Pieter Loridon: ‘Soms wou ik dat ik wat oppervlakkiger was’

Als we het telraam van vtm mogen geloven, wilden meer dan duizend vrouwen nader kennismaken met Pieter Loridon (38), ook al zou alles worden gefilmd én in prime time op televisie worden vertoond. Twaalf van hen dingen in ‘Wie kiest Pieter?’ naar de interesse – en wie weet de gevoelens – van deze gewezen basketbalspeler en winnaar van ‘Ster-ren op de dansvloer’. Niet dat wij meteen naar een connectie op zoek waren, maar ook wij wilden Loridon weleens beter leren kennen. En omdat we een speeddate toch niet zo’n geschikt format vonden, gingen we voor de 7 Hoofdzonden.

IJDELHEID

PIETER LORIDON «Ik vind ijdelheid geen hoofdzonde, integendeel: het is een kwaliteit. Ik zie mezelf nooit een relatie beginnen met een vrouw die níét ijdel is.

»In sport – en sport domineert nog altijd mijn manier van denken – is ijdelheid een must. Je kan het belachelijk vinden dat een wielerkampioen wakker ligt van de kleur van de hoesjes die hij over zijn schoenen trekt, maar dat is het niet. IJdele mensen willen iets van zichzelf maken. Ze bekijken zichzelf voortdurend vanuit verschillende standpunten, zijn niet tevreden met wat ze zien en gaan aan de slag. Zo bereik je iets in het leven.

»Toen ik zestien was, zag ik een vakantiefoto van mezelf waar ook mijn pa en mijn broer op stonden. Mijn vader (John Loridon, zelf een gewezen basketbaltopper, red.) zag er goed uit, en mijn oudere broer was een échte atleet. Ik zat daar met vetkwabbekes op mijn buik. Een mollig gastje. De dag erop ben ik als een gek beginnen te fitnessen, en ik ben er nooit meer mee gestopt.

»Rond die tijd werd ik met 280 andere jongens uitgenodigd op een selectie voor de provinciale basketbalploeg. Ik was de eerste die afviel. Dat deed pijn, maar die dag heeft de rest van mijn leven bepaald. Van dan af ben ik ervoor gegaan. Ik had de fotoboeken van mijn pa gezien: hij had van Barcelona gewonnen, tegen Real Madrid gespeeld. Dat wilde ik ook. Die wereld fascineerde mij ook. Als mijn pa Eddy Merckx tegen het lijf liep, of Rik Moens of Rik Van Looy, dan sloegen die kampioenen een praatje met hem. Dan voelde ik het respect dat die mannen voor mijn pa hadden.»

HUMO Was je vóór je zestiende dan ongelukkig?

LORIDON «Neen, want ik baskette. Ik zie mezelf nog op mijn fietske, met een bal op de bagagedrager gebonden, klaar om op het plein-tje te gaan shotten tot het donker werd. Elke dag deed ik dat. Behalve school en basket bestond er niks voor mij. Fucking boring, kan je denken, maar ik had niks anders nodig. Dat is zo gebleven tot ik zeventien en een half was: toen heb ik voor het eerst een meisje gekust (lacht).»

HUMO Vonden de meisjes je ook te dik?

LORIDON «Zo dik was ik nu ook niet. Ik vond mezelf niet lelijk of zo: ik wist gewoon dat ik niet het lijf had om profbasketter te worden. Dat buikje moest weg.»

HUMO Dus ging je als een gek fitnessen.

LORIDON «Ja. Misschien zelfs overdreven. Ik trainde meer om er goed uit te zien dan om een goede bas-ketballer te worden. Ik had meer op explosiviteit moeten werken, en minder op de verhouding tussen mijn schouders en mijn biceps. Dan was ik misschien nog beter geworden.»

HUMO Toen je aan ‘Sterren op de dansvloer’ meedeed, zei basketbal-legende Willy Steveniers: ‘Had hij destijds even hard op zijn voetenwerk getraind als nu, dan had hij een Europese carrière gehad.’

LORIDON «Terechte opmerking. Ik had geen quick feet, zoals ze in het basketbal zeggen.»

HUMO Jij was niet de man van de snijdende penetratie, niet de slangenmens die zich tussen drie verdedigers door naar de ring kronkelde.

LORIDON «Ik was dat graag geweest, maar neen. Ik ben zelfs nog voorzichtiger geworden nadat ik de kruisbanden van één knie had af-gescheurd. Als je ooit eens je enkel naast je oor hebt zien zitten, dan let je wel op. Van dan af focuste ik me vooral op mijn driepuntshot (doelpoging van op 7 meter, red.).

»Nu, dat ik zoveel driepunters maakte, had zeker met mijn kracht te maken. Op training gooide ik er vaak 250 aan een stuk, zonder moe te worden. En je mocht een Amerikaan van twee meter en tien voor mijn neus zetten, die duwde mij niet opzij.»

HUMO Een sobere speler, maar toch een showman. Je jutte het publiek op...

LORIDON «...en als ik eens dunkte, bleef ik aan de ring hangen, ja. Dat deed ik graag. Ik was een publieksspeler. Ook een vorm van ijdelheid, zeker?»

HUMO Dat je nu meedoet aan ‘Wie kiest Pieter?’, is dat uit diezelfde ijdelheid?

LORIDON «Absoluut niet. Het kan me zelfs niet schelen of er veel of weinig mensen naar kijken. Ik vind het gewoon leuk om te doen. De camera’s ben ik gewend: toen ik nog speelde, werd er ook altijd gefilmd, werd ik ook na elke match geïnterviewd. Ik ben geen mediafiguur, en ik heb totaal niet de behoefte om er één te worden. Ik heb het druk genoeg met mijn horecazaken (twee koffiebars en een lunchrestaurant, red.) en de basketbalkampen die ik organiseer.»

HUMO Je werkt mee aan een programma dat helemaal rond jou draait. Blijkbaar vind je jezelf dan toch een interessant onderwerp.

LORIDON «Ik heb mezelf die vraag gesteld – ‘Ben ik wel interessant genoeg?’ – maar daar moet de kijker maar over oordelen. Het programma is ook niet mijn idee: ik heb mezelf niet aangeprezen, ik ben gevraagd.»

HUMO Eerst stond je weigerachtig tegenover het idee.

LORIDON «Ik heb drie keer ‘neen’ gezegd tegen het productiehuis. Maar toen werd ik uitgenodigd voor een vergadering met de decisionmakers van vtm. Uiteindelijk heb ik gezegd: oké, ik doe mee, maar niet aan een programma dat de illusie wekt dat de winnares de vrouw van mijn leven zal worden. Dat zou fake geweest zijn: ik was nog maar pas gescheiden van ‘de vrouw van mijn leven’ (Jill Andersen, de Deense van wie hij al na negen maanden scheidde, red.). Daarom heet het programma ook ‘Wie kiest Pieter?’, en niet ‘Wie wordt de vrouw van...’

»Ik wou ook niet afgeschilderd worden als de zielige jongen die nooit geluk in de liefde had gevonden en hoopte om nu eindelijk een goei meiske te vinden. Dat was het profiel van de vorige programma’s in die trant, en eerlijk gezegd: ik vond dat om van te walgen. Van mij zal je geen kwaad woord horen over mijn vorige relaties.»

HUMO Wat wou je dan wel?

LORIDON «Vrouwen leren kennen. Mezelf openstellen voor nieuwe mensen. Dat leek me wél boeiend, en dat is het ook geworden. Een paar kandidates zouden meteen bij mij ingetrokken zijn als ik ze dat gevraagd had, maar de meeste waren realistisch. En nieuwsgierig: ‘Hoe is hij in ’t echt? Zou het klikken tussen ons?’»

HUMO Je zoontje Lex kwam al in de aankondigende aflevering prominent in beeld. Heb je ooit overwogen om hem er níét bij te betrekken?

LORIDON «Neen. Waarom zou ik? Een heel jaar lang heb ik niks gedaan in de media, en toch hebben diezelfde media me volledig naar de kloten geschreven. Denk je dat mijn zoontje daar níét de gevolgen van draagt? Dat hij zich géén vragen stelt bij al die roddels en leugens? Waarom zou ik hem dan niet mogen betrekken bij iets moois en eerlijks?»

HUMO Omdat je de aandacht daardoor alleen maar aanwakkert? Omdat je misschien een nieuwe tsunami aan roddels opwekt?

LORIDON «Een jaar lang heb ik zelfs niet gereagéérd op al die roddels. Heeft dat iets veranderd? Integendeel, het werd alleen maar erger. Ik zie niet in hoe het nog slechter zou kunnen worden omdat ik nu op tv laat zien hoe ik elke zondagochtend met mijn zoon croissants bak.»

HUMO Zie je ‘Wie kiest Pieter?’ als tegengewicht voor de verhalen in de boulevardpers? Uit ‘Sterren op de dansvloer’ is al gebleken dat jij een groot publiek kunt charmeren.

LORIDON «Ik heb daar de sympathie van het publiek gewonnen, dat is waar, want ik was zeker geen betere danser dan Cathérine Moerkerke. Maar dat is niet de reden waarom ik dit nu doe. Echt: ik doe het voor de fun.»

HEBZUCHT

HUMO Misschien doe je het ook wel voor het geld: niet eens een slechte reden.

LORIDON «Geld is nooit een drijfveer geweest. Vraag maar aan mijn management: ik krijg massa’s aanbiedingen voor lucratieve zaakjes, maar ik weiger bijna altijd. En zo lucratief is ‘Wie kiest Pieter?’ niet eens. Als er opnames waren, moest ik iemand betalen om voor mij in te springen in mijn horecazaken.»

HUMO In de aankondigende aflevering kwamen je koffiebar en lunchrestaurant uitgebreid in beeld. Onbetaalbare reclame.

LORIDON «Denk je dat ik die nodig heb? Geloof jij de roddels dat ik bijna failliet ben (een verhaal dat in Story stond, red.)? Marcel Vanthilt en Ben Crabbé waren onlangs in mijn koffiebar, en weet je wat ze zeiden? ‘Amai, dat draait hier goed.’ Martine Prenen ook: ‘Je hebt precies niet te klagen.’ Geloof me: ik ben niet failliet.»

HUMO Coca-Cola heeft ook niet te klagen, maar geen enkel merk ter wereld maakt zoveel reclame.

LORIDON «Ik heb daar nooit aan gedacht. Ik toon mijn leven zoals het is, en die horecazaken maken daar deel van uit. Net als mijn zoontje. Verkoop ik dan mijn zoontje? Nee toch?»

HUMO Vind je het programma alleen maar leuk om te doen? Niks méér?

LORIDON «Oké, ik geef toe: handig vind ik het ook. Stel je voor dat ik op een paar weken tijd met twaalf verschillende dames had afgesproken: wat zouden de boekskes dan niet hebben geschreven? Ze vra-en verdomme aan BV’s om hen te tippen als ze een andere BV met een nieuwe date zien! In ruil krijgen ze dan een artikel of een cover. Nu wist iedereen wat er aan de hand was, en niemand heeft erover geschreven.

»Mijn opzet is helemaal geslaagd: ik héb mensen leren kennen. Ik heb er zelfs meer uitgehaald dan ik had durven hopen, want ik heb de voorbije weken ongelofelijk veel over mezelf geleerd. Zoveel dat ik het nog altijd niet helemaal heb verwerkt.»

HUMO Wat heb je geleerd?

LORIDON «Dat ik in het verleden te weinig tijd nam om mensen echt te leren kennen, dat ik veel te vaak op uiterlijkheden afging. Stonden er twee vriendinnen bij elkaar, dan deed ik een klapke tegen die met de schoonste benen. Die andere was misschien tien keer interessanter, maar dat wist ik niet, want ik deed geen moeite om haar te leren kennen.

»Als je me aan het begin van het programma had gevraagd: ‘Wat zijn nu de tofste kandidates?’, dan had ik compleet anders geantwoord dan ik nu zou doen. Dat lijstje is bijna volledig omgegooid. Ik vond dat zeer confronterend.»

HUMO Omdat je leven er anders had kunnen uitzien?

LORIDON (wijst naar zijn arm) «Fuck gast, ziet ge dat: ik krijg kippenvel van die vraag. Ja, mijn leven had er anders uitgezien, absoluut. Ik heb mensen ten onrechte aan de kant geschoven, en andere mensen ten onrechte vertrouwd. Dat spookt voortdurend door mijn kop. Ik heb mensen altijd veel te snel beoordeeld.»

HUMO Als je geweten had wat je nu weet, zou je dan met Jill zijn getrouwd?

LORIDON «Absoluut. Driehonderd procent zeker. Mijn relatie met Jill was géén vergissing, en die met de moeder van Lex ook niet. Andere relaties wel, maar daar praat ik niet over. Ik wil niet natrappen.

»Ik heb geen spijt van de fouten die ik heb gemaakt, maar ik leer er wel uit. Dat heb ik uit het basketbal. Zelfs als je hebt gewonnen, moet je durven vragen: ‘Wat als ik het anders had aangepakt?’ Dat doe ik nog altijd. Mijn leven is een feest geweest, maar ik weet dat het nog beter had gekund.»

HUMO Twee mislukte relaties hebben dat feest niet kunnen verbrodden?

LORIDON «Neen. Zowel met de moeder van Lex als met Jill kom ik nog heel goed overeen. Wij respecteren elkaar, wij hebben nog contact. Ik ben daar fier op.»

HUMO De vechtscheiding is goed verwerkt?

LORIDON «Wélke vechtscheiding? Jill en ik zijn één keer bij de rechter langs geweest, en nadien zijn we twee uur lang koffie gaan drinken. Dat was allesbehalve een vechtscheiding. De verdeling is supereerlijk verlopen. Jill belt mij nog geregeld, om eens te klappen. Ik mag doodvallen als ik lieg (tijdens het interview zál Jill nog bellen, red.).»

HUMO Jij hebt je huwelijk met Jill laten betalen door het weekblad Story.

LORIDON «Wa zegde gij na, gast? Weet jij wel wat dat feestje gekost heeft? We hebben alle Belgische gasten naar Denemarken overgevlogen en twee nachten op hotel te slapen gelegd, we hebben een kasteel afgehuurd... En jij denkt dat Story dat betaald heeft? Mag ik eens heel hard lachen? Ze hebben betaald voor foto’s, meer niet. En dat hadden we nooit mogen doen. Daardoor dachten ze dat ze mij in hun zak hadden. Je wordt op zo’n moment letterlijk publiek bezit.»

HUMO En als publiek bezit mag je niet meer liegen, ook al is dat geen hoofdzonde. Iedereen eist plots dat je de waarheid vertelt.

LORIDON «Ik zál ook niet liegen, maar ik heb wel het recht om te zwijgen. ‘Dat zijn uw zaken niet’ vind ik een héél eerlijk antwoord. Alleen neemt niemand daar vrede mee.»

GULZIGHEID

LORIDON «Ik ben verslaafd aan zoetigheid, en al helemaal aan choco-lade. Gisteren heb ik nog vier repen na elkaar naar binnen geslagen. Daarnet had ik een meeting: ik had een hele zak koffiekoeken meegenomen. ‘Pak er allemaal van, alstublief,’ heb ik gezegd, ‘anders eet ik alles zelf op.’ Ik weet dat het niet goed voor me is, maar ik kan er niet nee tegen zeggen. Als ik één sandwich met Nutella durf te smeren, heb ik er voor ik het weet ze-en binnen. Dat is zoals mensen die aan sigaretten of drank verslaafd zijn, zeker?»

HUMO Koen De Bouw heeft ooit in Humo heel open over zijn verslaving verteld: hij had bij de bakker chocoladen sinterklazen voor zijn zoon gekocht, maar in de auto op weg naar huis kon hij zich niet meer inhouden en beet hij ze stuk voor stuk de kop af.

LORIDON «Dat herken ik, helaas. Ik heb ooit sinterklazen voor Lex gekocht en die zijn, euh, allemaal op mysterieuze wijze verdwenen (lacht). Het is sterker dan mezelf. Mijn schoonmoeder heeft me ooit een chocoladen paashaas van meer dan een halve meter hoog gegeven. Na een dag had ik die al tot aan zijn schouders opgevreten. Misselijk was ik ervan.»

HUMO Je weet wat ze zeggen van vrouwen die aan chocola verslaafd zijn?

LORIDON «Dat ze seks tekortkomen? Bij mij is dat ook, maar dat geloof je niet, zeker? (lacht)»

HUMO Jij drinkt pas sinds je achtentwintigste alcohol.

LORIDON «Ik ben begonnen met wijvendrankskes: Passoa, Pisang Ambon, pina colada... Nu kies ik toch al voor wodka-cola.

»Ik had als sportman lange tijd geen behoefte aan drank, maar op den duur wil je eens stoom aflaten. Ik heb in Humo het interview met Romelu Lukaku gelezen. Hij vertelde hoe hij na een match soms tot drie uur ’s ochtends wakker bleef liggen. Ik herkende dat meteen, en ik vond het ook een goed teken: die Lukaku is écht met zijn vak bezig. Maar na tien jaar ben je het kotsbeu om elke week te liggen woelen. Je wordt er gewoon zot van. Dus begon ik uit te gaan, samen met mijn broer, om de knop om te draaien.

»Maar echt gulzig ben ik met alcohol nooit geweest.»

HUMO Misschien zijn je relaties wel op een ander soort gulzigheid stukgelopen...

LORIDON «...nog zo’n misverstand! Met andere vrouwen had het niks te maken.»

HUMO Vrouwen? Ik wou het hebben over je onvermogen om stil te zitten: je wilt voortdurend iets dóén, iets ondernemen. Je was er nooit voor je vrouwen, want je was altijd bezig.

LORIDON (zucht) «Dat was inderdaad hét probleem. Toen ik met de moeder van Lex was, wilde ik de wereld veroveren als basketter. Toen ik bij Jill was, wilde ik het maken als zakenman. Maar heb jij al eens geprobeerd om in België een zaak op te starten? Je moet van ’s ochtends tot ’s nachts werken, anders lukt het niet. En je moet het al-leen doen, zeker in het begin, want het is veel te duur om mensen in te huren. Dus ja, ik kwam thuis rond tien uur, en een halfuur later lag Jill al te slapen en werkte ik ver-der tot drie uur ’s nachts. En om vijf uur was ik vaak alweer op. Dat leidde tot spanningen, ja. Ik had haar nochtans gewaarschuwd: ‘Dit gaat twee jaar duren, en you will not like it.’ Maar is dat gulzig zijn of gewoon hard werken?»

HUMO Vier zaken ineens uit de grond stampen: dat is gulzig zijn.

LORIDON «Je hebt gelijk, vrees ik. Mijn advocaten hebben het me gis-teren nog gezegd: ‘Het was gekkenwerk wat jij gedaan hebt.’ Maar ik ben zo: nooit content, ik wil altijd meer. Dat had ik als basketter al: als ik tien driepunters geprobeerd had en er waren er zeven binnengegaan, dan was ik nog ontevreden.

»Weet je wat het wrede is? De energie om al dat werk te doen, kreeg ik van Jill. Zij gaf me de kracht die ik nodig had, zij gaf me dat toekomstperspectief. Zonder haar had ik het nooit gekund.»

HUMO ‘Zij gaf.’ Gaf je zelf genoeg?

LORIDON «Absoluut, ik ben een gever.»

HUMO Maar misschien geef je alleen als je het zelf leuk vindt. Misschien had je gewoon ook eens een avondje samen met haar op de bank kunnen zitten niksdoen.

LORIDON «Daar heb je een punt.»

HUMO Is dat het egocentrisme van de topatleet?

LORIDON «Als atleet was ik egocentrisch, dat geef ik grif toe, maar die horecazaken heb ik niet al-leen voor mezelf gestart. Dat doe ik ook voor mijn zoon. Hij heeft me niet zo vaak aan het werk gezien als basketter, maar ik kan ook op een andere manier een voorbeeld voor hem zijn. Net zoals mijn vader een voorbeeld was voor mij. Hij had een mooie zaak in lederwaren, en hij was voortdurend aan het werk. Soms vond ik dat hatelijk – als hij voor een basketmatch van mij tot de laatste minuut in de kantine nog met zijn papieren bezig was – maar ik bewonderde hem er ook voor. Ik keek naar hem op. Aan mijn zoon wil ik hetzelfde kunnen meegeven. Op zaterdag gaat hij voetballen en daarna stappen we altijd even binnen in één van mijn zaken. Gewoon omdat ik wil dat hij zich daarbij be-trokken voelt.»

HUMO Je leven lijkt heel veel op dat van je vader: topbasketter, zakenman, gescheiden...

LORIDON «We hebben allebei dezelfde drive. Zeg maar: overdrive. Mensen zoals wij zijn niet makkelijk om mee samen te leven, dat weet ik ook.

»Als ik iets heb geleerd uit mijn vorige relaties, is het wel dat ik die drive beter onder controle moet leren houden. Eigenlijk zou ik een cursus time-managenent moeten volgen, want als je mij laat doen, dan stop ik nooit. In de fitness ook niet. Er zijn er weinig die mij kunnen volgen. Ik kan mezélf soms niet volgen.»

Traagheid

LORIDON «Aan de andere kant: zet mij op een strand in een bloemekesshort en ik doe niks. Beetje fitnessen, beetje joggen, maar voor de rest: chillen.»

HUMO Traagheid is volgens de katholieke leer ook: je te weinig inzetten voor anderen.

LORIDON «Ik denk dat ik véél voor anderen doe. Mijn basketkampen voor jongeren bijvoorbeeld. Die kosten negentig euro voor een volledige week, én je krijgt er een T-shirt bij. Vraag maar eens rond: dat is écht weinig, op een ander ben je makkelijk het dubbele kwijt. Dat is het schandalige aan onze samenleving: wie het verkloot, wordt overal gratis geholpen, maar wie goed zijn best doet, wordt haast gestraft, want bijna alles wat goed voor je is, kost geld.

»Ik zal nooit vergeten hoe ik als kind van zeven een schouderklopje kreeg van Mark Brown, de Amerikaan van Oostende. ’t Was na een match tegen Racing Mechelen in de Expo Hall, en hij droeg schoenen van Converse, ik zie ze nog voor me. ‘What’s up, boy?’ en hij gaf me een tikje. Ik voelde mezelf groeien. Dat gevoel wil ik de jongens op mijn kampen ook gunnen.

»Ik wil ze ook hoop geven. Ik was op mijn zestiende zogezegd afgeschreven. De meeste clubs denken dat ze dan al het kaf van het koren kunnen scheiden, maar dat is niet zo. Van die 280 gasten die voor die provinciale selectie waren uitgenodigd, ben ik er later twéé tegenge-komen in eerste klasse, en dan nog maar héél kort. Net op die leeftijd – wanneer er zoveel andere impulsen op je afkomen – moeten jongens die het iets minder doen kansen blijven krijgen, want anders haken ze af. En zo gaat er veel talent verloren.»

HUMO Doe je ook aan goede doelen?

LORIDON «Bijna elf jaar geleden lag Lex met hoge koorts in het ziekenhuis. Het viel me op hoe weinig speelgoed ze daar hadden. Ik heb toen een All Star Game en een optreden van Milk Inc. georganiseerd, samen met Wout van Sylver. De zaal zat stampvol: zestienduizend euro hebben we opgehaald. Met dat geld hebben we voor drie ziekenhuizen speelgoed gekocht, en we hebben nog een deel aan Cliniclowns geschonken. Ik doe dat met hart en ziel. Ik doe àlles met hart en ziel. Niks is halfway bij mij.»

HUMO Ook ‘Wie kiest Pieter?’?

LORIDON «Moet dat dan? Het is zoals uitgaan: dat is leuk, maar daar stop je toch ook je hart en ziel niet in? Ik ben single, ik wil gewoon mensen leren kennen.»

HUMO Vind je het moeilijk om alleen te zijn?

LORIDON «Ik haat het. Omdat ik weet hoeveel mooier het is als je alles kan delen. Hoeveel sterker je daarvan wordt. Mijn gelukkigste momenten heb ik meegemaakt toen ik samen was met een vrouw.»

ONKUISHEID

HUMO Vind je ontrouw onkuis?

LORIDON «Het hoort niet. Vertrouwen is essentieel in een relatie.»

HUMO En dat weet je omdat je zelf ontrouw bent geweest?

LORIDON «Ja. Ik ben ontrouw ge-weest, ooit. Maar ik was een basketter in de fleur van zijn leven, ik kreeg voorstellen: niet normààl! Echt, dat kun jij je niet inbeelden. En als je het toch probeert, dan is het wishful thinking (lacht). Ik ben daar een paar keer op ingegaan, ja, maar na een tijdje begin je na te denken. ‘Was het makkelijk?’ – ‘Absoluut.’ ‘Was het goed?’ – ‘Niet echt.’ ‘Heb ik er een leuk gevoel aan overgehouden?’ – ‘Helemaal niet.’ Toen ben ik ermee gestopt. De verleiding was niet groot genoeg meer, ik wist wat het maar voorstelde.»

HUMO Maar het imago van vrouwenloper heb je gehouden.

LORIDON «Wat moeten ze over me schrijven? Die gast die basketkampen voor kinderen organiseert en zich te pletter werkt in de horeca? Dat verkoopt niet, hè?»

HUMO Je bent wel een charmeur met machoallures.

LORIDON «Ik accepteer dat ik er als een macho uitzie, maar bén ik er daarom één? Je zou ervan schrikken hoe melig ik ben. Echt een emotioneel gastje.

»En ben ik een charmeur? Ik kan liefdevol zijn, ja.»

HUMO Je bent toch ook een verleider? Je geniet ervan vrouwen voor je te laten vallen.

LORIDON «Ik geniet van het idéé dat ze vallen, ja. Dat is een supergevoel, vaak veel leuker dan echt met ze in de nest te kruipen. Maar ik zoek dat niet op. Ik jaag niet, ik zeg nooit: ‘Na gon ik es een modelleke binnendoen.’ Het overkomt me gewoon. Echt, mijn leven is waanzinnig interessant (lacht).»

HUMO Vind je doping in de sport onkuis?

LORIDON «De sportman die beweert dat hij nooit overwogen heeft om doping te gebruiken, liegt. Iederéén denkt daar weleens aan. Zeker als je – zoals ik – nooit tevreden bent. Als ik tijdens het fitnessen in de spiegel kijk, zie ik altijd dingen die me niet bevallen. En dan komt die gedachte: ‘Als ik nu eens zou pakken...’

»Ik heb het nooit gedaan, omdat ik het de moeite niet vond. De sporten waar veel doping in omgaat, zijn de sporten waar één seconde of één gram het verschil maakt. In basketbal is dat niet zo: het risico woog niet op tegen het resultaat. Maar in het wielrennen – waar een gast als Rasmussen de stickers van zijn fiets haalt om toch maar een milliseconde sneller die berg op te klimmen – is de grens héél dun. Ik heb veel respect voor coureurs, maar wanneer gaan ze nu eens zeggen: ‘Sorry mensen, maar met een biefstuk alleen lukt het niet?’ Wat die gasten moeten presteren is bovenmenselijk.»

HUMO Je hebt in het basketbal toch ook spelers weten pakken?

LORIDON «Eén geval ken ik. En we werden nochtans vaak genoeg gecontroleerd. Op den duur was ik het zo beu dat ik – om de controleur te kloten – eens ben blijven pissen toen het potje al vol was (lacht).»

HUMO Dus jij hebt in de jaren negentig geen énkele speler gezien wiens borstomtrek op een paar maanden tijd in omvang verdubbeld was? Waar heb jij gebasket?

LORIDON «Ik zweer het. Nu, ik zie dat soort dingen ook niet. Ik let daar niet op. Als ik uitga, zie ik ook nooit wie er coke heeft gebruikt.»

JALOEZIE

HUMO Jaloezie kan ook tot dopinggebruik leiden.

LORIDON «Als atleet ben ik nooit jaloers geweest. Niet op andermans talent, niet op andermans centen. Toen ik bij Aalst speelde, was er een nieuwe Amerikaan. We kwamen te weten hoeveel die wel verdiende. Darren Queenan, een andere Amerikaan die al bij Aalst zat, zei toen: ‘Ik vind dat goed. Ik weet wat hij kan, ik weet wat ik kan, dus weet ik ook wat ik volgend jaar zal verdienen.’»

HUMO Ben je wel jaloers in de liefde?

LORIDON «Vroeger wel, redelijk hard zelfs. Dat heeft met onzekerheid te maken. De wereld loopt vol mannen die mooier en rijker zijn dan jij, en die zie je als een bedreiging. Nu geloof ik in het verhaal van het zand in de hand: als je de hand dichtknijpt, loopt het zand weg.»

HUMO Je huwelijk met Jill is volgens de vakpers stukgelopen op – al dan niet terechte – jaloezie. Jij zou iets met Goedele Liekens hebben gehad.

LORIDON «In ons land kan de pers om het even wat verzinnen: leg het in de mond van een anonieme bron en je mag het publiceren. Met jaloezie had het niks te maken. De echte reden heb jij daarnet aangehaald: we leefden naast elkaar, omdat ik te veel door mijn werk werd opge-slorpt. Jill is binnenhuisarchitecte, ze leidt in Denemarken projecten van duizenden vierkante meters. Denk je dat zij zelf in de rij gaat staan voor een vergunning? Dat zij zelf gaat verven in die gebouwen? Zij is een ander soort leven gewend dan ik toen leidde.»

WOEDE

LORIDON «Die roddels hebben me razend gemaakt. Ik heb er niet op gereageerd, maar dat heeft me véél moeite gekost. Ik heb niks te ver-bergen, dus wil ik de waarheid vertellen, maar ‘dat was niet opportuun’. Dat soort zaken win je alleen in de rechtbank.»

HUMO Ben jij vaak kwaad?

LORIDON «Ja, maar ik kan dat kanaliseren. Je moet me al heel goed kennen om te zien dat ik vanbinnen kook.»

HUMO Ben je soms ook agressief? Als speler was je dat.

LORIDON «Dat kwam – net zoals die jaloezie – voort uit onzekerheid. Ik heb heel vaak tegenstanders een elleboog in de ribben verkocht terwijl dat helemaal niet nodig was. Ik had ze ook zo de baas gekund.

»Ik vecht zelden, maar als ik zie dat een ander in de problemen zit, spring ik in de bres. Dan mag er vijftig man tegenover mij staan, ik ga erop af.»

HUMO Ben jij vaak kwaad op jezelf?

LORIDON «Als basketter was ik dat wél, maar nu niet meer. Ik denk wel te veel na. Dat kan me soms wel droevig maken. Soms wou ik dat ik wat oppervlakkiger was.

»Weet je wat mijn grootste probleem is? Ik heb geen coach meer. Als basketter had ik jarenlang een coach die zei wat ik moest doen en wanneer. En vooral: wanneer ik niks moest doen, wanneer ik moest rusten. Nu ben ik mijn eigen coach, en rusten staat niet in mijn handboek.»

HUMO Ben jij dan een slechte coach?

LORIDON «Neen, want het enige wat telt is resultaat. De W van Winnen. Mijn zaken staan er, die doen het goed. Ik zeg niet dat ik al succesvol bén – na twee jaar is dat onmogelijk – maar ik ben hard bezig om het te worden.»

HUMO Dat succes is ten koste gegaan van een huwelijk.

LORIDON «Ik wist dat je dat zou zeggen. Heb ik dan alles over voor mijn persoonlijke succes? Absoluut niet. Maar had ik het anders kunnen aanpakken? Ook niet echt. Ja, ik had een makkelijkere weg kunnen kiezen: met reclame op mijn hemdskraag naar events gaan, vips begeleiden, meewerken aan een project van Jill in Denemarken. Maar dan had ik mezelf verloochend. Ik wil iets van mezelf creëren, iets dat er staat, voor mijn zoon. Het is heel jammer dat me dat een relatie heeft gekost, maar ik voel me geen verliezer. Ik kan Jill nog altijd recht in de ogen kijken.

»(denkt na) Nee, eigenlijk heb je gelijk: ik ben wél een slechte coach voor mezelf. Had ik mezelf maar wat kunnen intomen: dan was het misschien allemaal zo ver niet gekomen.»

(Verschenen in Humo op 1 maart 2011)