‘Als ik één raad mag geven aan lekkere wijven: bezoek nóóit onze Belgische kust’

Binnenkort, als het voor de zoveelste keer vakantie is, zitten alle te verhuren huizen, appartementen, B&B’s, lofts, loodsen, kiekenkoten, varkensstallen, en ondergrondse bunkers vol met binnenlandse idioten, die per se rond Pasen uit hun eigen schulp willen kruipen, om een aantal dagen of zelfs weken te gaan vegeteren aan de kust.

Ik heb nooit begrepen wat er zo aantrekkelijk is aan die godverdomse kust. Je hebt een hoop zand dat het strand wordt genoemd en daaraan palend heb je die verschrikkelijke Noordzee, waarin duizenden en duizenden dappere zeelui zijn verdronken, waaruit garnalenvissers veel te weinig garnalen kunnen ophalen en failliet gaan, waarin zwemmers het getij hebben onderschat en verzuipen, waarin allerlei zeedieren door de vervuiling stikken, en waarop schepen vergaan zijn, met aan boord onschuldige slachtoffers, van wie de lijken nooit zijn teruggevonden, behalve van een paar klojo’s, wier stoffelijke overschotten aanspoelden, maar die onherkenbaar waren omdat palingen, sprotten, en karpers hun hele bakkes hadden weggevreten, want ja, dat soort vissen lust weleens een smakelijk hapje, onder meer een neus, een koppel wangen, een voorhoofd, en een paar vlezige lippen. Hoe konden de op het strand geworpen doden dan geïdentificeerd worden? Nou, door hun tattoos of hun piercings of één of andere handicap, dus dat er een lijk aanspoelt met een tattoo van een fladderende feniks op de rug, een piercing los door de clitoris, en maar één been, en het signalement wordt verspreid, en een pipo herkent daarin z’n tante Sonja, die inderdaad dat soort tattoo en piercing had, en ooit een been was kwijtgeraakt toen ze met een stuk in haar kloten overreden werd door een Scania Vabis. Ze was aanwezig op het vergane schip omdat ze naar Engeland wilde, om daar haar zoon Julien op te zoeken, die modeontwerper was in Londen en daar samenhokte met z’n Engelse boyfriend Alistair. Tante Sonja was van plan om op de trouwdag van het gelukkige jeanollenkoppel aanwezig te zijn, en ze had als reismiddel gekozen voor de boot in plaats van voor het vliegtuig, omdat ze vliegangst had, nadat ze tijdens een parachutesprong die ze als verjaardagscadeau had gekregen in haar broek had gescheten.

Hoe dan ook zijn de kust, het strand en de zee geografische anomalieën, en als het aan mij lag zouden de hele kust en het integrale strand met bulldozers de zee worden ingeduwd, die daarmee gedempt zou worden, en dan een laag asfalt erbovenop, zodat er duizenden parkeerplaatsen voor auto’s zouden ontstaan. Je moet tegenwoordig maar ’ns proberen te parkeren in Knokke, Oostende of Blankenberge. Plus, de kans is groot dat er in je auto wordt ingebroken, want de criminaliteit in het kustgebied is immens. Diefstal, drugshandel, geweldpleging, zakkenrollerij, en het lastigvallen van lekkere wijven zijn er aan de orde van de dag. Dus als ik één raad mag geven aan de lekkere wijven is het deze: bezoek nóóit onze Belgische kust. Veronderstel dat je in een mini-jurkje, zonder beha en op stiletto’s een beetje aan het flaneren bent op de dijk van één van de kustgemeenten, dan is de kans dat je met een smoesje door één of andere seksistische klootzak wordt meegelokt en onder een staketsel je blote tieten moet laten zien ongeveer 90 procent.

En stinken dat het doet aan de kust! Al die vieze mensenlijven, al dat afval, al die weggesmeten halve pannenkoeken en wafels, die zorgen voor een geur die je de adem beneemt. En dan zwijg ik nog over de sujetten die geen zin hebben om in een rij te gaan staan die naar een toilet leidt, en die dus maar hun gevoeg doen achter een struik. Hun keutels liggen urenlang te gisten in de zon, want de vuilnisdiensten van de kustgemeenten zijn te lam en te lui om minstens drie keer per dag de rotzooi op te ruimen. Die gistende keutels hebben een odeur tot gevolg die te vergelijken valt met de lucht onder de oksels van Maggie De Block nadat die een marathon heeft gelopen.

Zelf heb ik ooit één keer vakantie gehouden aan de kust, in 1991. In Middelkerke lokte ik een lekker wijf mee tot onder een staketsel en vroeg ik haar geheel vrijblijvend om mij haar blote tieten te tonen. Toen sloeg die troela mij met één welgemikte rechtse hoek buiten westen. Je kunt dus zonder restricties beweren dat het in de vakantie aan de kust bijzonder onveilig is, en dat je, zeker in deze tijden, beter thuis kunt blijven, om de hele paas- of andere vakantie op een gammele stoel in je overwoekerde tuin te zitten, en met het schuim op je mondhoeken de hele wereld te vervloeken.