(Verschenen in Humo 3661 op 17 november 2009)
Lieke (41): 'Mijn blije gezicht'
Lieke (41) wacht me op voor de kerk van Lede. Het is fris en ze staat te bibberen in haar dikke jas. Ik krijg een hand: alsof je een ziek vogeltje oppakt. Als ze even later tegenover me zit, in een warm en rumoerig café, beeft ze nog steeds. Ze is erg nerveus, zegt ze: 'Nu ik niet meer mag braken, kan ik de spanning niet meer de baas.'
Lieke «Ik heb een moeilijke jeugd gehad. Mijn moeder was als kind mishandeld en leed aan depressies; ze heeft meer dan eens zelfmoord proberen te plegen. Wij kinderen wilden haar niet belasten, en zo heb ik geleerd om mijn gevoelens voor mezelf te houden: horen, zien en zwijgen.
