Delphine Lecompte: ‘De waarheid over Leopold Lippens schrijven, heeft blijkbaar gevolgen’

Er wordt weleens met mij gelachen, omdat ik een kruistocht tegen benepenheid en censuur voer. Een zinloze kruistocht, aangezien ik in een tolerant, lieflijk en modern land leef. Een land waarin ik naar hartenlust mag schimpen, schuimbekken en wild om me heen mag schoppen. Een wonderlijke, superieure democratie waarin ik mag spotten met de absurde uitwassen van de overheid, met de kleurloosheid van Wouter Beke en de agressieve gretigheid van Conner Rousseau, die uit ‘Less Than Zero’ weggelopen lijkt.

Mijn columns en opiniestukken ergeren mensen, maar ik mag ze blijven schrijven. Ik krijg zelfs geen doodsbedreigingen. Ik mag schaamteloze, opruiende opiniestukken schrijven over Britney Spears, Marilyn Manson, polyandrie, Eskimo’s en het belang van schaamteloze, opruiende opiniestukken. Maar ik mag geen genadeloos, schimpend, venijnig en waarheidsgetrouw in memoriam schrijven over Leopold Lippens. Of: ik mag het wel, ik heb het gedaan, maar het heeft gevolgen...

Ik zou op 7 juli samen met Mauro Pawlowski optreden in het cultuurcentrum van Knokke, Scharpoord genaamd. Daar keken wij naar uit – niet buitensporig, want het is en blijft Knokke, maar toch. Tot onze impresario (een groot woord voor de dappere, strijdlustige Martine Van Autrijve van artiestenbureau Koortzz, die mijn optredens met Mauro regelt) te horen kreeg dat het schepencollege van Knokke was gestruikeld over mijn – nog veel te milde – in memoriam. Martine zei iets in de trant van: ‘Maar Delphine zal gedichten voordragen, die staan los van haar meningen.’ Alles was weer oké, dacht ze.

Maar het was niet oké: ze kreeg een valse, kruiperige mail van de lafhartige schijtluizen van Scharpoord, met allerlei drogredenen waarom het cultuurcentrum mij en Mauro toch niet kan programmeren. Het heeft onder druk van de fascistische, hypocriete dwergen van het schepencollege besloten om Mauro en mij in de ban te slaan. Echt? Mikken wij op een publiek van rabiate, geriatrische, katholieke, snobistische Leopold Lippens-aanbidders? Mikken wij op een publiek van blinkende makelaars, verwaande blaaschirurgen, fatterige notarissen, windzeilmogols en pop-upstrandbarmagnaten?

Mogen uitsluitend artiesten die de reet van Lippens en zijn clan hebben gelikt, in Scharpoord optreden? Artiesten met een krokodil op hun polo? Met een Jaguar? Met een Afghaanse windhond en een misprijzen voor Syrische vluchtelingen? Met een partijkaart?

Dit is censuur, dit is fascisme. Als andere cultuurcentra die trend volgen, dan krijgt het publiek in de toekomst enkel nog optredens te zien van knullige, sullige, onschadelijke, fantasieloze artiesten die het nooit in hun hoofd zouden halen om iets kwetsends, onwelvoeglijks of opruiends te zeggen. Een woestijn, nee, een safaripark met alleen maar pastelkleuren en kneuterige liedjes over het dorp waar men is opgegroeid, over gazellen en broodbakmachines, en versjes over de herfst, waterijsjes en dementerende vaders. Liedjes en versjes waar niemand aanstoot aan kan nemen.

Ik boycot vanaf vandaag cultuurcentrum Scharpoord, en ik hoop dat andere artiesten me zullen volgen.

Delphine Lecompte, Brugge.