‘Zwart licht’ is een heerlijk boek waarin Eric Min de gedrevenheid van het prille anarchisme illustreert

Met zijn bejubelde kunstenaars- en stadsbiografieën ontpopte Eric Min zich tot de uitgelezen chroniqueur van de Belgische kunstscene tijdens het fin de siècle. Rond de eeuwwisseling droomde een generatie intellectuelen van een nieuwe orde, een maatschappij van gelijkheid en rechtvaardigheid, zonder God of gebod. Anarchie stond toen grotendeels gelijk aan terreur, maar de meeste anarchisten verspreidden hun libertaire gedachtegoed vanuit het atelier of de schrijfkamer. In afwachting van de revolutie stuurden die ‘dolende idealisten’ talloze kunstwerken, pamfletten en tijdschriften de wereld in. Dat intellectuele en artistieke anarchisme neemt Min onder de loep in ‘Zwart licht’. De militanten van anarchistische utopieën cirkelden nagenoeg allemaal rond de naar Brussel uitgeweken Franse geograaf annex protoanarchist Elisée Reclus, onder anderen Van Nu en Straks’er Jacques Mesnil en de globetrottende operazangeres Alexandra David-Néel. Min toont aan hoe bourgeois kunstenaars als Théo van Rysselberghe en Karel van de Woestijne aan de basis anarchistische sympathieën hadden. De Antwerpse bende van De Kapel en de pioniers die in de groene rand van Brussel communes stichtten, illustreren de gedrevenheid van het prille anarchisme. Dat veel anarchistische idealen nu ingeburgerd zijn, bewijst dat anarchisten hun tijd vooruit waren. Een heerlijk boek over ‘een prachtig misverstand’.