Wendy Van Wanten: ‘Natuurlijk ben ik een stoeipoes’

Hoe zou het eigenlijk zijn met Wendy Van Wanten? Eric Goens gaat die vraag vanavond beantwoorden in ‘Het huis’, waar we volgens het persbericht dé echte Wendy leren kennen, ofwel Iris Vandenkerkchove, zoals de zangeres echt heet. Enkele jaren geleden, in de aanloop van het programma ‘Wie wordt de man van Wendy’, sprak ze met Humo over haar 7 Hoofdzonden. Dat interview kan u hier herlezen:

Wij onderbreken deze Humo voor een mededeling van commerciële aard: Wendy Van Wanten (46) zoekt een man. Groot geschapen, gaaf gebit, gevoel voor humor. Kandidaten kunnen zich nog tot juni aan-melden; in het najaar vernemen zij, en met hen de rest van Vlaanderen, wie de ware Jacob wordt in de dertien afleveringen van ‘Wie wordt de man van Wendy?, een gloednieuw datingprogramma op VTM.

In de startaflevering, twee weken geleden, werd de kijker begroet door Wendy Van Wanten als sensuele nimf, verleidelijk zwaaiend met een bloedrode roos. De boodschap - ‘Eenzame glamourqueen zoekt mannelijk gezelschap’ -werd ondersteund door getuigenissen van jeugdvrienden en intimi, frivole archiefbeelden in pikante lingerie en bewonderende blikken van de fans. Maar achter het lustobject, zo kregen we te horen, gaat een verlegen, romantisch meisje schuil dat Iris Vandenkerckhove heet. Iris wil wel graag een man, maar is te bedeesd om er zelf naar op zoek te gaan. En dus stuurt ze haar alter ego Wendy in het strijdperk. Verwarrend? Dat vonden wij ook een beetje.

HUMO Ons eerste idee was: ‘Wie wordt de man van Wendy?’ is één grote reclamespot om Wendy Van Wanten weer in de belangstelling te krijgen.

WENDY VAN WANTEN «Ho! Stop! Wendy Van Wanten is nooit gestopt. Misschien heb jij niet meer zoveel van haar gehoord, maar mijn agenda zit barstensvol: optredens, musicals, revues... Echt, ik heb heel zware jaren achter de rug.»

HUMO In de startaflevering werd ons beloofd dat we de ‘echte’ Iris Vandenkerckhove zouden leren kennen. Maar uiteindelijk zagen we gewoon weer Wendy, met alle dubbelzinnigheden die we van haar kennen.

WENDY (raadselachtig) «Maar hoe zou dat komen? Dat is natuurlijk de vraag. Iris toont een deel van zichzelf dat Wendy doorgaans verborgen houdt. Maar Wendy blijft zich moeien, hé?»

HUMO Om het anders te formuleren: zoek je nu een man voor Wendy of voor Iris?

WENDY «Iris heeft behoefte aan een man, maar ze durft het niet hardop te zeggen. En dus zoekt Wendy in haar plaats, want die durft dat wél.

»Dat is ook een beetje mijn leven. Iris is erg verlegen, maar op het podium wordt ze Wendy, en dan is ze juist heel vrank. Alsof je een masker opzet, terwijl je diep vanbinnen iemand anders bent.»

HUMO Maar als je een man zoekt voor Iris, waarom laat je je in die startaflevering, die toch bedoeld was om kandidaatpartners warm te maken, dan portretteren als Wendy? Trek je zo niet de verkeerde types aan?

WENDY «Kijk, ik ben mijn carrière als zangeres begonnen als Iris, maar ik merkte snel dat ik zo érg moeilijk de aandacht trok. En toen vroeg Jef Rademakers mij voor ‘De Pin-up Club’ en werd de frivole Wendy geboren. ‘Jij weet wel van wanten,’ zei Jef tegen mij, en zo hadden we meteen ook een naam. Vanaf toen ging alles veel vlotter. Zangeres warden was altijd mijn droom geweest, en Wendy hielp mij die droom te verwezenlijken: zij trok de aandacht die Iris nooit kreeg. Wendy is als het ware de commerciële vleugel van Iris.»

HUMO En waar past Iris dan in het plaatje?

WENDY « In de loop der jaren hebben veel mensen mij gevraagd: wie is die Wendy eigenlijk? Wie zit er achter dat personage? Ik heb dat voor mezelf ook allemaal moeten uitzoeken. Zoiets ontdek je niet van vandaag op morgen, daar heb je een beetje tijd voor nodig.

»Toen ik veertig werd, heb ik de balans van mijn leven opgemaakt - elk gezond mens doet dat weleens hé. Toen heb ik beseft: Iris wil ook nog andere dingen dan alleen maar Wendy zijn. Ik wil daar heel duidelijk in zijn: dit programma is voor mij géén spelletje. Ik ben wel degelijk op zoek naar een man.»

HUMO In de startaflevering kwamen we niet zoveel over jou te weten. Alleen dat je nooit de stoeipoes bent geweest die iedereen in je zag.

WENDY (protesteert) «Geen stoeipoes? Dat heb ik nooit gezegd! Misschien wordt dat gesuggereerd in het programma, maar...»

HUMO ...je bent wél een stoeipoes?

IRIS «Ah natuurlijk! En ik hoop van jou hetzelfde.

»Iris en Wendy zijn twee verschillende vrouwen, maar ze liggen dicht bij elkaar. Het zijn zusjes, maar Iris is de oudste: zij bepaalt de grenzen. Al gaat Wendy er af en toe toch weer over.»

HUMO Maar willen Iris en Wendy dan allebei dezelfde man?

WENDY « Dat zou toch wel leuk zijn hé, twee vrouwen voor de prijs van één! (Ondeugend) Maar wélke prijs, dat ga ik niet verklappen, daarvoor zul je moeten kijken!»

Gramschap

HUMO Over naar de 7 Hoofdzonden dan maar. Waar kun jij boos om worden?

WENDY «Om veel te weinig, eigenlijk. Om mensen die mij niet begrijpen, of die vooroordelen tegen mij koesteren. Om onrecht. Om mannen die hun verantwoordelijkheid niet nemen, ook. Maar: mijn boosheid blijft vanbinnen. Op zo’n moment denk ik aan wat mijn mama altijd zei: ‘Spreken is zilver, zwijgen is goud.’»

HUMO Maak je je weleens kwaad over roddels? Want zo zijn er dui-zend-en-één over Wendy Van Wanten...

WENDY (gemaakt verbaasd) «Ah ja? Zoals?»

HUMO Om er maar eentje te noemen: dat je jongste zoon Clément een bastaardje van prins Laurent zou zijn...

WENDY «Is dat een roddel?»

HUMO Is het dan géén roddel? Is het waar?

WENDY (lacht) «De vader van Clément, dat is een onderwerp waar ik niet over praat.

»Ach, roddels: ik kan er wel verdrietig om worden, maar ik heb ermee leren leven. Ik kies ervoor om een publiek figuur te zijn; dan weet je dat die dingen gebeuren.»

HUMO Om er nog eentje te noemen: je zou vroeger als escorte-meisje gewerkt hebben. Op die manier zou je ook met Laurent kennisgemaakt hebben.

WENDY «Je doet wel je best om mij boos te maken, hé! Ik kan alleen maar uit mijne monde zeggen dat dat niet waar is.

»Ik ben niet zo gemakkelijk kwaad te krijgen. Twee jaar geleden heb ik in de musical ‘De kleine zeemeermin’ een boze heks gespeeld. De woede die ik voor die rol uit mezelf moest halen, heeft me dingen geleerd die ik nog niet wist. Bijvoorbeeld dat ik in het echte leven misschien wat vaker emoties moet uiten die ik nu nog opkrop.

»Er is maar één plek waar ik mijn gevoelens de vrije loop laat: aan zee. De zee is mijn klankbord, zéker op verdrietige momenten.»

HUMO Zoals vorig jaar, toen je manager en vriend Danny De Waele overleed aan kanker. Je zat net in de opnames van ‘Sterren op de dansvloer’.

WENDY «Dáár word ik dus wel kwaad om: de vergankelijkheid van de mens. Je naaste verliezen, de slachtoffers in de hele wereld, en de onmacht die je dan voelt. Danny betekende alles voor mij. Zeventien jaar lang hebben we lief en leed gedeeld. En plots valt zo iemand weg (stilte).»

HUMO Het was niet je eerste confrontatie met de dood. Je moeder stierf toen je negentien was.

WENDY «Dat was een enorm zware klap. Ik had een erg nauwe band met mijn moeder, ze begeleidde en stuurde me in alles wat ik deed. En dan is ze er opeens niet meer, en moet je je leven van de grond af opbouwen. Ik begon mij vragen te stellen: wat doe ik hier? Waarom zou ik nog studeren? Heeft het allemaal wel zin, als een mens zo vlug kan worden weggemaaid? Sindsdien vecht ik elke dag tegen de zwartgalligheid - het doemdenken ligt altijd op de loer. Ik moet voortdurend tegen mezelf zeggen: stop, denk niet meer aan de dood!

»Het is wel verbeterd toen ik mijn eerste zoontje kreeg - toen had ik weer een doel in het leven. Ik heb mezelf voor de keuze gesteld: ofwel kap ik ermee, ofwel maak ik er iets van. En dát heb ik gedaan. Omdat ik wilde dat mijn ouders fier op mij zouden zijn, ook al zijn ze er niet meer. Het is een enorm toeval dat ik hier op aarde mijn ding kan doen - mijn mama was al 43 toen ze mij kreeg.»

HUMO Ben je gelovig?

WENDY «Ik ben katholiek opgevoed, compleet met eerste en plechtige communie. Als kind zat ik elke avond op mijn knieën te bidden voor het kruisje dat in de huiskamer boven de kachel hing: laat mij alstublieft de eerste van de klas zijn!’ Dat is me ook gelukt, dus ik was ervan overtuigd dat mijn gebeden verhoord werden. Maar toen mijn moeder doodging, heb ik mijn geloof in God verloren. Ik heb nu mijn eigen goden: mijn moeder, mijn vader en Danny.»

HUMO Is het voor de toekomstige kandidaten van ‘Wie wordt de man van Wendy?’ geen onmogelijke opgave om de leegte te vullen die Danny bij jou heeft achtergelaten?

WENDY «Een vervanger vinden kan niet, en daar ben ik ook niet naar op zoek. We zijn nooit minnaars geweest, maar wat wij hadden was misschien nog beter en mooier. Danny was erbij toen mijn vader stierf: hij heeft hem op zijn sterfbed beloofd dat hij altijd voor mij zou zorgen. En dat heeft hij gedaan, tot zijn laatste dag.»

Hoogmoed

HUMO Vind je het niet een klein beetje hovaardig om via een extreem gehypet tv-programma op zoek te gaan naar wat de meeste andere stervelingen elke dag in hun eentje moeten vinden: een partner?

WENDY «Jij kent mij niet, anders zou je nooit zoiets zeggen. Als Iris ergens binnenkomt, zou ze het liefst onzichtbaar zijn. Ik krimp in elkaar als mensen elkaar aanstoten en fluisteren van: ‘Kijk, daar is ze!’

»Het programma was ook niet mijn idee. Het productiehuis TV-company heeft mij benaderd, nu meer dan een jaar geleden. Danny heeft de onderhandelingen nog gevoerd toen hij al ziek was, en hij heeft het contract kort voor zijn dood afgesloten. Ik doet dit in zijn geest; ik weet dat hij het zo gewild zou hebben.»

HUMO Een citaat van jezelf uit een interview van een paar jaar geleden: ‘In de showbusiness word je geleefd. Pers en publiek maken je heel anders dan je bent en als je dat allemaal gaat geloven, kom je in een gevarenzone terecht. lk ben erin gelopen. Ik ging als het ware met bodyguards naar de Delhaize.’

WENDY «Dat van die bodyguards is misschien wat overdreven, maar ik vond het in die tijd wel leuk om te gaan winkelen (lacht). Het is raar, maar in het begin streef je naar die bekendheid. Ik heb in 1986 meegedaan aan de Baccarabeker, een soort ‘Idool’ avant la lettre. De eerste keer dat ik in de supermarkt werd herkend, begon ik bijna te dansen achter mijn boodschappenkarretje (giechelend): ‘Oh nee! Die mensen weten wie ik ben!’ Daarna ga je dat gevoel opzoeken, en opnieuw, en opnieuw... Het wordt een verslaving.»

HUMO Maar dan kom je in die gevarenzone terecht...

WENDY «... en verlies je het contact met de echte wereld. Toen het nieuwe er eenmaal af was, heb ik ontdekt dat bekendheid ook lastige kantjes heeft. Je staat altijd in de schijnwerpers: je kan niet zomaar even de pauzeknop indrukken omdat je een intiem etentje hebt, of een uitstap met je familie. Ik háátte het om in een vliegtuig of een trein te stappen en altijd weer die blikken te voelen.

»Mijn reactie was vluchten: ik sloot mezelf op. Danny regelde de praktische zaken en schermde mij af van alles wat de rust in mijn cocon zou verstoren. Ik kwam alleen nog buiten als Wendy - Iris was veel te bang om onder de mensen te komen. Ik had minder plankenkoorts als ik op de Night of the Proms moest zingen dan als ik naar een feestje van vrienden moest. Wendy was mijn harnas. Op een podium voelde ik me veilig.»

HUMO Je hebt je privé-leven jarenlang angstvallig afgeschermd. Nu gooi je je liefdesleven te grabbel voor de camera’s. Toch wel een grote ommezwaai.

WENDY «Ik gooi niet mijn héle liefdesleven te grabbel, maar ik ben wel veel opener geworden. Vroeger liet ik thuis nooit vreemden binnen, maar nu heb ik zelfs al meegedaan aan ‘De heren maken de man’, met een camera-ploeg die tot in mijn kleerkast kwam filmen!

»Ik ben. op een leeftijd gekomen dat ik me niet meer zo nodig hoef af te schermen. Ik ben wie ik ben, en dat toon ik nu ook: met mijn kinderen, met mijn verlangens... Het is een openheid van emoties.»

HUMO Eerlijk gezegd vond ik de eerste aflevering iets te gestileerd om echt te zijn, We zien je bijvoorbeeld nooit eens aan de afwas. Het leek een enscenering, een sprookje.

WENDY «Maar mijn leven is ook een sprookje! Daar heb ik keihard voor gewerkt.

»Dat heb ik van mijn moeder: zij deed ook haar best om van mijn leven een sprookje te maken. De pannenkoeken die op de kolenstoof stonden te dampen als ik thuiskwam van school, mijn moeder die de boontjes voor de volgende dag zat schoon te maken... Dat warme nest wil ik ook aan mijn eigen kinderen geven. Mijn oudste zoon zegt trouwens dat hij in een sprookjeswereld is opgegroeid: dat is geen enscenering, zo ben ik echt.

»Ik wil mijn kinderen vooral oprechte gevoelens meegeven. We gaan samen Kerstmis vieren in een blokhut in de wildernis van Finland: waar je niet aan een knop draait om het warm te krijgen; maar waar je echte warmte vindt bij elkaar. Innerlijke rijkdom is belangrijker dan materieel bezit.»

HUMO Maar het is toch leuk om er warmpjes in te zitten?

IRIS (kregelig) «Ik heb gewerkt voor wat ik heb. Ik ben met niks begonnen.»

Gulzigheid

HUMO Ben je gulzig naar applaus en aandacht?

WENDY «Het zou wel raar zijn als ik zou zeggen van niet, hé. Van jongs af aan ben ik een aandachttrekkertje geweest - dat zie ik nu ook terug in Clément. Aandacht geeft me een goed gevoel, een soort van bevestiging: ik besta! Kijk dan toch! Zie mij graag!

»Als kind had ik maar één grote droom, en dat was zingen, zingen, zingen. Daarom ben ik Wendy Van Wanten geworden: om die droom waar te maken.»

HUMO Je boezemvriend Johan vertelt in de uitzending dat hij zich soms ergert aan Wendy. ‘Als ik gezellig met Iris op restaurant zit, hoeft één iemand haar maar te herkennen en hups, ze verandert in Wendy met haar accent en haar eeuwige -tje. De avond is om zeep, weet ik dan.’ Besef je dat van jezelf?

IRIS «Tja, dat is waarschijnlijk toch die angst om Iris te zijn. Mensen zijn nu eenmaal gewend aan Wendy, ze spreken mij ook zo aan. Misschien zal dat nu veranderen.»

HUMO Waarom zou dat nu veranderen?

WENDY «Omdat jij zegt dat Iris meer naar buiten treedt.»

HUMO Ik meende uit het programma af te leiden dat jij dat zelf wilde.

WENDY «Ik heb nooit gezegd dat ik weer als Iris naar buiten zou treden! Wendy is voor mij commercieel altijd heel gunstgevend geweest. Ik zou toch stom zijn om in mijn eigen voet te schieten?

»Voor deze éne keer wil ik een antwoord geven op de vraag: ‘Hoe zit dat nu? Wie gaat er schuil achter Wendy Van Wanten?’ Omdat ik vind dat een toekomstige partner dat moet weten. Maar ik ben niet van plan om voortaan als Iris door het leven te gaan. Dat gaat niet. Daar ben ik veel te verlegen voor.»

Traagheid

HUMO Je vertelde daarstraks dat je als kind altijd de eerste van de klas wilde zijn. Werkte je daar hard voor?

WENDY «Ik moést wel. Mijn zus, die twaalf jaar ouder was, zag daar streng op toe. Ze was zelf ook altijd de eerste van de klas geweest, en dus moest het nakomertje dat ook maar zijn. Ik heb Latijn-wetenschappen gedaan, en omdat ik mijn zus in alles nadeed, wilde ik daarna medisch secretariaat gaan studeren. Maar toen ben ik dus een heel andere richting ingeslagen.»

HUMO Ja, hoe is dat zo gekomen?

WENDY «Door mijn vader. Die had al heel snel door dat ik droomde van een carrière in de muziek. Maar het waren andere tijden: theaterscholen waren nog niet zo populair als nu, en zelfs fotomodel worden lag niet voor de hand - Claudia Schiffer was zo’n beetje de eerste.

»Op een dag stond er een advertentie in de krant van een New Yorks modellenbureau dat in Europa meisjes zocht. Mijn vader - die bij de politie zat en altijd heel streng voor mij was - heeft me daar toen zelf heen gebracht. Hij had dat bureau eerst wel grondig doorgelicht, want hij wilde zijn dochter niet in een wild avontuur storten. Hij hield me ook constant in de gaten, en gaf me logboeken om mijn administratie bij te houden. Ik heb acht jaar als model meegedraaid - onder zijn toezicht.»

Hebzucht

HUMO Je bent niet echt van rijke komaf.

WENDY «Nee, mijn moeder was huisvrouw. Maar ik had alles om gezond en wel op te groeien, hoor.»

HUMO Is geld belangrijk voor jou?

WENDY «Om het met een ongelooflijk cliché te zeggen: ‘t is leuk dat je het hebt.

»Ik ben heel berekend als het om financiën gaat, vooral voor mijn kinderen. Ik ben blij dat ik voor mijn jongste zoon stiften en een computer kan kopen, en dat ik voor Clément en Dylan een spaarpotje kan aanleggen. Ik heb ook een huisje gebouwd waar ze later van kunnen genieten. Ze mogen niks tekortkomen.»

HUMO Wat is belangrijker in je keuze van een partner: humor of geld?

WENDY «Humor is héééél belangrijk. (Lacht) En je kan er veel geld mee verdienen. Kijk maar naar mij: de humor van Wendy heeft me toch ook geen windeieren gelegd?»

Jaloezie

HUMO Ben je weleens het slachtoffer van afgunst?

WENDY «Ach, het is gemakkelijk om met Wendy Van Wanten te lachen, hé. Ik hoor al die opmerkingen niet eens meer. Ik zal je één ding zeggen: Wendy Van Wanten was een pionier. Ik was de eerste die met erotisch getinte humor op televisie kwam. Kijk maar naar ‘De rechtvaardige rechters’: ze doen mij allemaal na. Wie heeft al die dubbelzinnigheden uitgevonden? Wendy Van Wanten toch?

»Ik herinner me nog mijn allereerste optreden als Wendy op de Vlaamse televisie (‘De Pin-up Club’ liep op de Nederlandse tv, red.). Ze hadden me gevraagd om in de ‘Steek-er-wat-van-op-show’ met Emiel Goelen de ondeugende stoeipoes te spelen. Die act was toen heel gewaagd voor de openbare omroep. Elke keer als ik een pikante opmerking maak-e, kreeg Emieltje een rooie kop (lacht).»

HUMO Had je als stoeipoes-van-de-Pin-up-Club geen last van jaloerse vrouwen?

WENDY «De gemeenste kritiek kwam van de feministen: die vonden Wendy Van Wanten een schandvlek op de eerbaarheid van de vrouw. Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de sympathie van al die andere kijkers. Ik zal je zeggen: het waren vooral vrouwen die me om een handtekening kwamen vragen. Voor hun man.»

Onkuisheid

HUMO Word je snel verliefd?

WENDY « Nee.»

HUMO Hoe zat dat nu met je danspartner Aerjen Mooijweer in ‘Sterren op de dansvloer’? In TV-gids was je ‘een beetje verliefd’, in een ander blad ontkende je dat in alle toonaarden.

WENDY «Tja, daar heb ik wel een uitleg voor. Als je danst, werp je verliefde blikken naar elkaar, anders komt het niet over. Lijfelijk contact was er natuurlijk ook - in een tango kan je elkaar moeilijk niet aanraken. En Aerjen hád een mooi snoetje. Misschien was er wel een vorm van verliefdheid, maar we hebben niets met elkaar gehad. Hij valt nu eenmaal niet op vrouwen: weinig aan te doen.»

HUMO In de startaflevering van ‘Wie wordt de man van Wendy?’ maken we kennis met de zogenaamde ‘andere kant’ van Wendy - of misschien wel van Iris. Ben jij dat écht? Braaf? ‘Een beetje preuts’?

WENDY «’Een beetje preuts’, dat heeft Willy Sommers over mij gezegd. Die was er eens bij toen ik me moest omkleden voor een optreden in een grote tent. Danny had toen een handdoek voor mijn lichaam gehouden, tegen de nieuwsgierige blikken van al die mannen die me met open mond stonden aan te staren. Is dat zo raar? Zou jij zomaar floeps je bh uittrekken en je borsten voor een volle zaal showen?»

HUMO Tja, dat vertelde Willy Sommers er niet bij. Maar klopte dat portret van jou voor de rest een beetje? De verhalen over je liefdesleven bijvoorbeeld...

WENDY «Zo is het precies gegaan. Ik ben met mijn eerste vriendje getrouwd toen ik twintig was. Hij was mijn jeugdliefde - we waren samen sinds mijn veertiende - en ik was vastbesloten om voor altijd bij hem te blijven. We zijn twaalf jaar samen gebleven, we hebben een zoon gekregen, maar toen Dylan vijf jaar werd, zijn we elk onze eigen weg gegaan.»

HUMO Je doet nog altijd geheimzinnig over de man met wie je daarna een nieuwe relatie bent begonnen.

WENDY «Zeven jaar heeft die relatie geduurd, en op het eind was ik compleet leeggezogen. Ik cijferde mezelf compleet weg, ik bleef altijd maar geven zonder dat ik er iets voor terugkreeg.

»Ik ben daar heel, heel ziek van geweest, maar ik heb mezelf uit die diepe put gehesen, en ik ben er sterker uitgekomen. Als ik ooit een boek schrijf, zal het daarover gaan. Ik weet nu dat je jezelf in de liefde totaal kan verliezen, hoe sterk je ook bent.»

HUMO Ga je in dat boek dan eindelijk eens vertellen wie die geheimzinnige minnaar was?

WENDY (lachje) « Wie weet.»

HUMO Wat voor man hoop je nu eigenlijk voor Iris te vinden? Ik weet al dat hij een mooi gebit moet hebben, en liefst groter is dan jouw 1 meter 76. Wat nog meer?

WENDY «Het zou al heel mooi zijn als ik iemand naast me had met wie ik de gewone dingen des levens kan delen, zonder dat ik te afhankelijk van hem ben.

»Sinds de dood van Danny besef ik dat ik het in m’n eentje ook wel aankan. In het begin raakte ik in paniek als ik zelf mijn papieren moest bijhouden, maar ik had geen keus. Daardoor ben ik gaan inzien dat het niet gezond is om zo op een ander te steunen: je verliest toch altijd een stuk van jezelf. Als kind was ik totaal afhankelijk van mijn moeder, later hield Danny mijn leven in handen. Nu moet ik het zelf doen. En zo is het goed.»

HUMO Er zaten een paar mannen in de uitzending van wie ik me spontaan afvroeg: zou dat geen goeie kandidaat zijn? Zou dat geen goeie papa voor Clément zijn?

WENDY « Ah... Wie?»

HUMO Neem nu die Johnny Logan, met wie je destijds nog hebt getoerd. Stevig gebit, hoog teddybeergehalte, én drie keer het Eurovisiesongfestival gewonnen!

WENDY «Ik heb destijds een nummer met Johnny Logan opgenomen, ‘Don’t Like You But I Love You’, maar ik héb hem al heel lang niet meer gesproken. Hij was laatst in België voor Eurosong, maar toen heb ik hem alleen op televisie gezien. We zijn niet eens gaan eten.»

HUMO En, wat denk je? Kanshebber?

WENDY «Misschien schrijft hij zich wel in, wie weet (giechelt).»

(Verschenen op 26 april 2006)