‘We hadden het totaal niet zien aankomen, daarom is het zover kunnen komen’

Deze week is het precies twintig jaar geleden, maar voor degenen die het van dichtbij meemaakten, lijkt het nog steeds alsof het gisteren was. Humo ging de betrokkenen opzoeken en sprak ook met hen – want een uurtje in hun woonkamer naar het behang staren zou weinig zoden aan de journalistieke dijk brengen, dat zult u wel begrijpen.

HUMO Hoe hebben jullie die dag ervaren?

CARLA V. «Dat hangt ervan af over welk gedeelte van die dag u het hebt. Vóór het gebeurde, leek er niks aan de hand, daar weet ik dus nog maar weinig van. Maar daarna... Het lijkt wel alsof het gisteren was.»

ERIK B. «Het bijzondere was dat we het niet hadden zien aankomen, anders hadden we ons wel voorbereid.»

CARLA «Al is het voor zo’n voorbereiding natuurlijk wel belangrijk hoelang op voorhand we het hadden kunnen zien aankomen. Een paar seconden is wel erg weinig om zoiets te voorkomen. Maar we hebben het dus niet zien aankomen. Ik heb het daar vaak met Erik over gehad: ‘Hadden we dat kunnen zien aankomen?’ Erik denkt van wel. Ik niet.»

HUMO Dus jij had het wel kunnen zien aankomen, Erik?

ERIK «Waarschijnlijk wel, als ik geweten had wat ons te wachten stond. Maar dat wisten we dus niet. Dat is typisch voor dingen die totaal onverwacht zijn.»

HUMO Dus je dacht: dat zal ons nooit overkomen?

ERIK «Ik had geen flauw idee van wat ons zou overkomen, ik kon me daar dus geen idee over vormen.»

HUMO Was het een schok toen het gebeurde?

CARLA «Niet meteen, want je kunt het nauwelijks geloven. Je weet niet wat je overkomt, omdat je nooit had gedacht dat het je zou kúnnen overkomen. Maar zodra je beseft wat je is overkomen, kijk je daar dus anders naar.»

ERIK «Zo’n onverwachte confrontatie is wel heftig. Er is geen tijd om je af te vragen wat je overkomt, en dat heeft ook geen enkele zin. Je kunt dat moeilijk plaatsen, hoewel je meteen weet wat je is overkomen.»

HUMO Wat voelde je daarbij?

CARLA «Zodra ik begreep wat ons was overkomen, zei ik: ‘Shit, dat had ik niet zien aankomen! Wat was dat allemaal?’ Erik zei: ‘Wat dat allemaal was? Dat is nogal duidelijk. Maar hoe is het zover kunnen komen?’ Dat was een beetje een rare opmerking, want als we hadden geweten hoe het zover kon komen, dan hadden we het wellicht zien aankomen.»

HUMO Weten jullie inmiddels hoe het zover is kunnen komen?

ERIK «Ik heb jaren met die vraag rondgelopen, en ik denk dat ik het antwoord weet. We hebben het niet zien aankomen, en daarom is het zover gekomen.»

CARLA «Ja, als we geweten hadden wat ons te wachten stond, hadden we het nooit zover laten komen. Maar dat wisten we dus niet. Daarom is het zover gekomen. En toen het eenmaal gebeurde, was het al te laat.»

HUMO Heeft die ingrijpende gebeurtenis jullie relatie veranderd?

ERIK «Wij zijn naar elkaar toegegroeid. We hadden het allebei niet zien aankomen. Dat schept een band.»

CARLA «Ja, we hebben het geen van beiden kunnen voorkomen. We moeten elkaar dus geen verwijten maken: ‘Jij had het zien aankomen, waarom heb je het niet voorkomen?’ Niet dus. Want we hebben het geen van beiden zien aankomen, ja toch?»

ERIK «Ja, ik heb het echt niet zien aankomen. Maar ik had wel een voorgevoel.»

CARLA «Een voorgevoel? Dat er iets ging gebeuren? Dat zeg je nu pas?»

ERIK «Nee, eerder een voorgevoel dat er iets zat aan te komen. Maar ik zag niks aankomen, want voorgevoelens zijn onzichtbaar. Bovendien was het totaal onverwacht.»

HUMO Omdat jullie het niet zagen aankomen?

CARLA «Precies. Dat maakte het ook zo ongelooflijk. Maar ja, als je het meemaakt, dan weet je wat je is overkomen. Pas dan! Ook al heb je het niet zien aankomen. Maar dat besef je dus pas als het te laat is.»

HUMO Ik had deze moedige getuigenis helemaal niet zien aankomen. Bedankt daarvoor.