‘Alle havenbedrijven werken met onderbetaalde buitenlandse arbeiders’

Nu de mensenhandel met goedkope arbeidskrachten bij het chemiebedrijf Borealis aan het licht is gekomen, wil ik toch even de hypocrisie in de Antwerpse haven aankaarten. Ik was er een tijdlang aan de slag als veiligsheidsmedewerker bij een aantal petrochemische bedrijven. Die werkten allemáál met onderbetaalde buitenlandse arbeiders via outsourcing en met dubieuze tijdelijke contracten.

Ik heb deelgenomen aan een shutdown bij een petrochemiereus. Toen werden Portugese vaklui ingevlogen via kleinere luchthavens als Oostende of Luik en ondergebracht in een oud klooster of een leegstaand internaat in het noorden van Antwerpen. Daarna moesten ze dag en nacht, zeven dagen per week, werken voor een hongerloon.

Toen ik enkele verantwoordelijken van het bedrijf vroeg hoe dat kon, zeiden die me vlakaf dat de arbeidsinspectie niet zomaar kan binnenvallen in de petrochemie. Ze moet eerst tal van formaliteiten afhandelen, en in de tussentijd kan het bedrijf de Portugezen makkelijk verstoppen of wegbrengen.

Meer dan 25 jaar geleden werkte ik als externe recruiter voor een scheepshersteller. De toenmalige directie ging er prat op dat ze met Portugeze scheepsbouwers werkte tegen een derde van de barema’s van hun Belgische collega’s, en dat met medeweten van de vakbonden.

Een bekende industrieel maakt graag gebruik van artikel 60 van de arbeidswetgeving. Dat is eigenlijk bedoeld om OMCW-cliënten terug op de arbeidsmarkt te krijgen, en ervoor te zorgen dat ze recht hebben op een uitkering als ze ontslagen worden. De voorwaarden zijn zeer gunstig voor de werkgever. Hetzelfde bedrijf deinst er ook niet voor terug om een halfuur loon in te houden als de bedrijfsbus die hen moet ophalen, tien minuten te laat is door de files. Zo kun je natuurlijk wel een exclusieve kunstcollectie uitbouwen.

Rudy Heijns, Lint.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: