tips voor de zomervakantie
‘Mama is helaas in een ravijn gevallen, maar deze babe zal goed voor jullie zorgen’
Als we even de diefstallen, luizenplagen, verdrinkingen, bosbranden, voedselvergiftigingen, monsterfiles, campingherrie, autopech, vermiste bagage en nog wat dingetjes buiten beschouwing laten, is de vakantie de mooiste tijd van het jaar. Toch kan er altijd wat mislopen. Waarop moet je letten als je van die paar weken congé payé een echt feest wilt maken? Een professional uit de toeristische sector weet raad.
OLAF DUYNKERS (travel office manager) «Je moet uitkijken met verwarde oudjes, en met baby’s. Want die kunnen verdomd hard op elkaar lijken. Ik ken een gezin dat helemaal naar Nice reed, met opa op de achterbank, omdat die man daar in 1958 iets had gehad met een Franse actrice. De verwachting was dat opa bij de eerste aanblik van de Promenade des Anglais euforisch zou worden. Dat gebeurde niet, hij bleef dof voor zich uitkijken. Toen zei zijn dochter: ‘Zeg, opa droeg toch geen pet toen we vertrokken?’ Na enig nadenken bleek dat ze hem in de drukte van een snelwegrestaurant, 400 kilometer terug, per ongeluk hadden ingeruild voor een andere hoogbejaarde.
»Maar er gebeuren ergere dingen. Hoeveel gezinnetjes treffen niet plots een hond aan tussen de koffers als ze aankomen op de camping? Die is dan mee in de mobilhome gesprongen, gelokt door de heerlijke geur van al die voorraden uit de Colruyt of Albert Heijn.»
HUMO Je had het ook over baby’s. Dat is wel heel dramatisch.
DUYNKERS «Ja, maar dan moet het wel worden ontdekt. Een paar weken geleden kreeg een 15-jarige, een zekere Arthur, een C-attest in de flutrichting humane wetenschappen. En dat terwijl zijn ouders – een radiopresentatrice en een tandarts – allebei hoogbegaafd zijn. Plots kwam het inzicht: in dat vakantiepark, veertien jaar geleden, kropen wel meer van die schattige dreumesen rond. ‘Na het aperitieven met die sympathieke buren hebben we misschien de verkeerde... Maar hoe heetten die mensen ook alweer?’
»Na veel googelen en facebooken vonden ze dat andere gezin. Daar hebben ze een onhandelbare jongen die drugs verkoopt op school, maar wél fluitend wetenschappen-wiskunde doorloopt. Dan sta je als ouders toch voor een verscheurende keuze...
»Maar het kan nog erger!»
HUMO Nog erger? O, nee! Dat klinkt huiveringwekkend!
DUYNKERS «Wat dacht je van kindertjes die tijdens de terugreis plots vragen: ‘Papa, die mooie mevrouw naast je, die bijna onze grote zus zou kunnen zijn, wie is dat?’ Dan antwoordt zo’n schurk van een vader: ‘O, dat is een lieve mevrouw die ik ken van het werk. Mama is helaas in een ravijn gevallen, maar deze babe zal goed voor jullie zorgen.’
»Als een schrander kind dan opmerkt dat er in Blankenberge helemaal geen ravijnen zijn, wordt zo’n papa boos, hij wil het kind een pedagogische tik geven, verliest de controle over het stuur en knalt tegen een brugpijler. Iedereen blijft ongedeerd, behalve de jonge vrouw, die helaas het leven laat. Vader reageert snel. Hij neemt zijn gsm en de kinderen horen hem zeggen: ‘Eva, ik ben fout geweest, ik was een egoïst, ik heb er spijt van dat ik je heb opgesloten in die chauffagekelder. Kun je mij vergeven? De kids missen je! Als de auto het nog deed, zou ik je nu komen oppikken.’ Pas dan beseft hij dat hij haar gsm vooraf in zee had gegooid.»
HUMO Wat een gedoe is dat toch allemaal.
DUYNKERS «En of. Want als de hulpdiensten de nieuwe mama kunnen reanimeren, en als blijkt dat ze tijdens haar schijndode toestand het telefoongesprek van de vader kon volgen, dan heeft zo’n papa wel wat uit te leggen. Je hebt dan wel een gelukkige afloop, maar gelukkig wordt wel een heel rekbaar begrip.»
HUMO Wat het ook is.
DUYNKERS «Zeker. Mijn broer, die aan een slepende ziekte lijdt en na een faillissement in een kruipkot moet wonen, ging onlangs een brood kopen. Hij was nog maar halverwege de ellendig lange trap toen hij zich realiseerde dat het gasvuur nog brandde. Hij had namelijk net nog een spiegeleitje gebakken. ‘Gelukkig viel mijn frank nog op tijd, want anders...’ zei hij achteraf. Zo zie je maar, dat geluk heel relatief is. Ja, toch?»
