Wim Willaert: ‘Hoe ouder ik word, hoe langer de vrijpartijen kunnen duren’

Vanavond is Wim Willaert de eerste gast van Jani en Otto-Jan in het nieuwe seizoen van ‘Viva la Feta’. Enkele jaren geleden sprak hij met Humo over zijn Hemel & Hel. Lees hier het interview.

Als u het nog niet eerder had vernomen, weet u het nu: wegens een uitermate succesvol eerste seizoen krijgt de puike tragikomische reeks ‘Eigen kweek’ een tweede en zelfs een derde seizoen. Een uitstekend excuus om het aloude West-Vlaamse gezegde ‘one cannot put one’s nose into andermans menage’ voor één keer te laten varen, en ‘Eigen kweek’-ster Wim Willaert (°Nieuwpoort, 1967) een talloor full of questions voor te schotelen. Tussen Gemel en Gel!

WIM WILLAERT «De hemel op aarde, voor mij is dat rustig in mijn tuintje zitten met mijn vrouw en mijn kinderen, en simpelweg genieten van het zonnetje. ’t Is eigenlijk gek dat je dat zo weinig mensen ziet doen: ze komen enkel in hun tuin als de haag gesnoeid of het gras gemaaid moet worden, en eventueel als er eens bezoek is. Spijtig, want er is toch niks leukers dan heelder dagen in je hof zitten: wat babbelen, wat drinken, een boekje lezen. Ja, man!»

HUMO Wat lees je zoal in je tuin?

WILLAERT «Het laatste dat ik gelezen heb, was ‘Zomerhuis met zwembad’ van Herman Koch. Wat een boek! ’t Gaat over keizware onderwerpen, maar in het begin is het nog grappig. Zo is er bijvoorbeeld een dokter die beschrijft hoe hij zijn walging voor rectale onderzoeken overwint: hij stelt zich voor dat hij op een doorregende dag het sleuteltje van zijn fiets aan het zoeken is in de modder van een voetbalveld – enfin, je begrijpt het (lacht). Maar plots slaat dat verhaal dan om: het werd allemaal zo wrang dat ik de laatste twintig pagina’s nog altijd niet heb durven lezen – ik heb het boek dichtgeklapt wegens acuut angstzweet. Maar een ongelooflijk knappe schrijver hoor, Herman Koch.»

HUMO Wat bezorgt jou geestelijk genot?

WILLAERT «Eigenlijk alles wat je zou kunnen klasseren onder de noemer ‘jongens en wetenschap’. Ik weet graag van alles iets, en van niets alles. Zo ken ik de naam van alle insecten die in mijn tuin zitten, en kan ik alle wolken benoemen. En op mijn wc heb ik altijd vogelboeken liggen, en oude wetenschaps- en geschiedenisboeken. Zo ligt er nu een boek dat ‘Uitvindingen’ heet, en dat ik bij De Slegte heb gekocht. ’t Zag er nogal mottig uit, maar het was weinig geld voor veel papier, dus ik dacht: ‘Kom, ik neem het mee.’ Ik ben het dan beginnen te lezen: het bleek geschreven te zijn door een historicus die zo ongeveer de hele wereldgeschiedenis vertelt aan de hand van grote uitvindingen – een heel andere invalshoek dan normaal. Dan lees je bijvoorbeeld dat de Chinezen vóór het jaar 800 al boten van bamboe hadden die zo groot waren als de vliegdekschepen van vandaag. Ja, mán!»

HUMO Wat is je culinaire top?

WILLAERT «Morgenvroeg word ik gefusilleerd, en ik krijg nog één galgenmaal, is het dat wat je bedoelt? Geef mij dan maar mosselen met een lichte roquefort-saus, geserveerd met een portie frietjes en veel te veel witte wijn. Dat zie ik vree zitten.»

HUMO Ik had vaag gehoopt dat je shit of mouse zou zeggen.

WILLAERT «Ha! Ik maak dat voor mijn kinderen, hè, boterhammen met muizenstrontjes. Mijn truc is om er veel boter op te doen, en ze dan dicht te klappen en met inzet van al mijn gewicht zo plat te duwen als ik maar kan. Dan zijn ze à point: lekker, hoor.»

HUMO Drink je graag?

WILLAERT «O ja, heel graag. Weet je, op de middelbare school heb ik de ongelooflijke chance gehad dat mijn twee beste vrienden de zonen waren van een dokter, die een plaatje aan zijn muur had hangen: ‘Comme le médecin, bois du vin’. Die man was zot van wijn, en om de zoveel tijd kocht hij samen met een paar collega’s een palet dure topwijnen. Hij nam altijd een paar dozen voor zichzelf en liet de overige dozen twee jaar staan, om ze dan verder te verkopen – één of twee keer hebben ze zelfs aan Sotheby’s een fles wijn kunnen verkopen. Ze maakten daar winst op van hier tot in Tokio, en wat deden ze met die winst? Weer nieuwe paletten kopen, ah ja! Als zestienjarige heb ik dus Pétrus gedronken, en Châteauneuf-du-Pape, en Rothschild, zonder goed te beseffen hoe exclusief die wijnen waren. Sindsdien heb ik de smaak van wijn wel te pakken, moet ik zeggen. En van pintjes ook, natuurlijk: die heb ik altijd graag gedronken.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

WILLAERT «Welja, seks natuurlijk. Dat is toch voor iedereen zo? En het goeie is: hoe ouder je wordt, hoe leuker het is. Op je achttiende heb je zo’n ding tussen je benen hangen dat absoluut ergens ín moet, zodat dat zaad erúít kan. Maar met het ouder worden, wordt die nood minder prangend, waardoor je vrijpartijen uren kunnen duren.»

HUMO Proficiat.

WILLAERT (lacht) «Ja, merci.»

HUMO Wanneer in je leven was je het ongelukkigst?

WILLAERT «Toen ik na de middelbare school niet wist wat gedaan, en dan maar rechten ben gaan studeren in Gent. Enfin, van studeren kwam niet veel in huis: ik verbraste al mijn centen, en ik ging in cafés werken om de putten te dempen. En toen ik voor de tweede keer voor mijn examens van de eerste kandidatuur zat te blokken, is een goeie vriend langsgekomen. Hij zag me daar zo zitten, en hij zei: ‘Ga toch naar de toneelschool: dan hoef je niet meer te studeren.’ Ik zeg: ‘Ha, maar dát is een goed idee!’ Ik heb mijn boeken dichtgeklapt en ben gestopt met studeren, en het jaar daarop ben ik aan de toneelschool begonnen. Nooit spijt van gehad.

»Ik ben heel trots op de weg die ik sindsdien afgelegd heb – in mijn acteercarrière heb ik hoop en al twee dingen gedaan waar ik beschaamd voor ben. Mijn succes is al die jaren wel eerder bescheiden geweest; ’t is eigenlijk maar door ‘Eigen kweek’ dat ik plots een soort van ster aan het firmament ben geworden (lacht).»

HUMO Wat zijn je eigen favorieten op televisie?

WILLAERT «Weet je, ik heb eens een heel mooie stoof gekregen van mijn ouders, en die stoof stond naast de televisie. Na een tijdje begon ik door te krijgen dat ik niet meer naar die televisie zat te kijken, maar naar de vlammetjes van die stoof. Zo boeiend vind ik de meeste televisieprogramma’s dus. Natuurlijk, er zijn ook dingen die beklijven. Af en toe passeert er een vree goeie film, zoals ‘Les géants’ van Bouli Lanners. En op de Vlaamse televisie ben ik benieuwd naar elke nieuwe reeks, want ik vind de evolutie van de jongste jaren enorm bemoedigend. ‘Quiz Me Quick’ was uitstekend, en ook die serie van Mathias Sercu, hoe heet ze weer?»

HUMO ‘Marsman’.

WILLAERT «O ja, geweldig! Eindelijk ook eens wat andere acteurs dan de gebruikelijke gezichten.

»Volgens mij hebben wij een enorm potentieel in België: als we zo doorgaan, dan zullen onze tv-reeksen een naam krijgen zoals de Deense krimi’s. Wij maken tegenwoordig series die ze nergens anders kunnen maken: niet in Frankrijk, niet in Duitsland, niet in Nederland, niet in Engeland. Die absurde levensinstelling die de Belg zo typeert, die kennen ze daar niet, hè? Ik heb momenteel opnames voor ‘Bevergem’, een reeks rond Freddy De Vadder (komisch personage van Bart Vanneste, red.): wel, ik heb zoiets nog nooit gezien op tv. Maar er worden ook nog altijd sléchte reeksen gemaakt in Vlaanderen, zo van die toestanden die me doen terugdenken aan ‘Beschuldigde, sta op’ van toen ik acht jaar was: één en al houterigheid, en met een taalgebruik dat in het echte leven niet bestaat. ’t Is daarom dat we zo gevochten hebben om het West-Vlaams in ‘Eigen kweek’ goedgekeurd te krijgen door de VRT. Ik vind: wil je een geloofwaardig personage uit West-Vlaanderen neerzetten, dan moet je toch West-Vlaams spreken? En ik hoop dat in de rest van Vlaanderen die frank nu ook stilaan valt. Ik zou het graag zien gebeuren dat de Limburgers een keer met hún ‘Eigen kweek’ komen aanzetten: ik wil ook weleens ondertitels moeten lezen omdat ik het dialect niet helemaal begrijp.»

HUMO Er rest ons nog één vraag, Wim.

WILLAERT «Och, godverdomme ja, de favoriete onenightstand zeker. Serieus, ik vind dat een moeilijke vraag. En weet je waarom? Omdat de keus zo groot is. Ken je het verschil tussen een donjuan en een casanova? Een donjuan loopt achter zijn piet aan, een casanova aanbidt vrouwen. Ik ben meer een casanova: ik zie alle vrouwen graag.

»Maar ik zal je zeggen: vorig jaar, hier in de Vooruit in Gent, werd er een bal georganiseerd van de universiteit. Een goeie vriend van me is professor biologie, en hij zei: ‘Kom een keer af.’ Ik ben gegaan, en toen het bal al een tijdje bezig was, ben ik met een vrouw beginnen te dansen van een jaar of 65. En ik zweer het je: mocht het leeftijdsverschil niet zo groot geweest zijn, het zou een onenightstand geworden zijn. Hoe wij dansten, dat was ongeloof-lijk! Ik heb dus vree veel zin om een mooie, oude vrouw te noemen.»

HUMO Doen.

WILLAERT «Maria Callas. Op de leeftijd die ze nu zou hebben, als het even kan. (90, red.) Wat een kat van een vrouw, man!»

HUMO En in Vlaanderen?

WILLAERT«Ha ja, in Vlaanderen... Awel, ik ga niet zeggen wie, maar ik heb het wel voor één van die twee wijven van Kenji Minogue. ’t Moeten ook weer niet per se ouwe meekes zijn, hè.»