‘De politie is tekortgeschoten in het dossier van de daklozenmoord’

Bijna elke dag jogde ik voorbij die betonnen garage waar daklozen kampeerden (‘De daklozenmoord in Deurne’, Humo 4254). Ik vermoedde al lang dat er mensen woonden. Er hing een wasdraad, er werd duidelijk een vuurtje gestookt, op een feestdag (Pasen, Kerstmis) zag je duidelijk dat die gevierd werden.

Er hing een stank en er lag een enorme hoop rommel: oude fietsen, draagzakken, flessen. Ik heb dat verscheidene keren gemeld aan de politie. Eerst die van Mortsel, maar die meldde mij dat de garage op het grondgebied van Deurne ligt. Daarna belde ik naar de politie van Deurne.

Het dient gezegd: aanvankelijk hebben zij moeite gedaan om te onderzoeken wat daar gaande was. Maar telkens als ik er passeerde, zag ik dat er niks veranderd was. Integendeel, die mensen lagen soms in een tentje met hun voeten buiten in de kou. Ondanks mijn vele vragen naar hulp bleef alles zo als het was. Ik zei nog tegen mijn vrouw: dit gaat daar niet goed aflopen.

En dan gebeurde die moord. Eigenlijk is dat schuldig verzuim en doet het denken aan wat die Slovaakse man is overkomen op de luchthaven van Charleroi, of Jonathan Jacob in een politiecel in Mortsel. Ook toen bleef de hulpverlening achterwege. Wat in Deurne gebeurde, haalde niet de koppen van het nieuws, maar ik vind dat de politie duidelijk tekort is geschoten.

Ronald Verheyen, Mortsel.

Hebt u ook een brief in de pen zitten? Mail naar openvenster@humo.be of vul onderstaand formulier in: