Herman Brusselmans: ‘Frank Deboosere wil nu andere dingen doen: zo wil hij eindelijk ’ns muilen met Sabine Hagedoren’

Het weer is altijd een raar geval geweest. Bijvoorbeeld dat het sneeuwt. Wat te doen? Nou, sneeuwballen maken en die in de smoel van je schoonmoeder gooien, de ouwe tang. Wat denkt ze wel? Altijd dat gezeik zoals ‘Er zijn geen zomers meer zoals vroeger’, ‘Het is veel te koud in huis’ en ‘Als het regent, worden alle vissen nat’. Zij stamt nog uit de tijd dat het weer in verband werd gebracht met natuurlijke fenomenen. Als de zwaluwen laag vlogen, zou het binnen het uur gaan hozen. Als nonkel Julien last had van z’n heup, zou er zeven dagen geen zonneschijn zijn. Als de sterren hoog aan de hemel stonden, zouden vrouwen meer kans maken op een zwangerschap. Allemaal bullshit uiteraard. Alsof de zwaluwen, nonkel Julien en de sterren zich een reet aantrekken van het weer.

Op een keer had nonkel Julien last van z’n heup en toen heeft de zon zeven dagen onafgebroken geschenen. Overigens had nonkel Julien niet alleen last van z’n heup, maar ook van z’n knieën, z’n slokdarm, z’n verstand en z’n pisseloe. Als hij daarmee scheef piste, zei z’n vrouw, tante ­Loewies: ‘Het zal straks beginnen te hagelen.’ Alsof de pisseloe van nonkel Julien zich een reet aantrok van het weer. Hij had er last mee door naar hoeren te gaan die niet hygiënisch waren (de flamoes niet goed wassen, de aars laten aankoeken, de tanden niet poetsen zodat bij het pijpen allerlei vieze beestjes op de pik van nonkel Julien sprongen).

Wat je vroeger alleszins niet had, was de klimaatcrisis. Geen allesverwoestende tornado’s, verschrikkelijke overstromingen of palmbomen in Waarschoot. Dat er stront aan de knikker was, bleek pas op de dag dat de eerste palmboom in Waarschoot ontdekt werd, met name in de achtertuin van blinde Jos, die de palmboom zelf niet kon zien, maar toch blij was met de kokosnoten. Hoe dan ook is het weer zeer grillig, en de voorspellers zitten er vaak helemaal naast. Dat was al zo in de jaren van Armand Pien, de halve gek die het weer voorspelde door louter te checken uit welke hoek de wind woei. Dan stak hij z’n natgelikte vinger in de lucht, ondervond daarmee dat er een noordenwind aan de gang was, en ’s avonds in z’n weerpraat­je op tv zei hij: ‘Hou jullie kleine huisdieren maar in hun hok, of ze zullen wegwaaien.’

Ter illustratie had hij een klein huisdier meegebracht, en hij zei tegen de kijkers: ‘Hier heb ik een muskusrat die vorige week is weggewaaid en daarbij z’n vier poten heeft gebroken.’ Waarschijnlijk had die zot voor de uitzending zélf de vier poten van het beestje gebroken. Wat was het een zegen toen die oetlul werd ontslagen en vervangen door Sabine Hagedoren en Frank Deboosere. Over Sabine Hagedoren kunnen we kort zijn: ze heeft geen kloten verstand van het weer, maar als je een stuk in je kraag hebt, zou je haar gerust in je bed willen, en volop plitse pletse doen met haar swingende tetten.

Frank ­Deboosere is dan weer een onopvallende pipo die al z’n hele leven lijkt op een biologiestudent die in de tweede kandidatuur gebuisd is en een baantje vindt als lagere ambtenaar bij het ministerie van Landbouw. Laten we eerlijk zijn, hij heeft het charisma van een lekke band. Iedere keer doorspekte hij z’n weerpraat­je met de zin: ‘Morgen zal het uitstekend fiets- en wandelweer zijn.’ Dat zei hij omdat hij zelf veel wandelt en fietst. Bovendien leeft hij enorm gezond, eet hij alleen groenten uit z’n eigen tuin, rijdt hij met z’n auto ten hoogste 70 kilometer per uur, en moet z’n vrouw vier keer haar tanden poetsen voor ze hem mag pijpen. Zesendertig jaar zaten we met die klojo opgescheept. Maar gelukkig wordt hij 65 en moet hij met pensioen.

Na z’n laatste weerbericht kreeg hij van z’n redactie allerlei cadeaus: een bos bloemen, een halve kilo zemelen, een portie pastinaak, een paraplu met Mickey Mousjes erop en een abonnement op Knack, dat hij weigerde, de ondankbare aap. Hij heeft ook vijfentwintig interviews gegeven, waarin hij telkens brabbelde dat hij de VRT zal missen, en dat hij vol energie zit om nu andere dingen te doen. Zo wil hij de Mont Ventoux achterwaarts oprijden op een éénwieler, het gedrag van laagvliegende zwaluwen bestuderen, de groei van de groenten in z’n tuin bevorderen door er drie keer daags op te schijten en eindelijk ’ns muilen met Sabine Hagedoren, want dat is er nooit van gekomen. Inmiddels staat z’n opvolgster klaar, de redelijk onnozel genaamde Jacotte Brokken, die naar het schijnt het weer kan voorspellen aan de hand van de vochtigheid van haar onderbroek. We kijken uit naar haar.