Televisiedeskundige voorspelt einde van ‘Twee zomers’: ‘Een smeulende Mark zit mee aan de ontbijttafel’

Nog een paar nachtjes slapen, als de schier ondraaglijke spanning dat toestaat, en we krijgen het antwoord op een paar belangrijke vragen, zoals:

1. Wie heeft het gedaan in ‘Twee zomers’?

2. En wat dan wel?

3. En met wie?

4. Wie heeft wat níét gedaan?

5. Of maar een klein beetje?

6. Wie zal wie alsnog de kop inslaan?

6 bis. En met welk voorwerp?

Als we die antwoorden krijgen, zullen we verrukt uitroepen: ‘Ha! Zo zat dat dus! Wat een topplot was me dat!’

U, trouwe Humolezer, voelt het al aan uw ervaren water: na zo’n warrige inleiding komt er godzijdank (of eeuwige-onnoembare-krachten-der-natuurzijdank, of hij-die-niet-bestaatzijdank, we gaan daar niet moeilijk over doen) onverbiddelijk een deskundige aan het woord.

Dr. Koen De Zeulder (deskundige) «Er zijn nog andere belangrijke vragen. We leren in de eerste aflevering dat Koen De Bouw minister is, maar we krijgen niet te horen van welk departement. Dat betekent dat we in de regeringsvorming zitten. Er is hem een ministerspost beloofd, maar ze moeten nog onderling bedisselen welke. Omdat de onderhandelingen maar blijven aanslepen, gaat hij dan maar wat op dat eiland zitten niksen.»

HUMO Dat klinkt weinig geloofwaardig.

De Zeulder «Precies, en laat geloofwaardigheid nu nét het handelsmerk van de reeks zijn. Maar ‘minister’ heeft nog een andere betekenis. In de anglicaanse kerk, bijvoorbeeld, is een minister iemand met priesterlijke verantwoordelijkheden. Dat werpt een nieuw licht op de zaak.»

HUMO Het personage van Koen De Bouw is dus een anglicaanse priester?

De Zeulder «Zoiets. Ik denk dat hij na de dramatische gebeurtenissen van dertig jaar geleden een eigen kerk heeft opgericht om in het reine te komen met zijn geweten. Die andere mannen zijn daar meteen lid van geworden. Als de vrouwen in de slotaflevering vragen waarom die jongens niks hebben gezegd, zal het antwoord zijn: ‘Onze godsdienst staat dat niet toe. Wij mogen alleen schuld bekennen aan de Heer, want anders wordt het een zootje waar alleen de Satan beter van wordt.’»

HUMO Is dat geen vreemde wending in het verhaal?

De Zeulder «Dat is vooral een trendy wending. De laatste jaren struikel je in tv-series over sekten, godsdienstwaanzinnigen en gestoorden met een heilige missie.»

HUMO Je klinkt erg overtuigd.

De Zeulder «De scenaristen hebben het er dan ook dik op gelegd. In de eerste aflevering brandt het Huis der Schande namelijk helemaal af.»

HUMO Een verwijzing naar het hellevuur?

De Zeulder «Nee, één van de vrienden gaat mee in de fik: de jonge Mark Schrijvers. Die kerel wilde geen lid worden van de kerk van Koen De Bouw. Misschien was Mark van mening dat de aanhangers van dat nieuwe geloof zich moesten laten besnijden of elke ochtend spek met wierook eten of wat dan ook, dat zullen we wel in de laatste aflevering vernemen. Die kerel was dus een ketter. En wat doen wij met ketters? Die steken wij traditioneel in de fik. En zo is het ook gebeurd. En alsof het nog niet spannend genoeg is, rijst dan ook de vraag: hoe zit het met de Opstanding der Doden in dat nieuwe geloof?»

HUMO Ja, hoe zit dat?

De Zeulder «Elke kerk met een beetje zelfrespect biedt die mogelijkheid. Het is dus best mogelijk dat Mark plots mee aan het ontbijt zit. Hij smeult nog een beetje na, ook dat is een kwestie van geloofwaardigheid. Terwijl iedereen verbaasd naar adem zit te happen, gaat hij even een pot koffie halen in de keuken. Hij loopt te dicht langs de gordijnen en die vatten vuur. Heel dat eiland brandt af, niet alleen het huis. Alweer redt Mark het niet. De vriendengroep zwemt naar de kust en wordt opgepikt door een sympathieke visser.

»Daar zitten ze dan in dat bootje. Ze staren verweesd naar de golven, en Herwig Ilegems mompelt tegen een voorbijfladderende meeuw: ‘Wat wij allemaal hebben meegemaakt, dat gaan ze nooit geloven!’ En zelden zal een tv-kijker zo met een personage meegevoeld hebben.»

Hugo Matthysen,Twee Zomers, Eén, zondag 13 maart, 20.40