Blokken voor de examens, beste kindertjes, is een verspilling van tijd en energie. Gelukkig zijn er andere mogelijkheden om aan een diploma te geraken. De populairste zijn: spieken, omkoperij en het chanteren van docenten. Maar ook deze technieken vergen heel voorbereidend werk. Daarom zeg ik u: stop met dat gedoe!
In het beroepsleven heb je helemaal geen diploma nodig. Een jaar of tien geleden heb ik dit voor het eerst afdoend be-wezen. Mijn huis stond op instorten, en het toeval wou dat het zich vlakbij een technische school bevond. Ik solliciteerde voor een baan als leraar renovatie. De praktijklessen gaf ik in mijn woning, die daar niet slechter van werd. Nooit heeft de directie naar mijn diploma gevraagd. Om de materiaalkosten te dekken verpatste ik delen van de school. Pas toen ik de turnzaal verkocht aan een traiteur die wou uitbreiden, rook de directie onraad. ‘Neeneenee, dat is een gaslek,’ zei ik prompt. Van de aldus ontstane verwarring maakte ik dankbaar gebruik om te ontsnappen. Vervolgens ging ik aan de slag als ingenieur bij Bayer. Ook hier hoefde ik geen diploma te tonen. Ik vertelde dat ik bezig was aan een revolutionaire uitvinding en dat ik die thuis in alle stilte wou voltooien. Zes maanden later kwam een hoge pief helemaal uit Duitsland om te kijken hoe het ermee stond.
Ik zette hem een cocktail voor, gemaakt naar volgend recept:
1/3 tequila (mag ook goedkope jenever zijn)
1/3 bleekwater
1/3 terpentijn
1 soeplepel suiker
1 wolkje Cif (liefst Cif Citroen)
Drie cocktails en een halfuur later huilde de mof om aspirine. Daarbij riep hij iets van de volgende strekking: ‘Mein Kopf is wie durchbohrt von zehntausend hochwertige Bohrmaschinen von Wolf Gerdte, Bosch, und einige von Block und Decker!’ ‘Beste hoge pief,’ zei ik, ‘deel deze cocktails op alle straathoeken uit en de omzet van uw pillen zal vermiljoenvoudigen.’ De industrieel was onder de indruk: hij viel in zwijm. Ik legde hem zorgzaam in mijn voortuin.
Toen hij drie dagen later bijkwam, belde hij nog aan om allerhartelijkst afscheid te nemen. Hij was er helemaal bovenop: hij lachte voortdurend en tsjilpte vrolijk naar de auto’s terwijl hij op handen en voeten de straat uit kroop. Het uitvindersbestaan had geestelijk heel wat van mij gevergd. Het was weer tijd voor iets anders.
Ik toog naar het Wereldnatuurfonds en zei dat ik per ongeluk een bedreigde diersoort had ingeslikt. ‘Welke diersoort?’ wou men weten. ‘Wat is dat voor een stomme vraag!’ riep ik uit. ‘Ik heb die beesten natuurlijk niet eerst bekeken, anders had ik ze nooit per ongeluk ingeslikt!’
Daarop werd mijn aanvraag om subsidie goedgekeurd. Sindsdien ben ik een officieel erkend natuurreservaat. Groepen kunnen mij op aanvraag komen bezoeken.
