Cato Mortier: ‘Ik zou niet graag hebben dat mensen zeggen: ‘Is dát nu een Mortier? Ik heb niet één keer moeten lachen’’

Maak kennis met Cato, kleindochter van Guy Mortier.

‘Het was zalig,’ zegt ze. ‘En natuurlijk hebben we een fuck you-selfie voor de Trump-toren gemaakt (lacht). Alleen jammer dat we de fietstocht door Brooklyn niet meer gehaald hebben vanwege onze zware kater.’ Met een paar vrienden waren ze er iets te hard ingevlogen. ‘Ik denk dat papa zonder mij het hotel niet meer had gehaald. Ik heb hem zo goed als moeten dragen.’ Ze schatert het uit, maar ik heb zelden iemand twee uur lang met zoveel onvoorwaardelijke liefde over haar vader horen praten. En grootvader Guy? Die vindt ze cute. Wat een heerlijke meid.

HUMO Je vader en jij zijn heel close, hè?

CATO MORTIER «Ja. Hij heeft me bijna helemaal alleen opgevoed. We hebben een bijzondere band.»

HUMO Op je 10de vroeg hij je al een Humo-spotje in te spreken.

CATO «Dat was geweldig. Ik luister er soms nog naar. Het staat in mijn iTunes-bibliotheek. En in die van papa ook.»

HUMO Vond je het eng?

CATO «Helemaal niet. Ik was al zo vaak met papa mee naar Het Geluidshuis geweest, had al zo vaak gezien hoe die opnamen verliepen. Ik herinner me alleen dat ik nog niet zo goed kon articuleren en dat ik daar echt op heb staan zweten, want ik wilde per se dat het helemaal goed was. Zodat opa en papa trots zouden zijn.»

HUMO Sta je graag in de spotlights?

CATO «Ik verlang er niet naar bekend te zijn, maar ik zou wel graag erkenning krijgen voor wat ik doe omdat ik erin uitblink. Vooral de mening van papa en opa vind ik erg belangrijk. Ze zijn heel kritisch. Wat ze zelf maken zullen ze ook niet snel goed genoeg vinden, dus hun goedkeuring is heel wat.»

HUMO Wat als zij je exploten zouden afkeuren?

CATO «Mja. Dat zou me er niet van weerhouden door te zetten, maar het zou wél hard aankomen. Kritiek van opa zeker.»

HUMO Bewonder je je grootvader?

CATO «Enorm. Vooral om hoe bescheiden hij is. Omdat hij, als hij naast mij aan tafel zit, een heel gewone, maar natuurlijk ook heel grappige man is, terwijl hij voor zoveel mensen zoveel heeft betekend. Mijn vader heeft me daar alles over verteld: hoe opa de rock-’n-roll naar België heeft gehaald, hoe wauw dat toen was, en dat mensen zich erdoor bevrijd voelden. Hij heeft Humo groot gemaakt. En dan zijn er nog tv-programma’s zoals ‘Alles kan beter’. Een goeie vriend zei me dat hij die reeks pas had herbekeken: hij moest er nog steeds hard om lachen. Ik heb echt zo’n coole opa. Vlak voor dit interview stuurde hij me nog een sms: ‘Als één man achter je, Catootje.’»

HUMO Maar je zou het dus vreselijk vinden hem en je vader teleur te stellen.

CATO «Het is niet zo dat ze mij onder druk zetten of me dingen opleggen, hè. Helemaal niet. Maar dat mijn opa en mijn papa zo creatief en zo grappig zijn, en dat iedereen dat wéét, geeft wel een beetje een verstopte druk. Je wilt niet dat mensen zeggen: ‘Is dát nu een Mortier? Ik heb niet één keer moeten lachen.’ (lacht)»

HUMO Je vader geeft ook toe dat hij zich stiekem altijd met zijn vader aan het meten is.

CATO «Dat doe ik dus ook. Ik kijk op tegen mijn vader. Dat hij zomaar uit het niks, zonder opleiding, reclame is gaan maken en dan is opgeklommen: dat is toch knap? Ik hoop echt dat ik zo goed mijn weg zal vinden in iets waardoor ik gepassioneerd ben.»

HUMO Waar denk je die passie te vinden?

CATO «Ik hoop in de cinema. Van films zeg ik nu al vaak: ‘Dit trekt op niks.’ Iets als ‘Legally Blonde’, bijvoorbeeld: voor de fun zal ik daar wel met mijn vriendinnen naar kijken, maar eigenlijk hangt dat als los zand aan elkaar. Het gaat nergens over. Terwijl ik daarnaar zit te kijken, denk ik alleen maar: ‘Maar als je het verhaal nu díé draai had gegeven.’ Of: ‘Wat doet die scène daar nu?’ Misschien is dat toch omdat mijn vader mij van jongs af zijn spotjes heeft laten zien. Hij vroeg altijd naar mijn mening en op den duur durfde ik ook te zeggen: ‘Hier klopt iets niet.’ Vooral als het over spotjes voor jongeren ging. Ik weet nog dat hij een keer ‘yolo’ had gebruikt, en dat ik hem heb moeten uitleggen dat die afkorting niet meer hip was. Maar meestal vind ik zijn spotjes geweldig. Zoals die van die bomma’s die in sexy outfits staan boren en hameren op het nummer ‘Satisfaction’, zijn versie van de clip van Benny Benassi voor de campagne die het te lage pensioen van vrouwen wilde aanklagen. Die vond ik echt wauw! Of de reclame voor EuroMillions waarin die man in een gele Ferrari onder de slagboom van de péage rijdt en zegt: ‘Als ik op iets kan besparen, dan doe ik dat.’ Hoe komt hij erop, hè?»

HUMO Terwijl hij tot z’n 27ste een hangjongere was die extreem de beest heeft uitgehangen.

CATO «Ik weet het. Hij heeft me daar uitgebreid over verteld. Hij doet dat om mij gerust te stellen nu ik met mijn studiekeuze worstel. Hij zegt: ‘Kijk, je probeert gewoon iets. En als het niet lukt, zoek je verder. Het is niet erg om een foute keuze te maken. Ik heb óók nog in de Delhaize gewerkt op mijn 26ste. Mijn ouders waren ervan overtuigd dat het helemaal fout zou lopen.’ Niet dat hij vindt dat ik bij de Delhaize moet gaan werken en net als hij zotte kuren moet uithalen, maar ik krijg de tijd en de ruimte om me te vergissen. Hij zal me altijd steunen.»

HUMO Maar je wilt dus films maken.

CATO «Ja. Nu, ik heb ook vijf jaar lang gedacht dat ik architect wilde worden. Ik heb papa geholpen met de verbouwing en de inrichting van ons huis en ik merkte dat me dat best goed lukte. Maar ondertussen denk ik dat huisjes en tuintjes maken in België voor mij niet spannend genoeg zal zijn. Ik wil reizen, en in een omgeving werken waar ik langs alle kanten geprikkeld word om mijn creativiteit te ontwikkelen. In de filmwereld is dat zo. Dus ik overweeg nu om straks het KASK te proberen, of Sint-Lucas. Het liefst zou ik naar de filmschool in Londen gaan, maar de toelatingsexamens zijn al voorbij. Daarom speel ik met het idee om eerst Social Sciences te studeren, een nieuwe richting aan de VUB met een combinatie van communicatie, sociologie en politicologie die in het Engels wordt gegeven. Over die dingen zou ik graag meer willen weten, maar ja: dan ben ik meteen drie jaar verder. Ik wil toch eigenlijk het liefst van al zo snel mogelijk vinden waar ik goed in ben, en daarin beginnen uit te blinken (lacht).»

M’N EERSTE ELVIS

HUMO Wil je ook geld verdienen? Je gaat graag shoppen, vertelde je vader me. Heb je New York leeggekocht?

CATO «Helemaal niet. Ik heb alleen snel iets moois gekocht voor ons avondje uit. Bij de Zara.»

HUMO De Zara? Als je in New York bent?

CATO «Ja, ik weet het. Ik heb in een conceptstore ook wel een jurkje van 260 euro gepast, maar dat vond ik echt te duur.»

HUMO Je was jarig. Je vader lief aankijken had volstaan, denk ik.

CATO «Maar ik was ook niet 100 procent zeker van die jurk, en dan wil ik zo’n bedrag niet spenderen. Zolang ik niet zoveel geld verdien als mijn vader, moet ik ook niet veel uitgeven. Een 18-jarige heeft geen designkleren nodig.»

HUMO Je gaat heel bewust met geld om. We zitten nu op restaurant, maar eigenlijk had je een tupperwaredoos met spaghetti van gisteren mee. Elke dag een broodje kopen vind je weggegooid geld, zei je.

CATO «Dat heb ik van mijn mama. Mijn ouders zijn al lang niet meer samen en mijn mama heeft het niet zo breed. Ik woon nu al een hele tijd bij mijn papa, maar ik herinner me nog dat de maaltijden bij mijn mama heel eenvoudig waren. Ik weet goed dat het niet vanzelfsprekend is om genoeg geld te hebben.»

HUMO Je vader vertelde me dat je het hem hebt verboden jou in zijn chique BMW voor de school af te zetten. Je schaamde je daarvoor.

CATO «Ja (lacht). Dat was in mijn eerste jaar in het middelbaar. Ik was nieuw op de school en wilde niet te veel opvallen. Ik haat mensen die met hun geld opscheppen. Dat doet mijn vader totaal niet, hoor. Hij is gewoon zot van mooie auto’s. Ik besef heel goed dat ik een geprivilegieerd leven leid, maar ik wil liever niet dat anderen dat ook weten. Ik ben bang dat het tussen mij en die anderen in komt te staan en dat mensen op basis daarvan conclusies gaan trekken over mijn karakter.»

HUMO Je denkt veel na over de dingen, hè. Hoe troost je jezelf als je het even niet meer ziet zitten?

CATO «Dan luister ik naar muziek. Muziek is zo belangrijk. Het doet iets met de sfeer, met je gemoed. Als ik ruzie heb, als iets niet is gelukt of als ik mezelf niet goed genoeg vind, dan zet ik muziek op. Liedjes kunnen alles verwoorden op een manier die je zelf niet kunt bedenken, en zo zetten ze de dingen voor je op een rijtje. Dat biedt troost. Maar muziek kan je ook nóg droeviger maken, tot je denkt: ‘Oké, laat het allemaal maar komen.’ Dat lucht ook op. Ik luister eigenlijk constant naar muziek. Ook terwijl ik nadenk.

»Ik ben natuurlijk opgegroeid met de uitgebreide platencollectie van mijn papa. Ik hou van Foo Fighters, Red Hot Chili Peppers, Saint-Germain, Bob Marley…»

HUMO Niet meteen de recentste muziek.

CATO «Royal Blood vind ik ook keigoed, hoor. Clean Bandit en Kanye West: daar luister ik wel naar, maar echt goed vind ik dat niet. Het is onpersoonlijk. Niet te vergelijken met The Beatles, mijn absolute nummer één. Ik ben met opa en papa naar Paul McCartney gaan kijken. Dat was super. Ik ben zo blij dat ik kan zeggen dat ik hem live heb gezien. Toen hij met Kanye West ‘FourFiveSeconds’ had uitgebracht, vond ik het een schande dat er mensen waren die zeiden: ‘Kanye West made Paul McCartney famous.’ Ik kon niet geloven dat die idioten niet wisten wie McCartney was!»

HUMO Wanneer heeft Guy je voor het eerst naar Elvis laten luisteren?

CATO «Ik denk dat het mijn vader was die me m’n eerste Elvis-plaat heeft laten horen, niet zonder erbij te vertellen dat opa een zware fan is. Ik heb gisteren nog drie Elvis-nummers gedownload – ik heb een nieuwe telefoon en daar mochten ‘Jailhouse Rock’, ‘Blue Suede Shoes’ en ‘Tutti Frutti’ niet op ontbreken.»

TETTENMAN

HUMO Je had het daarnet over de remake van de video van Benny Benassi’s ‘Satisfaction’, die ook een vette knipoog is naar de seksistische stereotypes in de oorspronkelijke clip. Je vader zei me dat hij er meteen van langs krijgt als hij in jouw bijzijn iets vrouwonvriendelijks durft te zeggen.

CATO «Dat is waar. Ik kan daar niet tegen. Neem nu bijvoorbeeld wat mijn vriendinnen en ik in de metro van Brussel hebben meegemaakt. We kwamen van een concert, en in het metrostation begonnen twee jonge kerels wat idioot te doen, en tegen mijn vriendin te roepen: ‘Aaah, tu es belle! Ik wil u kussen.’ We zijn eerst beleefd gebleven, en mijn vriendin zei: ‘Ik vind het tof dat je me mooi vind, maar ik heb een vriendje, dus...’ Maar ze bleven ons volgen en lastigvallen tot op de metro. Opeens werd het me te veel. Ik riep: ‘Ta gueule!’ Waarop die gast mij een duw gaf. Gelukkig konden we toen uitstappen. Aan de uitgang stonden twee agenten. Ik heb hun samen met mijn vriendin, die ondertussen aan het huilen was, verteld wat er was gebeurd, heb die gasten aangewezen en weet je wat die agenten zeiden? ‘Ah, maar jullie hebben gedronken.’ Met andere woorden: als je als meisje drinkt, moet je dat maar verwachten. Echt vreselijk!»

HUMO Onvoorstelbaar!

CATO «Echt, hè? Maar toen ik het aan mijn vader vertelde, wist ik al van tevoren wat hij zou zeggen: ‘Dat is Brussel, hè.’ Toen ben ik ontploft. Ik kan niet begrijpen dat papa zich daarbij neerlegt, gewoon denkt: ‘Ach ja, dat is nu eenmaal zo. Je moet daar maar mee leren omgaan.’ Néé, denk ik dan: ‘Ik heb het recht om ’s avonds rustig op straat te kunnen lopen.’ Ik wil dat soort dingen niet vanzelfsprekend vinden. Ik wil daar iets aan dóén. Al weet ik ook niet waar ik moet beginnen. Als zelfs de politie het niet weet! Op Facebook las ik over iemand die iets soortgelijks had meegemaakt. Tegen haar hadden ze gezegd: ‘Loop gewoon na tien uur niet meer op straat en koop een pepperspray.’ Zo los je toch niks op?»

HUMO Je hebt gelijk. Maar als ik mijn dochter mag geloven, weerklinken er tegenwoordig zelfs op het schoolplein seksistische opmerkingen.

CATO «Dat is waar. Ook mijn vrienden becommentariëren de borsten en konten van meisjes die langslopen. Dan zeg ik: ‘Jongens, komaan!’»

HUMO Nu, er moet misschien wel wat mededogen voor het mannelijke testosteron zijn. Je weet dat Humo’s Tettenman destijds min of meer geïnspireerd was op Guy?

CATO (begint keihard te lachen zegt dan nahikkend) «Ik zie dat wel. Mijn oma is, euh, goed voorzien. Nee, ik snap ook wel dat je gewoon heel veel van een bepaald lichaamsdeel kunt houden, dat een man borsten kan, euh, bewonderen. Dat is prima. Als je een vrouw maar niet tot haar borsten of haar kont reduceert.»

HUMO Heb je een vriend?

CATO «Neen. Ik heb nog nooit een heel serieuze relatie gehad. Ik kan het me ook nog niet goed voorstellen dat iemand mij onvoorwaardelijk graag kan zien, echt perfect genoegen met mij kan nemen, ondanks al mijn beperkingen, ondanks het feit dat ik niet de kwaliteiten heb die iemand anders wel heeft. Ik vind dat idee heel mooi, en ik geloof er wel in, maar ik kan alleen nog niet helemaal vatten hoe mij dat ooit zal kunnen overkomen.»

HUMO Kun jij, denk je, genoegen nemen met iemand die, net als ieder mens, z’n onvolkomenheden heeft?

CATO «Ik denk het wel. Alleen is het nu vaak zo dat ik het allemaal heel spannend en leuk vind als ik net iets met een jongen begin te krijgen. Maar zodra het iets serieuzer wordt, begin ik over alles na te denken, ontdek ik dingen die me storen, en duw ik hem een beetje weg.»

HUMO Je hebt natuurlijk een supervader. Zal er ooit een man zijn die aan hem kan tippen?

CATO «Ik denk het niet. Ik zal ooit wel iemand tegenkomen die geschikt is voor mij, maar mijn vader blijft mijn number one man. Hij is mijn held, hè.

»Mijn papa zegt soms dat hij hoopt dat ik lesbisch word (lacht). Hij was vroeger zo’n bad boy met meisjes, zegt hij: ‘En ik wil niet dat stoere jongens jou ooit zo kwetsen.’»

HUMO Voordat ze dat kunnen doen, ben jij allang weg.

CATO «Dat denk ik ook. Papa en ik kijken vaak samen naar ‘Temptation Island’. Om te lachen, hè. We amuseren ons dan kapot. Ik vind het echt ongelofelijk hoe sommige meisjes daarin zich nog altijd zo aan jongens onderwerpen. Er is er eentje die van haar vriend niet mag uitgaan en geen jongens als vriend mag hebben. En die dóét dat ook niet. Dat je dát doet om een jongen te krijgen en te houden, ik kan dat niet begrijpen.»

HUMO Heb je al eens naar ‘Complex’ gekeken, de realityreeks op VIJF waarin plastisch chirurgen mensen afhelpen van ‘die ene imperfectie die hun geluk in de weg staat’? Daarin worden dingen gezegd als: ‘Als ik zulke benen had, zou ik ook geen rokken dragen. Daar moet je iets aan doen.’

CATO «Oei. Dat gaat wel ver. Nu, van mij mogen mensen iets doen aan hun lichaam, als het maar om de juiste reden is. Als ik me echt voor mijn lijf zou schamen, zou ik ook niet aarzelen.»

HUMO Jij hebt gelnagels.

CATO «Ja, een experimentje. Straks ga ik ze eraf halen. Ik werk wel aan mezelf. Steil mijn haar, bijvoorbeeld. En mijn kleding, daar denk ik over na. Maar dat doe ik voor mezelf. Ik wil gewoon, als ik voor de spiegel sta, tegen mezelf kunnen zeggen: ‘Oké, ik zie er goed uit.’ Ik voel me daar beter door.»

HUMO Dat klinkt gezond. Knap in deze Instagram-tijd.

CATO «Instagram is een vloek en een zegen tegelijk, hè. Ik volg met opzet alleen wat ik wil volgen: mijn vrienden en een paar modedingen. Als je dat niet doet, word je overrompeld met beelden van wat perfect is en wat jongens mooi vinden. Je wordt dan jaloers op lichamen waarvan je weet dat je er niet jaloers op hoeft te zijn en je begint ongewild het gevoel te krijgen: ik schiet tekort, ik moet vermageren. Ik haat dat en corrigeer mezelf meteen: ‘Nee, Cato, dat hoef je helemaal níét.’

»Dat perfect moeten zijn, moeten voldoen aan een welbepaald beeld omdat anderen dat zeggen: ik kan daar niet tegen. Dat is ook waarom ik twee jaar geleden van school ben veranderd. Ik zat op een heel streng college dat mij als persoon definieerde op basis van mijn punten en prestaties. Ik haalde altijd rond de 70 procent – wat gewoon goed is – maar toch werd er daardoor altijd een beetje meewarig naar me gekeken. Op een gegeven moment hadden ze daar ook ontdekt dat er wiet gerookt werd. Mijn beste vriend, een jongen die net als ik door één ouder wordt opgevoed, werd er onmiddellijk van verdacht de dealer te zijn. Andere jongens rookten evenveel als hij, maar dat waren kinderen met twee ouders. Die hadden een goed leventje en konden het dus niet zijn. Nee, die jongen die anders opgroeide, dat was natuurlijk de boosdoener. Ik was zo gedegouteerd dat ik daar geen minuut langer wilde blijven.»

HUMO Jij zit goed in je vel, hè?

CATO «Ik heb ook mijn onzekerheden, hoor. Er mankeert van alles aan mij. Maar weet je, de familie van mijn moeder streeft heel erg naar perfectie, en mijn moeder is daar niet zo gelukkig van geworden. Mijn papa heeft me geleerd dat ik goed ben zoals ik ben. Daar ben ik helemaal van doordrongen, dat ik helemaal, totaal en volkomen mezelf mag zijn.»