Shirley Hazzard lezen staat garant voor een intense leeservaring waar je alleen maar dankbaar voor kunt zijn

De plot van deze meesterlijke roman lijkt eenvoudig: dertig jaar liefde en verlies in het leven van de Australische zusjes en weesmeisjes Caro en Grace Bell. In de jaren 50 emigreren ze naar het naoorlogse Engeland. Terwijl Graces relationele leven stoelt op rustige vastigheid, staat dat van Caro aldoor op losse schroeven. ‘Wie zijn de zwakken, wie zijn de sterken?’ vraagt Caro zich op zeker ogenblik af. Dat vraag je je ook af over de zusjes en de mannen in hun leven.

De uitdaging van dit boek zit in de vorm. Hazzard lezen vraagt een stevige inspanning. Ze denkt hardop na over hoe ze het verhaal het best vertelt en houdt de regie strak in handen. Geen detail laat ze onberoerd. Zo zit in één sleutelzin van de dreigende beginscène de onheilspellende plotwending vervat en maakt ze onopvallende toespelingen op de doorgaans donkere toekomst van haar protagonisten die de niet-alerte lezer zouden ontgaan.

De taal is precies en weloverwogen, ernstig en ironisch, beeldend en zinderend. Hazzard strooit met literaire verwijzingen, symbolen en spiegelscènes. In ruil voor die inspanning krijg je een leeservaring die zo rijk, zo intens is, dat je alleen maar dankbaar kunt zijn dat dit boek na meer dan veertig jaar eindelijk vertaald is.