‘Soms zou ik mezelf een paar maanden in de koelkast willen stoppen’

We staan nog wat na te praten voor het café als Matthias Schoenaerts vanuit het schemerdonker wordt aangesproken door een dronken oude man: ‘Ben jij niet de zoon van Julien?’ Matthias zet zijn bril nog wat schever dan-ie al stond en schudt het hoofd, één en al beminnelijkheid: ‘Ze zeggen weleens dat we dezelfde neus hebben, maar ik ben zijn zoon niet, nee. Helaas.’

(Eerder verschenen in Humo 3560 op 25 november 2008)

Nee, Matthias Schoenaerts (30) loopt niet te koop met zijn sterrenstatus. Terwijl hij toch wel een paar dingen heeft om trots op te zijn: hij wordt alom bejubeld om zijn rol in ‘Loft’, en vanaf 7 december speelt hij één van de hoofdrollen in ‘De smaak van De Keyser’, de prestigieuze fictieserie van Frank Van Passel en Jan Matthys op Eén. Zou hij door die plotse roem zelfs geen heel klein beetje naast zijn schoenen zijn gaan lopen?

HOOGMOED

Matthias Schoenaerts «Fantastisch dat al er meer dan 600.000 mensen naar ‘Loft’ zijn gaan kijken en dat de reacties zo positief zijn, maar da’s geen reden om mezelf op de borst te kloppen. Ik heb de wereld niet gered, hè. Ik heb alleen maar gedaan wat er van mij verwacht werd: met zoveel mogelijk liefde en aandacht mijn rol spelen.

»En laten we eerlijk zijn: die massale opkomst heeft veel te maken met de straffe promotiecampagne en de uitstekende reputatie van Erik Van Looy en Bart De Pauw. Dat maakt mensen nieuwsgierig – en als ze komen kijken, krijgen ze ook nog eens een steengoeie film te zien. Die zeshonderdduizend zijn echt niet speciaal voor mij naar de cinema gegaan.»

HUMO Jij geniet niet van de aandacht die zo’n succesfilm meebrengt?

Schoenaerts «Met die aandacht valt het geweldig mee, hoor. Als ik mijn haren kort knip en een baardje laat staan, is er geen mens die me nog herkent. Af en toe zie je een passant denken: ‘Kén ik die gast ergens van?’ Maar ze spreken me maar zelden aan. Gelukkig maar, want ik ben nogal verlegen – mensen verwachten dat niet van een acteur, maar het is zo.

»Ik kan niet echt genieten van succes. Ben ik klaar met draaien, dan richt ik me alweer op het volgende project. Ik heb eens een interview gezien met de voetballer Ruud van Nistelrooy, toen die nog bij PSV speelde. Manchester wilde hem kopen: hij stond aan het begin van een grote internationale carrière. Maar net vóór die deal rond was, liep hij een zware blessure op. Hij lag in het ziekenhuis en dacht dat hij nooit meer zou kunnen voetballen. De interviewer vroeg hem waar hij het meeste spijt van had. ‘Dat ik altijd naar de toekomst toe geleefd heb,’ zei hij. ‘Ik ben vergeten te genieten toen het mocht.’ Ik dacht: ‘Dát heb ik ook, en daar moet ik iets aan doen.’ Maar ik heb nog steeds geen manier gevonden om mezelf bij te sturen. Het is een karaktertrek, vrees ik.»

HUMO Maar als je naar ‘Loft’ gaat kijken, dan zul je daar toch wel iets bij voelen?

Schoenaerts «Ik ga één keer kijken, maar dan kun je een film niet echt beoordelen. Dan zie je keuzes en montages, geen verhaal. Dat lukt me pas na een jaar of twee, drie, als er wat meer afstand is. Vaak heb ik dan het gevoel dat ik die film nooit eerder heb gezien. Vreemd, maar best prettig soms.»

HUMO Denk je dan stiekem over jezelf: ‘Verdorie, ik ben goed’?

Schoenaerts «Nee. Ik kijk zo weinig mogelijk naar mezelf, ik kan daar niet goed tegen.

»Ik weet ook nooit hoe ik over mijn eigen prestatie moet spreken. Tijdens het draaien ga ik vooral op mijn gevoel af. Je mag als acteur nooit hoogmoedig worden: elke draaidag begin je weer van nul. Die onzekerheid heb je nodig om alert te blijven. Als ik op een set zou aankomen en denken: ‘Dat zal ik hier weleens even inblikken,’ dan kán ik simpelweg niet spelen.»

HUMO Vind jij het belangrijk wat anderen van je denken?

Schoenaerts «Vroeger was ik een je-m’en-foutist. Ik luisterde naar niemand. Maar die houding heeft me veel problemen bezorgd, op school en daarbuiten. Mensen hebben graag een vinger in de pap, dus ze worden lastig als je hen er expliciet op wijst dat ze jou niet kunnen raken. Inmiddels ben ik slimmer geworden. Ik sta open voor andere meningen, maar ik blijf ze relatief vinden. Want hoe vormen mensen – mezelf incluis – in deze versnipperde, snelle tijden een mening? Ze vangen iets op, ze lezen ergens twee zinnen, ze zien een flard en dan vellen ze een oordeel. Ik ken weinig mensen met een oorspronkelijke visie.»

HUMO Die ‘niemand kan me raken’-houding, was dat een vorm van hoogmoed? Of was je gewoon allergisch voor autoriteit?

Schoenaerts «Toch vooral het tweede. Ik heb nog steeds een hekel aan mensen en instituten die zichzelf het recht toekennen om te bepalen hoe anderen moeten leven. Ik hou niet van scheve machtsverhoudingen. Maar misschien komt dat ook doordat ik altijd in een zwakke positie gezeten heb (lacht).

»Trouwens, een bepaalde vorm van hoogmoed kan ook ontzettend vruchtbaar zijn. Veel mensen zeggen: eerst zien dan geloven, maar eigenlijk is het omgekeerd. Je moet eerst geloven, en dan ga je het zien. Als de eerste man op de maan niet vurig had geloofd in de slaagkansen van zijn missie, was er nooit een maanlanding geweest. Zonder hoogmoed geen Sixtijnse Kapel, geen derde pianoconcerto van Rachmaninov, geen paleis van Versailles.»

JALOEZIE

HUMO Heb jij last van professionele jaloezie?

Schoenaerts «Ik heb niks met afgunst, in welke vorm dan ook. ’t Is een kwestie van perceptie. Je kunt jaloers zijn op anderen omdat zij gelukkig zijn en jij niet, maar dan kom je in een straatje van verdriet en frustratie en wordt het leven een lijdensweg. Maar als je het leven aanvaardt zoals het is, dan is het per definitie volmaakt. Volmaakt in al zijn onvolmaaktheid.»

HUMO Mooie theorie, maar werkt het in de praktijk ook zo? Stel, een andere man probeert te flirten met jouw vriendin. Denk jij dan: ik aanvaard wat is?

Schoenaerts «Dat denk ik dan, ja. En als mijn vriendin met die man een relatie zou beginnen, dan moest dat blijkbaar gebeuren. Hoe jammer en vervelend ik dat ook zou vinden: dan moet ik me daarbij neerleggen.»

HUMO Ben je echt zo onthecht als je nu klinkt?

Schoenaerts «Misschien maak ik mezelf iets wijs. Daar ben ik nogal goed in (lacht).»

HUMO Het klinkt ook een beetje passief: het leven zal zichzelf wel regelen.

Schoenaerts «Natuurlijk is leven geen kwestie van koffiedrinken en wachten. Ik geloof niet in lotsbestemming, ik neem mijn verantwoordelijkheid. Als ik op een set moet staan, zorg ik dat ik er ben. Als ik met jou afspreek, kom ik opdagen. Maar ik geloof wel dat het heilzamer is om de dingen los te laten dan om verwoed ambities na te jagen.»

HUMO Zijn andere acteurs wel jaloers op jou? Er zijn er véél die graag meespelen in films, en de laatste tijd ben jij wel erg vaak bij de gelukkigen.

Schoenaerts «De mensen zijn zo sympathiek om mij daar niet mee lastig te vallen (lacht). Natuurlijk is er in ons milieu behoorlijk wat afgunst, maar er is ook veel liefde. Méér dan jaloezie, denk ik. Al is dat waarschijnlijk ook iets wat ik mezelf wijsmaak.»

HUMO In ‘Loft’ speelt er behoorlijk wat jaloezie tussen de personages. Kijk je dan een beetje op hen neer?

Schoenaerts «Nee. Een personage kan niet genoeg kwalijke kantjes hebben. Véél leuker om te spelen dan de degelijke, correcte maar saaie held.

»Filip, mijn personage, was absoluut niet eenduidig: da’s erg fijn om te spelen. Hij is zeker niet de liefste van de vijf, maar hij is wél als eerste bereid om een vriend te helpen die in de shit zit. De anderen zijn manipulatief, doortrapt zelfs; hij heeft dat veel minder. Hij is ook impulsief, emotioneel en onvoorspelbaar. Dat zijn heerlijk mense-lijke trekjes om als acteur naar op zoek te gaan.»

GULZIGHEID

HUMO Filip wil het allemaal: het goeie leven als echtgenoot van een rijkeluisdochter, maar ook de seksuele escapades, de drank, de drugs.

Schoenaerts «Niks erger dan alles willen: ik kan tevreden zijn met heel weinig. ’t Is prettig om eens bourgondisch te gaan tafelen, maar het is geen must. Ik hou ook niet zo van drinken, dus dat doe ik bijzonder weinig. Ik ben gewoon geen man van excessen.»

HUMO Je lijkt me wel gulzig in je werk.

Schoenaerts «Ja. Spelen is mijn wéreld. Ik ben heel blij als een draaidag goed loopt, maar als het slecht gaat, krijg ik zin om de boel in de fik te steken. Dan heb ik echt mensen nodig die woorden als ‘professioneel’ en ‘contract’ gebruiken om me op de rails te houden. En als een project uiteindelijk niet wordt wat ik had gehoopt, dan kan ik er maanden, soms zelfs jaren kapot van zijn.

»Ik kan veel dingen loslaten, maar filmen nooit. Erg vervelend, want ik word doodmoe van die rusteloosheid in mijn kop. Dat gaat ten koste van mezelf en mijn omgeving. En dat is de definitie van een zonde, vind ik: als anderen er de dupe van zijn. Bij elke film hoop ik op beterschap, maar het wordt alleen maar erger.»

HUMO Hoe komt dat, denk je?

Schoenaerts «Filmen is heel absoluut. Elke rol, elke scène kun je op eindeloos veel manieren invullen, maar je draait maar een paar takes, en de kijkers krijgen er daar één van te zien. Die ligt voor eeuwig vast: dat besef maalt in mijn hoofd. Vooraf vraag ik me af welke keuzes ik moet maken, achteraf of ik wel de juiste keuzes heb gemaakt. Slopend.»

HUMO Waarom doe je iets dat zoveel van je vergt?

Schoenaerts «Dat vraag ik me ook af (lacht). Omdat het toch over liefde gaat, denk ik. Je moet warmte voelen voor de verbeelding en de aanpak van een regisseur. En er is iets met mij. Alsof ik niet anders kan. Sommige artiesten noemen hun kunst een noodzaak; ik noem het meer een noodzakelijk kwaad.»

HUMO Je sprak vroeger bewonderend over de onwaarschijnlijke intensiteit waarmee je vader Julien leefde. Heb jij diezelfde gulzigheid naar het leven?

Schoenaerts «Dat blijkt zo te zijn, ja. Niet dat ik een losbol ben, helemaal niet; het gaat om emotionele intensiteit. Ik heb de neiging om in alles op te gaan, in elk contact, in elke handeling, in elke gedachte, in elk ding. Soms moet ik mezelf afremmen, anders word ik stuurloos. Je leeft nu eenmaal niet alleen. ’t Is voortdurend koorddansen. Je moet rekening houden met je omgeving, maar je kunt jezelf ook niet zó kortwieken dat je er doodongelukkig van wordt.»

HUMO Kun jij goed met jezelf leven?

Schoenaerts «De laatste tijd heb ik mezelf behoorlijk in de hand. Maar ik ben wel jaloers – ja, tóch – op het gemak waarmee sommige mensen in het leven staan, en op de vanzelfsprekendheid waarmee ze alles relativeren. Shit, denk ik dan, dat heb ik zo niet onder de knie. Theoretisch weet ik wel hoe dat moet, maar ik krijg het niet voor mekaar.»

HUMO Ben je gulzig in de liefde?

Schoenaerts «Ik heb periodes van veel te veel en periodes van veel te weinig (zwijgt).»

HUMO Ben je gulzig in sociale contacten?

Schoenaerts «Ik ben graag sociaal voor een paar uur, maar dan is het op. Ik ben geen gezelschapsdier.

»’t Is dubbel. Je hoort weleens dat ze voor een film een onbewoond eiland kopen. Dan denk ik: dat wil ik ook! Maar zet me daar een paar dagen en ik vraag me af wat ik er in godsnaam zit te doen. Ik voel ook graag aanwezigheid: auto’s die voorbijrijden, voorbijgangers op de stoep... En: weten dat ik mijn dierbaren kan bereiken, als ik dat wil. Voor mijn gevoel kan ik heel dicht bij mensen zijn zonder ze daarom in de buurt te hebben. Maar daar denken zij weleens anders over, merk ik (lacht).»

HUMO En toch kies je voor een beroep dat per definitie een groepsgebeuren is.

Schoenaerts «Misschien heb ik toch meer behoefte aan gezelschap dan ik zelf wil toegeven... Maar samen spelen is wél heel onrustig. Daarom vind ik het ook zo heerlijk om na een film te kunnen schilderen. Dan voel ik ook onrust, maar dat is dan louter de onrust van het eenzame gevecht tussen mij en de verf, en da’s véél minder lastig. Schilderen heeft iets van mediteren: alles komt weer op één lijn, en dat heb ik echt nodig.»

HEBZUCHT

HUMO Volgens mij vind jij hebzucht de grootste aller zonden.

Schoenaerts «Absoluut. Het is de enige zonde die nooit een deugd kan zijn. Ik sta niet boven materiële verlangens, en er is niks mis met mensen die hard werken en in een mooie villa of – om bij de film te blijven – loft wonen. Maar het zijn povere zielen die hun leven in het teken stellen van materiële welstand. Zij hebben veel, maar ze geven zo weinig.»

HUMO Vind jij geld belangrijk?

Schoenaerts «Ik weet wat het is om géén geld te hebben in de economische dictatuur waarin wij leven, dus: ja. Maar ik heb niet veel nodig, ik leef vrij sober. Veel mensen denken dat acteurs rijk zijn, maar dat is helemaal niet waar.»

HUMO Ben jij een harde onderhandelaar?

Schoenaerts «Daar heb ik iemand voor. Producenten, managers en aanverwanten spreken een andere taal: zij moeten dat onder mekaar regelen.»

HUMO Wat verdient een acteur in een kaskraker als ‘Loft’?

Schoenaerts «Minder dan je waarschijnlijk denkt, maar dat is bij elke film zo. Hét pijnpunt is dat acteurs afstand moeten doen van hun rechten, terwijl het woord het toch zelf zegt: we hebben er recht op. Weinig of net ongelooflijk veel bioscoopbezoekers, wel of geen dvd-verkoop, het maakt voor ons geen enkel verschil. Da’s een schande, dat zou dringend wettelijk moeten worden geregeld.

»Maar verder mag ik niet klagen. Ik woon in een heel aangenaam huurappartement en ik heb elke dag eten.»

HUMO Zijn er dingen die je echt wilt hebben?

Schoenaerts «Het eeuwig leven. Ik zou hier geweldig graag over honderdvijftig jaar nog rondlopen. Dan zijn ze waarschijnlijk nederzettingen aan het bouwen op andere planeten en zo. Dat klinkt nu nog als sciencefiction, maar had iemand vijftig jaar geleden gezegd dat er nu cd’s en dvd’s zouden bestaan, dan hadden ze hem ook uit-gelachen.

»Trouwens, zéér boeiend: ik heb gelezen dat mensen die drie keer bijna dood zijn geweest kans maken om eeuwig te blijven leven. En dan ben ik kandidaat! Op mijn vijfde heeft een marktkramer mij in een coma geslagen. He will burn in hell for it. Als jonge twintiger heb ik als bij wonder een ongeluk overleefd, en drie jaar geleden heb ik vier dagen rondgelopen met een gesprongen appendix. Ik dacht dat ik een voedselvergiftiging had en gewoon moest uitzieken. Pas toen ik niet meer kon van de pijn, heb ik een ambulance gebeld. Op de spoed ontdekten ze dat mijn buikvlies op het punt stond om te scheuren: als dat gebeurt, worden je organen aangetast en ben je bin-nen een halfuur dood. De operatie kwam net op tijd.»

HUMO Dat verlangen naar het eeuwige leven heeft niks met angst voor de dood te maken?

Schoenaerts «Ik weet het niet wat dat is, de dood, dus weet ik ook niet of ik er bang voor moet zijn.

»Twee jaar geleden stierf mijn vader, maar hij is nog altijd bij me, op één of andere manier. Hij helpt me met alles wat ik doe. Meer wil ik daar niet over kwijt. Omdat het nog heel aanwezig is – het heeft nog geen plek gekregen. En omdat het mijn geheime tuinen zijn: die horen niet thuis in een weekblad.»

TRAAGHEID

HUMO Streef je genoeg naar het goede?

Schoenaerts «Goh, wat is het goede? Ik denk dat ik een goed mens probeer te zijn. Waar ik vervolgens onherroepelijk in faal. Beckett zei al over het leven: fail, fail again, fail better.»

HUMO Je was 21 toen je je vader in huis nam, een zeventiger die hulp nodig had. Veel mensen zouden zeggen: wat een goeie daad.

Schoenaerts «Ik heb dat niet gedaan om goed te zijn; ik voelde simpelweg een onweerstaanbare drang om tijd door te brengen met mijn vader. Na al zijn omzwervingen door kelders en zolders en tempels was hij op het topje van de Himalaya beland, en daar mocht ik bij zijn – een groot cadeau.

»Als ik bij hem was, werd ik een beter mens. Zoals het iets met je doet als je een klein kindje in je armen houdt: dat heeft een helende kracht. Alsof je een instant shot beter-mens-worden krijgt.»

HUMO Wat vind je zelf je vervelendste eigenschap? En wat vinden anderen je mooiste?

Schoenaerts «Ik zal je straks een paar telefoonnummers geven: vraag het die mensen zelf, want ik heb geen idee (lacht).

»En mijn slechte eigenschappen... Hoe kan een mens zichzelf ooit echt kennen? Je denkt dat je zelf tot inzichten komt, maar waar zijn die inzichten op gebaseerd? Op meningen van anderen? Op je gevoel tijdens die ene seconde dat je je gedachte vormt? Op indrukken, die daarna niet blijken te kloppen? Ik loop mezelf niet voortdurend te analyseren, ik ben meer een doener. Maar bon, speciaal voor Humo ben ik hier toch maar mijn best aan het doen hè. Ik moet wel een goed mens zijn (lacht).»

ONKUISHEID

HUMO Over naar iets prozaïscher stuff: onkuisheid. Filip uit ‘Loft’ heeft behoorlijk afwijkende driften.

Schoenaerts «Als ik hem bezig zie, kan ik alleen maar denken: ocharme. Iemand die zegt: ‘Hoeren kán je niet verkrachten’, da’s heftig. Het slaat natuurlijk nergens op. Fijn om te spelen, maar verder is dat een zéér-ver-van-mijn-bedshow.»

HUMO ‘Loft’ gaat over vreemdgaan. Wat vind je daarvan?

Schoenaerts «Blijkbaar doet iedereen het tegenwoordig, of zijn ze er minstens nieuwsgierig naar – zie het succes van de film. Iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken: ik vel daar geen oordeel over. Ik zou nooit met vijf vrienden een loft huren om er overspel te kunnen plegen, zoals in de film, maar als het voor anderen juist voelt, moe-ten ze dat maar doen. Hopelijk zijn ze slim genoeg om het zo te regelen dat het niet ten koste gaat van wie hen dierbaar is.»

HUMO Maar hoe zou je er zélf mee omgaan?

Schoenaerts «Die vraag stelt zich zelfs niet: ik ga niet vreemd. Lust is een giftig beestje, maar situaties worden alleen verleidelijk wanneer je ze als dusdanig benoemt. En dat doe ik niet.»

HUMO En dat is zo simpel voor een acteur die bekendstaat om zijn charisma en schoonheid?

Schoenaerts «Als mijn zogenaamde charisma meer mensen naar de cinema lokt: prima. Maar verder ben ik daar hoegenaamd niet mee bezig. Wat heb ik er in godsnaam aan?

»Ik merk er ook niks van. Vrouwen spreken mij níét aan, op café word ik níét getrakteerd... En de wat meer losbandige milieus zoek ik niet op. Dat kost me geen moeite: ik hou niet zo van uitgaan, en ik ben geen drinker. Dat voorkomt veel onheil. ’t Is allemaal een kwestie van de dingen hun juiste waarde geven.»

HUMO En welke waarde heeft seks?

Schoenaerts «Seks is behoorlijk belangrijk. Op de lagere school was ik al geïntrigeerd door de verschillende vruchtsoorten (lacht). Toen al werd ik heen en weer geslingerd tussen grote verliefdheden en variabele lusten. Een mooie paringsdans. En zo werkt het nog steeds.

»Ik ben toch wel een romanticus. Ik heb nuchterheid geprobeerd, maar daar heb ik echt geen talent voor. En met romantiek bedoel ik veel meer dan etentjes bij kaarslicht of mekaar beloven dat je voor altijd samen zult blijven.»

HUMO Geloof jij in liefde voor altijd?

Schoenaerts «Echte liefde kan je evengoed beleven in twee dagen als in een heel leven. En het kan even mooi zijn. Zelf ben ik niet het type dat grote uitspraken doet over de toekomst – dat vind ik te moeilijk.»

HUMO Denk je dat je blik op de liefde mee bepaald is door de relatie van je ouders?

Schoenaerts «Allicht wel. De liefde tussen mijn ouders is de mooiste die ik ooit gezien heb: onvoorwaardelijk en onbaatzuchtig. Héél moeilijk wel, want het was een liefde met vele gezichten, ze was onmogelijk, verboden, allesverterend, destructief, noem maar op. Als liefde echt is, is ze écht, en dat betekent waarschijnlijk per definitie ook: moeilijk. Maar ik heb geleerd dat liefde alles kan overwinnen. Een groter geschenk dan dat inzicht konden mijn ouders mij niet geven.»

HUMO Heb jij al echte liefde gekend?

Schoenaerts «Ja, maar dan komen we weer in de geheime tuinen.»

GRAMSCHAP

HUMO Lang geleden heb je eens gezegd: ik ben opstandig geboren.

Schoenaerts «Heb ik dat gezegd? Tja, ik kan niet ontkennen dat bepaalde incidenten uit mijn jeugd wijzen op een soort opstandigheid.»

HUMO Verwijs je nu naar je verblijf in een gesloten jeugdinstelling toen je zestien was?

Schoenaerts «Daar wil ik het liever niet over hebben.»

HUMO In datzelfde interview noemde je jezelf ‘van nature agressief’. Geldt dat nog steeds?

Schoenaerts «Vroeger was ik behoorlijk opvliegend, dat heeft voor veel problemen gezorgd. Dat is verdwenen, en daar ben ik heel blij om.»

HUMO Vorig jaar ben je na een vechtpartij dronken in je auto gestapt; je reed tegen een stilstaande wagen en pleegde vluchtmisdrijf. Er was alleen blikschade, maar je werd veroordeeld tot een geldboete en je was je rijbewijs een tijdje kwijt.

Schoenaerts «Ik was mij aan het voorbereiden op mijn rol in ‘Loft’ (lacht). Nee, dat was een idioot incident, op een heel ongelukkig moment in heel ongelukkige omstandigheden. Ik herinner me er zelf weinig van. Soms ben je gewoon even een stomme kloot, maar het typeert niet wie ik ben, vind ik. Ik was achteraf ook heel kwaad op mezelf.»

HUMO Waar kun je nog meer kwaad van worden?

Schoenaerts «Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid, onbeschoftheid en botheid. Maar ik probeer me er niet kwaad om te maken, want ik heb een hekel aan ruzie. Ruzie is slechte energie – je draagt het lang mee en het levert niks op.

»Ik kan eigenlijk alleen kwaad zijn op mezelf, want conflicten hebben vaak evenveel met jezelf te maken als met de ander. Ik probeer ook altijd de motieven van de tegenpartij te begrijpen, zelfs als die mij een kloot probeert af te trekken. Ik zou misschien iets principiëler en kordater moeten zijn, maar dat lukt me niet.»

HUMO Ben jij een makkelijk mens?

Schoenaerts «Ik vrees van niet. Je moet denken voor je iets doet, zeggen ze, maar bij mij gaat het omgekeerd. Alles pakt toch anders uit dan je het bedoeld had, dus wat heeft het dan voor zin om erover na te denken? Maar achteraf blijf ik wél malen over wat ik gedaan heb, en of dat wel het juiste was. Ontzettend vermoeiend allemaal.

»Soms zou ik liever iemand anders zijn. Of beter: zou ik mezelf voor een maand of vier in de koelkast willen stoppen. En er dan weer uitkomen en merken dat alle redenen om ontevreden te zijn miraculeus verdwenen zijn. Lijkt me zalig.»

HUMO Is al die rusteloze kwetsbaarheid een voorwaarde om kunstenaar te kunnen zijn, denk je?

Schoenaerts «O nee. Je hebt artiesten die de ellende en de complexiteit bewust opzoeken om te beantwoorden aan het romantische idee van de lijdende kunstenaar, maar dat vind ik onzin. Val de wereld niet lastig met getormenteerd gezwets – lang leve Walt Disney! (lacht)

»Hoe lastig het soms ook kan zijn, ik vind het leven een cadeau. Zoals de magic box in de Quick: elke dag zit er een nieuw speelgoedje in. Het ene speeltje is al mooier of leuker dan het andere, en soms wil je iets meteen in de vuilnisbak gooien, maar elke dag wacht er je een nieuwe, veelbelovende verrassing. Da’s toch prachtig?»