Cameron Vandenbroucke: ‘Ik wil ook graag dat alle ogen op mij gericht zijn. Daarin ben ik zoals mijn vader’

Cameron Vandenbroucke en Tim Merlier verwachten hun eerste kindje samen, zo kondigden de ex-wielrenster en de huidige Belgisch kampioen aan op Instagram. Humo sprak de dochter van wijlen Frank Vandenbroucke toen ze nog een jonkie was en net een contract bij Lotto Soudal Ladies had getekend. De fiets heeft ze intussen voorgoed geparkeerd, en ook haar toekomstideeën blijken erg veranderd: ‘Ik wil nooit een kind. Dat eist alle aandacht op en dan draait alles niet meer om mij’, klonk het in 2018

(Oorspronkelijk verschenen op 14 mei 2018.)

Cameron Vandenbroucke staat onder de douche als we in de rijwoning van haar grootouders in Ploegsteert aankomen. Ze heeft er net 120 kilometer op de fiets op zitten. ‘Ik zou zo graag van mijn vader willen horen of ik goed genoeg ben om in het wielrennen iets te bereiken.’

CHANTAL VANRUYMBEKE «Ze is nog steeds kwaad omdat Franklin Six, haar neef met wie ze traint, haar elke keer dichterbij liet komen, en telkens als ze hem bijna had ingehaald, weer wegspurtte.»

CAMERON VANDENBROUCKE «Ik mis nog steeds explosiviteit. Hoe hard ik er ook aan werk. Nu, dat is normaal, hè. Ik fiets nog niet zo lang.»

HUMO Maar je stort je er nu echt op.

CAMERON «Ja, maar ik heb nog werk voor de boeg. Ik zou meteen bij de profs starten.»

CHANTAL «Er hebben al heel wat ploegen gebeld.»

CAMERON «Vier, ja. Maar ik ben er echt nog niet klaar voor. Voor het zover is, wil ik eerst aan een kleine koers meedoen. In het geheim. Als dan blijkt dat ik niks voorstel, begin ik er niet aan. Zodra ik aan de start verschijn, zijn alle ogen op mij gericht en ik kan het me met mijn naam niet permitteren te falen.

»Toen ik nog atletiek deed en in het hardlopen wedstrijden begon te winnen, zei iedereen ook al de hele tijd dat ik een waardige opvolger van mijn vader was. ‘De koploopster is de dochter van Frank Vandenbroucke,’ riepen ze elke keer door de luidspreker. Dus als ik begin te koersen, moet ik er echt staan.»

HUMO Bij welke ploeg zou je graag rijden?

CAMERON «Bij Quick•Step natuurlijk. Maar zij hebben me nog niet gevraagd.»

HUMO Maar toen je Patrick Lefevere belde om te vragen of je er als studente communicatie stage kon lopen, mocht je meteen komen.

CAMERON «Ja (lacht). We kennen hem goed, hè. De stage zit er nu bijna op. Ik mocht het Twitteraccount en de Instagrampagina beheren, ik moest foto’s van wedstrijden posten en zo, en ik heb met perschef Alessandro Tegner samengewerkt. Ik vind het zalig. De spanning en de opwinding toen we Luik-Bastenaken-Luik wonnen! Daar hou ik zo van. Ik voel me ook thuis in de wielerwereld. Ik ben nu eenmaal opgegroeid in een familie waar het alleen maar over wielrennen ging, hè. Bij Quick•Step ken ik veel mensen, en iedereen kende mij natuurlijk, ook de renners.»

HUMO Jij werd als kind op een koersfiets gezet zodra het kon, zoals bij elke Vandenbroucke. Maar je vond koersen toen niks.

CAMERON «Neen, dat is waar. Maar toen ik door problemen met mijn enkel niet meer kon lopen, miste ik de adrenaline van de competitie en het winnen verschrikkelijk. Ik ben wel vijftig keer naar kinesist Lieven Maesschalck geweest en ik heb drie keer geprobeerd een comeback te forceren, maar het ging niet.

»Papi (grootvader Jean-Jacques Vandenbroucke, red.) had me op de fiets gezet om te revalideren. Op den duur daagde hij me uit hem bij te houden, en zo heb ik de smaak van het fietsen te pakken gekregen.»

HUMO Het is wel bizar dat je, net toen je loopwedstrijd na loopwedstrijd won, door een auto bent aangereden, precies zoals je vader is overkomen.

CAMERON «Ja, maar mijn vader is wel kunnen blijven koersen, ook al is die blessure aan zijn knie hem parten blijven spelen. Ik heb het moeten opgeven.»

HUMO Hij was ook een goede atleet: net als jij was hij als kind al Belgisch kampioen veldlopen.

CAMERON «Ik was drie keer Belgisch kampioen (lacht). Ja, voor papi is niet sporten geen optie. Dus toen ik niet wilde koersen, heeft hij me op mijn 8ste meegenomen naar de atletiekvereniging Le Bizet, waar papa ook lid van is geweest.»

HUMO Atletiek viel wel bij je in de smaak.

CAMERON «Ik vond het super, vooral omdat ik merkte dat ik altijd vooraan liep als we de 1.000 meter moesten lopen. Ook op de 800 meter was ik sterker dan alle andere meisjes, en soms won ik zelfs van de jongens. Het was echt de mooiste periode van mijn leven.»

HUMO En toen reed die auto je aan.

CAMERON «Ik was me net aan het voorbereiden op het Europees jeugdkampioenschap in Tbilisi. De kans was groot dat ik mee mocht naar de Olympische Spelen. Ach, het is nu drie jaar geleden. Ik denk er niet meer aan.»

HUMO Op je 15de zei je in een interview: ‘Ik hoop dat ik via de atletiek zal kunnen ontsnappen aan een alledaags leven.’

CAMERON «Echt? Zei ik dat toen al? Ja, een leven met een job van negen tot vijf, ik moet er niet aan denken. Daarom ook ben ik gestopt met mijn studie pedagogie. Ik besefte dat ik echt geen lerares wilde worden: elke dag moet je naar dezelfde school, elk jaar lijkt op het vorige... Mijn leven is nooit normaal geweest. Van kleins af aan waren er toestanden om me heen. Ik denk dat ik niet aan een normaal leven zou kunnen wennen. Er moeten dingen om me heen gebeuren. Ik wil bewegen, reizen, spanning voelen. Dat ik niet wil lesgeven, is niet omdat ik niet van kinderen hou of zo. Maar zelf wil ik nooit een kind.»

HUMO Nooit?

CAMERON «Nooit. Een kind eist alle aandacht op. Dan draait alles om hem en niet meer om mij. Ik zal nooit vergeten dat mijn papa, toen hij in Italië woonde, altijd aan de telefoon vroeg: ‘Est-ce que tu aimes encore ton papa?’ Alsof hij elke keer bevestiging van mij nodig had.»

HUMO In plaats van te zeggen dat hij van jou hield.

CAMERON «Eigenlijk wel.»

CHANTAL «Ik heb Frank veel te veel verwend. En bij Cameron doe ik dat weer. Ik laat alles om haar draaien en dat wil ze nu graag zo houden (lacht).»

CAMERON «Ik hou er te veel van om met mezelf bezig te zijn om een kind te krijgen. Moeder worden is ook iets wat iedereen doet, en ik wil niet zijn zoals iedereen.»

CHANTAL «Ze is een VDB, hè. Ze is een speciale.»

CAMERON «Mijn grootouders zeggen me geregeld dat ik even veeleisend en lastig ben om mee samen te leven als papa.»

HUMO Je hebt ook zijn winnaarsmentaliteit. Toen je klein was, vertelde je moeder: ‘Als ze een kast wil openen, stopt ze niet voor het haar is gelukt de sleutel om te draaien.’

CAMERON «Anders werd ik razend en begon ik te stampvoeten. Nu word ik dat nog sneller, ik zou al na een minuut de sleutel kwaad door de kamer gooien.

»Maar in de sport heb ik niet het zelfvertrouwen van mijn vader. Hij kon zeggen: ‘Op dat punt in de koers val ik aan.’ Hij deed het en hij won nog ook. Ik ben heel onzeker voor een koers. Ik denk alleen maar: ‘Ik ga het niet halen. Ik ben niet goed genoeg.’ Ik heb veel last van stress.»

CHANTAL «Vroeger ging ze vóór elke loopwedstrijd even naar het kerkhof, naar het graf van Frank.»

CAMERON «Om mijn angsten te bezweren. Ik geloofde op den duur zelfs dat ik zeker zou verliezen als ik niet eerst naar zijn graf ging.»

CHANTAL «Niemand mocht met haar mee. Ze trok zich terug in haar eigen wereld. Onder haar shirt droeg ze ook altijd een wedstrijdtruitje van hem.»

CAMERON «Ik draag het nog bijna elke dag. Maar ondertussen is het zo’n gewoonte geworden dat ik er niet meer bij stilsta dat het ooit van mijn vader was. Het is nu van mij.

»Ik wil daarmee niet zeggen dat ik hem niet meer mis, maar ik sta er toch minder bij stil dat hij er niet meer is.

»Mami, stop ermee.»

CHANTAL (met tranen in de ogen) «Cameron geeft me altijd op mijn kop.»

CAMERON «Ze kan niet over papa praten zonder te huilen.»

HUMO Wanneer mis jij hem het meest?

CAMERON «Als ik keuzes moet maken. Als hij er nog was geweest, had ik hem willen vragen: ‘Vind jij het een goed idee als ik nu zou gaan koersen?’ Ik zou daar zo graag zijn mening over hebben. En horen wat hij van mijn resultaten vindt, of hij denkt dat ik goed genoeg ben om in het wielrennen iets te bereiken. Niemand had dat beter kunnen beoordelen dan hij. Aan zijn antwoord zou ik waarde kunnen hechten.

»Ik vind het lastig dat ik nooit zeker ben van mezelf. Dat ik bang ben. Als ik slaap, ben ik ook altijd bang dat ik niet meer wakker zal worden.»

CHANTAL «Zij heeft vorig jaar een dubbele longembolie gehad terwijl ze aan het fietsen was.»

HUMO Zoals je vader in Senegal. Daar is hij officieel aan overleden.

CAMERON «Ja. Ik zat op mijn fiets en opeens ben ik van mijn stokje gegaan. Ik ben vanzelf weer bijgekomen, ik heb meteen mami gebeld en zij is me komen halen. De dokter zei dat mijn hart erin geslaagd was de bloedprop door te sluizen omdat het gewend is hard te werken. Maar ik moet nu wel voor de rest van mijn leven medicijnen nemen.»

500 euro cadeau

HUMO Wat wil je net zo doen als je vader en wat zou je anders aanpakken?

CAMERON «Ik zou ook een leven willen leiden waarin ik alleen maar win. Al heb ik begrepen dat het moeilijk is om met zoveel succes om te gaan. Als iedereen je ophemelt, waan je je op den duur onoverwinnelijk. Mijn vader is niet de enige wie dat is overkomen. Kijk naar rocksterren. Maar ontsporen zoals hij, dat zit niet in mijn karakter. Ik hou helemaal niet van uitgaan. Ik ben bijna geobsedeerd door mijn gezondheid. Roken zal ik ook nooit doen. Als ik nog maar de rook van een sigaret inadem, denk ik al dat ik kanker zal krijgen.

»Ik wil wel graag dingen meemaken en veel van de wereld zien, maar ik heb niet die hang naar extremen zoals mijn vader had.

»Weet je, ik ging eens naar een koers kijken met hem... Ik weet niet meer waar.»

CHANTAL «In Poperinge. Je hebt het over die keer dat hij je dat stapeltje bankbiljetten gaf, hè?»

CAMERON «Hij haalde zeven biljetten boven: één van 5 euro, één van 10, één van 20, één van 50, één van 100, één van 200 en één van 500 euro. Hij maakte er een waaier van en zei: ‘Welk biljet wil je?’ Ik was 8 jaar, denk ik, maar ik had wel al geleerd over les bonnes choses, dus zei ik: ‘Ik wil het briefje van 500 euro.’ ‘Goed gekozen,’ zei hij, waarop hij het me gewoon gaf.

»Mijn vader was heel gevoelig. Hij had een groot hart, hij deed niets liever dan anderen dingen geven. Maar ook daar ging hij te ver in. Hij gaf zichzelf weg en liet zich snel beïnvloeden, ook door mensen die niet goed voor hem waren. Ik doe mensen ook graag een plezier, maar ik ben heel wantrouwig. Ik heb snel door wanneer ze hypocriet zijn, ik zie altijd meteen het ware gezicht van iemand. Ik heb daar, door wat er met mijn vader is gebeurd, speciale antennes voor ontwikkeld. Papa dacht altijd dat mensen het goede met hem voorhadden. Tot hij in ongenade viel. Het ene moment was hij de lieveling van iedereen, en het volgende werd hij... Misschien niet gehaat, maar toch... Het was een schok voor hem. Het heeft hem gekraakt.»

HUMO Hoe ga jij om met kritiek?

CAMERON «In de pers heb ik nog geen kritiek gekregen. Het enige waar ik mee te maken heb, is jaloezie van meisjes die me niet goed kennen. Hen probeer ik nog jaloerser te maken. Ik probeer dan zeker niet aardig gevonden te worden door hen, maar hang juist erg de pester uit.»

HUMO Was het probleem van je vader ook niet dat hij van niemand nog iets aannam? Bij de Cofidis-ploeg was hij zijn eigen baas. Maar eigenlijk werkte dat niet voor hem.

CAMERON «Neen. Elke renner heeft iemand nodig voor wie hij bang is. Bang om gestraft te worden als hij niet voluit traint, niet genoeg slaapt en zijn gezondheid niet in de gaten houdt. Mijn vader had op het hoogtepunt in zijn carrière niemand meer die boven hem stond, niemand van wie hij dingen pikte. Ik weet dat papi me een ongelofelijke veeg uit de pan zal geven als ik niet genoeg train. Dat motiveert me, het weerhoudt me ervan in bed te blijven liggen als het koud is, en te denken: ‘Ik doe het morgen wel.’ In het begin was mijn vader ook bang van papi, maar toen hij een ster was, deed niemand hem nog wat.»

HUMO Toen ik je vader op zijn 21ste interviewde voor deze rubriek, zei hij: ‘Ik zou graag even populair zijn als Jean-Marie Pfaff.’

CAMERON «Ik wil ook populair zijn. Hopelijk lukt dat door te koersen. Ik heb graag dat mensen over me praten, dat ze me op straat herkennen en zeggen: ‘Jij bent de dochter van Frank, hè?’ J’adore ça. Ik ben er erg trots op zijn dochter te zijn. Ik vond het als kind zalig als mensen op mijn vader afkwamen terwijl ik bij hem was, en we samen in het middelpunt van de belangstelling stonden. Ik wil ook graag dat alle ogen op mij gericht zijn. Daarin ben ik zoals hij.»

CHANTAL «Ze staat ook even lang voor de spiegel voor ze naar buitengaat als Frank vroeger.»

CAMERON «En ik hou ook van mooie kleren. Ik ga elke week wel een keer shoppen.»

HUMO Wat is je lievelingsmerk?

CAMERON «Met merken ben ik niet bezig. Ik kan me geen schoenen van Prada permitteren.»

Roepen en tieren

HUMO Heeft Margaux, je halfzus, ook zoveel trekken van je vader?

CAMERON «Ik denk het niet.»

HUMO Heb je het met haar over hem als je haar spreekt?

CAMERON «Nooit. Echt helemaal nooit. Margaux kent hem ook niet zoals ik hem ken. Ze weet niet wat hij allemaal heeft gepresteerd en meegemaakt. Sarah (Pinacci, haar moeder, red.) heeft niet graag dat we over hem praten. Ze schermt Margaux daar erg voor af. Ik denk dat ze niet eens weet dat we een boek over hem gemaakt hebben (‘VDB’ van Stijn Vanderhaeghe, de eerste biografie met medewerking van zijn familie, red.). Ze woont in Italië, ze weet niet wat voor een mythische figuur hij in België is. We zien elkaar ook niet vaak. Twee jaar geleden ben ik een keer naar Italië geweest en vorig jaar is ze naar hier gekomen. Dat is niet veel, hè? »

HUMO Begrijp je Sarah?

CAMERON «Ik weet dat ze het niet makkelijk heeft gehad. De keren dat ik bij mijn vader in Italië was, heb ik ze vaak horen schreeuwen. Zij is een Italiaanse, hè, ze heeft veel temperament en ze had de pech dat ze in mijn vaders leven was gekomen in zijn slechte periode. Hij was echt alles aan het verknoeien, het was onmogelijk om met hem samen te leven. Ik begrijp dat de stoppen zijn doorgeslagen bij haar.»

HUMO Denk je dat liefde eeuwig kan zijn?

CAMERON «Hm, goeie vraag. Vroeger wel, denk ik. Maar nu? Er zijn zoveel omstandigheden die de liefde kapot kunnen maken. Iedereen is nu bezig met zichzelf op de één of andere manier in de schijnwerpers te plaatsen, iedereen koopt voortdurend mooie kleren en post foto’s. Eigenlijk zijn we allemaal bezig met onszelf aan te prijzen en elkaar te verleiden.»

HUMO Je vriend heb je ontmoet bij de atletiek-vereniging, maar hij koerst nu ook en traint met je mee.

CAMERON «Ja. Dat is wel handig.»

HUMO Heerst er competitie tussen jullie?

CAMERON «Constant! Zelfs tijdens het eten. Als hij een stuk kip pakt dat ik wil hebben, zal ik alles doen om het af te troggelen.»

HUMO Wat zoek je in een relatie?

CAMERON «Om te beginnen moet mijn vriend alleen maar oog hebben voor mij, en niet geïnteresseerd zijn in om het even welk ander meisje. Ik moet de vrouw van zijn dromen zijn (lacht). Maar ik wil niet te veel tonen dat ik een vriend heb. Kussen in het openbaar en hand in hand lopen, dat doe ik niet. Ik hou hem liever op de achtergrond.»

HUMO Wat is je grootste droom?

CAMERON «Koersen winnen natuurlijk, of in ieder geval mijn plek vinden in de wielerwereld. En als het niet lukt op de fiets, dan maar in de entourage, in de communicatie of zo. Maar als ik ga slapen, droom ik maar van één ding: de volgende dag gezond wakker worden.»

Stijn Vanderhaeghe, ‘VDB. De biografie’, Kannibaal