Mauro: ‘Angus MacLise was de eerste drummer van The Velvet Underground, maar verliet de band omdat ze een plaat wilden opnemen’

Elke week diept Mauro uit zijn uitgebreide verzameling één opmerkelijke plaat op. Deze week: ‘The Invasion of Thunderbolt Pagoda’ (1968) van Angus MacLise.

Een coole zonderling zijn, onversaagd, onvoorspelbaar, en telkens weer tegen de keer, het status quo, zichzelf, saaiheid, poseurs en wat nog allemaal. Een cultheld, een aspirant-beeldenstormer, een verschilmaker. Of een stoorzender, zoals de pers een wat gekke muzikant noemde in de alternatieve nineties. Meestal ging het enkel over een groepslid met – zoek dekking! – ietwat rare gitaarriedels. Nu leer je die gewoon op de muziekschool. De techniek dus, niet de inhoud, want die kun je simpelweg niemand aanleren. Maar geen paniek: doen alsof is altijd een optie. Veel succes ermee, trouwens. Ach, zolang je de mensen maar niet verveelt.

Mik alvast hoog en neem als lichtend voorbeeld ene Angus MacLise: dichter, occultist, kalligraaf en vooral de eerste drummer van The Velvet Underground. Die de groep verliet toen hij vernam dat ze een elpee gingen opnemen. Vond hij helemaal niet leuk. Net als geld vragen voor een optreden. Allemaal pure sell-out!Wat The Velvet Underground ook als eerder onpraktisch opvatte, was dat MacLise weleens meerdere dagen te laat kwam. Toen hij eens een halfuur te laat opdaagde, maakte hij het op zijn manier toch weer goed door na het optreden nog een halfuur te blijven drummen. Lijkt me fair. Een clown was hij allesbehalve. Meer een performancekunstenaar, wiens werk her en der in stukjes te vinden is. Een aanrader, ter kennismaking, is ‘The Invasion of Thunderbolt Pagoda’, met MacLises soundtrack bij de gelijknamige film van Ira Cohan uit 1968. Historische cult.