Gene Simmons: ‘Ik ben 75 jaar, heb nog al mijn haar en alles werkt nog. Ook onderaan’

De wereldwijde End of the Road Tour van Kiss sleept nu al bijna vier jaar aan, maar begin deze maand werden ‘de allerlaatste vijftig shows’ aangekondigd. Ik sprak onlangs gitarist Paul Stanley en die zei me: ‘Ik doe al het werk en Gene praat erover, dát is de dynamiek binnen KISS.’ Dus praat ik nog maar eens met Gene Simmons, alias The Demon, koosnaam Chewbacca vanwege zijn harige rug. ‘‘Ik zag onlangs een koppel neuken in het publiek. Ze zaten perfect in ons ritme’’

Als Joodse immigrant – Gene Simmons, geboren als Chaim Witz, kwam als vierjarige uit Israël naar de VS – is de onmetelijk rijke God of Thunder de belichaming van de American dream. Hij is de man die als kind rabbijn wilde worden. De man die toegaf: ‘Ik heb geen vrienden.’ De man die zich door Siri op zijn telefoon ‘Mijn Heer en Verlosser’ laat noemen. De man van de infantiele metaforen (‘I want to put my log in your fireplace’). De man wiens echtgenote, hoe kan het anders, een voormalige Playmate of the Year uit Playboy is. De man die met zijn groep de trofee Meest Megalomane Merchandise wint, van KISS-condooms tot KISS-doodskisten. Die ooit, zonder ironie, zei: ‘Ik schijt geld’ – zijn logo is een zak vol munten. En geld, daar beginnen we mee.

HUMO Dag verloofde. De vorige keer dat we elkaar spraken, was op Valentijnsavond, dus zo zie ik onze relatie toch een beetje.

GENE SIMMONS «…Oeps! Er gulpte net een beetje kots naar boven (grinnikt).»

HUMO Serieus, twee heteroseksuele mannen die op Valentijnsavond een interview voeren, dat doet me besluiten: Gene is géén romanticus, zaken gaan voor.

SIMMONS «Wel, romantiek is big business en vice versa, is dat je nooit opgevallen? En natuurlijk gaan zaken voor! Altijd! Zonder die houding zou ik het nooit zo ver hebben gebracht. Wie krijgt als eerste promotie en bouwt kapitaal op, denk je: de werknemer die er de kantjes af loopt en alles verbrast, of degene die zonder morren overuren klopt en dat extra geld investeert? Ik vind zakendoen romantisch. En dat vinden vrouwen ook! Reken maar dat een succesvolle zakenman sneller aan een mooie vrouw raakt dan een werkeloze. Hard werk en visie, daar draait het om.

»Ik heb altijd elke opportuniteit benut, nooit met geld gegooid, nooit geleend, enkel iets gekocht als ik het cash kon betalen. En als ik iets bijleer, denk ik áltijd: hoe kan ik dat verzilveren? Ik speel bas: natuurlijk zijn mijn eigen customized basgitaren te koop, de Gene Simmons G2 Thunderbird, de Axe, de Punisher. Tijdens de covidlockdowns ben ik beginnen te schilderen: nu zijn mijn doeken te koop. Ik ben geen seriemoordenaar maar een serieondernemer. Als ik kon, nam ik een patent op de grond waarop ik loop en op de lucht die ik uitadem.»

HUMO Je onlangs overleden conculega Meatloaf had een song die ‘I’d Do Anything for Love (But I Won’t Do That)’ heette. Waar trek jij de grens?

SIMMONS «‘I’d do anything for love, but I won’t hand over my money.’ Ik ken conculega’s die ettelijke miljoenen zijn kwijtgeraakt omdat ze zo achterlijk waren om te trouwen in Californië, waar een ex aanspraak kan maken op de helft van je fortuin. Is dát dan romantisch?»

HUMO By the way: spreek ik vandaag met Chaim Witz, Gene Klein, Gene Simmons of The Demon?

SIMMONS «De laatste die me Chaim noemde, was mijn Joodse moeder en die is helaas dood. Klein was de familienaam van mijn vader. En voor The Demon ben jij een worm, het niet waard om toegesproken te worden. Dus je praat met Gene Simmons.»

HUMO Ik heb jou al lachend gezien, en kwaad en verontwaardigd, maar nog nooit ontroerd.

SIMMONS «Ik vernam onlangs dat er zanggroepen zijn die in de wijde natuur, in een bos of in een veld, samenkomen om als hardrockkoor ‘I Love It Loud’ of ‘Rock and Roll All Nite’ te zingen. Vaak hebben ze zelfs onze make-up op. Dat ontroert me. Een grootvader die met zijn zoon en kleinzoon naar een concert van ons komt: dat ontroert me. O, en op een KISS Kruise was er een koppel dat elkaar tijdens de cruise had ontmoet. Op een volgende cruise vroegen ze of ik hen in de echt wilde verbinden. En nog een cruise later stelden ze me voor aan hun kind, dat zonder KISS nooit geboren zou zijn.»

HUMO Sterker nog: na een halve eeuw touren moeten er duizenden kinderen rondlopen die niet geboren waren als hun ouders elkaar niet op één van jullie concerten hadden leren kennen.

SIMMONS «Absoluut! Is dat niet verbijsterend? Hoe kan ik me dan géén god voelen? Nu schiet me te binnen: tijdens een recent concert zag ik een koppel neuken in het publiek. They were having the time of their life, alsof wij enkel voor hen optraden. En het viel me op dat hun ritme perfect samenviel met wat we op dat moment speelden.»

HUMO Grote acteurs, beroemde clowns, rockers als Alice Cooper en Marilyn Manson, Japanse kabukispelers: allemaal hebben ze een visagist die voor elke show hun make-up aanbrengt. Jij doet dat al een halve eeuw zélf.

SIMMONS «Klopt. In het begin hadden we geen geld om daarvoor iemand in te huren, we waren vier knuckleheads in New York met een droom maar geen cent. En ik ben het blijven doen. Het brengt me tot rust. Het is een ritueel geworden. Niet simpel, ik doe er bijna twee uur over.»

HUMO Als je je make-up aanbrengt, vanaf welk moment denk je dan: nu ben ik niet meer Gene maar The Demon?

SIMMONS «Goeie vraag. Want zo werkt het wel: ik ben me zeer bewust van dat Jekyll-en-Hyde-aspect. Ik had het er eens over met de acteur die The Hulk speelde en die zich dus helemaal groen moest laten verven. In mijn geval zijn het de ogen: als ik daaromheen verf, lijken die plots vuur te spuwen, alsof ik het monster heb gewekt. Dan slaat de balans om en verschijnt The Demon. Vrouwen kennen dat voor-en-nagevoel een béétje als ze zich uitdossen in make-up, nagellak en hoge hakken. Mike Tyson zei me dat boksers het ook kennen: zodra hun handen ingezwachteld zijn en ze de bokshandschoenen aantrekken, transformeren ze en begint de adrenaline door hun lijf te gieren. Dan wordt de vreedzame man een moordzuchtig beest.»

HUMO Vlak voor de laatste KISS-show zul je voor het laatst dat ritueel uitvoeren. Zul je het missen of denk je: eindelijk van die smurrie af?

SIMMONS «Ook zonder Supermanpak is Clark Kent nog steeds Superman, dus het zal niets aan mijn zelfbeeld veranderen. Maar ik vermoed dat ik het die laatste keer extra traag zal doen en mezelf iets langer in de spiegel zal bewonderen, in het besef dat het een historisch moment is.»

HUMO Paul Stanley zei me dat hij al in make-up vrouwelijke fans had geneukt. Jij?

SIMMONS «Yes sir. Vaak. Sommige vrouwen krijgen er een kick van. Zoals ik wed dat Lois Lane ook wilde dat Clark Kent zijn Supermankostuum aanhield tijdens de seks.»

HUMO Door die make-up zijn jullie eigenlijk onherkenbaar op het podium. Heeft er ooit een andere rockster incognito meegespeeld?

SIMMONS «Neen, dat heb ik nooit aangemoedigd. Jonge popsterren maken tegenwoordig amper nog platen zonder een dozijn guests of featurings, die dan ook nog eens live opdraven. Maar als ik indertijd naar Led Zeppelin of The Rolling Stones of The Beatles ging kijken, wilde ik hén zien, niet één of andere gastmuzikant die mij misschien niet beviel. Joe Perry van Aerosmith is één keer ingevallen voor Paul, voor één song, ‘Strutter’. En Phil Collen van Def Leppard heeft ooit een bisnummer meegespeeld. In beide gevallen was dat spontaan, niet gepland.»

HUMO Jouw Demon-kostuum heeft een schelp voor het kruis, zoals bij sportmannen. De jouwe heeft zilveren schubben en is minstens 30 centimeter lang. Was dat zo in het originele ontwerp of heb je de ontwerper opgedragen je schelp groter te maken?

SIMMONS «Het was een natuurlijk proces. Alles is in verhouding (grinnikt).»

HUMO Hadden groupies soms onrealistische verwachtingen? Heb je er ooit een vrouw aan moeten herinneren dat ze met een méns in bed lag en niet met The Demon of The God of Thunder?

SIMMONS «Eén keer moest ik na een concert heel vroeg opstaan om een vlucht te nemen, maar na de seks haalde die vrouw een matje en twee dikke kaarsen uit haar tas. Ze knielde naakt voor me, stak de kaarsen aan en vroeg: ‘Wat wilt u nu dat ik doe, o Meester?’ Ze leek te denken dat ik de duivel was. Ik was gehaast en heb haar gezegd: ‘Ga naar de twaalfde verdieping en maak de mensen daar blij.’ ‘Ja, o Meester.’ Op de twaalfde verdieping logeerde onze crew. Die waren de volgende dag poeslief voor mij, ze liepen over van dankbaarheid.»

DIKKE KOMKOMMER

HUMO Toch raar, jullie show. Ik zie Bob Dylan nog niet door de lucht vliegen, vuurwerk uit z’n gitaar afvuren of bloed en vuur spuwen, en ik kan me niet voorstellen dat zijn fans het zouden aanvaarden.

SIMMONS «Niet ‘raar’. Foute woordkeuze. Onze show is uniek, spectaculair, vernieuwend, larger than life. Ik zie andere artiesten ook weleens iets zogenaamd spectaculairs proberen: blijven oefenen, jongens. Vaak zijn ze gierig. Ik ben privé zuinig, maar voor een show geldt: you have to go all the way. Geen half werk.»

HUMO Wat zou jij gedaan hebben in een tijdperk toen rock-’n-roll nog niet was uitgevonden?

SIMMONS «Ken je de film ‘Barry Lyndon’?»

HUMO Stanley Kubrick. Schitterende film.

SIMMONS «Hem had ik kunnen zijn: kastelen, koetsen, vrouwen, avontuur… Een sluwe, ambitieuze plantrekker van eenvoudige komaf die het schopt tot held, edelman en grootgrondbezitter.»

HUMO Dat verhaal speelt zich af in de 18de eeuw. Heb je je ooit voorgesteld welke indruk een show van KISS in die tijd zou hebben gemaakt op pakweg Mozart, Beethoven of Puccini?

SIMMONS «They would have been blown away, of course. De cultuurshock zou extreem zijn geweest. Wie wél voeling met ons zou hebben gehad, is de surrealist Salvador Dalí, zelf een extreem performer, een visionair, en bepaald niet vies van een stunt of twee. Of de dadaïsten, die zouden het ook gesnapt hebben. Ik weet één ding: ik heb een leuker, intenser, rijker leven gehad dan al die gasten.»

HUMO Je bent groot en zwaar en je hebt hard gewerkt. Enkel kleine, saaie vrouwtjes worden honderd jaar. Heb je ooit overwogen om jezelf te laten klonen? Je hebt er het geld én het ego voor.

SIMMONS (grinnikt) «Allebei waar. Ik heb daar al enkele keren serieus over nagedacht. Wat je zei is waar: honderd worden zit er voor mij wellicht niet in. Maar klonen… Ik zou het doen voor mijn kinderen, maar die zouden mijn kloon wellicht creepy vinden. Hij zou uiterlijk mijn dubbelganger zijn, maar karakterieel vast een stuk minder charismatisch en heilig en eindeloos fascinerend dan ik.»

HUMO Ik zag een clip op YouTube waarin je in 1986 bloedserieus werd geïnterviewd door de bejaarde sekstherapeute Dr. Ruth. Zoiets is nu ondenkbaar.

SIMMONS «Het grappige was: indertijd imiteerde ik haar tijdens soundchecks. Ik wilde iets originelers dan dat eeuwige one-two, one-two. Dus zei ik met een zwaar Joods-Duits accent: ‘I vant joe to buy a big, thick and long cucumber. What joe doe with it is joer own responsability!’ Ik schat dat 90 procent van mijn verleden geen goede punten zou krijgen van de huidige politiek correcte brigade. Ik kreeg in Australië ooit kritiek omdat ik zei dat de vrouwen ons daar ‘met open armen en benen’ ontvingen. Dat werd gezien als een zwaar seksistische opmerking. Please.»

HUMO Anderzijds: al in 1986 speelde je in de film ‘Never Too Young to Die’ de rol van een man in transitie… Je was je tijd vooruit!

SIMMONS (droog) «Natuurlijk. Op alle vlakken. Maar in die film was Velvet Von Ragnar, mijn personage, een kwaadaardige hermafrodiet die een vrouw verkrachtte, dus écht politiek correct kon je dat meesterwerk niet noemen.

»Nu, ik ben zelf heel tolerant. Ik heb uitgesproken meningen, maar verdraagzaamheid is voor mij altijd het hoogste goed geweest. Vergeet niet: mijn hele familie werd uitgemoord door racistische Duitse assholes. Dus zeg ik: whatever makes you happy. Als iemand gelukkiger wordt van een geslachtsverandering, go for it! Het leven is te kort voor zelfhaat, twijfel, onzekerheid en schaamte.»

HUMO Paul en jij zijn de enige originele groepsleden, de anderen zijn al enkele keren vervangen. Wat was bij audities de voornaamste vereiste, naast instrumentbeheersing?

SIMMONS «In een groep als KISS moet álles kloppen. Radiohead heeft dat probleem niet: die groepsleden mogen lelijk zijn, en autistisch, en charismaloos en saai… Enkel de muziek telt. Bij KISS is charisma wél een struikelblok: de hele band moet eruitzien en zich gedragen alsof we allemaal uit dezelfde KISS-baarmoeder komen. En je moet gretig zijn: alleen wie wanhopig tot KISS wíl behoren, maakt een kans. Al onze groepsleden na Ace Frehley en Peter Criss waren éérst fans. Tot slot moet je de KISS-filosofie onderschrijven: levenslustig zijn en drugsvrij, en ten dienste staan van de fans. Ik heb absoluut geen geduld met gekwelde zielen die zich wentelen in hun miserie of constant klagen over de tol van de roem.»

HUMO Wanneer was je het laatst de gewone burger Gene, zonder lijfwachten of entourage?

SIMMONS «Wij hebben een privéjet, maar ik heb altijd ook commerciële vluchten genomen, als mens onder de mensen. Vaak zonder lijfwacht. Onze lijfwachten zijn wel nuttig, het hoge percentage psychopaten en andere rare figuren in acht genomen. Nu, ook zonder hen kan ik mijn mannetje staan: ik ben 1,88 meter groot en ik weeg 120 kilo.»

HUMO Is er dan niemand die jou kan intimideren?

SIMMONS «Mijn moeder zag haar moeder in de gaskamer verdwijnen. Ze overleefde als enige van de hele familie de gruwel van het concentratiekamp en de nazi’s. Waarvan zou ik dan onder de indruk moeten zijn, één of ander kabouterpiemeltje dat beweert dat onze muziek stinkt?»

HUMO In het tijdperk waarin jullie groot zijn geworden, waren lokale concertpromotoren notoir onbetrouwbaar. In de jaren 80 liet U2 de ticketstrookjes wégen om zeker te zijn dat de promotor niet valsspeelde.

SIMMONS «Vóór iemand de creditcard en de digitale overschrijving uitvond, en alle geld traceerbaar werd, was je aangewezen op cash. En met geldbriefjes kon zwaar gesjoemeld worden. We hebben promotors gekend die beweerden dat een uitverkochte zaal met een capaciteit van 20.000 mensen maar halfvol zat. Wat ook gebeurde: de zaalportiers die de tickets moesten scheuren, verkochten kaartjes van mensen die al binnen waren opnieuw en staken de opbrengst in eigen zak. Niemand kon ooit precíés tellen hoeveel mensen er op het middenplein stonden. Toen we in 1983 in het Maracanã-stadion in Rio de Janeiro optraden, wisten we ongeveer wat de inkomsten moesten zijn voor 200.000 verkochte tickets. Maar de lokale promotor betaalde ons veel te weinig en bovendien gijzelde hij onze technische uitrusting: instrumenten, versterkers, podiumstellages, álles. Het heeft ons zes maanden en een batterij peperdure advocaten gekost om onze bezittingen terug te vorderen.»

HUMO We leven in een wankele wereld. Vijf jaar geleden moeten jullie toch hebben gedacht: willen we zo’n grootschalige afscheidstournee wel riskeren? Daar moet je behoorlijk grote ballen voor hebben.

SIMMONS «Natuurlijk. Onze End of the Road Tour vereist militaire planning en we zijn overgeleverd aan maatschappelijke ontwikkelingen waarover we geen enkele controle hebben. Covid, de economie, de vrije handel, plaatselijke conflicten, terrorisme… Alleen al ons materiaal verslepen van het ene land naar het andere kost tussen een half miljoen en een miljoen dollar. Da’s het voordeel van met één been in het graf staan, je denkt onversaagd: wat kan me nog overkomen? Als je het laatste feest van je leven plant, dan wil je toch dat het groots wordt, right? Een surfer wil dat zijn laatste golf een tsunami is. Wij hebben geredeneerd: we houden ons niet in en we negeren ditmaal alle risico’s. Go out with a bang, in plaats van weg te deemsteren zoals te veel andere sterren.»

HUMO Je zei al vaak: ‘Je moet op tijd stoppen.’ In acht genomen dat dit mijn víérde interview is met jou of Paul Stanley ter gelegenheid van jullie afscheidtournee: waar en wanneer vindt het aller-, állerlaatste concert van KISS plaats?

SIMMONS «Op 2 december, in Madison Square Garden in New York. We beginnen nu aan onze victory lap, de ereronde die Olympische atleten lopen – of Olympische goden, in ons geval. Ik ben 75 jaar oud. Maar ik heb nog al mijn haar en alles werkt, mijn schmekel (Jiddisch voor penis, red.) inbegrepen. Dát is het grootste voordeel als je nooit drugs hebt gebruikt en nooit hebt gerookt. Op het podium zing en beweeg ik nog net zoals vroeger, en ik speel béter. En álles is live, baby – ik zou namen kunnen noemen van conculega’s bij wie de helft op tape staat of bij wie onder het podium nog een paar verborgen muzikanten meedraaien. Die laatste vijftig shows kunnen er dus nog net bij. Maar daarna zal ik enkel nog optreden voor de lol, als mezelf, zonder de twintig kilo die ik als The Demon moet meesleuren, zonder die twee loodzware bowlingballen aan mijn voeten en zonder tijdens elk optreden op het randje van een hartaanval te staan.»

KISS speelt op 13 juni in Paleis 12, Brussel. Info & tickets: greenhousetalent.com.

Luister ook naar onze playlist:

Schrijf je in op onze wekelijkse muzieknieuwsbrief: