Relatiefluisteraar Othella Verbeeck: ‘Mijn eerste Valentijn was mijn leraar Frans’

Er wordt wat afgetwijfeld dezer dagen: ring, parfumpje, voedsel opvreten bij kaarslicht of een zelfgeschreven gedicht? De genaamde Sint-Valentijn viert weer eens zijn naamdag, en dan krijgt de relatie een kleine onderhoudsbeurt. Maar wie was die Sint-Valentijn eigenlijk?

OTHELLA VERBEECK (relatiefluisteraar) «Hij is de patroonheilige van de verliefden. Die man was een martelaar, zijn hoofd werd afgehakt door de Goten. Wat het ene met het andere te maken heeft, is mij niet duidelijk. Hadden de Goten een hekel aan Valentijn? Zou kunnen, mijn broer heeft daar ook een hekel aan. ‘Ik doe niet mee aan die commerciële flauwekul,’ zegt hij altijd. Maar bestond commerciële flauwekul al in het Romeinse Rijk? Misschien wel, maar werd de heilige Valentijn al gevierd tijdens zijn leven? Nee, eerst moest zijn kop eraf, zodat hij heilig kon worden verklaard. Er klopt dus niks van dat hele verhaal. Daarom zeg ik altijd dat iedereen voor zichzelf moet invullen wie of wat Valentijn is.»

HUMO En wie of wat is Valentijn voor jou?

VERBEECK «Toen ik nog op school zat, was dat mijn leraar Frans, die toevallig ook Frans heette. Zijn naam en zijn functie vielen mooi samen, en dat maakte van hem een betere mens. Ik was de enige die dat in de gaten had, voor de andere leerlingen was hij een banale kalende leerkracht met een blauwe fiets. Maar ik had toen al die mensenkennis en dat psychologisch doorzicht, die zo goed van pas komen nu ik professioneel relatiefluisteraar ben.»

HUMO Heeft je leraar Frans je veel geleerd over de liefde?

VERBEECK «Daar hadden we de tijd niet voor. Hij verving iemand met een griepje, en toen ik eindelijk een goed plan had bedacht om hem aan de haak te slaan, was hij alweer weg. Ik heb hem nooit teruggezien.»

HUMO Je hebt hem dus niet zo goed gekend?

VERBEECK «Toch wel. Wij hadden vier uur Frans, en hij heeft drie weken voor onze klas gestaan. In twaalf uur tijd kun je iemand tot diep in de ziel doorgronden.»

HUMO Heb je daarna een poging ondernomen om hem op te sporen?

VERBEECK «Ik heb een tijdje luid lopen zingen op straat, terwijl ik naar school liep: de liedjes van France Gall die hij als lesmateriaal gebruikte. Als hij mij hoorde, zou hij ontroerd het raam opengooien en vanachter een bloemenrijke vensterbank roepen: ‘O, Tanja Verbeeck! O, jij begaafde, hoogsensitieve leerlinge! Ik had je lieve stem meteen herkend!’ Maar zover is het nooit gekomen. Waarschijnlijk was hij al dood toen ik daar liep te zingen.»

HUMO Waarom denk je dat?

VERBEECK «Omdat hij nooit het venster heeft geopend, tiens! Ik heette toen trouwens nog Tanja, zoals je uit mijn doorleefde verslag kunt opmaken. Ik vond het heel erg dat ik niet naar de begrafenis was geweest, maar ja, niemand had mij wat verteld.»

HUMO Misschien woonde die leraar Frans vele kilometers verder en kon hij je gewoon niet horen zingen?

VERBEECK «Ja, dat zijn van die typische theorieën die je verzint omdat je de realiteit niet onder ogen wilt zien. Zo schuif je de waarheid van je af, en die luidt wellicht: Frans heeft ten gevolge van de heftige emoties die hij kreeg toen hij mij hoorde zingen, een hartaanval gekregen. Hij is nog naar het raam gestrompeld, maar daar is hij in elkaar gezakt. Het is een troost dat hij zo’n mooie dood heeft gehad. Het laatste wat hij hoorde, was mijn loepzuivere vertolking van ‘Il jouait du piano debout’, die langzaam in de verte verdween terwijl hij zijn valies begon te pakken voor het paradijs. Heel mooi.»

HUMO Maar het moet toch een zware klap zijn geweest?

VERBEECK «Dat weet ik niet. Ik heb hem nooit gewogen.»

HUMO Denk je nog vaak aan hem?

VERBEECK «Elke dag, maar met mate. Ik doe dat tijdens het weerbericht na ‘Iedereen beroemd’. Zo’n weerbericht is met prentjes, je kunt dat dus perfect volgen terwijl je aan iets anders denkt. Je moet herdenkingsmomentjes structureren, anders kun je zo’n ongewogen klap niet verwerken. En voorts rijd ik sindsdien enkel nog op blauwe fietsen.

»Maar volgende week is het dus zijn dag. Mijn man heeft een tof restaurantje geboekt, en ik ga hem verrassen met een nieuw oplaadkabeltje voor zijn smartphone. Niet dat hij dat nodig heeft, ik doe het voor de symboliek. Het heropladen, begrijp je. Kost ook niks, zo’n kabeltje, en maar goed ook. Want zoals mijn broer altijd zegt: ‘Heel die Valentijn is commerciële flauwekul.’»