We hadden iets meer diepgang verwacht van ‘De details’, maar Ia Genberg blijft een auteur om in de gaten te houden

Op haar ziekbed denkt een vrouw terug aan vier mensen die haar levenspad beïnvloed hebben: ­Johanna, met wie ze een amoureuze verhouding had, Nikki, het type van wie je op voorhand weet dat de vriendschap stormachtig zal eindigen, de ondoorgrondelijke ­Alejandro, en tot slot Brigitte, de getraumatiseerde moeder van het hoofdpersonage. Door hen te portretteren, tekent ze ook haar eigen contouren. Mensenlevens zijn voor de hoofdpersoon eerder een atomaire aaneenschakeling van ervaringen en herinneringen dan een helder afgelijnd kader. De Gouden Gids, de gezamenlijke lievelingsboeken, de videocassette van Todd Solondz’ ‘Happiness’ die onaangeroerd op het tv-kastje blijft liggen, het geratel van een schrijfmachine waardoor je kunt horen of Nikki een goede of slechte dag had: talrijke details typeren de personages, de vriendschappen en de tijdgeest. De nineties worden uitmuntend neergezet als het laatste decennium waarin je je onvindbaar kon maken. Doordat Genberg meer vertelt dát er iets is gebeurd dan dat ze het gebeurde daadwerkelijk vertelt, lijk je als lezer eerder te poot­jebaden dan in het diepe te zwemmen. ‘De ­details’ won de prestigieuze August­prijs en was een bestseller in Zweden. Op basis van die lof hadden we van het 144 pagina’s korte boek net iets meer diepgang verwacht. Toch is Genberg een auteur om in de gaten te houden.