Delphine Lecompte: ‘Ik kom klaar en roep: ‘BATHSEBA JOHN LENNON GEFRITUURDE INKTVISRINGEN!!’’

Dichteres Delphine Lecompte bericht enthousiast over drankmisbruik, baldadigheden en amoureuze perikelen.

De oude kruisboogschutter is jarig vandaag en dus trakteert hij zijn ­familieleden in een Chinees restaurant. Ik zie het niet zitten om zijn vijandige kinderen, de schreeuwerige groepen neonazistische bloemenverkopers, de laatdunkende passief-agressieve diensters, de levensgevaarlijke gefrituurde inktvisringen, de huiveringwekkende paddenstoelensoep, de taaie scampi en de bacterierijke chocoladefontein te trotseren. Dus gaat de fiere misogyne kolonialistische 89-jarige veteraan zonder mij naar het restaurant.

Genadig portret van de dochter van de oude kruisboogschutter: ze heeft het lijf van een Oekraïense berentemmer en de delicate gelaatstrekken van een perfide Zuid-Koreaanse poppenherstelster. Haar geest wordt in beslag genomen door flamboyante rattenvangers, hardgekookte eieren, sukkelachtige pelikanen en Geena Davis. Genadig portret van de zoon van de oude kruisboogschutter: hij bezit het bedrieglijk joviale uiterlijk van een Maldegemse pedojager. Zijn beroep is: boilers repareren in gebouwen waar je cursussen voetreflexologie en paardengebitverzorging kunt volgen. Hij verzamelt gasmaskers uit WO I, vingerhoeden uit het voormalige Oostblok en hobbelpaarden uit de tijd van Gilles de Rais. Genadig portret van de kleinzoon van de oude kruisboogschutter: zijn favoriete film is ‘Friday the 13th Part VII: The New Blood’. Hij luistert het liefst naar aleatorische muziek uit Salt Lake City. Elke tweede donderdag van de maand gaat hij naar de achterkant van een afgebrande schommelstoelfabriek in Wetteren om zich anaal te laten verwennen door een dozijn imbeciele vogelwichelaars, achteraf schaamt hij zich en kastijdt hij zichzelf in zijn kippenhok met een beschermhoes voor lelijke ­grijze tuinmeubelen. Tot slot een genadig portret van de jongste broer van de oude kruisboogschutter: hij is het zwarte schaap van de familie, omdat hij een uitstekende foxtrotdanser is, ongegeneerd de romans van Thomas Pynchon, Herta Müller en Witold Gombrowicz leest, en omdat hij ooit werd veroordeeld voor erotische vergrijpen in een alpacastal.

Terwijl de oude kruisboogschutter en zijn familieleden zich volproppen met radioactieve palingen en omineuze octopussen, kijk ik in zijn kneuterige paleis naar het tragische tv-programma ‘Extreme Couponing’. Ik zou mijn tijd beter kunnen spenderen. Ik zou mijn geest kunnen verrijken met de romans van Thomas Pynchon, Herta Müller en Witold Gombrowicz.

Mijn moeder belt me op en vraagt hoe het met me gaat. ‘Vreselijk! Mijn perineum mist de kietelende nicotinevingers van de voormalige vrachtwagenchauffeur en mijn hart is een verbitterde fazantenjager geworden.’ Dan verbreek ik de verbinding omdat ik plots een onweerstaanbare drang voel om het Russische woord voor ‘gootsteen’ op te zoeken. Het woord stelt me niet teleur: rakovina. Het klinkt sympathiek, gewiekst en sletterig.

Nu verveel ik me. Ik maak in de keuken van de oude kruisboogschutter 112 chocoladen klompenmakers met optische neuritis soldaat en braak overvloedig in de blinkende ­rakovina. Ik verlaat het paleis van de oude kruisboogschutter en loop naar de beschimmelde huurwoning van de voormalige vrachtwagenchauffeur. Hij begroet me zonder hartstocht, hij kijkt gebiologeerd naar een documentaire over de onaardige Roemeense tiran Ceausescu. Ik nestel me naast hem en zeg: ‘Mijn perineum mist je kietelende nicotine­vingers.’ Hij glimlacht verstrooid. Ik zeg: ‘Mijn hart is een verbitterde fazantenjager geworden die het licht niet gunt in de ogen van zijn/haar collega’s. Ik beeld me constant in dat een bonte troep bipolaire garnalenpellers me wil ontvoeren en me in een smakeloze Normandische badkamer wil onderwerpen aan afschuwelijke folteringen met tubes aftenzalf en levende spreeuwen. Verder droom ik elke nacht dat ik de verrukkelijke authentieke labiele duizelingwekkende Sinéad O’Connor vermoord met een tapijtenklopper, maar ik zou liever dromen dat we samen strandwandelingen maken en honderduit palaveren over onze demonen en onze pausenhaat en onze ­gedeelde liefde voor Filipijnse stekelvarkens en John ­Keats.’ Om me de mond te snoeren likt de voormalige vrachtwagenchauffeur mijn vagina, het werkt wonderwel. Ik kom klaar en roep: ‘Bathseba John Lennon gefrituurde inktvisringen!’ Ik bedank de voormalige vrachtwagenchauffeur en verlaat zijn beschimmelde huurwoning om in Kruidvat alvast een kerstgeschenk voor mijn moeder te kopen.