Leven en liefdes van Lisa Marie Presley (1968 - 2023): ‘Als mijn vader lag te slapen, wat hij het grootste deel van de dag deed, kon ik doen wat ik wilde’

Als één mens op deze planeet wist wat growing up in public betekent, dan wel de pas overleden Lisa Marie Presley. Al van in haar ongetwijfeld met beeldige kraaltjes en lovertjes opgesmukte wieg werd ze gevolgd door een legertje journalisten en fotografen die erop gebrand zijn alle malle figuren die ze slaat - en vooral aan de haak slaat - van commentaar en voetnoten te voorzien.

Al vijfendertig jaar lang ziet ze het aan en bijt ze op haar tong, maar nu ze zelf net haar debuut-cd 'To Whom It May Concern’ heeft uitgebracht wilde ze wél voor het eerst uitgebreid met de pers praten.

En wat blijkt: Lisa Marie is niet de Barbie-pop voor wie ze zo vaak wordt aangezien, maar een sterke vrouw die stekelige onderwerpen niet uit de weg gaat - ook over haar kortstondige huwelijk met Michael Jackson praat ze vrijuit. 'Je kan je niet voorstellen hoe frustrerend het is hier jaren- en jarenlang mee te zitten, zonder erover te kunnen spreken,' zegt ze. 'Ik wil dat men begrijpt waar ik vandaan kom, wat ik heb meegemaakt.'

LISA MARIE «Ik was een heel ongelukkig kind, ik weet niet waarom. Veel mensen vonden me maar zielig, maar ik dacht gewoon veel en diep over de dingen na, misschien wel een beetje te veel en te diep voor een kind van die leeftijd.

»Ik had niet echt vriendjes, dus nam ik mijn Snoopy-pop maar mee naar school: hij was mijn maatje. Hij is echt jaren meegegaan tot hij zo vuil en versleten was dat iemand hem heeft weggegooid. Ik heb nog altijd drie Snoopy’s in mijn slaapkamer. Als mijn man en kinderen niet thuis zijn, kruip ik ermee in bed (Lisa Marie heeft twee kinderen, Danielle (13) en Ben (10), uit haar eerste huwelijk, red.).

»Mijn moeder is onlangs naar een repetitie komen luisteren, en ze werd echt heel emotioneel. 'Ik moest denken aan de tijd dat je drie of vier jaar oud was,' zei ze. 'Je wilde met niemand spelen. Je wilde niet buiten komen. Je zat altijd maar in je kamer met je platendraaiertje en je stapels singles.' Ik herinnerde het me nog allemaal: hoe ik me altijd wegstopte om naar muziek te luisteren, of met een microfoon voor de spiegel te staan zingen. Mijn vader pakte me wel eens beet, en dan zette hij me op de salontafel en liet me voor iedereen een liedje zingen. Ik weet niet meer wat men ervan vond. Ik deed het in de eerste plaats voor hem. Om hem trots te maken. Hij stráálde dan echt.»

- Hield je van de muziek van je vader?

LISA MARIE «Ik was er dol op. Ik vond het ongelooflijk spannend met hem op tournee te zijn. Als hij het podium opkwam, ging ik compleet uit mijn dak.

»Maar ik hield ook van David en Shaun Cassidy en van Elton John. Ooit had ik voor Kerstmis een paar platen van Elton John gevraagd. Mijn vader was erbij toen ik het pakje opende en hij vond het niet echt leuk. 'Who the hell is this son of a bitch?', en hij beende de kamer uit. Vervolgens haalde hij zélf een paar Elton John-platen in huis. Hij wilde per se weten in wiens muziek – behalve die van hemzelf – zijn dochter in godsnaam geïnteresseerd zou kunnen zijn. Ik denk zelfs dat hij nog naar een concert is geweest, gewoon om te checken wat voor iemand die Elton John was (lacht).»

- Leg je nog weleens een plaat van je vader op?

LISA MARIE «Ik moet ervoor in de stemming zijn. Ik heb een voorliefde voor zijn werk uit de jaren zeventig, omdat ik die periode zelf heb meegemaakt. Ik hou eigenlijk vooral van de trieste liedjes, de donkere dingen die niet bepaald radiohits waren: 'Mary in the Morning'. 'In the Ghetto'. 'Just Pretend'. 'Solitaire'. Dat zijn mijn favorieten.»

- Na de scheiding van je ouders in 1972 ging je bij je moeder in Los Angeles wonen, maar regelmatig ging je bij je vader in Graceland op bezoek. Hoe was het leven daar?

LISA MARIE «Niemand zorgde voor mij en iedereen was doodsbang voor mijn vader. Ik was een echte tiran. Als mijn vader lag te slapen, wat hij gedurende het grootste deel van de dag deed, kon ik doen wat ik wilde, tot ik naar zijn kamer werd gesommeerd, omdat ik weer eens te ver was gegaan. Het was een rottige tijd. Mensen gaven me fototoestellen waarmee ik foto’s van mijn vader moest nemen. Ik nam het geld aan, beloofde een foto te nemen van mijn vader en flikkerde de camera vervolgens meteen in de struiken. Echt afschuwelijk. In de bomen rond het park zaten voortdurend fans. Ze riepen naar mij als ik in mijn golfkarretje in de tuin rondreed, en vroegen mij vanalles. Waarop ik met stenen naar hen gooide. Soms was het ineens groot alarm: dan was er weer eens eentje over het hek geklauterd. Dat gebeurde de hele tijd. Het was een gekkenhuis. Echt krankzinnige toestanden. Ik was doodsbang.»

Het Michael Jackson-stigma

Lisa's dochter Danielle (13) komt vragen of ze morgen naar Rob Zombies (van de metalband White Zombie, red.) feestje gaan. Rob Zombie is een vriend des huizes.

LISA MARIE «Een ongelooflijke schat, en zijn vrouw Sheri ook. We hebben hen leren kennen via Johnny Ramone, één van mijn beste vrienden. Johnny is net als ik een no-nonsense type: altijd zeggen wat je denkt en geen gelul. Niet het gemakkelijkste karakter ter wereld dus (lacht). Ik kende de muziek van The Ramones eigenlijk helemaal niet toen ik Johnny ontmoette. Als tiener was ik wild van de Sex Pistols en Devo, maar met The Ramones had ik niks. Ik was ook smoor op Sid Vicious. Wat mannen betreft heb ik altijd een rare smaak gehad. Als je alle mannen met wie ik ooit iets gehad heb op een rij zet, moet je haast wel concluderen dat ik compleet psychotisch ben.»

- Nu je er toch zelf over begint: in 1994 ben je met Michael Jackson getrouwd...

LISA MARIE « Als ik geweten had, wat voor ellende dat allemaal teweeg zou brengen, was ik er nooit aan begonnen, zoveel is zeker. Maar ik ben er gelukkig uit geraakt. Mensen begrijpen er nog altijd niks van. Ze hebben iets van: 'Maar, je lijkt toch een redelijk, helder en evenwichtig mens. Hoe heb je dat ooit kunnen doen?' Ik heb er in ieder geval een lelijk stigma aan overgehouden.»

- Hoe is het allemaal begonnen?

LISA MARIE «De eerste keer dat hij in contact met mij probeerde te komen was ik nog een tiener. Hij liet me via zijn advocaat een boodschap bezorgen: daarin stond dat hij me een heel mooi meisje vond en dat hij me heel graag eens wilde ontmoeten. Ik zag dat helemaal niet zitten. Ik was tot over mijn oren verliefd op Danny (Keough, haar eerste man, red.), en ik vond Michael ook maar een rare. Het interesseerde me niet hem te ontmoeten.

»Een paar jaar later kreeg ik telefoon van een vriend. Michael Jackson wilde graag een demo horen die ik had gemaakt. Ik wilde de plaat eigenlijk helemaal niet op zijn label uitbrengen, maar ik liet me overtuigen toch maar te gaan, al was het maar uit beleefdheid. We hebben elkaar toen bij die vriend thuis ontmoet. Daar is het allemaal begonnen.»

- Wat was je eerste indruk?

LISA MARIE «« Ik weet nog dat hij meteen heel open was. Hij begon een hele uitleg over het foute beeld dat de mensen van hem hadden en over wie hij echt was.»

- En dat klonk overtuigend?

LISA MARIE « Ja, eigenlijk wel. Je gaat helemaal mee in dat idee van de arme, verkeerd begrepen stumperd. Ik ben nu eenmaal hopeloos gevoelig voor dat soort dingen. Vervolgens zijn we beginnen te praten en hij bleek helemaal anders te zijn dan ik had verwacht: veel menselijker, veel echter. Hij vloekte, hij was grappig - mijn mond viel echt open. De man die voor me zat was helemaal niet de mensenschuwe, half getikte kluizenaar waarvoor hij toen in de pers versleten werd. Integendeel.»

- Maar waarom zou hij dat voor de hele wereld verborgen willen houden?

LISA MARIE « Ik weet het niet. Ik denk dat dat imago een tijdlang echt wel goed gewerkt heeft voor hem. De zuurstoftent, het gedoe met apen, lama’s en olifanten: het gaf hem iets mysterieus, en ik vermoed dat hij dat wel cool vond. Maar het is als een elastiek in zijn gezicht teruggeschoten, zoals het altijd gaat.

»Keer op keer zei ik hem dat hij de wereld beter zou tonen wie hij echt is: een gewone man die zich goed kan amuseren, die drinkt en vloekt, die waanzinnig grappig is, een hele vuile bek heeft, en niet de hele tijd met een raar hoog stemmetje spreekt. Enfin, na die eerste ontmoeting werden we heel goede vrienden. We konden heel goed praten met elkaar.»

Normaal huwelijk

- En kort daarna werd Jackson van kindermisbruik beschuldigd: hij zou in zijn slaapkamer op Neverland seks gehad hebben met de dertienjarige Jordan Chandler.

LISA MARIE «De hele zaak was amper losgebarsten of hij hing al bij mij aan de telefoon om zijn versie van de feiten te vertellen. Volgens hem was het een afpersingszaak en ik geloofde hem. Hij kwam zo overtuigend over. (stilte) Ik weet het niet... Om de een of andere vreemde reden geloofde ik alles wat hij zei.

»Maar heel weinig mensen - misschien vijf of zes, kinderen niet meegeteld - weten hoe hij werkelijk is. Ik bedoel: hij heeft het niet zover geschopt omdat hij een complete idioot is. Achter de façade zit een waarachtige mens, die zowat het tegendeel is van zijn publieke personage.»

- Wat voor invloed had die hele kwestie op jullie persoonlijke relatie?

LISA MARIE «« Ik wilde hem redden. Ik vond al zijn liefdadigheidsprojecten en zijn werk met kinderen echt geweldig. Ik had het gevoel dat we samen de wereld konden redden en dat ik hem moest helpen. (Stilte.) Oké, ik leefde in een waan.

»Ik was toen ook nog altijd getrouwd met Danny. Michael belde me heel vaak, en nam me heel erg in vertrouwen. Misschien probeerde hij me op die manier te manipuleren, ik weet het niet. Ik trok steeds meer met hem op en beging de vergissing te zeggen dat ik niet helemaal gelukkig was met mijn huwelijk. Toen begon hij echt te flirten. Ik heb mijn huwelijk daardoor wellicht sneller opgegeven dan ik anders had gedaan, en dat is waarschijnlijk één van de grootste fouten die ik in mijn leven heb gemaakt.»

- Dat flirten, ging dat zoals bij iedereen?

LISA MARIE «Ja, met bloemetjes en telefoontjes en kleine attenties. Echt met alles erop en eraan.»

- Veel mensen kunnen nog altijd niet geloven dat je met hem een normaal huwelijk had, met alles wat daar doorgaans bijhoort.

LISA MARIE «Ik kan je verzekeren dat wij een volstrekt normaal huwelijk hadden. Al snel deed het gerucht de ronde dat onze relatie fake was, maar ik weet echt niet waar dat op gebaseerd was. Het was de eerste keer dat ik met dat soort verzinsels geconfronteerd werd, en ik was eerlijk gezegd nogal geschokt.»

- Voor alle duidelijk: deden jullie privé alles wat normale getrouwde mensen doen? Zoenen, slapen met elkaar, de liefde bedrijven?

LISA MARIE «Tuurlijk. Tenminste, in het begin toch. Daarna sloegen de stoppen compleet door.»

- Maar toen het nog goed ging tussen jullie, had je toen het gevoel dat het dát was wat hij wilde?

LISA MARIE (denkt na) «Ik weet niet meer wat hij wilde. Als ik er nu op terugkijk, kwam het hem natuurlijk wel goed uit. Zijn nieuwe plaat was in aantocht, die hele onverkwikkelijke zaak barstte los en ik was zo volledig... (stopt plots en herformuleert haar gedachten) Ik kan je vertellen wat mijn bedoelingen waren. Ik kan je niet zeggen wat de zijne waren.»

Wederzijdse aantrekkingskracht

- Jullie maakten je eerste publieke verschijning als koppel op de MTV Video Music Awards. Jackson maakte van de gelegenheid gebruik om je midden op het podium pal op de mond te kussen.

LISA MARIE «Ik schrok me een ongeluk. Het idee kwam van zijn manager. Ik vond het stom. Opeens was ik een onderdeel van de pr-machine geworden.»

- Het was duidelijk bedoeld om te tonen dat hij wel degelijk hetero was. Het lag er alleen een tikkeltje te dik op.

LISA MARIE « Ja, maar nogmaals: zo bekeek ik het toen dus niet. Anders was dat nooit gebeurd. Zo simpel is het.»

- Nog merkwaardiger was jullie beruchte televisie-interview, een jaar later. De hele wereld keek met stijgende verbazing toe hoe je koppig je echtgenoot en de oprechtheid van jullie huwelijk bleef verdedigen.

LISA MARIE «Als ik daar nu naar kijk, herken ik mezelf niet meer, echt niet. Ik zat gewoon helemaal op mijn moederkloek-trip. Ik wilde hem beschermen. Zo naïef als wat. Ik heb echt geen moment gedacht dat hij me zou gebruiken. Dat kwam gewoon niet bij me op.»

- Heel wat mensen blijven zich ernstige vragen stellen bij Jacksons vreemde voorliefde voor jonge kinderen. In dat interview nam je het ook op dat vlak voor hem op: je zei dat zijn omgang met kinderen heel onschuldig was. Denk je er nog altijd zo over?

LISA MARIE «Het enige wat ik kan zeggen, is dat ik nooit iets abnormaals heb gezien, anders zou ik de eerste geweest zijn om in te grijpen. Ik heb zelf kinderen. Ik meende wat ik toen zei. Ik merkte natuurlijk wel dat hij heel goed overweg kon met kinderen - of het nu een baby was, of een meisje van twee of vier. En kinderen konden het ook heel goed vinden met hém. De aantrekkingskracht was wederzijds.»

- Heb je destijds ooit gedacht of zelfs gevreesd dat de feiten waarvan hij werd beschuldigd weleens een grond van waarheid zouden kunnen bevatten?

LISA MARIE «Natuurlijk heb ik me daar zorgen over gemaakt. Maar ik kon alleen maar voortgaan op wat hij me zei. De enige twee mensen in die kamer waren hij en dat jongetje, dus hoe kon ik in godsnaam weten wat daar gebeurd was?»

- Wat denk je daar vandaag over?

LISA MARIE «Ik weet het niet. Nog altijd niet.

»Er zit ook een andere kant aan de hele kwestie: die van de vader. Waarom heeft hij dat geld aangenomen (de vader trok in ruil voor 15 miljoen dollar de aanklacht in, red.)? Als mijn kind zou worden misbruikt, zou ik de aanrander met zijn ballen aan de hoogste boom opknopen en hem daar laten hangen tot hij de geest geeft. Niemand zou mij kunnen afkopen, niemand. Zelfs al had ik geen cent: ik zou hem voor de ogen van iedereen om zeep helpen.

»Ik begrijp dat veel mensen me na die hele zaak met andere ogen zijn gaan bekijken. Maar ik was wel verliefd op hem. Ik weet niet wat zijn intenties waren, maar ik kan je vertellen dat ik echt smoor was.»

- Denk je dat hij verliefd was op jou?

LISA MARIE «Ja, in de mate dat hij verliefd kán zijn. Maar je had toch altijd de indruk dat hij heel erg nadacht over de dingen. Zijn verstand bleef de hele tijd draaien. Het was eigenlijk nogal griezelig – iemand die de hele tijd bezig is met berekenen en manipuleren. Dat vond ik een heel naar trekje.

»Hij is wie hij is. De mensen willen graag weten hoe het allemaal in elkaar zat, en ik probeer het te vertellen zonder van hem de slechterik te maken. Dat is niet makkelijk, want het was echt een hele rottige periode.»

De rode loper

- Niet lang na jullie gezamenlijke televisie-interview begon het echt goed fout te lopen.

LISA MARIE «Het ging van kwaad tot erger. Er waren periodes dat ik echt geen flauw idee had waar hij zat. Ik moest het uit de roddelpers vernemen. Compleet absurd. Af en toe verdween hij gewoon.»

- Ook jullie scheiding was een publieke vertoning, en als bij toeval vond ze weer op de MTV Video Music Awards plaats, waar jij in ‘95 bijna ontploffend van woede en met twintig camera’s op je gericht in het publiek zat.

LISA MARIE «Het was een schande. Ik had hem toen zes weken niet gezien of gehoord - hij was het weer eens kwaad afgebold. Na ongeveer een maand begon ik telefoontjes te krijgen van zijn mensen: allemaal om te zeggen hoe belangrijk het was dat ik op de MTV Awards zou opdagen. Ik ging akkoord als ik via een achterdeurtje binnenkon, en niet via de rode loper, en dat was oké voor hen. Maar het ging al meteen fout: de fuckers lieten me vrolijk over de rode loper lopen. Ik was woedend, ik voelde me gebruikt. En ter plekke kreeg ik dan nog te horen dat hij die avond voor mij zou zingen en dat hij een verrassing voor me in petto had. Ik liet duidelijk verstaan dat hij beter niet te dicht in mijn buurt kwam – ik had hem verrek in geen maand gesproken! Nou, die boodschap is blijkbaar goed overgekomen. Later zei hij me dat hij vanop het podium mijn woedende blik had gezien en dat hij wijselijk niet naar me toe was gekomen, omdat hij niet wist hoe ik zou reageren. Ik kan alleen maar zeggen dat het niet zijn beste dag geweest zou zijn.

»Ik stoorde me ook verschrikkelijk aan een artikel in één of ander televisieblaadje. Hij had me altijd gevraagd het in de media nooit over hem te hebben – iets waar ik me netjes aan hield – maar in dat artikel citeerde hij mij wel vrolijk. Hij zei dat ik hem had verteld dat mijn vader ooit een neusoperatie had ondergaan, maar dat is een pertinente leugen. Hij wilde er weer gewoon zichzelf mee goedpraten: ze vroegen hem iets over plastische chirurgie en hij probeerde zich eruit te lullen. Daar hebben we nog een gigantische ruzie over gehad.»

- Hoe is het geëindigd?

LISA MARIE « Ik had er genoeg van. Da’s alles.»

- Jij hebt de relatie verbroken?

LISA MARIE «Yep. Ik zei hem dat ik wilde scheiden, en daarop heeft hij weer een paar weken niet tegen mij gesproken. Ik moet zeggen dat ik de scheiding slecht heb verwerkt. Ik stortte volledig in. Mijn lichaam leek wel af te takelen. Ik kreeg paniekaanvallen. Ik heb twee jaar lang ongeveer non-stop bij de dokter gezeten. De ene week was het astma, dan schoot mijn suikerspiegel weer de diepte in, dan was het candida of reflux... Ik kreeg het ineens allemaal tegelijk. Mijn galblaas werkte niet meer, die heb ik moeten laten wegnemen. De tabloids schreven dat ik zelfmoord had proberen te plegen, maar ik heb ze meteen een dik proces aan hun been gelapt dat we met een minnelijke schikking hebben geregeld. Enfin, ik belandde in het ziekenhuis. Mijn lichaam viel uit elkaar, en niemand wist wat er met me aan de hand was. Ik kreeg ook allerlei allergieën. Ik heb een jaar lang alleen maar kip en broccoli kunnen eten. Twee jaar lang lag ik fysiek en emotioneel in puin. Ik heb meer dan eens op de rand van zelfmoord gestaan. Ik kon het niet meer aan. Vooral die plots opduikende en onverklaarbare fysieke problemen vielen me heel zwaar.»

- Heb je ooit gedacht dat je het niet zou halen?

LISA MARIE «Ja, omdat er maar geen eind aan leek te komen. Ik ben ten slotte bij een homeopaat beland. Ik somde alle symptomen op, hij keek in mijn mond en zei dat mijn tandvullingen eruit moesten. Toen dat gebeurd was, hielden de problemen op.

»Ik denk dat mijn ellende veroorzaakt werd door twee dingen: die lading kwik in mijn mond en extreme stress. Van kwik kan je compleet gek worden, het is het op één na krachtigste vergif op deze planeet, na plutonium, en ze stoppen dat goedje in je fucking tanden. Afijn, ik ben van al mijn ellende verlost en dat is het belangrijkste.»

De drugsjaren

- Je had het daarnet over de tabloids. Die hebben ooit talloze kolommen gevuld met smeuïge verhalen over je zogenaamde wilde drugsjaren. Hoe ver ben je eigenlijk echt gegaan?

LISA MARIE «Heel simpel. Ik heb vier jaar drugs gebruikt, van mijn dertiende tot mijn zeventiende. Ik ben nooit verslaafd geweest, ik had gewoon zelfdestructieve neigingen. Zo vreemd en abnormaal of extreem was het allemaal niet. Het hoort bij je tienerjaren: je bent helemaal losgeslagen, je doet maar wat. Vooral wat niet mag (lacht). Voor alle duidelijkheid: ik heb alles geprobeerd, behalve magic mushrooms en heroïne, godzijdank. Crack heb ik ook nooit gebruikt. Dat was toen ook nog niet zo wijdverspreid als nu.»

- Had je drugsgebruik op de een of andere manier te maken met wat er met je vader was gebeurd? Of heb je dat verband nooit gelegd?

LISA MARIE «Daar had het niks mee te maken, nee. Ik was een tiener, misschien wilde ik er gewoon mijn moeder mee op stang jagen. Ik probeerde gewoon wat dramatisch te doen, weetjewel: de gekwelde, onbegrepen tiener.»

- Her en der werd gesuggereerd dat je van de drugs bent afgeraakt door bij Scientology te gaan.

LISA MARIE «Dat klopt niet. Dat is heel geleidelijk gegaan. Ik kende de beweging al heel lang: op mijn tiende heeft mijn moeder me een keertje meegenomen naar een filmset waar John Travolta (notoir Scientology-lid, red.) aan het werk was. Daar heb ik voor het eerst van Scientology gehoord. De zaadjes die toen zijn gezaaid, zijn rond mijn twintigste beginnen te ontkiemen.»

- Scientology is een omstreden religie: de aanhangers zouden bijvoorbeeld gemanipuleerd worden.

LISA MARIE «Als je mij een klein beetje zou kennen, zou je weten dat zoiets in mijn geval simpelweg onmogelijk is. Ik ben onlangs – voor het eerst in maanden – nog eens in het Scientology-centrum in L.A. geweest, de eerste keer sinds mijn laatste scheiding. 'Zie je nu wat er gebeurt?' zei ik. 'Je moet me wat meer aan de leiband houden, of er gebeuren allerlei rampen (lacht).'»

Woedeaanvalletje

Het mislukte huwelijk waar ze het over heeft, is dat met Nicolas Cage; een al bijna even stormachtige en krankzinnige relatie als die met Michael Jackson. Het grootste deel van 2001 waren Cage en Presley een koppel. In januari 2002 gingen ze uit elkaar, maar snel daarna verzoenden ze zich weer, en begin augustus 2002 trouwden ze. Op 23 november gingen ze samen naar de première van Cages film 'Adaptation.'. Twee dagen later liet Cage officieel weten dat de scheiding een feit was en dat hij 'niet over het huwelijk had gesproken en dat ook niet over de scheiding zou doen. Maar ik hield van haar.' Ongeveer gelijktijdig verspreidde Lisa Marie haar eigen mededeling: 'Ik vind dit heel triest, maar eigenlijk hadden we gewoon nooit moeten trouwen. Het was een enorme vergissing.'

- Je song 'Daddy' lijkt over je huwelijk met Cage te gaan.

LISA MARIE «Ik bevestig noch ontken. Alles wat ik daar verder over te vertellen heb, zit in die song.»

- Hoe reageerde de man voor wie hij geschreven is?

LISA MARIE «Hij vond het een zeer goeie song, maar ook wel een rechtstreekse aanval. Niet zo leuk dus. Maar ik neem er geen woord van terug. Het is gewoon honderd procent de waarheid.»

- Hoe kunnen twee mensen breed lachend op een filmpremière verschijnen en nauwelijks 24 uur later hun scheiding aankondigen?

LISA MARIE (trekt de wenkbrauwen op) «Woedeaanvalletje misschien?»

- Van wie?

LISA MARIE «Van wie denk je? Wie heeft de scheiding aangevraagd? Het heethoofd. Hij natuurlijk.»

- De bladen schreven dat Cage een enorme Elvis-fan was en dat hij alleen maar met je getrouwd is omdat je voor Elvis-fans zowat de ultieme trofee bent, een soort levend verzamelobject. Redelijk beledigend toch?

LISA MARIE « Dat mag je wel zeggen. Ik walg van dat soort verhalen, maar wat kan je ertegen beginnen? Ik heb in zijn huizen nooit één Elvis-collector’s item gezien. Hij had wel wat Elvis-platen natuurlijk, zoals iedereen.»

- Was het voor de rest een goed huwelijk, met alle hoogten en laagten van een normale relatie?

LISA MARIE «Ja, behalve dat het er met twee explosieve karakters als wij toch net dat ietsje extremer aan toeging. Als het goed ging, ging het echt ongelooflijk goed, als het slecht ging, was het voor iedereen een baarlijke nachtmerrie.»

Laffe honden

- Er zit nogal wat dood in je plaat.

LISA MARIE «De dood heeft me lange tijd erg beziggehouden. Ik werd er ook vroeg mee geconfronteerd. Eerst ging hij (Elvis, red.), dan grootvader... grootmoeder... Toen ik dertien was schoot een vriend van mij zichzelf door het hoofd... Op mijn zestiende stierven twee vrienden in een auto-ongeluk...

»Op heel jonge leeftijd was ik al geobsedeerd door de dood. Ik weet nog goed dat ik, toen ik een jaar of zeven, acht was, tegen mijn vader zei dat hij niet mocht sterven. 'Maak je maar geen zorgen,' zei hij. 'Ik ben niet van plan te gaan.' Ik had een raar gevoel, een gevoel dat het niet zo goed ging met hem. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar ik herinner het me nog heel goed.»

- Je vader stierf toen je negen was. Je was op Graceland toen het gebeurde. Wat herinner je je nog van dat moment?

LISA MARIE (knikt) «Ik was daar, ja. (stilte) Ik herinner het me nog heel goed. (valt volledig stil) Laten we het daar maar niet over hebben.»

- Terug naar de plaat dan maar. Er staat nog een tweede song op die over je vader gaat: 'Nobody Noticed It'.

LISA MARIE «Ik heb die song geschreven nadat ik al zappend op een documentaire was uitgekomen waarin een paar partners en meelopers van vroeger het over mijn vaders neergang hadden. Ik kon mijn oren niet geloven: Sonny West, Marty Lacker, Red West... Ik begreep niet dat ze hem wilden neerhalen, al die lui die het destijds veel bonter hadden gemaakt dan hij. Ik kende ze goed genoeg van vroeger. Als kind was ik echt bang voor hen. Ik herinner me de taferelen met drugs en vrouwen. Ik heb het allemaal gezien. Ik ken het echte verhaal van al die mensen.

»Ik was echt gechoqueerd toen ik dat programma zag, zo ongelooflijk kwaad dat ik er niet van kon slapen. Ik dacht: 'Jullie onwaarschijnlijk vuile ratten; jullie hebben het récht niet. Jullie hebben evenveel schuld als hij aan wat er is gebeurd, en dat weten jullie goed genoeg. Eén van de belangrijkste dingen voor hem was zijn waardigheid en die proberen jullie hem nu af te nemen. Laffe, laffe honden! Jullie zouden je moeten schamen.'

»Ik heb één van mijn co-schrijvers gebeld en al mijn woede en verdriet in een song gegoten.»

- 'All that you had to endure / nobody noticed it', zing je. 'Niemand zag wat je moest doorstaan.'

LISA MARIE «Hij had niemand rond zich die hem met beide voeten op de grond kon houden en hem op zijn nummer zette als hij iets verkeerds had gedaan. Ik ken geen enkele artiest die daar goed mee kan omgaan – de meeste zijn eraan kapotgegaan. Janis Joplin, Jim Morrison... Hij was niet de enige. ’t Is alsof je je basis kwijt bent. Je hebt geen vaste grond meer onder je voeten. Ik denk ook dat hij één van de eersten was die dat meemaakte. Hij voelde zich heel erg eenzaam, dat weet ik.»

- Kom je nog wel eens in Graceland?

LISA MARIE «Soms, ja. De koks van mijn vader komen dan ook en maken de soul food die ze er destijds aten: gegrilde kip, erwten, puree en maïsbrood. Ik ga ook altijd even naar boven. Niks is er veranderd, niks is er aangeraakt sinds zijn dood. Het is een zeer pijnlijke maar ook zeer troostende omgeving. Op de bovenverdieping, die niet toegankelijk is voor het publiek, ligt mijn kamer naast die van hem. ’t Is redelijk griezelig. Net een schrijn. Meestal ga ik in mijn eentje naar boven. Ik haal veel troost uit die omgeving. De boeken, de video’s, alles is er nog. 'The Godfather', 'Citizen Kane', 'Pink Panther', Bruce Lee. Al zijn video’s staan er nog. Al zijn platen ook.»

- Slotvraagje: wanneer zal je plaat voor jou een succes zijn?

LISA MARIE «Op dit moment maakt het me eigenlijk niet zoveel uit wat ermee gebeurt. Hits kunnen me geen reet schelen. Ik bedoel, ik ben er natuurlijk ook niet tegen, maar veel belangrijker voor mij is dat men weet dat het echt is, dat ik dit ben, mijn geest, mijn hart, mijn hoofd. Je gaat met je gat bloot voor de ogen van iedereen en zegt: 'En? Wat denk je?' Toch wel eng, hoor.»