zeven dildo’s in vijf gaten nog iets maagdelijks uit te stralen. Dát is pas acteren, Meryl Streep!

De dvd ‘Teenie Lolitas: Over 18 by Seconds!’ flirt, net zoals de ‘Barely Legal’-serie, met de kick van seks met minderjarigen. En neen, ‘Wet Teenagers’ slaat niet op het feit dat ze net gedoucht hebben. Nog meer interim-pedofilie: de nepvagina The Virgin (‘Voelt aan als een écht strak meisjeskutje!’) biedt als extra kick, voor de liefhebbers: ‘Break open the virginity yourself!’ – éérst de verpakking ontmaagden, en dan het product, want de nepvagina heeft een ‘echt’ maagdenvlies. En dat voor slechts veertig euro!

Het alternatief voor wie zijn vlees graag wat rijper heeft, is Kelly’s Pussy: een afgietsel in rubber van, eh, Kelly’s poesje. Dat item aanschaffen is, veronderstel ik, een goed alternatief voor wie niet de moeite wil doen om actrice Kelly te ontvoeren en te verkrachten. Nog rijper kan ook: de afdeling ‘MILF Fanatics’-dvd’s beslaat drie lopende meter. Voor de onschuldige lezer: MILF betekent ‘Mother I would Like to Fuck’ – een oudere vrouw die toch nog geil is, ook al heeft ze een zwerm kinderen gebaard.

Wat verder vind ik een Tongue Vibe, een vibrator die de man over z’n tong moet schuiven. Ik ben zelf de trotse bezitter van een tong die moeiteloos goud zou halen op het kampioenschap ‘Je bent een knoeier, Herman Brusselmans’, maar ik heb het niet voor al die producten van uitvinders die denken dat ze het ontwerp van Moeder Natuur kunnen verbeteren. In hetzelfde genre is er ook nog The Accomodator, een dikke elastiek met een rubberen dildo eraan: je spant de houder met de dildo op je kin (zie het voor u en probeer niet te lachen), zodat je kin-met-verlengstuk je partner kan penetreren terwijl je haar likt.

Een intrigerend product is de Butterfly, omdat het tot de verbeelding spreekt dat vrouwen dat vlindertje ongemerkt onder hun kleren aanbrengen. Wie weet droeg Joëlle Milquet er eentje tijdens de regeringsonderhandelingen. Of (vul hier nieuwslezeres of BV naar keuze in)... Wat verder liggen items uitgestald die Sergio Herman wellicht ‘geile productjes’ zou noemen: crèmes met namen als Stimul Erect en Clito Explosion. Klassiekers zoals Spanish Fly zijn nog steeds populair, ook al hebben wetenschappelijke studies aangetoond dat het effect ervan nihil is.

Heel wat dvd’s zijn niet op, maar een kilometer of zes óver het randje: ‘Dungeon Torture’ biedt wat de titel suggereert, en dat geldt ook voor ‘Bondage Candy: Cute Girls Bound and Punished’.

De porno-industrie schept er duidelijk plezier in om het preutse en hypocriete Hollywood verbaal te gangbangen. Veel titels van porno-dvd’s zijn woordspelingen op of verbasteringen van titels van bekende films. ‘Meet the Fuckers’ is een hardcoreparodie op Robert De Niro in de familiekomedie ‘Meet the Fockers’ – één letter, en een wereld van verschil. ‘The Goodfucker’ verbastert de naam én het logo van ‘The Godfather’. Arnold Schwarzenegger speelt niet mee in ‘The Sperminator’. ‘Buttwatch’ verwijst duidelijk naar ‘Baywatch’. En voor wie wil doorgroeien na ‘E.R.’ of ‘House M.D.’, is er ‘Clinic Sex’. En wat dacht u van ‘Shaving Ryan’s Privates’, ‘One Flew Over the Hooker’s Breasts’, ‘Pocahotass’, ‘In Diana Jones’ en ‘The Postman Always Comes Twice’? Of van ‘Cape Rear’, ‘Juranal Park’, ‘Edward Penishands’ of ‘Schindler’s Fist’? Wie niet kijkt op een golden shower of twee, kan ook zijn voordeel doen met ‘Schindler’s Piss’. De man die het doosje bekijkt, houdt in de andere hand een fris pilsje, maar lijkt geen last te hebben van associatief denken.

Laagdrempelige anus

Na een paar uur wordt duidelijk dat het onderscheid tussen erotica en pornografie hier niet bestaat. Al zei een producent me: ‘Voor de meeste mensen geldt: als ze het mooi en geil vinden, is het erotiek. En als ze er niet aan doen, is het porno.’ Hij meende ook te weten wat de grote aantrekkingskracht van porno is: ‘Het geeft mannen de illusie dat er écht vrouwen zijn die werkelijk tot alles bereid zijn. En dat nymfomanie voor sommigen een roeping is, sust het schuldgevoel van de mannen: als vrouwen van gepakt worden een carrière maken, kan daar toch niets mis mee zijn? Mannelijke pornoacteurs zijn zelden populair, omdat andere mannen het niet kunnen verdragen dat die van hun hobby hun beroep hebben gemaakt.’

In het geairbrushte universum van Hugh Hefner hebben playmates geen anus. In echte porno wél, en dat is een understatement vanjewelste. Zelf heb ik nooit begrepen wat de aantrekkingskracht van anale seks is, maar het enorme aanbod suggereert dat ik iets mis. Misschien is ‘DARMBOHR! Da bleibt kein Arschloch heil!’ een goeie introductie. Of anders de serie ‘Analogical 1 5’. En fans van Steven Spielberg willen vast ‘Close Encounters of the Turd Kind’ zien (turd betekent ‘drol’). Ik zie ook letterlijk honderden dildo’s met namen als Anal Expert en Anal Passion.

De dildo lijkt me behalve het meest in het oog springende object ook het meest verkochte. Ik dacht dat ik een Grote Jongen was, maar dit gamma overschouwen is een les in nederigheid. Al vraag ik me af of er vrouwen zijn die uit vrije wil aan de slag gaan met de meer angstaanjagende dan imposante Double Trouble Bender Butcher van zestig (60!) centimeter. Al zijn enorme fallussen ook weer niet zo zeldzaam, als de dvd ‘Huge Cocks n° 47’ een indicatie is.

De tactvolle producenten nemen de kleiner geschapen koper in bescherming: cock rings zijn verkrijgbaar in de maten normal en big, níét in small.

Ik heb een pragmatische geest, en ik denk onwillekeurig: welk gadget zouden we à la Flair gratis bij Humo kunnen weggeven? De Vagina Vibrating Clit Sucker, misschien?

Schoonmaakproducten zoals de Love Cleaner suggereren dat speeltjes weleens circuleren onder vreemden, en in onhygiënische regionen. Voor wie baat vindt bij rollenspel, zijn er pruiken, maskers en pikante lingerie in alle denkbare vormen. Ik krijg plots een visioen van Elio Di Rupo in een fluopruik met twee dild... Ik schud het beeld haastig uit m’n hoofd.

★★★

Lunch. Ik heb trek in een broodje tonijn. Als ik een hoek om stap, word ik bijna omvergereden door een paard en kar. Meer bepaald: een in knalrode sm-outfit getooide vrouw die, als was ze een paard, een kar trekt waarop een andere vrouw in zwart leer met overgave een lange zweep hanteert, met achterop een geketende man in een stalen kooi die lijdzaam z’n straf afwacht. Het is, zelfs in de context van deze beurs, een onverwachte confrontatie. Ik doe gauw mijn open mond dicht, voor iemand er iets in propt.

Het is drie uur. Het Swingers Café, dat een derde van de beursruimte bestrijkt, is voorlopig leeg.

Een man koopt pikante lingerie: ‘Voor mijn vriendin.’ Zij heeft blijkbaar dezelfde maat als hij. Ik heb een béétje mensenkennis, en ik verwed er mijn eigen penis om dat die man geen vriendin heeft. Meer nog, dat hij nog nooit een vriendin heeft gehad. Maar ook brave koppels (type Vogelmarkt en Brasserie Doorsnee) waarvan ik het, mocht ik hen op straat tegen het lijf lopen, nooit zou denken, kopen hier de meest sletterige lingerie. Ook een mooie ironie: vrouwen die aan hun buren of collega’s ongetwijfeld nooit zouden prijsgeven dat ze extreem pikant ondergoed dragen, passen en kopen het hier open en bloot, in het zicht van iedereen.

De sexy meisjes van productiebedrijf Foxy delen plastic zakjes met ‘geile cadeautjes’ uit. De reclameslogan van Foxy luidt ‘Lekker gewoon!’ – ’Gewoon’, mits je gangbangs en double penetration gewend bent, natuurlijk.

Ik verbaas me over de geïnstitutionaliseerde leugens van de pornoindustrie: een hoer is een callgirl of een hostess, want dat klinkt chiquer – zoals een boer een agrarisch werknemer is. Een hoer in een film is een ‘actrice’ of een ‘talent’. Die ‘acteert’ dat ze het prettig vindt om drie penissen van drie verschillende mannen in evenveel (of minder) lichaamsopeningen geramd te krijgen. Ik hoorde een ‘actrice’ daarnet het woord ‘carrière’ uitspreken. Is dit écht de carrière waarvan deze vrouw droomde, toen ze nog een onbekommerd meisje was?

Eén man draagt een T-shirt met het opschrift: ‘If you can read this, the bitch fell off.’ Op de borst van zijn vriend staat: ’10 inches.’ Ze gaan binnen bij de ‘Dildo Show!’, die zich achter een zwarte muur afspeelt. ‘Alles wat niet op het hoofdpodium mag, doen we hier,’ belooft de uitbater. Binnen doen dames allerlei creatieve kunstjes met dildo’s, bananen en andere fallussymbolen. Toegang: vijf euro. Een koopje.

Ik wandel langs een met zwarte gordijnen afgemaakt gedeelte. Het is de ‘Voyeur Room’: ‘Kom gluren in de erotische ruimtes van de parenclub door spiegelwanden.’ Binnen zijn klantvriendelijke vrouwen in de weer wier anus ook bepaald laagdrempelig blijkt. Maar ik snap voyeurisme niet. Kijken naar andere mensen die seks hebben terwijl ik er op dat moment géén heb, frustreert me meer dan dat het me opwindt. En zou het niet confronterend zijn voor mensen die zelf slechtere seks hebben dan de seks die ze bekijken? Daarnet zag ik een vrouw letterlijk met open mond kijken naar grote dildo’s. Haar ontstelde blik zei: ‘Ik ben al dertig jaar getrouwd en ik heb nooit geweten dat er grotere penissen bestonden dan die van mijn man.’

Vriendin en kind: geen bezwaar

Vier uur. Het smaakvol ingerichte Swingers Café is nog steeds leeg. De mooiste meiden zijn die van de Stripbus. Tot drie keer toe spreekt een Franstalig meisje me aan: of ze op de bus een striptease voor me mag doen? Eh... nee, liever niet. Ze is charmant en sexy, ook al heeft ze een lookadem, maar ik zou me een idioot voelen. En ik heb nooit het nut gesnapt van stripteases: wat heb je eraan dat een vrouw je ophitst als je er, eens geil en stijf, niet mag aankomen?

Vijf uur. In het Swingers Café zitten twee koppels, op tien meter van elkaar, op elkaars initiatief te wachten. Het beeld doet me terugdenken aan de fuiven uit mijn pubertijd: wie durft als eerste de dansvloer op?

Op het hoofdpodium biedt een naaktdanseres een wervelende show. Op één meter van haar wijd gespreide benen staan twee mannen smakelijk frieten te eten. Een goede raad: kom vroeg, als de erotiekbeurs nog maagdelijk is, want overal staan hotdog- en pitakramen (én de in deze context meer dan ooit obsceen lijkende braadworsten), en na verloop van tijd verspreiden zelfs ‘geile gerechtjes’ een bepaald onerotische geur.

De aankondiging dat over vijf minuten een livepornoshow begint aan stand 1 aan de ingang, veroorzaakt een stormloop van amateurfotografen. Hun onophoudelijke gezamenlijke geflits lijkt een symbolische gangbang. Was het Marilyn Monroe die zei dat voor een camera staan is ‘alsof je door duizend mannen wordt genomen, zonder dat je zwanger kunt raken’? Eén man – ik verzin niets – is zowaar aan het kwijlen. Jammer dat Pavlov dit niet meer heeft mogen meemaken. Wat later zie ik naast een ander podium een man wiens linkerarm wild gesticulerend heen en weer slingert in zijn broek, half verborgen door zijn jas, die ervoor hangt. Het lijkt echt alsof hij staat te rukken. Ik betwijfel of de strippers dat zouden waarderen. Maar dit is een seksbeurs – als hij wordt betrapt door de security, zou zijn advocaat ook kunnen argumenteren dat de organisatoren hém zouden moeten betalen voor zijn ‘act’. Is een erotiekbeurs niet de enige plaats waar de politie een exhibitionist niet zou kunnen arresteren?

Zes uur. In het Swingers Café zitten nu vier koppels. Nog steeds tien meter van elkaar. Wachten, wachten, tot er iets gebeurt. Of... is dit hun voorspel?

Een stelletje – zij vijfentwintig, stijlvol en toch hoerig gekleed (ja, dat kan), hij iets ouder, in maatpak – staat me al een minuut of wat aan te staren. Zij spreekt me aan: of ik iets mee ga drinken in het Swingers Café. Ik ben gevleid – hun bedoeling is duidelijk – maar ik zeg dat ik een vaste vriendin heb, én een kind. Dat blijkt geen enkel bezwaar. En ik ben journalist. Ook dát blijkt geen bezwaar. Zij is aantrekkelijk, en ik twijfel even. Maar, noem mij ouderwets, het idee dat meneer erop staat te kijken, of wie weet ook aan mijn lijf wil zitten, trekt me niet aan. ‘Denk er nog eens over na,’ glimlacht ze, terwijl haar hand opvallend onopvallend langs m’n rechterdij scheert. ‘Wij zijn hier de hele dag.’ Ook de volgende dag krijg ik, van twee iets oudere en minder aantrekkelijke stellen, een soortgelijk voorstel.

Daarstraks zag ik al het buitenbeentje van de beurs: een man in wiens kraampje geen dildo of karwats te bespeuren valt. Wel negen aquariums waarin visjes op eenvoudig verzoek en tegen betaling, want zo zijn die sletten wel, de huidschilfers en het eelt van uw voeten eten. Telkens wanneer ik er voorbijkom, zie ik hetzelfde beeld: geen klanten. Om zeven uur kan ik het niet langer aanzien en boek ik zelf een sessie. En zo zit ik een kwartier voor lul terwijl tweehonderd visjes mijn tenen pijpen, in het zicht van geamuseerde voorbijgangers. De anticlimax van de dag.

★★★

Ook amateurs lassen soms een plaspauze in. Op het toilet vang ik een gesprek op. Een man klaagt pissend over de slechte kwaliteit van handboeien: ‘Als ze zich kan bevrijden, heb ik er niks aan, hè.’ Het is een verontrustend zinnetje: wat – of beter: wíé – heeft die man nog meer in z’n kelder zitten, liggen of hangen? Zijn maat, die naast hem staat te plassen, hoor ik zeggen: ‘Toch handig in de porno: als ik op ’t werk naar ’t wc moet, krijg ik van mijn baas een vieze blik omdat ik dan vijf minuten niet werk. Terwijl zo’n pornoactrice kan pissen waar en op wie ze wil, en ze krijgt er nog een dikke pree voor ook!’

Als ik buitenkom, hoor ik een andere man zeggen: ‘Mij mogen ze gerust vragen voor zo’n film’, op een toon die suggereert dat er een lange rij pornoproducers in de rij staat om hem een vet contract onder de neus te schuiven. Ik zou denken dat deze dikke lelijkaard dwaalt, maar de volgende dag zal een standhouder me vertellen dat sommige regisseurs opzéttelijk lelijke mannen casten, omdat zulke dvd’s drempelverlagend zijn voor lelijke kopers.

In hal 2 staat een grote lege pokertafel te wachten op klanten. Durft geen enkele bezoeker van een erotiekbeurs strippoker te spelen? In de brochure van Erolife staat nochtans dat enkel de dames ‘100 procent naakt gaan’, en dat ‘u niet kan verliezen’. Maar... de hele opzet van strippoker is dat de verliezer naakt eindigt. En wat als een exhibitionist graag (en opzettelijk) verliest?

Op de grond zie ik pijlen: ‘Aanmelden in sexfilm meespelen.’ Ik volg ze tot aan de stand van Roxy. Zelfs al zou ik daar knap en jong en groot genoeg voor zijn, en zelfs als ik daar de behoefte toe voelde, dan nog zou ik niet willen neuken met de vrouwen die me, getuige de posters, hier te wachten staan. Het valt op dat de meeste danseressen en hostessen er zeer verzorgd uitzien, ook Roxy zelf. Maar af en toe zie je aan een exemplaar hoe het níét moet: slecht geschoren, vet haar, en anderhalve vierkante centimeter textiel dat tevergeefs drie kubieke meter cellulitis in bedwang probeert te houden.

Wat me ook niet interesseert, is als seks een work-out wordt. Ik kijk naar een actrice die, indrukwekkend, in sneltreinvaart naar schatting vijf triljoen keer op en neer glijdt op een fikse penis, blijkbaar zonder dat haar kutje implodeert door de wrijving. Ik respecteer haar professionalisme, maar opwindend vind ik het niet: het lijkt alsof die twee in de gym een toestel uittesten zoals Test-Aankoop de scharnieren van een IKEA-kast zou testen op duurzaamheid en incasseringsvermogen.

Op het podium van hal 2 is er voor de meerwaardezoekers een ‘Harde show met pornoster Wendy Somers’. Die topact mis ik, per ongeluk. Mijn aandacht wordt te zeer opgeslorpt door een batterij enorme borsten die zich langs me heen een weg baant naar de Gangbang Room. Ik vind het vreemd om plots oog in oog te staan met een mevrouw in wier milieu een blowjob net zo werktuiglijk is als een beleefde handdruk daarbuiten. In haar kielzog schuifelt een likkebaardende, grijzende man die nog de middeleeuwen moet hebben meegemaakt: het pre-internettijdperk, toen mannen zoals hij nog hun heil moesten zoeken in smoezelige bioscoopjes, waar ook tijdens de kantooruren semilegale porno werd vertoond. Ik heb me laten vertellen dat de échte reden dat de lange grijze regenjas in dat milieu zo populair was, niet was omdat het een anoniem ogend kledingstuk was, maar wel omdat zo’n jas bestand was tegen de regen van rondvliegend sperma van de mannen op de rijen achter je. Leve de vooruitgang, zie ik de oude sater denken.

Naar verluidt stond vandaag ook een optreden van Hot Marijke op het programma: zij wilde het wereldrecord orale seks breken met een pijpmarathon. Maar de Antwerpse politie vond dat een blowjob te ver. Als ik goed geïnformeerd ben, was de grootste gangbang uit de filmgeschiedenis de legendarische Houston 500 – níét de Amerikaanse grootstad, maar een actrice met die naam die geen 500, maar 620 mannen over zich heen kreeg.

Maar is kwantiteit ook kwaliteit? Ik durf het te betwijfelen.

De muziek op Erolife staat hard. Naast aids en gonorroe is ook doofheid hier een beroepsrisico. Maar ja, als het cliché over masturbatie klopt, neem ik aan dat de meeste bezoekers toch al doof waren. Paaldanseressen doen het op deze beurs in elk geval het liefst op loeiharde repetitieve techno, die na een uur of vijf duchtig op m’n zenuwen werkt. Ik zou de makers ervan willen afranselen, maar wie weet vinden ze dat net geil.

Kinky party

En dan, ineens, te midden van al die libertijnse uitspattingen, stoot ik plots op een snoepkraam. Het lijkt een aberratie: een onschuldig product dat wordt verkocht in de winkelstraat van Sodom of Gomorra. Of komen kinderlokkers hier hun snoepjes kopen? Het snoepkraam staat, o ironie, pal naast de stand van de Vereniging Studiegroep Sadomasochisme. Daar ligt een in zwart leer gehulde vrouw van middelbare leeftijd voorovergebogen op een bok, terwijl een ietwat verveeld ogende man met een karwats haar blote billen bewerkt. Alles wat zweemt naar sadomasochisme, is heel ver van mijn bed. Ik heb er geen probleem mee – vrijheid, blijheid, op voorwaarde dat de beoefenaars uit vrije wil deelnemen. Maar ik snap niet wat er zo opwindend aan is.

De parafernalia die de SM Factory hier verkoopt, lijken me van goeie kwaliteit – mooi leder – maar ik zou de slappe lach krijgen van een halsband waarop ‘SLAVE’ staat gegraveerd, of een weliswaar knap ontworpen lederen masker in de vorm van een hondenkop. Ik zie ook veel paramilitair ogende fetisjaccessoires. Is oorlog sexy? Zouden de kopers het geil vinden om in een échte oorlogszone gedropt te worden? Sommige tepelklemmen zijn duidelijk ontworpen om écht pijn te veroorzaken. En die enorme lederen strap on-dildo, ‘ook voor dames’... Voor lesbiennes, hoop ik, want ik mag er niet aan denken dat mijn vriendin deze Mr. Big op mij zou uitproberen. De verkoper – zelf gehuld in een prachtig lederen pak – kijkt geïrriteerd als een paar studenten elkaar plagend met één van de lange zwepen afranselen. Ik moet denken aan de kennis die ooit per vergissing in vol sm-ornaat opdaagde voor een ‘kinky’ party. Dácht hij. Op de uitnodiging stond: ‘Funky party.’ Een uur later zie ik de volgende scène op het podium: één vrouw hangt Jezusgewijs vastgebonden aan een groot houten kruis, een andere hangt, naakt en ondersteboven, aan een stalen ketting, en nog twee andere vrouwen verkennen elkaars anus terwijl ze gegeseld worden door gemaskerde mannen. Voor het podium verzamelt zich een honderdtal geïnteresseerden. Ik detecteer ook onder sm-meesters een soort metaalmoeheid. En wat doe je als je zelfs extreme seks beu bent?

Plots besef ik: deze twee dolle dagen heb ik niemand het woord aids horen noemen, en op één fopcondoom na (voorspelbaar: een maat XXXXL) zag ik nergens condooms verkocht worden.

Ik ben hier voor mijn werk. Maar zou ik anders schaamte voelen? Zijn alle andere bezoekers de schaamte voorbij? Of is schaamte voelen níét contraproductief, want hoe groter de schaamte, hoe groter de kick?

Eén vooroordeel sneuvelde vandaag: ik zag hier niet alleen zielige, allesbehalve vrolijke vrijgezellen en geassorteerde weirdo’s, maar ook jonge koppels, soms in groep, die deze beurs blijkbaar als een leerrijk uitje zagen. En de keet zat vol, dus voor organisatoren van erotische beurzen is het blijkbaar geen crisis. Het is wél crisis voor de producenten van seksboekjes en dvd’s – door de opkomst van gratis porno op het internet zijn die, zoals een standhouder me daarnet zei, ‘het vinyl van de pornowereld: gedoemd te verdwijnen’.

★★★

Dit was mijn eerste erotiekbeurs. Het was een grondige ontmaagding. Ik voel me gebruikt, maar niet bevredigd. Maar op een gekke manier was het toch een gezellig samenzijn. De afterparty laat ik over aan de professionals – ik ben uitgeput, ik kan mezelf niet eens meer overeind houden, laat staan mijn penis. Ik denk dat dit het meest onerotische weekend uit mijn volwassen leven was. Goed, de nacht is nog jong, maar ik heb voorlopig geen zin in seks. Ik heb hoofdpijn. En een indigestie.

Die avond sta ik veel langer onder de douche dan anders.

(Verschenen in Humo 3746 op 19 juni 2012)