Dianne Lake was het liefje van sekteleider Charles Manson: ‘Manson keek in mijn ogen en ik smolt’

Het is vandaag 5 jaar geleden dat de bekende Amerikaanse seriemoordenaar Charles Manson overleed. In 2018 sprak Humo zijn ex-liefje. Herlees het interview hier.

(Verschenen in Humo op 2 april 2018)

In The Summer of Love van 1967 slikte Dianne Lake haar allereerste lsd-tablet. Ze was pas veertien en haar vader stopte het haar toe. Aan het eind van dat jaar sloot ze zich aan bij The Family, de sekte van Charles Manson en werd ze zijn jongste liefje.

Jarenlang deed Dianne Lake (65) alsof ze de jaren zestig als braaf burgermeisje had doorgebracht, spelend met Barbie, Ken en het Barbie Dreamhouse dat ze in 1963 van de kerstman kreeg. Tot ze in 2008 telefoon kreeg van de gepensioneerde politieagent Paul Dostie, gespecialiseerd in cold cases.

DIANNE LAKE «Hij vroeg: ‘Bent u Dianne Lake?’ Ik schrok, want zo goed als niemand kende mijn meisjesnaam. Laat staan dat ze wisten dat ik eind jaren ’60 een trouwe volgelinge en één van de liefjes was van Charles Manson, Amerika’s beruchtste hippiecrimineel. Alleen mijn man, een paar heel goede vrienden en de pastoor in mijn kerk waren op de hoogte. Verder had ik er niemand iets over verteld, ook mijn schoonfamilie en mijn drie kinderen niet. Al die jaren was het me gelukt om onder de radar te blijven. Maar de hele tijd was ik bang dat mijn verleden als een etterbuil zou openbarsten.»

HUMO Dat moment leek gekomen toen Paul Dostie u in dat telefoontje zei dat hij zijn lijkenhond Buster had laten rondsnuffelen op de Barker Ranch, in een verlaten mijndorp in het Death Valley National Park in Californië.

LAKE «‘De hond heeft een paar plekken gevonden waar mogelijk menselijke resten begraven liggen,’ zei Dostie. In 1968 en ’69 was de Barker Ranch één van de plekken waar ik samen met Charles Manson en de rest van The Family verbleef. Daar werden we twee maanden na de moorden op Sharon Tate en haar vrienden ook opgepakt. Ik werd gearresteerd door agent Jack Gardiner. Hij moet iets in mij gezien hebben, want hij kwam me vaak in de gevangenis opzoeken. Na mijn vrijlating namen hij en zijn vrouw me zelfs op als hun pleegkind.

»Volgens Dostie had ik ooit tegen Jack gezegd dat ik dacht dat er op de Barker Ranch nog lijken begraven lagen. Ik kon me dat niet herinneren, al was het best mogelijk. Later bleek het vals alarm, maar op die dag in 2008 voelde het alsof mijn bestaan op instorten stond. Als er nog slachtoffers van Manson waren, was dat gegarandeerd groot nieuws. Mijn kinderen zouden dan te weten komen dat hun moeder op haar veertiende één van de liefjes van Charles Manson was. ‘Ze mogen dat toch nooit horen van een nieuwslezer,’ panikeerde ik. Dus raapte ik al mijn moed bijeen en vertelde hen mijn verhaal. Tot mijn grote opluchting veroordeelden ze me niet, ik bleef gewoon hun moeder.»

HUMO U hebt uw verhaal opgeschreven in uw boek ‘Mijn leven met Charles Manson’. Nu weet iedereen dat u Mansons jongste liefje was.

LAKE «Ja, dat boek schrijven was niet echt makkelijk, zoals het nu ook niet vanzelfsprekend is om over mijn tienerjaren in de sixties te praten. Maar dat is wel nodig, want ik merk dat vandaag nogal wat jonge mensen verlangend kijken naar die hippie- en drugscultuur uit mijn jeugd. Misschien kan mijn boek een waarschuwing zijn. Wist u dat Charles Manson in Amerika lang als boeman gebruikt werd? Als kinderen zich niet gedroegen, dreigden ouders ermee dat Manson of één van zijn volgelingen hen zou komen halen. Charles Manson was het monster onder het bed. Ook voor mijn kinderen toen ze nog klein waren (lacht).»

HUMO Er zijn honderden boeken over Manson verschenen. Las u die?

LAKE «Voor ik mijn boek begon te schrijven, had ik er maar twee gelezen: ‘The Family’ uit 1971, van schrijver en muzikant Ed Sanders en ‘Helter Skelter’ uit 1974, van Vincent Bugliosi. Als openbare aanklager vervolgde hij Manson en mijn vroegere vrienden voor de moorden. Hij was het ook die mij over de streep trok om op het proces tegen Manson te getuigen.»

HUMO Bent u de eerste ‘insider’ die een boek over The Family schreef?

LAKE «Wijlen Paul Watkins schreef al in 1979 het boek ‘My life with Charles Manson’. Paul sloot zich laat bij The Family aan, maar hij schopte het snel tot Mansons rechterhand. Net als ik had hij helemaal niets met de moorden te maken en ik vond hem best een fijne kerel. Hij stierf in 1990 aan kanker.

»Een paar maanden na mijn arrestatie in oktober 1969 werd ik van de gevangenis overgebracht naar een psychiatrische instelling. Ik was 16 en zwaar verslaafd aan lsd. Ik kreeg ernstige afkickverschijnselen en werd met een lsd-psychose opgenomen in het Patton State Hospital in San Bernardino, Californië. Later hoorde ik dat Paul had geprobeerd om me daar op te zoeken. Toen vond ik dat erg bedreigend, want ik was bang dat hij me in opdracht van Manson kwam vermoorden. Die angst was onterecht en ik heb er nu spijt van dat ik geen contact meer met Paul gezocht heb.»

HUMO Uit wat voor een gezin komt u?

LAKE «Mijn ouders waren heel gewone mensen uit Minneapolis, de hoofdstad van de noordelijke staat Minnesota. Mijn vader Clarence hield erg van kunst. Overdag schilderde hij huizen en ’s nachts maakte hij schilderijen. Hij droomde ervan om kunstenaar te worden. Hij was een echte intellectueel, die door omstandigheden huisschilder was geworden. Mijn moeder Shirley was huisvrouw. Ik ben de oudste van drie kinderen en werd geboren in 1953, het jaar waarin de Koreaanse oorlog eindigde. Mijn vader had in die oorlog gevochten en volgens mijn moeder was hij daardoor veranderd. Hij las veel en raakte in de ban van de auteurs van de beatgeneration. Jack Kerouac, Allen Ginsberg, William S. Burroughs en Timothy Leary waren zijn favorieten.

»Mijn ouders spraken voortdurend over die ‘nieuwe manier van denken’, over ‘het openen en verruimen van de geest.’ Toen zaten ze nog niet aan de drugs. Papa droomde ervan om naar Berkeley te verhuizen om daar aan de Universiteit zijn master in de beeldende kunst te halen. Die droom werd een obsessie en mijn ouders besloten ons huis te ruilen voor een caravan. Zo kon onze versie van Kerouacs klassieker ‘On the Road’ beginnen, met als ultieme doel: Californië.»

De eerste keer LSD

HUMO Jullie huis was geen bouwval?

LAKE «Nee, het was een gezellig alleenstaand huis met twee verdiepingen. Mijn ouders hadden het in 1960 gekocht. Een jaar later ruilden ze het met een buur voor een aftandse caravan van zeven meter lang. De dag dat we met heel ons hebben en houden vertrokken, bleek onze auto niet zwaar genoeg om die caravan te trekken. We eindigden op een vieze camping in Burnside, een voorstad van Minneapolis. Daar kampeerden we een klein jaar.

»Mijn vaders talent als schilder heeft ons toen gered. Een rijk, kunstminnend koppel kon zijn werk erg appreciëren. Ze hadden een galerij en wilden er zijn schilderijen verkopen. Ze richtten een atelier voor hem in en gaven ons de sleutels van een klein huis met een tuin. We dumpten de caravan en vader werd voltijds artiest. Zijn Californië-droom leek weg te ebben en het leven lachte ons toe.»

HUMO Niet veel later ging het toch opnieuw mis.

LAKE «Vaders atelier brandde af. Hij was een kettingroker en had de nog gloeiende inhoud van zijn asbak in de vuilnisbak gekieperd. Al zijn schilderijen gingen in vlammen op. Op dat moment stond hij op het hoogtepunt van zijn carrière. Hij verkocht goed, was een kinderboek aan het illustreren en plots was alles weg.

»Vader raakte in een zware depressie. Op een dag verdween hij met mijn moeders beste vriendin naar Californië. Twee jaar later kwam hij met hangende pootjes terug. Moeder vergaf hem en in de zomer van 1965 verhuisden we naar een mooi huis in Santa Monica, Californië. Papa had er een job als grafisch vormgever. Mijn moeder kon aan de slag bij de RAND Corporation, een denktank. Daar was ze heel trots op. Een half jaar lang verliep alles voorspoedig.»

HUMO Tot uw ouders marihuana ontdekten?

LAKE «Mijn moeder liet zich door de buren verleiden om een keertje marihuana te roken (lacht). Dat was het begin van het einde. De volgende dag gaf ze vader een joint, die ze van de buren had gekregen. Vervolgens zag ik hen samen stoned worden. Papa was altijd wel geïnteresseerd geweest in drugs, maar tot dan had hij nooit de moeite genomen om ermee te experimenteren.»

HUMO Hoe oud was u toen u het ook begon te roken?

LAKE «Dertien. Mijn vader bood het me aan: ‘Je moet dit echt eens proberen, Dianne.’ Ik was nog heel jong, maar in die tegencultuur van beatniks en hippies was blowen de gewoonste zaak van de wereld. Zelfs mijn twee jaar jongere broer en zes jaar jongere zus mochten af en toe aan een joint trekken.

»Tijdens een feestje in de zomer van 1967 deelde mijn vader lsd uit aan alle gasten. Hij gaf mij en mijn twee beste vriendinnen een kleinere dosis. ‘Leg het op jullie tong en jullie zullen aangenaam verrast zijn.’ Hij legde de nieuwe Beatlesplaat ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ op en ik beleefde mijn eerste acidtrip. Het was een steengoede trip (lachje). Ik herinner me hoe ik op de grond lag en mijn buik moest vasthouden omdat ik zo hard lachte. Mijn ouders waren voortdurend high of aan het hallucineren.»

HUMO Drugs waren niet het enige probleem.

LAKE «Er ging wel meer mis, ja. Zo stelde een bevriend hippiekoppel van mijn ouders me voor aan een dikke fotograaf van halverwege de dertig. ‘Je bent zo’n mooi meisje. Hij maakt een fotomodel van je.’ Die man kwam me thuis ophalen en nam me mee naar het bos. Ik begon de fotosessie met kleren aan, maar eindigde naakt in de meest onsmakelijke poses. Hij pushte me steeds verder en ik ging daar gewillig in mee. Hij begon me te strelen en ik begon te wenen. We hadden geen seks, maar hij probeerde het wel.

»Hij bracht me terug naar huis en niemand vroeg zich af waar ik geweest was of wat ik met die kerel gedaan had. Niemand maakte zich zorgen over dat dertienjarige meisje. Die fotograaf schoot honderden naaktfoto’s van me. Mijn moeder vertelde later dat ze soms van die foto’s tegenkwam in huizen van vrienden en dat ze die dan in haar handtas moffelde en verscheurde (lacht).»

HUMO Hoe kwam u in contact met Charles Manson?

LAKE «Ik verhuisde samen met mijn ouders naar de Hog Farm Commune, één van de grootste hippiecommunes uit die tijd. Ze was gesticht door de vredesactivist Hugh Romney – alias ‘Wavy Gravy’ – en zijn vrouw Bonnie Beecher, een actrice die meespeelde in Star Trek. Op een dag maakten Hugh en Bonnie me duidelijk dat ze me liever kwijt dan rijk waren. Als meisje van veertien vormde ik een bedreiging voor de commune. Elke jonge kerel die seks met mij had, was volgens de wet een verkrachter en kon in de cel gegooid worden. Ze suggereerden dat ik best andere oorden opzocht. Richard en Allegra, een hippiekoppel dat ik helemaal niet kende, bood me onderdak in hun huis aan.

»In die periode ontmoetten mijn ouders Charles Manson op Hog Farm. Ze raakten bevriend en mijn moeder gaf hem een foto van mij. ‘Dit is mijn dochter Dianne. Misschien vindt ze het wel leuk om een tijdje met jullie op stap te gaan.’ Ik wist daar helemaal niets van. Eind november 1967 stelden Richard en Allegra me voor om naar een feestje te gaan in The Spiral Staircase House, een hippiehuis in Topanga. Het meisje dat de deur opendeed, begon meteen te roepen: ‘Charlie, Dianne is hier!’ Ik stapte naar binnen en iedereen herhaalde dat zinnetje: ‘Dianne is hier! Oh, Dianne, je bent hier!’ Ik was overdonderd. ‘Hoe kennen jullie mij?’ Het leek pure magie. Manson keek in mijn ogen en ik smolt. Ik voelde me door hem aanbeden en geliefd. Ik voelde me welkom bij hem.»

Hippiekolonie

HUMO Charles Manson noemde zijn sekte The Family?

LAKE «Ja, en zo voelde het in het begin ook aan. Ze reden rond met een zwart geverfde schoolbus waarop ‘Hollywood Production’ stond (lacht).

»Charlie was toen 33. Het klopt toch niet dat een kerel van 33 de liefde bedreef met een meisje van 14? Mijn oudste zoon is nu 35. Charlie was een vieze jonge man, maar ik vond ’m exotisch. Hij had lang haar, speelde gitaar en had een grote tattoo op zijn arm. Er werd gefluisterd dat hij in de gevangenis had gezeten en gearresteerd was voor verschillende vergrijpen, de laatste keer voor oplichting.

»In de jaren 50 had Charlie zich proberen te herscholen tot pooier, maar zijn meisjes bleven meestal nooit lang voor hem werken. Toen ik hem ontmoette, was hij eigenlijk nog steeds een pooier. Ik had dat niet door, want ik wist amper wat prostitutie was. In 1967 vrijde iedereen met iedereen, en voor pooier Charlie was dat natuurlijk een probleem. Want waarom zou je nog voor seks betalen als iedereen het gratis met je wil doen?

»In maart 1967 kwam hij uit de gevangenis en het meisje met wie hij het eerst aanlegde, Mary Brunner, raakte zwanger van hem. Ik was erbij toen in 1968 Valentine Michael Manson geboren werd. We noemden de baby Pooh Bear en hij werd het lievelingetje van The Family.»

HUMO Op dat moment had Manson nog twee andere zonen bij twee andere vrouwen: Charles Manson Jr. en Charles Luther Manson. De eerste pleegde zelfmoord in 1993, over de tweede is niets geweten.

LAKE «Echt? Er was een vermoeden dat er misschien nog een zoon was, maar die hebben we nooit gezien. Hij praatte daar nooit over. Charlie was een meestermanipulator. Hij was ook een crack in het lezen van mensen. Hij zag meteen wie je was, wat je nodig had, wat je talenten waren. En hij dacht alleen maar aan zichzelf.»

HUMO Hoe raakten jullie aan geld?

LAKE (stilte) «Goeie vraag. Toen ik er pas bij was, gebruikten een paar meisjes de kredietkaarten van hun vader. Maar waar de rest van het geld vandaan kwam? Geen idee. Ik stond daar niet bij stil. Er was lsd en marihuana in overvloed. En er werd veel geneukt. Zowel tussen koppels als in groep. Toen ik Manson in november leerde kennen, was ik 14. Charlie gebruikte mij om aan zijn pleziertjes te raken, net zoals hij alle andere meisjes uit de groep gebruikte. Ze zweefden rond hem, en vormden zijn harem. Misschien liet hij oudere meisjes als prostituee voor hem werken en raakte hij zo aan geld?»

HUMO In mei 1968 nam The Family haar intrek in Spahn Ranch, een boerderij in Los Angeles waar ‘Bonanza’ en ‘Zorro’ werden opgenomen.

LAKE «Charlie lulde zich overal naar binnen en Spahn Ranch werd een tijdlang ons hoofdkwartier. In die periode leerde hij Dennis Wilson, de in 1983 overleden drummer van The Beach Boys, kennen. Dennis raakte in de ban van Manson en samen met Family-leden Nancy Pitman en Ruth Moorehouse trok ik voor een maand of vier bij hem in. Charlie had dat zo beslist. De anderen stuurde hij naar de hippiekolonie in Mendocino, nabij San Francisco. Ze moesten daar nieuwe leden rekruteren.

»Dennis Wilson was heel vatbaar voor vriendschap, seks en drugs. Hij had net een echtscheiding achter de rug en vond het fijn om met Charlie en zijn meisjes te chillen. In die tijd stelden nog meer muzieksterren in de naam van de flowerpower hun huizen open voor vrije seks, drugs en drank. De door Charlie bevolen moorden op Sharon Tate en co in augustus 1969 betekenden het abrupte einde van al die open deuren, maar daarvoor kon het niet op. Dennis Wilson was er heel trots op dat hij met Charles Manson bevriend was. Hij vond het fantastisch dat we zijn huis hadden uitverkoren en stelde Charlie voor aan andere muzikanten.»

HUMO Manson was in die tijd een societyfiguur? Een celebrity?

LAKE «Celebrity is misschien overdreven, maar hij werd wel geaccepteerd door de echte beroemdheden. Voor velen was hij een goeroe. Een paar maanden eerder had Dennis Wilson met de andere Beach Boys in Parijs de Maharishi ontmoet. The Beatles, Mia Farrow en Elizabeth Taylor waren volgelingen van diens leer. Dennis herkende in Charlie iets wat hij in de Maharishi had gezien. Charlie gedróég zich ook als een goeroe. Hij vroeg dan aan het universum een parkeerplaats. Als hij die dan ook meteen vond, schreef hij dat toe aan zijn spirituele kracht.»

HUMO Was hij gewelddadig?

LAKE «Hij kon soms hevig uit zijn krammen schieten en ik moest af en toe klappen incasseren. Maar hij had geen gewelddadig karakter.»

HUMO Hij heeft u verkracht.

LAKE «Dat is waar. Al interpreteerde ik het op dat moment niet zo. Maar het was zeker verkrachting. Zonder twijfel. Ik wou met hem vrijen, maar hij nam me op een afschuwelijke manier, zoals ik het echt niet wou.»

Helter Skelter

HUMO Zag hij zichzelf als een nieuwe messias?

LAKE «Dat geloofde hij rotsvast. Wij namen ontzettend veel drugs; hij veel minder want hij had een paar bad trips achter de rug. Maar ondanks zijn beperkte druggebruik was hij ervan overtuigd dat hij de opvolger van Jezus Christus was. ‘Ik ben Man Son, de zoon van de mens,’ oreerde hij. Hij had zijn eigen potje gebrouwd van verschillende filosofieën en religies. Wij, naïeve meisjes met meer drugs in ons lijf dan goed voor ons was, gingen daar kritiekloos in mee. Het was allemaal zo geheimzinnig. ‘Die kerel is verbonden met het universum.’ (lacht) Hij versterkte dat mystieke alleen maar en wij begonnen echt te geloven dat hij bovennatuurlijk was.»

HUMO Toen The White Album van The Beatles op 22 november 1968 uitkwam, sloegen bij hem de stoppen helemaal door?

LAKE «Hij geloofde dat The Beatles vier profeten waren die met hun White Album een rassenoorlog, de Helter Skelter, aankondigden. Charlie zag zichzelf als de verlosser die de oorlog in gang moest zetten. De apocalyps bestond in zijn visie uit een bloedige strijd van blank tegen zwart. Afro-Amerikanen waren er volgens hem op uit om de macht over te nemen. Hij was ervan overtuigd dat hij dat moest stoppen.»

HUMO Charles Manson was een white supremacist in hippieverpakking?

LAKE «Precies. De moorden in augustus 1969 moesten die rassenoorlog in gang zetten. Charlie heeft me daar nooit iets over gezegd, nooit iets over gevraagd. Hij had daar anderen voor ‘uitverkoren’. Zij voerden de moorden nauwgezet volgens zijn instructies uit.

»Het was een vreselijke schok toen mijn vriendinnen Leslie Van Houten, Susan ‘Sadie’ Atkins en Patricia ‘Patty’ Krenwinkel me vertelden hoe ze Leno en Rosemary LaBianca op bevel van Charlie hadden afgeslacht. Natuurlijk had ik gevoeld dat de stemming in The Family gaandeweg veranderd was. Charlie wou me terugsturen naar mijn ouders, maar door de drugs was ik weg van de wereld. Hij had me totaal gehersenspoeld en ik wou hem niet verlaten. Telkens wanneer ik zijn stem hoorde, steeg ik op naar de zevende hemel. Zijn liedjes speelden continu door mijn hoofd. Ik kon zijn filosofie van voor naar achter en van achter naar voor aframmelen. Hij had me compleet in zijn macht.»

HUMO Als hij u gevraagd had om Sharon Tate te vermoorden, had u dat gedaan?

LAKE «Er is een reden waarom hij het mij niet gevraagd heeft: ik was niet erg gehoorzaam (lacht). Ja, ik was gehersenspoeld, maar ik was ook een smartass, een betwetertje.»

HUMO Op het proces hebt u tegen Charles Manson getuigd.

LAKE «En daar heb ik geen moment spijt van gehad. Mijn opname in de psychiatrie heeft mijn leven gered. Daar ben ik van de lsd én van Charlie afgekickt. Daar verloor ik mijn angst voor hem.

»Op 5 november 1970 heb ik in het gerechtshof voor de jury getuigd over hoe het er in The Family aan toeging. Ik vertelde ook wat de andere leden me over de moorden hadden toevertrouwd. Charlie, Patty, Leslie en Sadie werden ter dood veroordeeld, maar hun straffen werden later omgezet in levenslang. Sadie stierf in 2009 in de gevangenis, Leslie en Pattie zitten nog steeds in de cel. Charlie stierf in november vorig jaar. Een paar weken geleden pas hebben ze hem begraven. Drie mensen eisten eerst zijn lichaam op. De eerste was een verzamelaar van Manson-memorabilia, de tweede beweerde een zoon van hem te zijn, en de derde was zijn kleinzoon Jason Freeman. De rechter besliste uiteindelijk dat de kleinzoon zijn opa mocht begraven. Terecht, vind ik.»

HUMO Hebt u ooit contact met een van de andere leden van The Family gehad?

LAKE «De enige die ik later nog eens teruggezien heb, is Barbara Hoyt. Zij was niet betrokken bij de moorden en getuigde ook op het proces. Andere leden van The Family hebben nog geprobeerd om haar om het leven te brengen met een overdosis lsd in een hamburger. Eén van de veroordeelden heeft onlangs vanuit de gevangenis contact met mij gezocht. Tot hiertoe heb ik nog niet de moed gevonden om te reageren. Want ik weet echt niet wat ik tegen haar moet zeggen.»

Dianne Lake, ‘Mijn leven met Charles Manson’, Harper Collins