Frances Lefebure: ‘Liever drie keer kort seks dan één keer lang. Er zijn mensen die uren op elkaar liggen: saai!’

In het uitstekende ‘F**k you very very much’ komen alle 7 Hoofzonden in overvloed voorbij. In 2018 biechtte hoofdrolspeler France Lefebure aan Humo haar persoonlijke zonden op. Herlees het interview hieronder. ‘Ik krijg nooit dick pics toegestuurd. Alleen melige gedichtjes, of zever als: ‘Ik heb vannacht over je gedroomd.’’

Hoogmoed

HUMO Op Instagram en Twitter wordt je ego aan de lopende band gestreeld met complimenten over hoe mooi, charismatisch en naturel je bent. Doet dat iets met je zelfbeeld?

Lefebure «In het begin, misschien. Maar hoe meer complimenten je krijgt, hoe minder waarde je eraan hecht. Ik kan het ook plaatsen. Het is máár een neveneffect van mijn tv-werk, hè. Ik krijg nu meer complimenten dan drie jaar geleden, terwijl ik er niet mooier of leuker op ben geworden. En vorige week kreeg ik mijn eerste hatelijke opmerking op Twitter. Iemand schreef: ‘Die presentatrice van ‘Hotel Römantiek’ is de dwaaste vrouw die ik in tien jaar op tv heb gezien.’ Ik dacht: ‘Nu is het begonnen! Ik moet van Twitter af!’ Ik heb er een dag mee in mijn maag gezeten, daarna heb ik die persoon een bericht gestuurd. Het antwoord was: ‘Zoals 90 procent van alle mensen op sociale media spuit ik zomaar wat haat. Ik sta er niet bij stil dat het mensen kan raken. Sorry.’»

HUMO Was het een man of een vrouw?

Lefebure «Interessant dat je dat vraagt. Het was een jongen. Van een vrouw had ik het veel erger gevonden. Vrouwen moeten net een front vormen tegen dat soort haat op sociale media. Wat jongens van me denken, boeit me niet.»

HUMO Wat is het raarste compliment dat je al kreeg?

Lefebure «Een jongen zei eens dat ik een heel lekkere lijfgeur heb (lacht). Een ongemakkelijk moment, maar mensen vragen me vaker welk parfum ik op heb, terwijl ik bijna nooit parfum gebruik. Het raarste vind ik dat veel mensen me zeggen dat ik ‘zo fucking zelfverzekerd’ lijk. Ik vind dat een mottig compliment. Ik ben namelijk vaak onzeker, net als iedereen, en dat wil men dan niet geloven.»

HUMO Wat maakt je het vaakst onzeker?

Lefebure (denkt lang na) «Als ik merk dat mijn lief een ander meisje leuk vindt, reageer ik vaak jaloers. Ik heb dan de neiging om die persoon tegenover hem te kleineren. Als ze toevallig een scheve neus heeft, zal ik het niet nalaten dat te melden, en anders noem ik haar ‘megadom’. Dat komt arrogant over, maar ik méén dat niet. In de meeste gevallen heb ik niet eens met dat meisje gesproken, maar uit onzekerheid denk ik meteen dat ze net mooier, leuker en slimmer is dan ik. Daarom heb ik vaak begrip voor mensen die arrogant lijken. Omdat ik weet: ‘Dat komt voort uit onzekerheid.’ En nu ik erover nadenk, zullen die mensen op sociale media vast ook vaak onzeker zijn over zichzelf. Maar de impact op het internet is wel veel groter.»

HUMO Iemand die op televisie zegt dat ze ‘verslaafd is aan neuspeuteren’ heeft vermoedelijk weinig last van schaamtegevoel.

Lefebure «Ik heb daar inderdaad núl last van. Ik ken veel mensen met trauma’s over dingen die ze ooit deden en nu gênant vinden. Maar ik schaam me nergens over. Iedereen doet rare dingen, we zijn allemaal belachelijk. Fouten maken en ze toegeven maakt ons net menselijk. Ik zeg altijd alles wat in me opkomt. Als ik eens iets níét zeg, dan is het omdat anderen het niet leuk zouden vinden. Voor de rest boeit het me geen hol.

»Vorig jaar was ik te gast op de boot van Gert Verhulst. In de babbel met James Cooke is er bij mij toen een gulp ontboezemingen uit gekomen. Ik vertelde over hoe ik, nadat mijn moeder was gestorven, een tijd met mezelf in de knoop heb gelegen en daardoor niet had gezien dat mijn twee jaar jongere zus kapotging. Ik had die boot gemist, ik was er niet voldoende voor haar en voelde me daar heel slecht over. Achteraf zei mijn lief dat hij het niet leuk vond dat ik dat had verteld. In de eerste plaats omdat ik het daar met hem nog nooit over had gehad – niet bewust, het was gewoon nog niet ter sprake gekomen. Sindsdien probeer ik toch een beetje op mijn woorden te letten. Mijn lief en familie hebben er niet voor gekozen dat ik publiek bezit ben geworden.»

HUMO Je zei vooraf dat je hoogmoed de interessantste hoofdzonde vindt, omdat je er vaak mee in contact bent gekomen.

Lefebure «Vooral toen ik aan het conservatorium zat, in Antwerpen. De artistieke wereld loopt vol mensen die denken dat ze Grote Kunst maken en daarom beter zijn dan anderen. Omdat ik mezelf nog niet had gevormd, heb ik me een tijdje door die mentaliteit laten meeslepen. Ik dacht dat het zo hoorde. Tot ik het kotsbeu was en vroegtijdig met die opleiding ben gestopt. Daarna kon ik meespelen in ‘GoGoGo!’, een serie voor Ketnet: een totaal andere wereld. Ik ondervond meteen dat ik meer voeling heb met mensen die voor televisie werken. Aan het conservatorium hoorde je veel pretentieuze, wollige onzin. Als ik het volgens mijn docenten goed deed, was ik ‘gekust door God’. Als ze me een week later niet meer goed vonden, dan ‘stroomde het kraantje niet meer’. Daar ben je niets mee. Bij de televisie ontmoet ik alleen mensen die hard werken, met hun voeten op de grond staan en zich níét beter voelen dan een ander. Sindsdien ben ik supergelukkig met wat ik doe.

»In mijn tijd aan het conservatorium zat ik ook vaak in cafés waar veel wollige theaterfiguren zaten. Ik ben na die avondjes vaak wakker geworden met een kater, en niet alleen van de alcohol. Ik voelde me verkracht in mijn hoofd omdat ik naar al die onzin had moeten luisteren. Er is veel navelstaarderij in Antwerpen.»

HUMO Ben je daarom naar Elsene verhuisd?

Lefebure «Ik ben tussendoor nog een jaartje teruggegaan naar Gent, waar ik ben opgegroeid. Maar ik vond die stad intussen wel heel klein geworden, en ik wilde niet op elke straathoek een bekende tegenkomen. Brussel was de enige nog onontgonnen stad die groot genoeg was. Ik woon hier nu vijf jaar en ik vind het heerlijk. Ik zal hier dus vroeg of laat wel iets kopen, terwijl het fucking duur is in Brussel. Met andere woorden: ik ben gekloot.»

Woede

HUMO Waar wind je je het vaakst over op: wantoestanden in eigen stad, of net de vooroordelen van anderen over Brussel?

Lefebure «Toen ik hier pas woonde, was ik vaak boos op mensen die op Brussel kakken. Bij elke domme mening over migranten zat ik op mijn paard. ‘Hou je vuile Vlaamse bek!’ Ik vond: ofwel kom je niet in Brussel en zwijg je erover, ofwel kom je mij eens opzoeken en dan toon ik je hoe de stad écht is. Natuurlijk zijn hier kutbuurten, maar die heb je evengoed in Gent, en in Antwerpen zéker. Het gedoe in Molenbeek heeft niet geholpen, maar toch: het is allemaal zo overroepen.

»Tegenwoordig wind ik me niet meer op. Je kunt de mensen toch niet overtuigen als ze niet overtuigd willen worden. Het is zoals met één van mijn beste vriendinnen, die sinds haar 15de vegetariër is. Vroeger ging ze daarover fervent in discussie, nu is ze er rustiger in geworden: ‘Eet voor mijn neus een steak op en ik zal er niets meer van zeggen. Iedereen maakt zijn eigen keuzes.’»

HUMO Maak je vaak ruzie?

Lefebure «Weinig. Als het gebeurt, om de twee maanden of zo, is het met mijn lief. En bijna altijd omdat ik me onbegrepen voel. Als ik iets op vijf verschillende manieren moet uitleggen, ga ik uit mijn dak. Als ik boos ben, heeft dat meestal te maken met die onzekerheid waarover ik het daarnet had. Als mensen mij afschilderen als iemand die zelfverzekerd door het leven stapt en zich beter voelt dan anderen, kan ik pissed worden. Sommige mensen denken dat ze het alleenrecht op onzekerheid hebben.»

Afgunst

HUMO Twee van je beste vriendinnen, Evelien Bosmans en Daphne Wellens, spelen de titelpersonages in de film ‘Charlie en Hannah gaan uit’. Jij speelde ‘slechts’ sidekick Marie.

Lefebure «Ik vond het balen dat ik geen hoofdrol had. Maar ik snapte waaróm, en dat hielp. De rol van Hannah is Daphne op het lijf geschreven. Ik had het niet beter gekund. Charlie had ik nog kunnen spelen, maar ik begrijp goed dat regisseur Bert Scholiers voor Evelien koos. Zij heeft dat ook fantastisch gedaan. Bert zag in mij de perfecte Marie, om de juiste redenen.»

HUMO Welke redenen zijn dat?

Lefebure «Ik kom bij veel mensen over als lieflijk, meegaand en enthousiast. Maar Bert weet dat ik ook een scherpe, grofgebekte kant heb, en als Marie heb ik die goed kunnen tonen. Bert en ik zijn ondertussen vrienden geworden en we gaan nog vaak samenwerken. Ik weet dat hij nog veel rollen speciaal voor mij zal schrijven.

»Qua humor en ideeën over fictie zitten we helemaal op dezelfde lijn. Ik heb ontzag voor Bert, ik vind hem cool en grappig, terwijl hij in wezen echt een irritante persoon is (lacht). Dat mag je gerust schrijven: Bert is een onuitstaanbare, losgeslagen figuur zonder remmingen, die voortdurend iedereen om zich heen beledigt.»

HUMO Hoe beledigt hij jou dan?

Lefebure «Hij heeft een dubbele verhouding met mijn televisiebekendheid. Hij weet dat het kan helpen om onze projecten beter in de markt te zetten. Maar als hij slechtgezind is, noemt hij mij een commerciële hoer en een BV-poeper. Ik trek me dat niet aan, want ik antwoord meestal met: ‘Hou uw muil, lelijke dwerg!’ (lacht)»

HUMO Noem eens een rol uit een Belgische of buitenlandse film waarbij je denkt: dat had ik beter gespeeld.

Lefebure «Ik denk bij dure mainstreamfilms uit Hollywood af en toe dat ik het even goed had gekund. Maar béter? Daar begin ik niet aan.

»Er zijn ook veel rollen die ik níét zou aankunnen, hoor. Ik ben eens gevraagd om auditie te doen voor de rol van een 34-jarige dominatrix. Mijn vrienden vonden dat ik het moest proberen, maar ik ben niet gegaan. Voor zo’n rol heb ik niet genoeg fantasie. Of een totaal gestoorde psychopate: supercool om te spelen, maar ik zou het niet kunnen. Ik begin er niet aan omdat ik niet keihard op mijn bek wil gaan.»

HUMO Je vriend heeft geen bekende kop. Is hij jaloers op de aandacht die je krijgt?

Lefebure «Net niet. Hij heeft een totale desinteresse voor het openbare leven. Hij is verlegen, en dat vind ik zo aantrekkelijk aan hem. Omdat hij aandacht vreselijk vindt, lijkt het hem een gruwel om te trouwen. De gedachte dat hij een dag lang in de belangstelling zal moeten staan, is voor hem pure horror.»

Traagheid

Lefebure «Ik háát traagheid en trage mensen (lachje). Ik doe alles snel. Zo ben ik opgevoed. ‘Het leven is voor de rappe’ is zo’n beetje het motto van mijn papa. Ik maak mijn huis in twee uur tijd schoon, en dan is het even proper als dat van mijn beste vriendin, die er een dag over doet. Ik sta hoogstens twee minuten in de douche: inzepen, afspoelen, klaar. Ik heb ook veel liever drie keer kort seks dan één keer lang. Even rusten, en dan nog eens (lacht). Er zijn mensen die uren op elkaar liggen. Saai!

»Frustrerend: behalve mijn broer, zus en papa is bijna niemand in mijn omgeving zo. (Kreunt) Al die mensen die te laat komen, al die lijzigheid om me heen! Mijn vriendinnen wandelen megatraag, ik moet voortdurend op hen wachten. Zót word ik daarvan. Het moet vooruitgaan. Het nadeel is: ik ben niet goed in chillen. Vijf uur lang in de zetel liggen met een boek: ik kan dat niet. Ik moet altijd met iets bezig zijn. Ik geniet er ook van om met mijn handen te werken.»

HUMO Heb je, vóór je actrice werd, een job overwogen die daarop inspeelt?

Lefebure «Ooit wilde ik professioneel schilderijen restaureren. Precisiewerk, maar als het moet, kan ik heel geduldig zijn. Van mijn 6de tot mijn 12de volgde ik tekenles in het Museum voor Schone Kunsten in Gent, en daar zag ik mensen schilderijen restaureren. Het leek me een zalig rustgevende job. Maar voor de opleiding moest je veel van chemie kennen, en dat schrikte me af.

»Ik heb tussen twee jobs door een tijdje in de horeca gewerkt. Hard werk, maar leuk. Ooit wil ik nog iets met hotels doen. Een nieuwe keten opstarten, gericht op twintigers die graag in een mooie, aangename omgeving slapen maar zich daar niet blauw voor willen betalen. Een gat in de markt, denk ik. Er zijn veel chique, dure hotels en veel lelijke jeugdherbergen, maar iets daartussenin?»

HUMO Je bent een actrice die de laatste tijd opvallend weinig fictie heeft gedaan.

Lefebure «Ja, maar ik begin binnenkort met iets nieuws. ‘Studio Tarara’, een serie voor VTM, over de beginjaren van de zender. Het speelt zich af in 1993, op en naast de set van een sketchshow. Veel personages zijn min of meer gebaseerd op echte personen. Het wordt gemaakt door Shelter, het productiehuis van onder meer ‘Safety First’ en ‘Wat als?’. ‘Studio Tarara’ wordt hun eerste dramareeks. Omdat ik al zo lang niet meer heb geacteerd, ben ik bang dat ik het wat kwijt zal zijn. Spannend!»

HUMO Volgens Gilles Van Bouwel ben je net vóór een opname van ‘Café De mol’ altijd erg zenuwachtig, en roep je uit: ‘Waarom heb ik in godsnaam ja gezegd om hieraan mee te doen!’

Lefebure «Iédere keer: ‘Waarom, Frances? Waarom?!’ (lacht) Ik ben zenuwachtig omdat het live is. Maar ik weet wel heel goed waarom ik ja heb gezegd. Omdat ik ‘De mol’ tof vind, en omdat het iets totaal anders is dan alles wat ik ervoor heb gedaan. Ik wil kilometers doen, en bijleren. Zodat ik hopelijk ooit goed weet wat voor programma’s ik wil maken. Na de eerste reeks van ‘Hotel Römantiek’ was ik nog niet zeker of ik, als actrice, wel wilde blijven presenteren. Intussen ben ik daar wél al van overtuigd.

»Ik wil zoveel mogelijk mezelf kunnen blijven, en dat is op televisie niet evident. Ik zag onlangs een aflevering van ‘Alloo bij’. Luk Alloo ging op bezoek bij Ingeborg. Denk van haar wat je wilt – voor mij is ze óók net iets te zweverig – maar ze heeft wel een brede, rijke persoonlijkheid. Ingeborg was jurylid in ‘Steracteur sterartiest’ en aan Alloo vertelde ze dat ze in zak en as zat. Ze was bij de productie op het matje geroepen omdat ze tijdens de uitzendingen te veel haar eigen ding had gedaan. Daarna kreeg ze een heel scenario, met regels over hoe ze zich moest gedragen en zo. Ze moest ervan huilen: ‘Dit is net waarom ik zolang geen tv heb willen doen. Ik wil niet in een keurslijf gestoken worden!’ Ik begreep haar. Het is moeilijk om je authenticiteit te bewaren op tv. Het tweede seizoen van ‘Hotel Römantiek’ was, omdat ze beter wisten wat ze wilden, ook al meer geregisseerd dan het eerste. Soms moest ik ook iets doen wat naar mijn gevoel ongepast of raar was, en dat kan er opeens hard inhakken. Dan zit ik met tranen. Ik vind echtheid héél belangrijk.»

Hebzucht

Lefebure «We hadden het vroeger goed bij ons thuis, maar er was géén ‘doe maar op’-sfeertje. Ik had alles wat ik nodig had, maar ik werd nooit verwend. Vanaf mijn 15de kreeg ik een budget om kleren te kopen, en dat was echt heel beperkt. Ik ben wel slecht in onderhandelen. Keiveel mensen zeggen me dat ik meer zou kunnen vragen voor mijn tv-werk. Maar ik vind het net comfortabeler om iets minder te verdienen, zodat ik het me nog kan veroorloven om fouten te maken en mijn weg te zoeken. Ik wil niet dat de mensen over mij roddelen: ‘Frances denkt dat ze een grote ster is. Ze vraagt veel geld, maar stelt eigenlijk niets voor.’»

HUMO Geluk zit in de kleine dingen. Maar noem eens iets wat wel veel geld kost en nóg gelukkiger maakt?

Lefebure «Reizen. Sinds een paar jaar ga ik graag op reis – daarvóór kwam het vreemd genoeg niet in me op. Twee jaar geleden vijf weken naar Argentinië, vorig jaar een maand in Vietnam, en citytrips tussendoor. Ik weet dat het een luxe is die niet iedereen zich kan permitteren, maar ik word er heel gelukkig van. De herinneringen aan die reizen zijn van het waardevolste dat ik heb.

»En eten. Ik ga niet naar sterrenrestaurants, maar als ik kook voor vrienden, geef ik gemakkelijk 100 euro uit aan goede ingrediënten.»

Onkuisheid

Lefebure «Ik weet dat mijn lief mij heel graag ziet, maar hij zal me nooit op een voetstuk zetten. Hij is met andere woorden het perfecte tegengewicht voor al die loze complimenten op sociale media. Daar heb ik vaak te maken met mannen die met me willen trouwen. ‘Jij bent de perfecte vrouw!’ Zo zie je meteen dat die mensen mij niet kennen (lacht).»

HUMO Zijn dat ernstige huwelijksaanzoeken?

Lefebure «Daar lijkt het op. Soms doen ze het ook rustiger aan. ‘Zullen we vrijdag iets gaan drinken?’ Ik vind het straf dat die mannen zich nooit afvragen waarom ik dat in godsnaam zou doen met iemand die ik van haar noch pluimen ken. Mensen blijken heel zelfverzekerd op sociale media (lacht).

»Ik heb wel nog nooit een dick pic toegestuurd gekregen, en daarmee word ik onder vriendinnen een zeldzaamheid. Niet dat ik per se pietenfoto’s op mijn telefoon wil, maar ik denk toch: ‘Hoe zit dat nu? Ik ben toch óók sexy?’ (lacht) Nee, bij mij zijn het altijd melige gedichtjes. Of wollige zever als: ‘Ik heb vannacht over je gedroomd.’ Pfff.»

HUMO Omdat je ‘Hotel Römantiek’ presenteert, word je in krantenartikels vaak aangekondigd als ‘een romantisch meisje’. Maar hoe romantisch ben je echt?

Lefebure «Ik geloof hard in de liefde. Het is niet altijd zo rooskleurig als in de films, maar ik ben ervan overtuigd dat de liefde de enige reden is waarom wij hier rondlopen. Iemand graag zien zonder je eigen verwachtingen, angsten of dromen op hem te projecteren: dat is liefde. Weten dat iemand niet perfect is, en bij momenten zelfs irritant, en hem toch mooi en de max vinden.»

HUMO Word je snel verliefd?

Lefebure (haalt de schouders op) «Ik heb snel affiniteit met mensen, zowel mannen als vrouwen. Ik vind mensen snel leuk, slim, grappig of mooi. Soms plaagt mijn lief me ermee als ik een periode veel over een bepaalde vrouw praat. Ik kan soms echt een crush hebben op iemands karakter. Als het een jongen is, zal hij dat wellicht bedreigender vinden, terwijl het au fond even platonisch is als bij die vrouwen. Ik heb nog nooit mijn relatie willen opblazen om iets met een ander te beginnen, want ik ben hondstrouw. Ik heb er geen probleem mee als mensen flirten. Zolang ik niet voel dat het menens is, zal ik het niet afblokken, maar ik zal er ook niet zwaar op ingaan. Als ik voel dat het serieus is, dan haak ik af. Ik heb namelijk de neiging om verslaafd te zijn aan mijn relaties. Dat is gevaarlijk, want daardoor dreig je jezelf te veel in een relatie te verliezen. Dat kan je ontwikkeling als individu onderdrukken: heel ongezond. In mijn tienertijd was mijn mama erg ziek – ze is gestorven toen ik 17 was – en ik ging daarvoor op de vlucht door veel te hard in mijn relaties te duiken.»

HUMO Hoe behandel je een relatieverslaving? Een tijdje alleen zijn?

Lefebure «Nee! Ik zou géén goede single zijn. Casual daten, af en toe een onenightstand: voor mij is dat superverwarrend. Na een onenightstand zou ik meteen verliefd worden, een relatie willen, en daar dan weer verslaafd aan zijn (lacht).

»Ik heb nood aan duidelijkheid, een relatie houdt me geestelijk gezond. Als ik niemand had met wie ik rekening moet houden, zou ik alle richtingen tegelijk uitschieten en het noorden kwijt zijn. Een relatie geeft mij rust.»

HUMO Er zijn borsten- en billenmannen. Wat zou daarvan bij vrouwen het equivalent kunnen zijn?

Lefebure (schouderophalend) «Het is een cliché, maar vrouwen zijn echt minder lichamelijk georiënteerd dan mannen. Het gaat ons meer om een bepaalde energie. Persoonlijkheid. Een aura, desnoods. Op welke lichaamsdelen zouden we moeten geilen? Een mannenkont? Who cares! En of een vent nu een kiekenborst heeft of net heel gespierd is: wat maakt het uit? Het kan allebei mooi zijn. Ik weet wel dat, als ik een man was, ik sowieso een billenman zou zijn. Borsten zie ik als iets functioneels, maar een mooie volle kont is supersexy. Ik heb heel kleine borsten, en dat vind ik niet erg. Ik zou het wél verschrikkelijk vinden als ik een plat gat had.»

HUMO Ben je erg open en vrij opgevoed?

Lefebure «Er werd bij ons thuis niet moeilijk gedaan over lichamelijkheid. Ik hoor van vrienden dat ze vanaf hun 12de de badkamerdeur op slot deden of dat ze hun ouders nooit naakt hebben gezien, en dat vind ik raar. Mijn hele familie liep open en bloot rond. Met naakt in een film of een serie heb ik ook niet echt problemen. Als ik al een naaktscène weiger, dan is het om de mensen rondom mij te beschermen. Zelf zit ik er niet mee in. Het ziet er telkens een beetje anders uit, maar au fond heeft iederéén tieten en een foef, of een piemel. Zo’n naaktscène moet wel functioneel zijn. Als ik voel dat ze er alleen is om een bepaald soort publiek te trekken, is dat niet fijn. Vroeger kwam zo’n naaktscène op televisie en was het gepasseerd. Nu nemen mensen meteen screenshots en staat het online, uit de context gerukt. Leuk is dat niet.

»Op VIER is ‘Gent West’ net afgelopen, een serie over een vrouwengevangenis, waar Evelien ook in meespeelt. Tv-zenders promoten hun reeksen vaak door scènes op hun website te zetten. Onlangs ontdekte ik toevallig dat VIER het ook doet met de seksscènes uit ‘Gent West’, en dat vind ik echt niet oké. ‘Uit de context gerukte seks tussen twee vrouwen: dat zou weleens clicks kunnen genereren.’ Hoe goedkoop is dat? Dat heeft niets meer met de spanningsboog van een aflevering te maken. Dan is het gewoon rukmateriaal, hè. Leuk voor sommige jongens, maar dat is niet waarom ik actrice ben geworden. Dan zou ik als webcammeisje veel meer kunnen verdienen.»

HUMO In ‘Charlie en Hannah gaan uit’ zit een cameo van twee sprekende borsten. Praten vrouwen soms met hun borsten, net zoals bepaalde mannen hun penis bij naam noemen?

Lefebure «Toch niet in mijn dichte omgeving. Ik ken ook geen jongens die hun piemel een naam geven, hoor. Dat is toch raar? Glenn heten en je piemel Kleine Glenn noemen: supergoor! Wie wil zich nu vereenzelvigen met zijn piet? Dat is – sorry, hoor – trouwens ook geen mooi lichaamsdeel. Piemels zijn ofwel nét oké, ofwel vies. Ik heb nog nooit gedacht: ‘Wauw, wat een mooie piemel!’ Dat geldt ook voor vagina’s. Een paar laagjes vlees: wie vindt dat nu mooi?»

HUMO Het lijkt alsof je het over een kebab hebt.

Lefebure «Maar zo is het toch? Nu ja, ik heb er natuurlijk nog niet veel gezien. Maar ik hoor dat het niet erg mooi is als de binnenste schaamlippen naar buiten steken. En om te fietsen is het blijkbaar ook lastig.»

Gulzigheid

HUMO Heb je aanleg voor verslavingen?

Lefebure «Ja. Precies daarom zal ik nooit aan drugs beginnen. Ik heb op mijn 16de één keer weed gerookt, en ben daar toen totaal op geflipt. Het lijkt mij theoretisch wel chill om eens xtc te proberen, maar ik weet nu al dat mijn brein de ervaring zou verpesten. Ik zou vooraf denken: ‘Het zal slecht gaan, het zal slecht gaan’ – en als dat je ingesteldheid is, gaat het ook slecht. Het is zo onvoorspelbaar, en dus niets voor een controlefreak als ik. Hetzelfde met alcohol: soms lig ik een hele avond te boozen en is er niets aan de hand, soms ben ik al na vijf pinten gigantisch ziek. Ik heb de ergste katers ter wereld. Gal kotsen en al. Ik stel ook vast, bij mezelf en mijn omgeving, dat we gewoon te veel drinken. Ik wilde meedoen met Tournée Minérale, en heb dat welgeteld één dag volgehouden.

»Van het roken raak ik ook niet af. Vriendinnen zijn gestopt na het lezen van één boek. Ik heb er twintig gelezen en ben er nog niet. Ik heb het gevoel dat ik te slim ben voor die boeken (lacht). Ik doorzie het mechaniekje van wat ze proberen te doen. Misschien moet ik hypnose proberen. Of misschien wíl ik niet echt stoppen, en lukt het me daarom niet.»

HUMO Ben je ook verslingerd aan je telefoon? Gilles Van Bouwel zegt dat bij Woestijnvis iemand je arm moet vasthouden om te voorkomen dat je overal tegenaan botst.

Lefebure (lacht) «Dat klinkt vreselijk, maar het is waar. Al zit ik ook vaak op mijn gsm voor het werk. Bij VIER vinden ze het fijn als we af en toe foto’s over onze programma’s posten. Er bestaat een app die meet hoeveel tijd je aan je gsm besteedt. In mijn geval blijkt dat een ramp: dertig uur per week.»

HUMO Ik vind dat meevallen.

Lefebure «Zot. Dat is meer dan een dag per week, hè! Maar goed, die tijd gaat wel voor de helft op aan WhatsApp. Daarover wordt vaak overdreven gedaan: ‘O nee, we praten niet meer met elkaar!’ Maar dat lijkt me onzin: ik voel me op die manier net méér verbonden met mijn vriendinnen. Ik vind het wel onrustwekkend dat ik, wanneer ik net wakker ben, éérst mijn telefoon vastneem en pas daarna kijk of mijn lief al wakker is. Maar meestal zit hij zelf ook op zijn gsm. Ik denk eraan om de gsm uit de slaapkamer te bannen.»

HUMO Mogen voor jouw part ook verbannen worden: huisdieren. Allemaal goed en wel, ‘als ze maar ver genoeg van me af staan’, zei je eens.

Lefebure «Vroeger had ik zelf een kat, en ik snap niet hoe ik dat toen heb volgehouden. Overal haar in huis, voor een properheidsfreak is dat de hel. En er zijn mensen die hun hond kussen: supergoor. Die dieren likken aan hun eigen gat, hè. Ik weet dat ik daarmee veel dierenliefhebbers in het hart raak. Tijdens een opname van ‘Hotel Römantiek’ was ik eens aan het afgeven op honden en hondenliefhebbers – een heel onaantrekkelijke eigenschap bij mannen – toen Otto-Jan plots opmerkte dat hij twee honden heeft. Ik vond hem meteen 10 procent minder leuk (lacht).»