‘De pest is dat mannen viezeriken zijn, seksueel geobsedeerde beesten, en klootzakken’

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite.

Het is zo dat, als een vrouw een decolleté draagt, je niet aan haar moet vragen: ‘Mag ik je tieten eens tellen?’ Of als ze rondloopt in een mini-jurk, dat je zegt: ‘Ik kan je pruim ruiken.’ Let op, sommige pruimen hebben een pregnante geur, maar dat komt dan meestal door hormonale verwikkelingen, maandstonden, te weinig zeep gebruikt, de reuk van de natuur of ouderdom. Het is immers zo dat oude vrouwen een pruim hebben die sterker ruikt dan die van jonge vrouwen. Evenzeer is het zo dat oude vrouwen minder vaak een mini-jurk dragen dan jonge vrouwen. Ze willen immers hun bloeduitstortingen, loshangend vel, verregaande cellulitis en bruine vlekken bedekken, en daar hebben ze dik gelijk in. Bruine vlekken op oude vrouwenbenen zien er niet altijd aantrekkelijk uit. Niettemin pleit ook ik, een overtuigd feminist, ervoor dat om het even welke vrouw om het even welke kleren mag dragen, zonder dat dat resulteert in overschrijdend gedrag van mannen.

De pest is dat mannen viezeriken zijn, seksueel geobsedeerde beesten, klootzakken die alleen maar vrouwen willen lastigvallen, bedreigen, onderdrukken en last bezorgen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Net zei ik dat ik een overtuigd feminist ben, en dat is één van de redenen waarom ik vrouwen met rust laat. Een andere reden waarom ik hen geregeld links laat liggen, is dat vele vrouwen erg lelijk zijn. Met een vierkante kop, uitpuilende ogen, bloemkooloren, een vooruitstekende kin, overal puisten op hun kaken, veel te dik, een kont als een continent, korte benen, voeten vol eelt, brede heupen, onaanzienlijke borsten, een snor, kalend, mee-eters te allen kante, walmende oksels en een stem om op te schieten. Wie wil zulke vrouwen lastigvallen? Wel, er zijn genoeg perverten die daar zin in hebben. Altijd zullen vrouwen een potentieel slachtoffer zijn voor de lage lusten van breinloze mannen.

Verleden week liep ik des avonds over straat met m’n hond Aquí te wandelen, en er liep eveneens een vrouw van ongeveer 26 jaar over deze straat, en ineens kwamen uit een zijstraat twee jongemannen, en ze zagen de vrouw en spraken haar aan. ‘Waar ga je heen?’ vroeg de ene. De vrouw was duidelijk reeds geïntimideerd en zei: ‘Naar huis.’ ‘Zullen we meegaan?’ vroeg de andere jongeman, die een wijnvlek op z’n kanis had. Het meisje, bedeesd: ‘Nee, liever niet.’ ‘We kunnen een trio doen?’ zei één van de twee, en hij legde zijn hand op haar schouder. Thans besefte het meisje volop dat ze in gevaar was, en ze trilde, beefde en sidderde. ‘Dat je dus lekker zowel vanvoor als vanachter gepakt wordt,’ zei de jongeman met de wijnvlek.

Nou, toen kwam dus het moment dat ik me er ging mede bemoeien. Samen met Aquí liep ik tot bij het naargeestige tafereel, en ik zei tegen de twee mannen: ‘En als we er nu eens een quatro van maken, met mij als hoofdpersonage, met een groot mes in m’n hand, en ik snijd van jullie allebei de lul eraf?’ Ze bekeken me eerst verbaasd, en werden dan pissig en agressief, en de ene snauwde: ‘Jij hebt je nergens mee te bemoeien, oude sukkel.’ Ik zei: ‘Oké, ik zal me dan maar nergens mee bemoeien omdat ik te oud ben, maar m’n hond is nog heel jong. Attaque, Aquí!’ Aquí gromde en ging vervolgens tot de aanval over. Hij beet de ene klootzak hard in het been en wipte dan omhoog en beet de andere klootzak onzacht in z’n ballen. De twee gilden het uit en ik zei: ‘Als jullie dan nu willen weggaan, voor ik m’n hond vraag om bij jou die stuitende wijnvlek weg te happen en bij jou die belachelijke oorbel.’ Ze kozen waar voor hun geld en liepen weg van het meisje, mij en Aquí.

Het meisje bedankte me maar leek tevens bang dat ik de twee niksnutten slechts had verdreven om haar nu zelf te gaan intimideren. Maar dan kende ze mij nog niet. Ik intimideer nóóit iemand, zeker geen bloedmooie vrouw die in het donker over straat loopt en redelijk luchtig gekleed is voor de tijd van het jaar. Maar denk je dat ik vroeg: ‘Mag ik je tieten eens tellen?’ Of zei: ‘Ik kan je pruim ruiken’? In geen honderd jaar. Wel zei ik: ‘Voor mij hoef je geen angst te voelen, voor 99 andere mannen wel. Ga nu gerust naar huis, en bedenk dat vooral voor vrouwen het leven een oorlog is. Goeieavond.’ Ze liep weg, en ik zei tegen Aquí: ‘Goed gedaan, jongen.’ Waarna ik thuis m’n vriendin met extra zachte handen tegen me aanklampte.