‘De burger richt zijn haat graag op het grootkapitaal, maar zodra het grootkapitaal aardig kan voetballen, is van haat geen sprake meer’

Beste Lionel Messi,

Er was betrekkelijk veel te doen om het zwarte gewaad, ook bisht genaamd, dat u kreeg omgehangen na de gewonnen finale van het WK voetbal. Hier en daar vroeg men zich af of dat nodig was. Die islamofoben. Geen mens vraagt zich af of tatoeages nodig zijn. Vermoedelijk is tolerantie je zo min mogelijk dingen afvragen over andermans gedrag.

Ergens las ik iets over culturele toe-­eigening. Zonder meer waar, maar daarmee is tevens de absurditeit van alle culturele toe-eigening onderstreept. Cultuur is imaginair, het imaginaire is van iedereen. Laten we het daarop ­houden.

Het was Claudia Catuogno die in de Süddeutsche de lezer attendeerde op vergeten bijzaken. U doet veel meer dan voetbal. U bent een multitalent. Zo maakt u reclame voor Saudi-Arabië als ideaal vakantieland. Dit jaar eens geen Spanje, maar Saudi-Arabië met het hele gezin. Eigenlijk, zo zegt Catuogno, bent u de ideale ambassadeur voor die regio, vandaar dat die bisht u waarlijk toekomt. Over de executies in Saudi-Arabië reppen we niet, hooguit als alternatief amusement. ‘Het Dalí-museum in Figueres was mooi, maar dat hoofd dat met een zwaard werd afgehakt, heeft uiteindelijk meer indruk gemaakt. Het was ook een mooi stukje opvoeding voor de kinderen. Er is veel mis met het bestuur in Vlaanderen, maar het zwaard laat de ambtenaar doorgaans thuis.’ Over Jamal Kashoggi reppen we evenmin. Zolang je je mond houdt, is Saudi-Arabië een ideaal vakantieland.

Iedere voetballer die het ver schopt, verkoopt zichzelf graag. Was ik een voetballer, ik zou hetzelfde doen. Jaren geleden heb ik mijzelf verkocht aan het telefoonboek, maar tegenwoordig huren bedrijven liever handballers in dan schrijvers om hun producten aan de man te brengen. Ik zeg dit zonder rancune. En misschien is voor de voetballer het verschil tussen Rolex en Saudi-Arabië minimaal. Het gaat om een kleine bijdrage aan de strijd tegen de eigen armoede.

Overigens zag ik ook een spotje voorbijkomen waarin u reclame maakt voor Lay’s. Van chips tot het land waar tirannen de deugnieten met zweep en al onder de duim houden: u bent van alle markten thuis. En uw fans vergeven u alles, zoals winnaars nu eenmaal alles wordt vergeven. Zoals ook niemand het er nog over heeft dat uw naam in de Panama Papers voorkwam en dat een rechtbank in Spanje uw celstraf van 21 maanden, voor belastingontduiking, omzette in een boete van 252.000 euro. Vermoedelijk verdient u in 20 minuten meer, maar laten we de klassenstrijd buiten de deur houden.

Der Spiegel publiceerde onlangs een reportage over de Franse stervoetballer Pogba, die uit de banlieue komt en nu door zijn voormalige buurtgenoten wordt afgeperst. U komt uit een betrekkelijk eenvoudige buurt in het stadje Rosario. De Argentijnen zijn ook geen lieverdjes, dus de reclame voor Saudi-Arabië was slechts anticipatie op mogelijke afperspogingen in de toekomst.

En er is deze troost: de vooruitstrevende burger richt zijn haat graag op het grootkapitaal, maar zodra het grootkapitaal aardig kan voetballen, is van haat geen sprake meer. Misschien moeten we niet moeilijk doen over dubbele moraal. U hebt dat in elk geval nooit gedaan. U hebt altijd laten weten waar u stond. En als de beulen in hen geïnteresseerd waren, zouden de meeste schrijvers dolgraag de hand van de beul schudden in ruil voor een horloge of een onsje gerookte zalm. Wij zijn niet duur.

Jack Nicas sloeg in The New York Times het vakantieland over en richtte zich volledig op de ingewikkelde relatie die u met Argentinië onderhoudt. Op 13-jarige leeftijd ging u naar Barcelona, de hormoontherapie kwam weer voorbij, u was zo klein. We kunnen altijd de hormoontherapie de schuld geven. Men heeft vroeg of laat excuses nodig. De beschadiging van het imago wordt door goedbetaalde pr-experts beperkt en dan zijn er nog advocaten.

Ik vind het wel zielig dat Eva Kaili, een voormalige vicevoorzitter van het Europarlement, de gevangenis ingaat voor werk dat u feitelijk op legale wijze volbrengt. Maar goed, Kaili kan niet voetballen en de Europarlementariërs mogen zich niet verheugen op al te grote populariteit.

Volgens Nicas kunt u nu eindelijk in de schaduw staan van Maradona. We zullen zien. Ik herinner me het einde van Maradona. Wie niet? De combinatie van verslaving, waanzin en totale neergang is verrukkelijker dan de winst.

Uiteindelijk gaat alles om de val. Het volk tilt zijn helden hoog op, om langer van de val te genieten.

Maar we hebben nog even te gaan.

Als altijd,
Arnon Grunberg