‘Dat coronavirus is een beetje vervelend, maar: vroeger was de verveling véél vervelender!’

Wie is extra vatbaar voor het coronavirus? We wisten al dat suikerzieken, Italianen, hoogbejaarden en kattenliefhebbers maar beter kwistig zijn met de ontsmettende handgel. De voorbije week werd het lijstje weer wat langer: ook als je bloedgroep A hebt, langer bent dan 1 meter 90 of treurt om het heengaan van Little Richard, loop je extra risico. Het wordt allemaal een beetje ingewikkeld. Gelukkig zijn er mannen van de wetenschap die ons wegwijs kunnen maken in dit kluwenrijke bos waar een jonge kat haar bomen niet in terugvindt.

DR. KOEN DE ZEULDER «Ik verdien af en toe wat bij in een tehuis voor welgestelde oudjes, en daar zijn er heel wat gesneuveld. Vooral in de week na het overlijden van Little Richard vielen er heel wat slachtoffers.»

HUMO Hoe valt dat te verklaren?

DE ZEULDER «Heel eenvoudig: fans willen hun idolen imiteren. Als die Little Richard doodvalt, dan willen ze ook meteen het tijdelijke voor het eeuwige inruilen, zonder extra transportkosten. Ik heb het voor mijn ogen zien gebeuren: zo'n oudje kreeg de soep opgelepeld, mompelde iets als 'truttenfrutsel' en liet het hoofd wenend in het bord vallen, om aldus de verdrinkingsdood te sterven.»

HUMO Bedoelt u niet 'Tutti Frutti', zoals in de grote hit van de overleden rocker?

DE ZEULDER «Uiteraard, maar je gaat een stervende toch niet corrigeren tijdens zijn laatste ademtocht?»

HUMO Waarom hebben zoveel oudjes warme gevoelens voor Little Richard?

DE ZEULDER «Dat is de vloek van de nostalgie! Heel wat bejaarden vervelen zich in onze zorginstellingen. En wat ik vaak moet horen in gesprekken, is: vroeger was de verveling veel vervelender. Ja dokter, zuchten ze dan, in de jaren 70 kon een tiener zich pas écht vervelen! Uren fietsen op een rammelend rijwiel naar een plek waarvan je vooraf al wist dat er niks te beleven was, en dan weer terug naar huis. Door de grauwe regen. Dan zat je daar op de sofa wat naar een landschapje vol perspectieffouten te kijken, geschilderd door een talentloze nonkel, en ondertussen weerklonk een belegen hit van die waardeloze Little Richard op de radio. Dat waren nog eens tijden!

»Veel van onze bewoners zijn zich levenslang blijven vervelen. Ze kregen tussendoor al eens een kind, of er werd een kerstfeest gevierd, dat wel. Maar ook zulke wederkerende gebeurtenissen gingen al gauw vervelen. Maar ja, vroeger was de verveling blijkbaar aangenamer.»

HUMO Wat maakte die verveling dan aangenamer?

DE ZEULDER «Volgens mij is het grote verschil dat bij die verveling vervelende muziek hoorde: Bob Dylan, Roxy Music, reggae... Dat soort slopende ellende. Het levensmotto van die knarren is: vroeger was het slechter, maar op een betere manier dan nu.»

HUMO Dat begrijp ik niet helemaal.

DE ZEULDER «Ik ook niet, maar zo redeneren die oudjes nu eenmaal. Regen was natter, stront rook smeriger, mislukkingen waren faliekanter en de meeste vrouwen hadden een snor. Ook jonge meisjes, vanaf hun zes- of zeventiende: dons op de bovenlip, en niet weinig!»

HUMO Was dat echt zo?

DE ZEULDER «Als je naar oude foto's kijkt, zie je daar weinig of geen bewijzen voor. Maar zo'n bejaarde roept dan: nogal wiedes, die lieten zich uit schaamte nooit fotograferen! Om problemen met de bloeddruk te vermijden, zeg je dan: ja hoor, natuurlijk, allemaal een snor. En dan kunnen ze daarna tegen hun kleinkinderen tieren: en álle mokkels hadden een snor, vraag het maar aan de dokter, die heeft mij gelijk gegeven!

»Voor die tieners kwam die corona als een zegen, dan bleven ze een tijdje gespaard van opa's snorrengezeur.»

HUMO Slotvraagje: waar ging dit gesprek eigenlijk over?

DE ZEULDER «Dat is moeilijk in één zin samen te vatten. Eigenlijk was het richtingloos geouwehoer, zoals de meeste gesprekken. Je kunt het natuurlijk altijd aan een Dylan-kenner of zo voorleggen, en die zal dan roepen dat die verveling refereerde aan Gerard Reve, die een baanbrekend boek over dat thema heeft geschreven, een werkje dat je alleen geeuwend kreeg uitgelezen. Die man heeft dat trouwens enkel en alleen uit verveling geschreven. Maar om het gesprek even terug te voeren naar dit gesprek: als je vervelende vragen stelt, dan mag het je niet verbazen dat de antwoorden navenant zijn.»