Dat Bart De Wever zijn geliefde Vlaanderen in de afgrond stort, lijkt hem weinig te deren’

Bij het interview met Bart De Wever in Humo 4236 is me opgevallen dat de man wat van zijn charisma heeft verloren. Zijn stijl is zo voorspelbaar geworden, dat men er nog nauwelijks door geraakt wordt. Zijn discours zweeft in de media tussen zwart en wit naargelang het past, maar hij heeft het niet afgeleerd om zichzelf voor te stellen als het enige politieke alternatief voor extreemrechts in België.

Hij heeft kritiek op zowat elk politiek kopstuk dat niet tot zijn partij behoort, en probeert tegelijk diezelfde politici op te vrijen tot ze bij hem in ongenade vallen. Dat hij met zijn manier van politiek bedrijven zijn zogenaamd geliefde Vlaanderen in de afgrond stort, lijkt hem weinig te deren.

Bart de Wever wil zogenaamd een ordentelijke scheiding van Wallonië, maar tussen de regels kun je lezen dat, als die ordentelijke scheiding niet waargemaakt kan worden, ze desnoods op een andere manier afgedwongen moet worden.

Marlene De Smedt, Londerzeel.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: