‘Als het onderwijs zoveel voordelen biedt, waarom gaan al die mensen dan niet zelf voor de klas staan?’

Als gepensioneerde leraar secundair onderwijs heb ik met veel aandacht de lezersbrief van V.G. in Humo 4229 gelezen over zijn passie en motivatie om voor de klas te staan. Toch zou ik er nog een aantal bedenkingen aan willen toevoegen.

Het lerarentekort is inderdaad acuut en immens, niet alleen in het lager onderwijs, maar vooral in het secundair onderwijs. En toch blijven veel buitenstaanders hardnekkig beweren dat het lerarenberoep alleen maar voordelen biedt. Wat houdt of hield al die mensen dan tegen om voor de klas te gaan staan?

Misschien is het wel omdat ze dan als universitair of hoger geschoolden geen extralegale of andere fiscale voordelen hebben, zoals een firmawagen met tankkaart, een bedrijfs-gsm, eco- en maaltijdcheques, een echte dertiende en veertiende maand of zelfs een riante groepsverzekering.

Misschien is het wel omdat ze weten dat ze als beginnende leraar een onvolledige opdracht kunnen hebben met lesuren die ongelukkig genoeg over de hele week worden gespreid. Met veel verplaatsingen en wachttijden tot gevolg, zodat ze die uren niet kunnen opvullen in andere scholen.

Misschien is het ook wel omdat ze beseffen dat het schoolwerk niet stopt na het lesgeven, maar vaak thuis – zelfs in het weekend en tijdens de vakanties – doorloopt. De lessen moeten worden voorbereid, de huistaken, toetsen en examens verbeterd, de competenties en kennis constant bijgeschoold.

En toch is dat, in heel wat gevallen, niet de echte reden waarom zoveel, meestal jonge, leraren afhaken. Dat schoolwerk beschouwen ze immers als een essentieel onderdeel van hun job. Maar ze willen op school en daarbuiten respect ervaren. Ze willen dat er niet wordt getwijfeld aan hun gezag, hun autoriteit en vakexpertise.

Ze willen de steun van directie, schoolbestuur en collega’s tegenover steeds mondiger leerlingen en hun ouders, en niet nodeloos belast worden met allerlei bijkomende taken of zinloze administratieve rompslomp. Anders kunnen ze zich te weinig focussen op hun kerntaak, het lesgeven. Als ze het onbehaaglijke gevoel krijgen dat ze helemaal niets mogen, kennen noch kunnen, en voortdurend binnen de lijntjes moeten kleuren, ebt ook hun initiatief, motivatie en passie weg.

Gemotiveerde leraren hou je inderdaad alleen in het onderwijs als ze tegen behoorlijke arbeidsvoorwaarden en in een motiverende schoolomgeving hun job kunnen doen.

Michel Van Uytfanghe, Wetteren.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: