Zieneres over Allerheiligen en Allerzielen: ‘Ik spreek met een paar honderd doden per dag. De meesten willen dure spullen op hun graf’

Ja, daar staan de eerste novemberdagen reeds opgewekt te wuiven, alsof we blij moeten zijn met hun komst. Het is tijd om ons kerkhofwaarts te bewegen, met manden vol chrysanten, stemmige lantaarntjes met een piepklein zonnepaneeltje, fraaie stenen, stemmige windmolentjes en beeldjes van mijmerende engeltjes of een hoopvolle zon. De vraag die daarbij rijst: zijn onze overledenen daar blij mee?

JOKE RISHI (zieneres) «Er wordt inderdaad met de beste bedoelingen een hoop rommel op grafstenen gegooid. Maar wat past bij welke betreurde vriend of verwant? Je kunt je daarvoor best tot een deskundige richten, tot iemand die het gewoon aan de dode zelf kan vragen. Iemand zoals ik.»

HUMO Heb jij contact met de doden?

RISHI «Ja, in deze tijd van het jaar spreek ik er toch een paar honderd per dag. Ik doe dat heel discreet, ik vraag niet naar hun privéleven, en al helemaal niet onder welke vloerplank ze nog wat cash geld of juwelen hebben verstopt. Ik beperk mij tot de grafelijke versierselen.»

HUMO Wat zijn grafelijke versierselen?

RISHI «Dat zijn spullen die je op mijn webshop kan bestellen.»

HUMO Hoe gaat dat contact met de doden in zijn werk?

RISHI «De nabestaanden sturen mij een foto van de gestorvene en daar laat ik mijn speciale gaven op los. Zodra het contact is gelegd, gaan we samen door de catalogus, die je ook online kunt vinden op jokerishi.com, en dan kan de dode rustig kiezen. Daarna volgt de betaling door de treurende achterban en gaat het versiersel op de post.»

HUMO Welke dingen zijn populair bij de doden?

RISHI «Vooral de dure spullen. De doden hebben oog voor kwaliteit, dat heeft wellicht te maken met hun lange levenservaring, en kwaliteit heeft nu eenmaal haar prijs.»

HUMO Waar gaan de zielen heen na hun smartelijke afscheid?

RISHI «Ze verhuizen naar het zuiden van Portugal. Je hebt daar een zacht klimaat, het is er mooi en niet te druk. Ik heb daar een bed and breakfast van waaruit ik mijn zaken run. De nabestaanden kunnen daar voor een schappelijke prijs een tijdje dicht bij hun dierbaren vertoeven.»

HUMO En die doden zweven daar maar wat rond in Portugal?

RISHI «Helemaal niet. Ze zoeken beschutting in de natuur: in een plant, een steen of een schelp of het strand. Ik bied graag mijn diensten als ziener aan om te zoeken waar opa of oma z’n laatste toevlucht heeft gevonden. Zo’n speurtocht vergt wel wat tijd, dus daar staat een vergoeding tegenover. Maar voor troost mag geen prijs te hoog zijn, toch? Het zijn altijd mooie momenten als je tegen iemand kunt zeggen: ‘Kijk, die oleanderstruik, dat is oom Eddy. Graaf hem niet uit om hem mee naar huis te nemen, want dan keert zijn ziel gewoon terug naar Portugal om ergens anders beschutting te zoeken, bijvoorbeeld in een barkruk van een strandbar waar de jeugd zich komt bezatten. En dat is toch niet wat we willen?’»