Jan Boskamp: ‘Ik lag op intensieve als een dood vogeltje. Ik had me erbij neergelegd: het was mooi geweest’

Het gaat weer goed met Jan Boskamp (74). De geboren Rotterdammer zag zijn cluppie Feyenoord Nederlands kampioen worden, één dag nadat die andere ploeg waarmee hij geschiedenis schreef, RWDM, promotie naar de Belgische hoogste klasse had afgedwongen. Balsem op de ziel is het, na de mokerslagen waarmee het leven de vriendelijkste aller reuzen aan het wankelen bracht. ‘Ik zag alleen maar dokters en monitoren, alsof ik in ‘Star Wars’ zat. ‘Nou,’ dacht ik, ‘dit is dus de laatste etappe.’’

Het waren twee persoonlijke hoogdagen in één weekend voor Jan Boskamp. Feyenoord, dat hij op zondagmiddag in De Kuip na zes jaar een nieuwe titel zag vieren, is de club waar hij in 1965 op zijn 17de zijn eerste contract kreeg en waarmee hij in 1970 de wereldbeker veroverde. En RWDM, dat hij één dag eerder kampioen zag worden in de Belgische tweede klasse, is de Brusselse club die hem in 1974 naar België haalde en daar ons aller eeuwige dank voor verdient.

JAN BOSKAMP «Thierry Dailly, de voorzitter, ken ik van toen-ie zó klein was. Door hem ben ik de voorbije twee jaar weer geregeld gaan kijken. Ook andere oud-spelers vinden de weg terug: ik zag Jacques Teugels, Lon Polleunis, Nico Jansen en Maurice Martens. Maar het leukste is om al die smeerlapjes terug te zien, gastjes die ik nog bij de jeugd heb getraind en die nu volwassen mannen geworden zijn. De sfeer deed me denken aan vroeger. Ik heb meer naar de plek zitten kijken waar ooit het orkest speelde dan naar de wedstrijd. Nu zitten er allemaal jongelui: hartstikke leuk. Ik heb volwassen mensen zien janken. Dát doet het voetbalspelletje met mensen. Dat intense geluk, die passie: ik begrijp dat.

»Ze zeggen dat ze straks vijftig jaar bestaan, maar dat klopt niet. Mijn RWDM is dat van de familie L’Ecluse. Hoeveel naamsveranderingen hebben ze sindsdien niet ondergaan? Nu eens heette het Strombeek, dan weer Brussels: dat was mijn RWDM niet meer. Het zijn allemaal nieuwe mensen nu, maar misschien breekt er wel weer een betere periode aan. Ik gun het hun.»

HUMO Je gaf de aftrap en ging op de foto met de nieuwe Amerikaanse eigenaar John Textor.

BOSKAMP «Ik heb hem dag gezegd. Gasten met poen zijn de redding van veel clubs tegenwoordig. Of ze nu uit de zandbak komen of uit Amerika: het maakt niet uit. Kijk, toen ik naar Molenbeek kwam, was er ook maar één geldschieter: Jean-Baptiste L’Ecluse. Het zou wel erg hypocriet van me zijn mocht ik nu zeggen dat dat niet mag. Ik heb óók m’n zakken gevuld, Jantje! In onze tijd werden ook al artikels geschreven over zwarte knikkers. Weet je nog, de affaire-Bellemans (naar de onderzoeksrechter die in 1984 een zwartgeldcircuit in het Belgische voetbal blootlegde, red.)? Ik ben toen vijf jaar voorwaardelijk gestraft, boven op de boete die ik moest betalen.»

HUMO Wat bindt je nog met RWDM?

BOSKAMP «Thierry en zijn vrouw Natasja. En Robert, natuurlijk, de zoon van Jean-Baptiste L’Ecluse. Voor de kampioensmatch hadden ze hem uitgenodigd. Dat had ik ook gezegd: ‘Als jullie Robert niet uitnodigen, kom ik niet.’ Toen hij nog de baas was, hing iedereen aan zijn lippen. En maar slijmen! Toen het voorbij was, zag niemand hem nog staan. Dan ben je in mijn ogen waardeloos. Ik zat wat verder, bij Raymond, maar zag hoe gelukkig hij was. Zo hoort het.»

HUMO Raymond?

BOSKAMP «Van het Groenewoud. Die ken je toch, Jantje? Raymond is een vriend van toen ik nog speelde. Hij kwam altijd naar onze wedstrijden kijken. Een echte Molenbeeksupporter. Af en toe ging ik ook naar de zijne. De Playboys, zo heette zijn ploegje in Wemmel. Vaak was hij doodmoe, want dan had hij de avond tevoren opgetreden. We zijn altijd bevriend gebleven. Volgende week rijdt hij met me mee naar Feyenoord. We zijn ook al samen in Barcelona geweest.»

HUMO Je was het lievelingetje van Jean-Baptiste L’Ecluse, toch?

BOSKAMP «Ik had een contract van drie jaar. De afspraak met Jenny (Boskamps in 2001 overleden vrouw, red.) was: drie jaar geld verdienen en terug naar Rotterdam. Meestal speelden we op zaterdag en moest ik pas op dinsdag weer trainen. Na de wedstrijd reden we als een speer terug naar ons huis in Zuid-Beijerland, een dorpje onder Rotterdam. En op zondag zat ik in De Kuip, naar Feyenoord te kijken. Maar toen die drie jaar erop zaten, wilde L’Ecluse dat ik bijtekende. ‘Weet je wat,’ zei ik tegen Jen, ‘ik vraag zoveel dat ze ’t niet kunnen inwilligen.’ Deden ze het toch! Stomme lul, dacht ik: heb ik nog te weinig gevraagd! (schatert) L’Ecluse heeft toen het huis gebouwd waarin ik nog altijd woon.»

HUMO In de verkavelde rand van Brussel.

BOSKAMP «Ik kocht de grond, hij zette er het huis op.»

HUMO Je kreeg ook enkele appartementen.

BOSKAMP «Tja, ik had drie zoons. Zodoende… (lacht)»

HUMO Na het faillissement in 1986 heb je geprobeerd om RWDM te kopen.

BOSKAMP «Binnen enkele uren had ik met een paar telefoontjes 12 of 14 miljoen oude Belgische franken opgehaald. Zelf zou ik er ook in meestappen, ja. Het was me erom te doen dat de familie L’Ecluse in de club zou blijven. Ik ben nog bij de curatoren geweest, maar daar is het geëindigd. Er is toen gekozen voor een ander bod.»

HUMO Aan de stad Brussel heb je je hart nooit verpand.

BOSKAMP (knikt) «Rotterdam betekent alles voor mij. Dat zie je meteen als je bij me thuis binnenkomt: overal hangen foto’s. Brussel kon me in het begin wel bekoren, hoor. Toen ging ik met Jenny vaak eten in de Rue des Bouchers. Ik voetbalde en was gelukkig, maar zij had met niemand contact. Dat maakte haar ongelukkig. Dus toen we dat huis kregen van L’Ecluse, mocht Jen helemaal bepalen hoe het eruit moest zien.»

HUMO Straks komen RWDM en Anderlecht, waar je vijf jaar trainer was en drie keer kampioen werd, weer tegen elkaar uit in de Jupiler Pro League. Voor wie zul je supporteren?

BOSKAMP «Ik heb bij beide clubs een fantastische tijd gehad. Zowel met de familie L’Ecluse als met de familie Vanden Stock. RWDM won zijn kampioenswedstrijd tegen de beloften van Anderlecht: als daaruit spelers moeten doorstromen naar het eerste elftal, ziet het er voor Anderlecht niet goed uit. Ook RWDM zal keihard moeten werken, én geluk hebben. Wat gaat die Amerikaan doen? Ik las dat zijn ambities hoog reiken. De realiteit noopt me te zeggen dat ze een pak nieuwe spelers zullen moeten halen. Nou, dan moet je investeren.»

HUMO Dat is nog altijd geen antwoord, Jan: wie wint?

BOSKAMP «Maakt me niet uit, Jantje! Ik ga lekker zitten kijken.»

HUMO Anderlecht is al een hele tijd op de dool. Wanneer zien we het in de top terugkeren?

BOSKAMP «Als het van mij afhangt: morgen! Veel mensen lachen nu, maar dat vind ik niet correct. Voor het Belgische voetbal is het een slechte zaak dat een monument als Anderlecht zo diep is weggezakt. Anderlecht heeft altijd het beste voetbal gespeeld en de beste spelers aangetrokken. Nu lees ik dat zelfs Oud-Heverlee Leuven er jeugdspelertjes weghaalt. Dat is ongezien! Telkens als ik in het buitenland kom, vraagt men mij wat er met Anderlecht aan de hand is. De uitstraling van de club is helemaal weg.»

HUMO Zit je nog weleens in het Lotto Park?

BOSKAMP «Nee. Ik heb ze tegen AZ gezien, maar dat was in Alkmaar. Ik wist niet wat ik zag! In Brussel was ik ook uitgenodigd, maar toen kon ik niet: Feyenoord speelde diezelfde avond ook Europees en dat gaat voor. Ik zag Wouter (Vandenhaute, red.) op RWDM, hij kwam kijken naar de Anderlecht Futures. ‘Hoe gaat het?’ vroeg ik. ‘Prima,’ antwoordde hij. Wat ik niet snap, is dat ze er nu twee mensen hebben neergezet zonder enige binding met de club. Waarom doe je dat?»

HUMO Je doelt op trainer Brian Riemer en sportief directeur Jesper Fredberg, twee Denen. Met Mark van Bommel en Marc Overmars heeft Antwerp zijn sportieve lot toch ook in buitenlandse handen gelegd?

BOSKAMP «In Nederland volgen ze de Belgische competitie nog. Dat doen ze in Denemarken niet, hoor. België is altijd een aantrekkelijk land geweest voor Nederlanders, al is er in vergelijking met vroeger wel één en ander weggevallen.»

HUMO Het zwarte geld.

BOSKAMP (lacht)

HUMO Wat vind je van Antwerp?

BOSKAMP «Ik ga er ontzettend graag kijken. Antwerpenaren zijn net als Rotterdammers havenarbeiders. Ze hebben een beetje dezelfde humor: heel sarcastisch. Alles kun je tegen ze zeggen: ‘Rot op, loop niet te zeiken!’ Maar de eerste tien minuten word je wel eerst zelf op een heerlijke manier gedold. Schitterend!

»Het is goed dat Antwerp zich tussen de topclubs heeft genesteld. Dat was toch een beetje een slapende reus. Toen ik naar België kwam, zat er al 40.000 man in de Bosuil. Van Bommel en Overmars hebben er op heel korte tijd iets neergezet. Ze hebben Antwerp ontzettend realistisch laten voetballen. Altijd vanuit de organisatie: het geeft weinig weg.»

HUMO Kan dat jou bekoren?

BOSKAMP «Soms wel, soms niet. Dan ga ik liever naar huis. En zoals ze thuis tegen Club Brugge de zege met hun onverzettelijkheid over de streep hebben getrokken: daar kan ik van genieten. Bij Feyenoord zie je dat ook.»

HUMO Van Bommel is een grote naam. Zo iemand zie je zelden voor de Belgische competitie kiezen.

BOSKAMP «Hij moest wel: zowel bij PSV als Wolfsburg was hij in zijn tweede seizoen moeten vertrekken. Hij is zo koppig als een keisteen. Aad de Mos heeft hem eens heel treffend omschreven: de Poetin van de Herdgang (het oefencomplex van PSV, red.) (lacht).»

HUMO Wie wordt landskampioen?

BOSKAMP «Het hele jaar heb ik Racing Genk naar voren geschoven: dan ben je een flapdrol als je van mening verandert.»

HUMO Bevalt Union je?

BOSKAMP «Tuurlijk. Geef ze een beetje ruimte en ze zijn levensgevaarlijk. Zoals zij als een raket omschakelen van verdedigend naar aanvallend denken: dat vind ik mooi. Met Bart Nieuwkoop hebben ze zelfs een ex-Feyenoorder.»

CRUIJFF ACHTERNA

HUMO Feyenoord blijft je club. De enige die ertoe doet.

BOSKAMP (knikt) «Veertien jaar geleden ben ik gestopt als trainer. Vier dagen later zat ik in De Kuip, en sindsdien heb ik haast geen thuiswedstrijd gemist. Feyenoord is mijn cluppie. Het is passie. Bezetenheid. Onlangs bij de laatste Europese wedstrijd sloegen die mafkezen weer aan het vechten. Ik zat ertussen en mijn hand raakte geklemd tussen de banken, volgens mij is-ie nog steeds gebroken. Nou, dat moet je ervoor over hebben.»

HUMO Feyenoord is de nieuwe Nederlandse kampioen. Dat gebeurt niet zo vaak.

BOSKAMP (fel) «Wat is dat nou voor gelul, Jantje! Dan is het feest toch des te groter? In de jaren 70 werden we drie keer op rij kampioen en wonnen we de Europacup voor Landskampioenen (de voorloper van de Champions League, red.). Toen kwam er bij Ajax een spelertje dat het hele voetbal heeft veranderd.»

HUMO Nu heb je ’t over Johan Cruijff, die als Ajacied zijn carrière afsloot bij Feyenoord en het kampioen maakte.

BOSKAMP «Hij wilde toch nog één jaar bij de beste ploeg spelen (lacht). Johan heeft me ooit naar Ajax willen halen. Ik werd afgekeurd: ik was bij RWDM pas geopereerd aan mijn meniscus. Ze hadden eerder Jan Mulder al gehaald, en die had ook geen te beste knieën. Ze wilden het risico niet meer nemen.»

HUMO Jij zou het gedaan hebben?

BOSKAMP «Als Jopie je vraagt, ga je. Mijn vertrek bij Feyenoord was een grote frustratie geweest. We hadden net de Uefabeker gewonnen en ik had best veel wedstrijden gespeeld, al had Feyenoord in die tijd het beste middenveld van Europa met Wim Jansen, Willem van Hanegem en Franz Hasil. Maar toen kreeg ik ruzie met trainer Wiel Coerver. Ajax zou mijn mooiste revanche op hem geweest zijn. Wimpie Jansen, mijn beste vriend, is trouwens óók naar Ajax gegaan. Maar zijn tikker is altijd voor Feyenoord blijven slaan.»

HUMO Wat maakt Feyenoord zo bijzonder?

BOSKAMP «Dat iedereen er zo bereikbaar is. In de ploeg die nu kampioen is geworden, zitten heel veel spelers die op Varkenoord (Feyenoords jeugdacademie, red.) zijn opgegroeid. Die hebben toen ze klein waren tussen de hooligans gestaan, hè, achter het doel. Zij vormen het hart van de ploeg. Toen de titel binnen was, is aanvoerder Orkun Kökçü wel twee minuten huilend in het gras blijven liggen.»

HUMO Was jij tot tranen toe bewogen?

BOSKAMP «Ik ben gecontroleerder. Ik geniet als ik iedereen om me heen zie juichen. Ik ben na de wedstrijd naar binnen gegaan om het verder op de schermen te volgen. Als ik buiten blijf, moet ik gaan staan en dan zie ik niets (lacht). Ik was intens gelukkig, maar geniet meer van het geluk van anderen. Dat was bij Anderlecht al zo.»

HUMO De Feyenoord-aanhang heeft geen te beste reputatie. In de halve finale van de beker tegen Ajax moest de wedstrijd een halfuur worden stilgelegd nadat een Ajax-speler door een aansteker aan het hoofd was geraakt.

BOSKAMP «Daar zijn ze wel van geschrokken, denk ik. Met hetzelfde gezeik in Europa word je geschorst, net nu ze weer de Champions League in mogen: dat wil je niet meemaken. Kijk, ik ga niet goedpraten wat ze doen. Maar voor het titelduel stonden er 55.000 mensen in De Kuip, en op de Coolsingel hadden er zich ook nog eens 200.000 verzameld. Heb je het spandoek gezien, dat helemaal in de rondte over het stadion was uitgerold? Weet je wat dat heeft gekost? 110.000 euro. Binnen zeven uur na de oproep hadden ze dat geld bij de supporters opgehaald. Ook dát is Feyenoord.

»Ik was op Marseille – Feyenoord vorig jaar. Toen we buitenkwamen, stonden al die Franse Algerijnen ons op te wachten. We durfden er niet door. Tot onze jongens er lucht van kregen: gelijk was het afgelopen, we konden op ons gemak weg. Begrijp je wat ik bedoel? De ene keer vervloek je ze, de andere keer denk je: wereldgasten! Maar na dat bekerduel tegen Ajax heb ik ze afgebrand. Zonder dat soort incidenten spelen we ook de bekerfinale.»

HUMO Het Nederlandse voetbal heeft dit seizoen behoorlijk te lijden gehad onder het supportersgeweld.

BOSKAMP «Vroeger stonden er twee agenten, nu kom je met zeven bataljons niet toe! Het is gestoord. In Midtjylland moesten we in het uitvak gaan zitten, tussen de meegereisde Feyenoord-supporters. Een uur voor de wedstrijd was er al gezeik: allemaal rookwolken. Gek werd ik ervan! Er zitten niet alleen straatschoffies tussen, maar ook mensen met een intelligentie die tot de Mount Everest reikt. Zijn die dan allemaal niet goed bij hun hoofd?»

HUMO Het hoort erbij, hoor je weleens vergoelijkend.

BOSKAMP «Het hoort er níét bij! Ik kan me voorstellen dat mensen hun kinderen niet meer meenemen naar het stadion. Toen Feyenoord zes jaar geleden voor het eerst in achttien jaar op het punt stond om kampioen te worden, verloren we de wedstrijd en werd het titelfeest uitgesteld. Toen brak ook de klere uit, zonder supporters van de tegenpartij, met alleen maar mensen van ons. Ineens zagen we vanuit het hotel de kasseien voorbijvliegen. In wat voor maatschappij leven we?»

HUMO Hoe lossen we ’t op?

BOSKAMP «Ik weet wel een manier. Maar dat mag ik niet zeggen (proest het uit).»

HUMO Zou het kunnen dat het agressieve gedrag van spelers en trainers op en rond het veld ook afstraalt op de tribunes?

BOSKAMP «Dat heeft er zeker mee te maken. Onlangs ben ik naar Millwall – Luton Town gaan kijken. Geloof me, Jantje: dat doe je niet voor het voetbal, want dat was niet om aan te gluren. Maar de passie die je daar ziet: onvoorstelbaar! Zoals die spits en de verdediger erin vlogen… De scheidsrechter ging kijken en als ze nog ademden: doorspelen! Die gasten stonden gewoon weer op. Hier rollen ze vier keer over het gras en blijven ze voor dood liggen.»

HUMO Jij was zelf ook geen doetje.

BOSKAMP «Ik ben bij RWDM drie keer uitgeroepen tot sportiefste speler! (Komt haast niet meer bij) Je geloofde me bijna, hè? Ik gaf weleens iemand een schop, maar een matennaaier was ik niet.»

POOTJES OMHOOG

HUMO Hoe is het met je gezondheid?

BOSKAMP «Ik voel me als herboren! Niet te geloven.»

HUMO De berichten waren niet goed rond de jaarwisseling.

BOSKAMP «Sporza belde me voor het WK in Qatar. Ik voelde me wat ziekjes en ging naar de dokter: ‘Doc, ik weet niet wat het is, maar ik voel me niet goed.’ Heeft hij me vol leidingen geplakt. Ik mocht naar de VRT, maar zodra ik wat voelde, moest ik stoppen. Dat is niet gebeurd.

»Toen ze me nog eens belden, voelde ik me echt ziek. Twee dagen later lag ik met m’n pootjes omhoog! Drie keer zijn ze naar binnen gegaan om naar mijn tikker te kijken. Eerst twee stents geplaatst, en omdat het niet beter werd ook een pacemaker. Werd ik nóg zieker: RSV, een ademhalingsziekte waar normaal alleen kleine kinderen last van hebben. En daarna nog eens corona. Ik lag bijna te spartelen! Maar het gekste was, Jantje: ik had er vrede mee (glimlacht). Ik zag alleen maar dokters en monitoren op die intensieve. Alsof ik in ‘Star Wars’ zat. Nou, dacht ik, dit is dus de laatste etappe.

»Mijn drie zonen en Lydia (zijn vriendin, red.) hebben aan mijn bed gestaan. Nooit langer dan drie minuten, negen dagen lang. Mijn zonen waren de erfenis al aan het verdelen, de smeerlappen (lacht). Ik zag het niet meer zitten. Ik lag daar als een dood vogeltje – tenminste, dat hebben ze me gezegd, want zelf weet ik het niet meer. Ik had me erbij neergelegd: het was mooi geweest.»

HUMO Vanwaar kwam die aanvaarding?

BOSKAMP «Jen was al weg, en nu ook mijn kleinzoon (Dennis, die eind 2021 uit het leven stapte, red.). Ik wil er niet meer over praten, mijn zoon en schoondochter worden gek als ik dat doe. Normaal ga ik elke zomer met mijn zeven kleinkinderen op vakantie. Nu niet meer, waarom zou ik? Ik mis er één, en ik weet nog steeds niet waaróm. Ze blijven me vragen: ‘Opa, we gaan toch?’ Ze willen me erdoor trekken, maar het gaat niet. Het is kut, echt kut. Daarom geniet ik nu zo als ik mensen gelukkig zie: ik weet dat er ook een andere kant aan de medaille zit.»

HUMO Voetbal…

BOSKAMP «… stelt geen kloten voor, Jantje. He-le-maal niks.»

HUMO Je hebt er wel je hele leven aan gegeven.

BOSKAMP «Ik was 16 toen ik voor het eerst met de eerste ploeg van Feyenoord mee mocht spelen, tegen Eintracht Braunschweig. Voor het eerst in mijn leven kwam ik in contact met een journalist. Achteraf las ik wat hij had opgeschreven: dat had ik helemaal niet gezegd! Sindsdien neem ik alles met een klontje.

»Voetbal is altijd alles voor mij geweest. Ook voor mijn gezinnetje: we hebben enorm van het voetbal geprofiteerd. Omdat ik wat tegen een bal kon trappen, die vervolgens gelukkig ook goed viel. Daarna ben ik trainer kunnen worden: ook van dat geluk hebben we geprofiteerd. Tot je ineens mensen gaat missen. Mensen voor wie je het allemaal doet. Dan stelt het allemaal niks meer voor.»

HUMO Toch rijd je nog haast wekelijks naar Nederland om er als analist in een studio te gaan zitten.

BOSKAMP «Vroeger kon ik het voetbal niet plaatsen. Ik onderhield er mijn gezinnetje mee, dus was het het allerbelangrijkste. Dat had ik van thuis geleerd. Zoals mijn papa en mijn mama zich voor ons de klere hebben gewerkt, moest ik voor Jenny zorgen en zien dat er geld binnenkwam. Tot ze je ontvalt en je denkt: hé, dat was niet de bedoeling. Waar heb ik het dan voor gedaan? En toch… Mocht ik opnieuw kunnen kiezen, met alles wat ik nu weet, zou het voetbal nog altijd op de eerste plaats komen. Het stelt dan wel geen kloten voor, maar voetbal is toch het mooiste wat er is.»

HUMO Is je televisiewerk een vlucht?

BOSKAMP «Na wat er met Dennis was gebeurd, heb ik maandenlang thuis gezeten. Ik waste me niet meer, verzorgde me niet, deed helemaal niks. Ik had nergens nog zin in, zegde alles af. Iedereen liet me met rust. Tot Wim Jansen belde en vertelde dat het niet goed met hem ging. Op slag was ik klaarwakker: wááát? Wimpie en ik zijn als broers, we zijn samen opgegroeid. Ik ben ogenblikkelijk naar Rotterdam gereden en ben als één van de weinigen nog bij hem gemogen. Eigenlijk heeft Wimpie me erdoor getrokken, anders zat ik nog in die stoel thuis. Het was zó intens. Wéér eentje weg: shit! Bij elke thuiswedstrijd van Feyenoord ga ik Co, zijn vrouw, gedag zeggen. Ze zit er altijd, samen met haar kinderen.»

HUMO Vind je nog plezier in het voetbal?

BOSKAMP «Zeker. Maar het is anders. Vroeger ging ik nooit vijf minuten voor tijd weg. Nu wel, omdat ik niet in de file wil staan. En bij een waardeloze partij soms zelfs een kwartier voor tijd. Ik wil me alleen nog amuseren.»

HUMO Wat blijft je naar het voetbal drijven: de angst om alleen te zijn?

BOSKAMP «Nee, joh: ik ben gráág alleen. Steeds meer, zelfs. Dat komt door die andere passie waarover ik alles wil weten: de Tweede Wereldoorlog. Enkele maanden geleden heb ik weer honderd dvd’s gekregen – documentaires, geen films. Daarvan moet ik er nog een stuk of tien zien. Ik vul mijn tijd wel.»

HUMO Hoe krijg je ’t allemaal in die 24 uur gepropt?

BOSKAMP «Ik slaap maar vijf, zes uur. Vanochtend was ik al wakker om zes uur, maar vanmiddag ben ik wel twee uurtjes gaan pitten. Daarna ben ik weer fit. Allemaal dankzij die dokters. En dan vooral die ene die me heeft geopereerd: die gaat namelijk graag met mij naar het voetbal (lacht). Trouwens, weet je wie de stents heeft gezet? De zoon van Ivan Sonck (voormalig VRT-sportjournalist, red.)!»

HUMO Ging jij niet meewerken aan een documentaire over de bevrijding na de Tweede Wereldoorlog?

BOSKAMP (knikt) «Naar aanleiding van de vijfenzeventigste verjaardag van die bevrijding. Maar daar heeft corona een stokje voor gestoken. Het zou er nu toch van komen, heb ik gehoord. En verder ga ik een documentaire maken over de interessantste voetbalderby’s overal ter wereld: Partizan tegen Rode Ster, Boca Juniors tegen River Plate, maar ook Espérance tegen Club Africain, in Tunesië. Daar raken ze niet in paniek van een beetje vuurwerk zoals bij ons (lacht). Daarom ben ik ook naar die wedstrijd in Millwall gaan kijken.»

HUMO Hoelang ga je nog door met je voetbalwerk voor televisie?

BOSKAMP «Ik dacht dat het er bijna op zat. ‘Nog drie wedstrijden en ik ben ervan af,’ zei ik onlangs. Bleek dat het contract nóg een jaar loopt. Ik heb geregeld dat ik bij elke Champions League-wedstrijd van Feyenoord op het veld zal staan. Zoals Wesley Sneijder doet met Real Madrid. ’t Is echt wel een tof groepje, met Wesley, Andy (van der Meijde, red.) en Dickie (Advocaat, red.).»

HUMO Een man van de grote beschouwingen ben je niet.

BOSKAMP «In twee woorden kun je soms evenveel zeggen als in vijf zinnen. Ik wil niet dat de mensen denken: wat zit die nou te lullen! En af en toe een beetje lachen, natuurlijk. Het heeft geen zin om daar als een stelletje dooien te zitten.»

KLASSE VAN MERCKX

HUMO Nico Dijkshoorn noemde je in een column ‘een prachtmens’. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

BOSKAMP «Er zijn er genoeg die me niet mogen, hoor.»

HUMO Als speler vonden ze jou een eikel, nu ziet iedereen je graag. Maakt dat je niet gelukkig?

BOSKAMP «Tuurlijk! Kijk, toen ik jong was, heb ik gezien hoe de grootste sportman die ik ken, Eddy Merckx, met alle aandacht omging. Hoe hij na elke koers, hoe diep hij ook gegaan was, de rust zelve bleef terwijl al die mensen op hem af vlogen. Het geduld dat hij opbracht terwijl ze van alle kanten aan hem trokken: jeetje, grote klasse! Dat heb ik altijd in mijn oren geknoopt.»

HUMO Klopt het dat Merckx bij RWDM nog met jullie heeft meegetraind?

BOSKAMP (knikt)

HUMO Heb je hem zo leren kennen?

BOSKAMP «Nee, dat was al bij Feyenoord. Met de ploeg gingen we in die tijd naar de Zesdaagse van Rotterdam, in de Ahoy. Eddy reed er aan de zijde van Patrick Sercu. Dan ging ik hem dag zeggen – Eddy was mijn god. Later ontdekte ik dat hij fan was van Racing White, dat met Daring Molenbeek fuseerde tot RWDM. Hij ging mee op de Europese verplaatsingen, maar stond soms ook mee op het trainingsveld. Tijdens het loopwerk was hij niet bij te houden: zúlke grote stappen nam hij. Niet normaal! Ik ben eens met hem wezen fietsen: moest ik achteraf bij wijze van spreken aan de zuurstoffles (lacht). Nog altijd zie ik hem: net als Raymond gaat hij soms met me mee naar Feyenoord kijken. Dat ik hem, de grootste sportman die ik in mijn leven heb ontmoet, mijn maatje mag noemen: dat is zó uniek.»

HUMO In oktober word je 75. Houdt dat je bezig?

BOSKAMP «Ach, zolang ik mijn kleinkinderen maar zie. Jen was helemaal gek van haar kinderen, ik heb haar moeten beloven dat ik voor ze zou zorgen. Nou ja, te lang hoef ik ze ook niet te zien – vijf minuten is meer dan genoeg (lacht).»