De viroloog liegt: de coronacomplotten van Marc Van Ranst

Marc is van Bornem, niet van Ranst. En dat blijkt niet het enige leugentje om bestwil van de gevierde viroloog. Verschillende bronnen bevestigen aan Humo dat Van Ranst lang niet zo onkreukbaar is als zijn pullovers. De held van Vlaanderen bezondigde zich aan heel uiteenlopende manoeuvres, met één rode draad: de coronacrisis werd, toen het gevaar voor de volksgezondheid al lang geweken was, kunstmatig in leven gehouden door een nietsontziende opportunist.

1 HET PULLOVERPLAN

'Er is een exclusiviteitscontract afgesloten, ja,' zegt Trui Van Aalst, uitbaatster van boetiek Het Blauwe Blazertje in Lier. 'Tot voor kort kocht Marc al zijn kleren bij de Zeeman, maar daar kreeg hij niets van respect. De plannen liggen er al klaar: zodra de winkels weer open mogen, verdúbbelen ze er de prijzen van hun truien. Ze weten ook dat de bevolking dan massaal Van Ranst-pullovers zal hamsteren. Maar denk je dat ze Marc al bedankt hebben? Of dat hij zelfs maar een kleine korting krijgt? Teute Zjéraar! De volle prijs zal hij betalen.'

En dus belde Trui Marc Van Ranst. 'Het is niet makkelijk om als boetiek stand te houden tegen de grote ketens. Zeker omdat we in Het Blauwe Blazertje vasthouden aan het eerder klassieke aanbod - bij ons geen crop tops, onesies en broekpakken met luipaardprint. Ik begreep al snel dat Marc onze enige kans op redding was. Hij moest ervoor zorgen dat hij lang genoeg op tv zou verschijnen in die knappe pullovers van 'm. Terwijl die immens populair werden, hadden wij de kans om onze exclusieve Van Ranst-lijn te ontwerpen. Die zal alleen in Het Blauwe Blazertje te koop zijn en actief gepromoot worden door Marc. In ruil mag hij hier levenslang gratis winkelen.' Trots toont Trui de pullovers. 'Geel, groen, oranje, rood, blauw: voor elk wat wils. We zijn er helemaal klaar voor, dus gisteren heb ik Marc gebeld: hij mag de lockdown opheffen.'

2 DE WRAAK VAN RANST

Niets menselijks is Marc Van Ranst vreemd, weet Mark Van Ranst - géén familie. 'Hij is best ijdel, en dus vindt hij het jammer dat hij nog nergens tot ereburger is benoemd. Niet in Boom, waar hij opgegroeid is, en niet in Willebroek, waar hij woont. En als je de lijst bekijkt met wie het wél is... Bobbejaan Schoepen in Boom, oké, maar Herbert Flack? Hetzelfde in Willebroek. Daar hebben ze een bergbeklimmer, een roeister en de dirigent van een brassband tot ereburger benoemd.' Maar Mark Van Ranst heeft de oplossing gevonden voor Marc Van Ranst. 'Omdat ik geen leugens wil verspreiden met mijn familienaam, woon ik al mijn hele leven in Ranst. Daar zit ik in het Comité voor Kermissen, Braderijen en Festiviteiten. Binnen het comité denken we ook na over ereburgers voor onze prachtige gemeente. En voilà: op de volgende gemeenteraad zullen wij Marc Van Ranst voorstellen.'

'Weet je, Ranst heeft niet zo'n goeie naam. Ik begrijp het wel: de Kleine Nete stínkt, dat valt niet te ontkennen. Maar zodra je die odeur gewend bent, is Ranst een oase in het midden van een mesthoop! We misten alleen iemand om dat uit te dragen. Die is er nu: de gigantische populariteit van Marc Van Ranst straalt ook af op óns Ranst. Iedereen wil de gemeente zien waar de heiland naar vernoemd is. We verwachten dat na de lockdown het toerisme hier zal vertienvoudigen. En dus hebben we het op een akkoordje gegooid: Marc rekt de lockdown en blijft zo gratis reclame maken voor Ranst, en hij krijgt van ons dat ereburgerschap. Op de uitreiking zullen we hem een mand met lokale specialiteiten cadeau doen.'

3 DE KATHLEEN COOLS-AFFAIRE

Erna Van Nijlen heeft lang gezwegen. Ze houdt van haar baan als redactrice bij 'Terzake' en is innig bevriend met boegbeeld Kathleen Cools. 'Maar het gaat te ver. Ik móét spreken: de bevolking wordt voorgelogen.' Erna aarzelt even, schudt dan het hoofd. 'Ik wilde het eerst ook niet zien. Marc en Kathleen konden het goed met elkaar vinden, ja, maar was dat niet logisch? Ze zien elkaar elke dag - Marc zit in 'Terzake' of in 'De afspraak'. Natúúrlijk ontstaat er dan een band.'

Waar anderen al snel driftig aan het fluisteren gingen, bleef Erna ontkennen. Tot ze op een avond een vraag voor Marc Van Ranst had. 'In mijn voortuin staat een bankje, en ik vroeg me af of ik daarop mocht plaatsnemen, aangezien het om privégrond gaat. Ik ging dus de kleedkamer van Marc binnen en... (Krijgt het moeilijk) Ja, ze waren bezig, hè. Een standje dat ik niet kende. Ik ben weggelopen. Het was zo traumatisch: sinds die avond ga ik op videoconsultatie bij een psycholoog.'

Kathleen Cools en Marc Van Ranst kozen de vlucht vooruit en namen Erna in vertrouwen. 'Het was hen overvallen, zeiden ze. Ze hadden het lang kunnen tegenhouden, maar de aantrekkingskracht was te groot. En toen het virus onder controle was, was Van Ranst toch blijven zeggen dat verregaande maatregelen noodzakelijk waren. Want zolang het virus woedde, moest hij elke dag naar de VRT. Naar Kathleen. (Onthutst) Ik vind het zó choquerend! Iedereen plooit zich dubbel om de maatregelen na te leven, terwijl zij zich elke avond aan de ultieme anti-social distancing overgeven.'

Mensen die trouw naar 'Terzake' én 'De afspraak' kijken - toch een vijftiental - hebben het vast al gemerkt: de kijker krijgt niet altijd dezelfde Marc Van Ranst. 'In 'Terzake' klinkt hij verwachtingsvol en moet hij zich beheersen om het niet over een pandemietje te hebben. In 'De afspraak' ziet hij er wat vermoeid uit en lijkt hij gehaast. De verklaring: als hij in 'Terzake' zit, gebeurt het tijdens 'De afspraak', en hebben ze zeeën van tijd. Maar zit Marc in 'De afspraak', dan moet het in dat korte interludium tussen de twee programma's gebeuren. Marc is 54, hè: dan beginnen de stress en de tijdsdruk al wat te wegen.'

Toch, zo zegt Erna hoopvol, is het einde nu mogelijk écht in zicht. 'Kathleen is een dame van de wereld. Ze stelt hoge eisen aan mannen en vertrekt wanneer die niet ingewilligd worden. En ze heeft zich al eens laten ontvallen dat meneer Van Ranst nogal snel, euh, ter zake komt.'

4 DE TWITTER-TOVENAAR

'Twitter heeft een probleem in België,' zegt Thierry Van Lier, de Belgische gezant in het directiecomité. 'Hier zit níémand nog op Twitter. Kijk, de resultaten van de laatste telling vóór corona: dertig linkse en veertig rechtse trollen, één Theo Francken en zeven zeurende boomers - zes, sinds Joël De Ceulaer is gaan lopen.'

Sinds de lockdown gaat het plots veel beter, merkte Van Lier al snel. 'En dat heeft alles te maken met Marc Van Ranst. Sinds hij het epicentrum van de aandacht is, zien we een gigantisch aanzuigeffect. Mensen volgen massaal zijn account voor informatie, vrouwen doen oneerbare voorstellen in direct messages, er zijn memes en fanaccounts, en vooral: Joël is weg. Twitter floréért in België.'

Er is geen geld betaald aan Marc Van Ranst om het virus langer dan nodig levend te houden op de sociale media. 'Marc was wat misnoegd omdat hij geen blauw vinkje kreeg - het symbool dat Twitter toekent aan belangrijke mensen om aan te geven dat het geen nepaccount betreft. (Verontschuldigend) We zijn daar zuinig mee. Maar Theo Francken hadden we wél al eentje gegeven, en dat stak bij Marc. Dat hebben we eenvoudig opgelost: Marc kreeg zijn blauwe vinkje, en in ruil blijft hij als een gek tweeten. Iedereen tevreden, toch?'

5 MAKE SPORTING GREAT AGAIN

'Marc Van Ranst heeft de allure van een volksmens,' begint Adelheid Van Brugge, goed ingevoerd bij Royal Sporting Club Anderlecht - ze is er onlangs ontslagen als Chef Titelvieringen. 'Altijd bereikbaar, eeuwig minzaam. Praat met Mo en alleman. Verkiest pils in het dorpscafé boven champagne in de Brusselse salons. Maar vergis je niet, hij heeft al jaren een loge bij Anderlecht. Elke thuiswedstrijd is hij present. In kostuum, hè, niet in pullover. Dan laat hij zich fêteren door de Brusselse beau monde. Hij kijkt ook niet op een glas meer of minder: hij komt met de auto, maar gaat met de taxi. (Peinzend) Ik zie hem nog naar buiten wankelen na de laatste thuismatch vóór de lockdown, doggybag in de hand. Want zo is Marc ook wel: 'De restjes van het buffet zijn morgen ook nog goed! Zonde om die weg te gooien.''

Het gaat niet goed met het ooit zo sierlijk-dominante Sporting. Was het afgelopen decennium de middelmaat al geïnstalleerd, dan zorgde Marc Coucke er definitief voor dat het Instituut een matige clownsact werd. 'En dat deed Marc pijn,' weet Adelheid. 'Van Ranst, bedoel ik, niet Coucke - die doet niet aan oprecht sentiment.'

Maar wat kon Marc Van Ranst eraan doen? Meer dan hij vermoedde, zo blijkt. 'Op 13 maart was hij op een lockdownfeestje in Saint-Guidon, het restaurant in het stadion. Wouter Vandenhaute - het fietsvriendje, de klusjesman, de poetsvrouw, de handpop en de garçon van Karel Van Eetvelt - had hem volgegoten met wijn. Dat was het moment voor Van Eetvelt, de nieuwe sterke man in Anderlecht. Hij stapte op Van Ranst af en liet het massagewerk achterwege: 'Marc, wij gaan ons niet belachelijk laten maken in Virton. Wij gaan niet kansloos verliezen op Lommel. Het Instituut speelt géén play-off 2. Dat zou de vernedering te veel zijn.'

'Toen Van Eetvelt hem duidelijk maakte dat Anderlecht écht geen play-off 2 kon spelen, dat dat ook gevolgen zou hebben voor de loges - Zwanworstjes in plaats van rosbief, Moldavische hostessen in plaats van Zweedse - gaf Van Ranst toe. De lockdown zou erg lang duren, en massabijeenkomsten zouden tot na de zomer verboden worden.'

Adelheid zal het nooit vergeten, zegt ze: hoe in de vroege ochtend van 14 maart Marc Van Ranst - doggybag in de hand, niet extreem toonvast 'Anderlecht, Anderlecht, Anderlecht champion!' zingend - naar zijn taxi hinkelde. Het Instituut speelt geen play-off 2.