columndr. De Zeulder
De nieuwste trend in hondenland: ‘Honderd is een hondennaam uit de duizend!’
Je ziet ze weleens lopen en je herkent ze meteen: de afhangende schouders, de doffe blik en het trillende, door een tranenvloed al half tot papier-maché verweekte mondmasker. Het zijn mensen die iets te verwerken hebben, en dat iets valt meestal onder de noemer leed. Je zou die medemensen een schouderklopje willen geven, of ze in het voorbijgaan een opbeurend woord toeroepen: ‘Het leven is mooi, hoor!’ of ‘Alles komt wel een keertje goed!’ en eventueel ook iets over een nabije ster die achter het wolkendek schijnt. Maar dat brengt allemaal weinig boter aan de dijk, of hoe zeg je dat? Misschien is het beter ze gewoon empathisch de weg te wijzen naar een plaatselijke therapeut.
DR. KOEN DE ZEULDER «Je moet daar voorzichtig mee zijn. Dragen ze oortjes? Dan lopen ze misschien naar Blackstar te luisteren. Of ze zijn net een gezellig café gepasseerd waar ze niet binnen mogen, omdat ze niet gevaccineerd zijn.»
HUMO En daarvoor kun je niet in therapie?
DE ZEULDER «Dat kan, ik heb al dergelijke gevallen over de vloer gehad. Zo was er een kerel, we zullen hem Bert noemen, die zich niet wilde laten vaccineren omdat hij, zo bleek na tien sessies, als kind had meegemaakt dat zijn hondje werd overreden door een vrachtwagen.»
HUMO En werd hij daarom antivaxer?
DE ZEULDER «Het beestje werd verpletterd door een handelaar in diepvriesproducten, met net zo’n vrachtwagen als die waarmee vaccins worden vervoerd. Bert was dat al lang vergeten, maar ik heb die herinneringen uit hun sluimerstand gehaald.»
HUMO Hoe kun je zo’n dramatische gebeurtenis vergeten?
DE ZEULDER «De menselijke geest zit raar in elkaar. Die man was zelfs vergeten dat hij ooit een hondje had gehad, pure verdringing natuurlijk. Hij heeft aan zijn bejaarde vader gevraagd of die zich de naam van dat beest nog kon herinneren, maar die ouwe wist van niks. ‘Ik denk niet dat wij ooit een hond in huis hebben gehad,’ was het antwoord. Die vader was dus ook getraumatiseerd. Maar goed, ik heb dat allemaal weten op te lossen.»
HUMO En heeft Bert zich intussen laten vaccineren?
DE ZEULDER «Nee, want hij wilde eerst dat verdriet verwerken. Hij heeft een ingetogen herdenkingsmoment georganiseerd voor die naamloze hond waarvan niemand zich iets kon herinneren. Dat werd allemaal gefilmd door enkele jonge neefjes en nichtjes: de toespraak, de stilte, de lege put in de achtertuin, de bloemen, het kauwspeeltje, de onaangevreten bak hondenvoer en de muziek... Het was heel aangrijpend. En dan moest het emotionele hoogtepunt nog komen, en daar had ik iets mee te maken.»
HUMO U maakt mij benieuwd!
DE ZEULDER «Je kunt zo’n beest toch niet naamloos begraven? Het is al afwezig, en dan ook nog eens anoniem. Maar welke naam geef je dat beest? Ik heb tegen Bert gezegd: ‘Een schitterende, duidelijke en originele naam voor een hond is... Honderd!’»
HUMO Honderd?
DE ZEULDER «Ja! Honderd de hond! Je kunt dat eventueel spellen als Hondert, naar analogie met Govert en Evert en Lambert, wat ook allemaal fraaie namen zijn. Maar Bert besefte dat Honderd niet te overtreffen viel, en hij was erg opgelucht dat hij zijn trouwe vriend eindelijk een naam kon geven. En wat voor één! Honderd is namelijk geen getal van niks. Bert was overdonderd door dat prachtige Honderd, wat niemand verwondert, misokyne types uitgezonderd.»
HUMO Wat is misokynie?
DE ZEULDER «Ziekelijke hondenhaat. Wie daaraan lijdt, kan het natuurlijk niet verkroppen dat een verwenst dier zo’n prachtige naam mag dragen. En die sukkels zullen het nog moeilijk krijgen, want Honderd wordt een succes, dat hoor ik toch in kringen van hondenliefhebbers. Over een jaar of wat zullen er honderden Honderden rondlopen, want Honderd is een hondennaam uit de duizend.»
