‘Bayern München won de Super Cup voor 20.000 toeschouwers, en wij zijn benieuwd naar de cijfers na de incubatie’

Viktor Orbán kijkt naar negen voetbalwedstrijden in het weekeinde. Chelsea – Liverpool, Ajax – RKC Waalwijk, Oostende – Moeskroen, Bayern ­München – Schalke 04, PSG – Nancy, Tottenham – Southampton, Puskás Akadémia – Gyori ETO, Sporting CP – Benfica, Zürich – Sion: het maakt niet uit wat, als de bal maar over één van zijn huisschermen rolt.

Behalve voetbalgek is Viktor premier van ­Hongarije. In zijn geboorteplaats Felcsút heeft hij samen met een rijke vriend een stadion gebouwd. Het straatarme dorp met 1.669 inwoners bezit nu een stadion met duizend Griekse pilaren en gevels van een zeldzame soort marmer. De status van de bespeler van het pronkjuweel valt te vergelijken met die van RRC Trois-Ponts (2.555 inwoners) aan de rivier de Salm in de provincie Luik. De voetballers van Felcsút dronken in de eenvoudige kantine graag hun glas bier en ze waren zo gewend aan de kleedkamer met twee waterkranen erin en het toilet bij de sloot, maar ze moesten van de premier per se aan de pilaren en het marmer.

Soms zit Orbán met zijn lijfwachten op de eretribune te dromen zonder dat er een wedstrijd aan de gang is. Hij droomt van de Champions League, hier, op deze plek. Ooit, op een mooie dag in de toekomst wanneer de loting Cristiano Ronaldo naar Hongarije heeft gedreven, zal hij onder de lofzangen van zijn landgenoten worden bedolven. In afwachting van dat vooruitzicht had hij vorige week donderdag de strijd om de Super Cup van de UEFA gekregen, het duel tussen Bayern München en Sevilla FC. De Europese Super Cup werd in 1971 bedacht door de Nederlandse sportjournalist Anton Witkamp van De Telegraaf. Om de aandacht voor zijn krant zo groot mogelijk te maken, had Anton er een waarlijk gigantische bokaal bij ontworpen. Staande op de grond ­reikte het uit drie etages opgebouwde ding tot aan mijn borst. Optillen: onmogelijk.

Ik herinner me dat we in het journalisten­café Scheltema aan de Nieuwezijdsvoorburgwal te Amsterdam aan een tafeltje zaten en Witkamp, een kelkje jonge klare naar de lippen brengend, riep: ‘Wat vinden jullie van de naam? Super Cup?’ Schitterend, Anton. Witkamp verklapte na het tweede kelkje dat een renpaard op de baan Duindigt, waar hij vaak gokte, zo heette.

Op de eerste affiche van de Super Cup stonden de namen Ajax en Glasgow Rangers. Trainer Kovács, de Roemeen met Amsterdamse humor in de aderen, had Europa Cup I naar Glasgow meegenomen, zette hem midden in de aankomsthal en liep naar de uitgang zonder er nog naar om te kijken. Minutenlang doemde de eigenaar niet meer op, hij stond met de andere Ajacieden op veilige afstand en genoot van het schouwspel. De Schotten naderden de beker voorzichtig. Iemand stak een hand ernaar uit. Trok dan schielijk terug.

Dankzij een Johan Cruijff in grote doen won Ajax de eerste Super Cup met de supergrote beker. Het stelde natuurlijk allemaal niet zoveel voor. De winnende trainer Kovács grijnsde en sprak de historische woorden: ‘Een prijs is een prijs.’ Nog steeds hoor je die zin uit de mond van de betrokkenen, wanneer het om de nationale of internationale Super Cup gaat. Maar voor de prijs van gisteren zakte het enthousiasme der deelnemers uit München en Sevilla naar het nulpunt: covid-19 laaide op. Vooral in Boedapest was er sprake van een felle uitbraak. De wereld hield de adem in: Viktor Orbán, afgestudeerd architect, premier, voetbalanalist en viroloog, had 20.000 toeschouwers in het stadion toegelaten. Een prijs is een prijs, en een feest is een feest.

‘En corona dan?’ schreven Duitse kranten. In Hongarije schreven ze niet, Orbán is geen liefhebber van het vrije woord. De Super Cup is inmiddels uitgereikt en wij zijn benieuwd naar de cijfers na de incubatie.