‘Als je echt de tekorten in de zorgsector wilt wegwerken, zul je ook de opleidingen moeten hervormen’

Graag wil ik reageren op de getuigenis van de verpleegkundige in het ‘Dossier studiekeuze’ in Humo 4163 en op de tekorten in de zorgsector.

Bijna vijf jaar geleden besloot ik, als enthousiaste 33-jarige, me om te scholen tot verpleegkundige via het traject van VDAB. Ik koos voor de bacheloropleiding. Tijdens mijn tweede stage in een algemeen ziekenhuis stootte ik op enkele pijnpunten in de opleiding. Ik bleek geen natuurtalent en had op het vlak van praktijk eigenlijk extra begeleiding nodig. In de bacheloropleiding is het echter zo dat de stagementor van de hogeschool nauwelijks beschikbaar is bij mogelijke problemen. Op het einde van de stage heeft die een luisterend oor voor de stageplek, maar niet voor de student. Ze nemen enkel de beoordeling ‘in ontvangst’.

Nog erger is het gesteld met de begeleiding door de stagementor van het ziekenhuis. Die heeft nooit tijd. Op het einde van de rit krijg je een lijst met ‘fouten’ en daar moet je het mee doen. Er is geen ruimte voor coaching, dialoog, feedback. Je enthousiasme en inzet worden niet erkend. Je blijft als student volledig in de kou staan, en zeker als zij-instromer, waarbij je verwacht wordt je te gedragen als 18-jarige jaknikker, en niet als kritisch denkende volwassene.

Ook zijn de omstandigheden op stage verre van ideaal. Er worden steeds te veel studenten ingepland op eenzelfde dienst, zodat elke student moet ‘vechten’ om voldoende leerkansen te krijgen. Met als gevolg dat ik een negatieve beoordeling kreeg op basis van te weinig leerkansen en een zo goed als onbestaande begeleiding!

Onvermoeibaar bleef ik echter voor mijn droom gaan en ik schakelde om naar de HBO5-opleiding. Vanuit de school bood men een betere stagebegeleiding aan en ik werd er goed ontvangen. Maar de pijnpunten op de stageplek zelf waren niet verdwenen. Weer kreeg ik een negatieve beoordeling en omdat VDAB ondersteuning geeft op kosten van de gemeenschap, kon ik niet blijven proberen. Ik bleef verweesd en gedesillusioneerd achter.

Als men echt de tekorten in de zorgsector wil wegwerken, zal men ook de opleidingen moeten hervormen. Investeer erin, zodat docenten en werknemers in het veld ook de tijd hebben om te coachen. Creëer ‘landingsbanen’ voor ervaren werknemers, speciaal om studenten te coachen. Huur gepensioneerde werknemers in als vrijwilligers, om te coachen. IJver voor een mentaliteitswijziging bij het personeel, zodat zij ook leren omgaan met volwassen studenten.

Inmiddels heb ik weer vaste grond onder de voeten in een andere job, maar ik denk nog steeds met hartzeer terug aan mijn mooie droom…

Laura Loens, Bertem.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: