‘Tijgerbrood’ van voormalig Antwerps stadsdichter Ruth Lasters is kwiek, komiek en speels, maar door de onderhuidse weerhaken ook aangenaam ontregelend

Toen de Antwerpse schepen van Cultuur Nabilla Ait Daoud haar gedicht ‘Losgeld’ weigerde omdat het ‘niet door de stad besteld’ was, trad Ruth Lasters terug als lid van de Antwerpse stadsdichterspoule. Drie van haar vier collega’s volgden haar, de vierde heeft afgehaakt. Intussen hebben de vier een nieuw, officieus stadsdichterschap in het leven geroepen. De hele zaak leverde Lasters de Arkprijs van het Vrije Woord op.

‘Losgeld’ is opgenomen in ‘Tijgerbrood’, de derde bundel van Ruth Lasters. Daarin staan gedichten over Antwerpen, uiteraard, maar ook over het klimaat, de natuur, de maatschappij, de kunst en de taal. Wie haar eerdere werk kent, weet dat je in haar wereld verrassende, kronkelige beelden kunt verwachten, en een schuine blik op wat bekend is.

‘Tijgerbrood’ is kwiek, komiek en speels, maar door de onderhuidse weerhaken ook aangenaam ontregelend. Een gedicht als ‘Abrikozen’ laat zien hoe een alledaagse waarneming op licht absurde wijze kan ontaarden in haar universum: ‘vlekkerige, harig geworden abrikozen’ lijken op ‘tennisballen voor de training van de ballenrapers’, op hun beurt ook een soort dichters: het zijn ‘weergaloze vangers van / het onbedoelde’.