‘Ben Crabbé is een voorbeeld van hoe het kan, maar niet mag’

In Humo 4246 beschrijft lezer Rudy Haesendonckx een doorsnee aflevering van ‘Switch’ op Eén met quizmaster Adriaan Van den Hoof, die voortdurend zowat alles ‘ongelofelijk’ vindt. En terecht, want ook ik vind het ergerlijk. Maar dat hij daardoor méér respect krijgt voor Ben Crabbé, is voor mij onbegrijpelijk, want hij is voor mij een voorbeeld van hoe het kan, maar niet mag.

Ben Crabbé spreekt niet, maar rammelt alles af op een bijna onverstaanbare manier, met af en toe luide uithalen. Hij jaagt zijn kandidaten almaar op met ‘Komaan!’, wat hij per uitzending minstens vijftig keer herhaalt. Als de kandidaten hun naam zeggen, vraagt hij: ‘Die naam heb ik nog nooit gehoord, waar komt die naam vandaan?’ Aan vragen over de natuur, heeft hij zichtbaar een hekel.

Het mopje over de mooie vrouw (‘Als ge haar niet kunt krijgen, dan moet ge u er maar bij neerleggen) blijft hij maar herhalen. Na een flauw grapje lacht niemand, waarop Crabbé: ‘Niemand?’ En de jury schofferen en belachelijk maken is voor hem blijkbaar de normaalste zaak van de wereld.

Als ik moet kiezen tussen Ben Crabbé of Erik Van Looy, wil ik toch liever Erik Van Looy.

T.F., Kapellen.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: