‘Na bijna dertig jaar werd ik aan de kant geschoven wegens niet meer bruikbaar’

Ik wil graag reageren op de lezersbrief van Patricia Hens in Humo 4305. Wat zij schrijft, is erg herkenbaar. In 2020 ging mijn werkgever, Wibra België, failliet. Op donderdag werd het faillissement in de rechtbank uitgesproken, op vrijdag was er al een doorstart. ’s Avonds zouden we een mail krijgen als we aan de slag mochten blijven bij Wibra 2.0.

Ik heb toen geen mail gekregen. Na bijna dertig jaar werd ik aan de kant geschoven wegens niet meer bruikbaar. Door allerlei achterpoortjes heb ik nooit de ontslagvergoeding gekregen waar ik recht op had.

Ook ik heb me lange tijd nutteloos gevoeld. Ik was beschaamd om te moeten zeggen dat ik stempel, ook al treft mij geen schuld. Gelukkig kon ik na zes weken ontelbare sollicitaties elders aan de slag, en die job doe ik nog altijd met veel plezier.

Desondanks voelt mijn ontslag nog steeds zuur aan. We hebben bovendien recht op een percentage van de verkoop van enkele panden. Zijn die al verkocht? Niemand die het weet. Ook de vakbonden geven niet thuis. Uiteindelijk ben ik maar een nummer. Overal.

M.B., via mail.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: